วันนี้เคลียร์ปัญหาบ้านลงไปได้

เหมือนยกภูเขาออกจากอกจ้า

เฮ้อ ไม่รู้จะเจออะไรอีกนะเนี่ยะ

เข้าอยู่บุญดึก

คนไข้ ocpd ซึมมาก e1v1m1

พลอยต้องได้เจอหมออีกแล้วนะ

ส่งมหาราชตามระเบียบ

งานนี้มีแซว เพราะทุกครั้งพี่สาว subhead check รถ emergency

ทีไร มีลุ้นทุกที......

นอนดึกนะวันนี้

นานทีเดียวที่ไม่ได้บันทึกใด ๆ ในบล๊อค

         การปรับตัว ปรับใจ ปรับกิจกรรม เกือบปีแล้วนะ แต่ไม่ค่อยชินกับวิถีชีวิตใหม่สักเท่าไหร่ นับแต่จบการศึกษาจากวิทยาลัยพยาบาล ฯ  ชีวิตวนเวียนกับโรงพยาบาลตลอดเวลา 24 ชม. 

        ตื่นนอนตอนเช้าต้องรีบจัดแจงทำธุระตนเองและครอบครัวเป็นแม่บ้าน แม่ของลูก กว่าจะเสร็จสิ้นภาระกิจ ก็เกือบ แปดโมงเช้ายังคงสบายใจ เพราะเดินขึ้นตึกแค่เนี่ยะ  เกือบ13-14 ปี ณ ที่แห่งนี้

       ย้ายที่ทำงานใหม่ เริ่มสร้างรากฐานหยั่งลึก ณ บ้านเกิด

ชีวิตเปลี่ยนไป ต้องเดินทางด้วยรถยนต์ทุกวัน กลายเป็นคนรีบเร่ง กับการทำงานไปหมด การแข่งขันกับเวลา ตัวเอง .............คนรอบข้าง

       การมีส่วนร่วมกับสังคม เป็นส่วนหนึ่ง ราษฎรเต็มขั้น

นานทีเดียวไม่ได้บันทึกอะไรสักเท่าไหร่

ได้แต่แอบทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย

เรื่องงานหมดไป ไม่ได้แบกหนักอึ้งเหมือนเก่าก่อน

เหลือแต่ปัญหาครอบครัว

ที่คอยแบกไว้ หนักทีเดียว

เฝ้าทบทวน อดทน สู้กับอารมณ์ขุ่นข้องหมองมัว

ของใจเรา ที่คุในใจ

เราคอยปรุงแต่งอารมณ์ในใจ

ความเสียดสี กระทบกระแทก เหมือนน้ำที่เซาะในใจเราตลอดเวลา

การหนีปัญหา ไม่ใช่หนทางแก้ไข

แต่เรากลับเลือก เพราะหากไม่ทำอย่างนั้นเราทุกข์ใจเอง

ปลอบใจตัวเอง ฝึกการอดทน ต่อไป

..................

เข้าบุญบ่าย

ประชุมฝ่ายการพยาบาล

เครียดดี แต่ก็ได้ใจไม่น้อยนะ

เริ่มปวดหัว

เริ่มเวรบ่าย หน้ามืด เวียนหน้า คลื่นไส้

สุดท้ายจบที่ฉีดยา  .. สลบตั้งแต่  ห้าโมงถึงทุ่มครึ่ง

เข้าเวรต่อ ...เพราะไม่มีใครว่างเลย

**กลายเป็นคนป่วยดูแลคนป่วย ไม่มีสิทธิ์แม้จะป่วยก็หมดสิทธิ์**

- วันนี้ปวดหัวจัง เพราะยุ่งเรื่องบ้านไม่จบสักที ปวดหัว จะเสียตังค์อีกไหมเนี่ยะ

วันนี้พระจันทร์ยิ้มแฉ่ง

แล้วเราหล่ะ ยิ้มหรือยัง

-- ยิ้มแล้ว เฮ้  นอนก่อนนะดึกแล้ว

วันนี้อยู่บุญเวรดึก ต่อ บ่าย

บ้านช่องแทบไม่ได้กลับ

-- นั่งดูทีวีถ่ายทอดพระราชพิธีพระราชทานเพลิงพระศพ พระพี่นาง ฯ

นั่งน้ำตาไหล ซาบซึ้งใจ

วันลอยกระทงอยู่บุญเวรบ่าย

ก็เรื่อย ๆ น้อง ๆ ว่างก็ทำกระทงจะไปลอยหกทุ่ม ขยันจริง ๆ

นั่งทำกระทงที่บ้านให้น้องโบวี่ ไม่ประสบความสำเร็จเท่าไหร่

สุดท้ายหอบให้บรรดาป้า ๆ เขาไปค่ะ

---

วันนี้อยู่บุญเช้าต่อบ่าย

เวรบ่ายชักปวดหัว เพราะมีฝรั่งนอร์เวย์มาป่วย ด้วยเรื่องแพ้ยา

ตอนแรกว่าจะไม่ยุ่งแล้วเชียว แต่สุดท้ายก็ต้องพูดกับเขาด้วยภาษาอังกฤษ แบบนิดหน่อย แต่ยาวเชียว ความต้องการ want กับ need ช่างแตกต่าง ตอนนี้หลับไปแล้ว ...ไม่ยังงั้นเมื่อยปากแน่เลย

-คนอะไรเรียกอยู่ได้เกือบทุกครึ่งชั่วโมง

เฮ้อ !

