,,,ฉันเปลี่ยนความคิดของผู้อื่นมิได้จริงๆ ฉันยอมรับ,,,ฉันคิดดีกับมุมมองของผู้อื่นได้จริงๆ ฉันจะตระหนัก

ทุกข์สุขเกิดขึ้นที่ใจ…ฝันใฝ่ด้วยใจนึกมีน้อยใช้น้อยก็สุข…เมื่อหยุดแค่เพียงพอหรือพอเพียง

———————**ทุกครั้งที่ผลของงานออกมาไม่เป็นไปตามใจเรา…..นั้นหมายถึงว่าเราใส่ความตั้งใจลงไปน้อย หรือเพราะเราคาดหวังผที่จะได้รับมากเกินไป………………………………………….เพราะเราเป็นมนุษย์ ห รื อ

‎——————-**มีผู้คนมากมายที่เรารักเราชอบ และอีกมากมายที่เราไม่รักไม่ชอบ ด้วยรูปแบบพฤติกรรมที่เขาแสดงออก(คนที่รู้และกระทำน้อยเราจึงเรียกแทนตัวเขาว่าเป็นเด็ก) เด็กก็คือเด็ก อาจรู้น้อยกว่าเรา ทำน้อยกว่าเรา แต่ถ้าเราไม่บอกไม่เตือนไม่กล่าว ไม่ช่วย แล้วใครจะช่วยมีปากเถียงบ้าง เคืองบ้าง นั้นแปลว่าเรากำลังแสดง ค ว า ม รั ก และความ ช่ ว ย เ ห ลื อ ต่อกัน————————————–แล้วฉันล่ะโตพอรึยัง ที่จะเข้าใจสิ่งเหล่านี้….

‎————-**บางทีเสียงในความมืดก็ทำให้เราลดความกังวลกับเรื่องวุ่นวายบนโลกใบนี้ได้เช่นกัน…แม้เพียงเสี้ยวของนาที

‎————————-**ฉันอ่านหนังสือ เ พ ร า ะ ฉันมีความสุข และ ฉันจะอ่านมันตลอดไป

‎”ขอ…..แค่เพียง ห นึ่ ง ค น ที่เปลี่ยนแปลงเพื่อ พ ร ะ อ ง ค์”

Ref.. พี่แมลง บ้านใหญ่

20-7-54ตอน:กล่องคุกกี้ในถังขยะ—->หลายวันแล้วสิน่ะที่เราไม่ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นด้วยกัน ล้อมวงกินข้าวด้วยกันและถีบจักรยานกับบรรยายกาศดีๆตอนเย็น สิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นความรู้สึกที่อิ่มเอมอย่างบอกไม่ถูก หากอัลลออไม่ประสงค์แน่นอนเรื่องราวต่างๆเหล่านั้นคงมิอาจเกิดขึ้นเป็นจะเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆก็ตาม—–>หลังจากที่ฉันรีบเร่งสู่การอาบน้ำละหมาด เมื่อฉันก้าวเข้าไปในห้องน้ำ สายตาฉันแว็บเห็นกล่องสิ่งหนึ่งที่รู้สึกคุ้นๆใจอย่างบอกไม่ถูก ฉันคิดว่าฉันเคยเห็นมันที่ไหนสักที่หนึ่ง มันมีสี่น้ำตาลทอง รูปทรงกระบอกยาวๆ ถูกผูกไว้ด้วยริบบิ้นสีครีม บางทีข้างในนั้นอาจมีคุกกี้ช็อกโกแลตโรยหย้าด้วยแอลมอนด์ แต่ ณ บัดนี้มันคงถูกเจ้าของกินไปแล้ว เพราะที่ฉันเห็นเป็นเพียงกล่องคุกกี้ที่ถูกทิ้งไว้ในถังขยะที่อาจไม่สำคัญสำหรับใครหลายคน แต่มันคือความทรงจำดีๆๆสำหรับฉันและมีค่ามหาศาลสำหรับคนที่เลี้ยงชีพด้วยการเก็บขยะ—–>ฉันได้เขียนบรรทึกนี้ขึ้น เพื่อให้รู้ว่า ฉันคิดถึงเธอ คิดถึงวันที่เราเปิ่นไปด้วยกันขี่มอเตอร์ไซด์หลงไปด้วยกันแล้วเราก็จอดทุกที่ที่มีร้านอาหาร(มันอร่อยจิงๆน่ะ)…….-…-…-

…….การเดินทางของชีวิต……..วันนี้เป็นอีกวันที่ได้เดินทางไปทำกิจกรรมกับเด็กๆป.1-5 มีความรู้สึกว่าเรากลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง แล้ววันี้ก้อเป็นวันแรกที่ได้ขับรถไปเองเป็นระยะทางที่ไกลมาก มาชาอัลลอฮอัลลออให้ถึงสมิหลาได้อย่างปลอดภัย ขณะขับรถพี่น้องท่านนึงได้บอกว่า การเดินทางของชีวิตก็เหมือนกับการขับรถแล่นบนท้องถนน ที่เราบิดเกียร์แล่นให้ถึงจุดหมายโดยเร็ว โดยที่เราไม่ได้หันไปมองและใคร่ครวญสิ่งต่างๆๆรอบข้างถนน ว่ามันมีสิ่งดีๆๆให้เราได้สัมผัสอีกเยอะแยะมากมาย…..

————:เพราะมนุษย์มีหัวใจ จึงถูกทดสอบกับเรื่องที่อ่อนไหว12-9-54

——** การเป็นคนพิเศษสำหรับใครสักคน ไม่จำเป็นต้องดีมากก็ได้ แต่ให้เราพร้อมที่จะศึกษาและเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา13-9-54