rdmm

พิสูจน์สัญชาติจีน

วันนี้ตื่นแต่เช้า มาเช็คเมลล์

และต้องไปช่วยคุณน้าทำความสะอาดคฤหาสถ์หลังใหญ่ที่มีนบุรี เหนื่อยมากมาย จากนั้นก็ไปดูช่างมาติดแอร์ที่บ้านคุณน้าอีกหลัง (เฮ้อ...คนรวยนี่แสนจะลำบาก)

จากนั้นก็ไปกินบะหมี่ที่อร่อยและรอคอยมานานเพราะไม่ค่อยได้มีเวลาไปกินร้านนี้ที่ซอย 101

จากนั้นก็กลับบ้าน เช็คเมลล์เขียนบล็อค แล้วก็ต้องทำการบ้าน อ่านหนังสือเตรียมสอบ และทำรายงานด้วย เฮ้อชีวิตหนอ ช่างแสนเศร้าใจจริงๆครับผม

วันนี้เป็นวันพฤหัสบดี ซึ่งตรงกับวันเกิดผมพอดี (เกิดวันพฤหัสบดีครับผม) ซึ่งเป็นวันครูด้วย จึงตัดสินใจไปทำบุญเลยดีกว่า

ผมเตรียมจะออกจากบ้านแต่เช้า คาดไม่ถึงว่าฝนจะตกได้ทั้งวันเช่นนี้ บรรยากาศแบบนี้น่านอนเสียจริง แต่ก็ต้องออกไปเรียนที่มหาวิทยาลัย ก็เลยรีบออกไปแต่สายแล้ว รถติดมากจึงตัดสินใจนั่งเรือคลองแสนแสบไป พอขึ้นท่าสุดท้ายก็นั่งมอ'ไซค์ ไปวัดอินทรวิหาร ไปไหว้หลวงพ่อโต พร้อมกับปล่อยนก 6 ตัว

จากนั้นเดินไปวัดเอี่ยมวรนุช ไหว้หลวงปู่ทวดขอพร จากนั้นก็ไปมหาลัยต่อ วันนี้อาจารย์แหววมีสัมภาษณ์ครับ ผมก็เลยได้แค่ยืนอยู่นอกห้องประชุมดูอาจารย์สัมภาษณ์เท่านั้น

จากนั้นก็นั่งทำงานในห้องอาจารย์ก๊อกๆแก๊กๆไปเรื่อยๆ ก็ไปนั่งเรียนคดีบุคคล และก็เข้าใจกันผิด เพราะว่าอาจารย์ประสิทธิ์งดบรรยาย

รออาจารย์นานเลย จากนั้นก็เดินไปเรียนกับอาจารย์พิสวาสเรื่องการลงทุน ซึ่งได้เชิญอาจารย์พิเศษมาบรรยาย น่าทึ่งมาก อาจารย์ท่านนี้เก่งมาก แต่เสียดายที่ไม่ได้ทำความรู้จักกันมากกว่านี้ คาดไม่ถึงว่าอาจารย์จะคิดอะไรๆที่น่าทึ่ง อรรศจรรย์ใจมากมาย

และพอดีเจอพี่ต่อที่เรียนปี หนึ่งจึงติดรถกลับบ้าน ฝนตกตลอดวันเลย พายุเข้าแน่ๆอ่า กลัวน้ำท่วมจังเลย

และแล้วความรู้สึกเหงาก็เข้ามาครอบงำจิตใจของข้าพเจ้าอีก อากาศครึ้มๆ เดียวดาย กลางสายฝน โอ้ว...รู้สึกจริงๆนะครับ เพราะว่าไม่มีใคร และก็ยิ่งคิดถึงบ้านอีกแล้วเรา ทำอย่างไรดีนะ

 ง่วงแระ แค่นี้แหล่ะครับ

สวัสดีครับ

ท่านผู้อ่าน คาดว่าน่าจะกำลังติดตามงานเขียนของผม แต่ว่าน่าเสียดายมากนะครับ พอดีว่ากำลังจะพรีเซนต์รายงานวิชากฎหมายระหว่างประเทศแผนกคดีบุคคลครับผม

และตอนนี้ก็กำลังยุ่งๆอยู่ด้วย เพราะว่ากำลังจะเก็บตกจากงานที่ไปลาวมา เฮ้อเหนื่อยจริงจัง...อิอิอิ

เมื่อวานบ้านเมืองก็ยังไม่สงบเลยครับ ศาลรัฐธรรมนูญพิพากษาให้นายกสมัคร ลาออก แล้วใครจะเป็นนายกเนี่ยยยยยย บ้านเมืองก็ยังวุ่นวายมากมาย

   ทางใต้ก็มีการฆ่าตัดหัวเลยอ่ะครับ น่ากลัวจริงๆนะครับ

ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกไหม ฝนก็ไม่หยุดตก ... กาลีบ้าน กาลีเมืองไปหมดแล้วมั้ง

 นั่งพิมพ์งานไปหลับไป (ไม่ได้ชิมไปบ่นไปนะครับ) พอดีเปิดเจอบันทึกผู้กองแคน ... ฮือออออ น้ำตาจะไหลอีกแล้วครับ คิดถึงทหารภาคใต้เนอะ ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะสงบเสียที ชาวบ้านคงหวาดผวาไปหมดแล้วมั้ง สงสารประเทศจังเลยครับ

    สัญญานะครับจะเขียนบันทึกการเดินทางไปสปป. ลาวมาฝากแน่นอนครับ แต่ว่าไม่รู้ว่าจะว่างเมื่อไรนะครับ ส่วนรูป จะเอาลงแน่นอนเลยครับผม 

วันนีรู้สึกเศร้าๆ เหงาๆอย่างไรไม่รู้ อากศก็เปลี่ยนแปลง ใจไม่ค่อยดีเท่าไรนัก คิดถึงบ้านด้วย