วันนี้น้องโบวี่เดินทางกลับท่าคันโท ปิดเทอม พ่ออยากให้ไปอยู่ด้วย

ไม่รู้จะอยู่กี่วัน กลัวว่าจะร้องขอกลับก่อน...

แต่สถานการณ์อาจเปลี่ยน..เพราะเจอเพื่อนเก่า อาจสนุกก็ได้นะ

ตอนนี้คุณแม่กับยาย บ้านคงเงียบเพราะไม่มีเด็กในบ้าน

อือ ๆๆ.

วันนี้เข้ารับบุญบ่าย

"สุขใจ" ที่ได้ให้ นานทีเดียวจะมีเรื่องราวดี ๆ ในการทำงาน

เมื่อคนไข้หอบ แต่ไม่หอบจริง 

สุดท้ายกระบวนการค้นหา ค้นพบว่า "ป่วยใจ"

วิญญาณจิตเวช เข้าสวม

พาคนไข้ร้องไห้ และจบลงด้วยรอยยิ้ม

เราเกือบไม่รอด เพราะกลัวเอาตัวเองตัดสิน "ข่มใจ" ไว้

**สุขใจที่ได้ให้ ทำดีวันออกพรรษา ใบหน้าเปื้อนยิ้มของคนไข้ พาเราสุขใจ **

      สู้ต่อนะคุณพยาบาล

วันนี้ขึ้นเวรเช้าต่อบ่าย กะว่าจะกลับบ้านไปหาลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

เพราะไม่ได้เห็นหน้าเกือบสองวันเต็ม ๆ แล้ว ปล่อยให้อยู่กับคุณยาย

น่าเป็นห่วง แต่ด้วยภาระหน้าที่ หัวหน้าแจ้งว่าต้องไปช่วย รพ.พระทองคำ ที่อยู่ห่างออกไปเกือบ 15 กม. ก็เลยต้องเลื่อนกลับบ้านไปวันพรุ่งนี้

รพ.พระทองคำ เดิมเป็น กิ่งอำเภอ แต่ตอนนี้ยกฐานะเป็นอำเภอแล้ว ยังไม่เปิดเต็มที่ ผู้ป่วยในยังไม่พร้อมรับ เกือบทุกรายต้องส่งต่อมานอนที่ รพ.โนนไทย ปัญหา จนท.ใหม่ ๆ ที่จบ ประสบการณ์ ปัญหาสมรรถนะ ผู้ป่วยและญาติดูจะไม่พอใจ

- ก็คงเหมือนหมอใหม่ น้องใหม่ นั่นละ

วันนี้น้องชายสุดที่รัก น้องนิท มาดูบ้านที่สร้างให้ จะให้ช่างแก้ ก็ดูลำบาก แต่พอไหว ผมมาช้าอีกตามเคย เครียดนะต้องมาคอยตามงานที่เราไม่ถนัด ปวดกระบาลไปเลย

---เวรดึกตามดูบล๊อคต่าง ๆ เริ่มหายไปนานนะเรา ..หรือหมดไฟไปกับเขาเสียแล้วนี่

---สถานการณ์บ้านเมืองดูแย่ ระเบิดลงหรือสร้างสถานการณ์ โปรดใช้วิจารณาณในการรับชม ครับท่านผู้ชม...ขาขาดไป 5 ราย ตายไป 1 --

***ไทยนี้รักสงบจริงหรือ ?

เขาทำอะไรกัน มีความแตกแยกกัน ในหมู่

เหตุเพราะเสียหน้า ...หัวโขนที่สวมใหญ่เหลือเกิน

เมื่อไหร่จะถอดหัวโขนกันหนอ.......

เสาร์-อาทิตย์ นี้ขึ้นเวรมาราธอน

ด/บ ต่อ ช/บ

คนแก่ต้องขึ้นเวร เหนื่อยน่าดู สู้ ๆ ค่ะ

------ เครียดมากจนปากเป็นแผลเลย ฮือ ๆ ------

แต่ละแห่ง แต่ละคน ล้วนแตกต่าง

ร้อยพ่อพันแม่ เมื่ออยู่รวมกัน ย่อมแตกต่าง

ความเข้าใจ ความเห็นแตกต่าง

ความไม่ลงรอย การไม่ประสานความคิด

การไม่เชื่อมใจ นำมาซึ่งความทุกข์

จะหนีไปไหนก็ไม่พ้น หากจะหนีใจ หนีปัญหา

เราคงพร้อมรับกับปัญหา และเผชิญ

การปล่อยวาง.. การน้อมใจ...อ่อนน้อม

ย่อมทำให้เราสงบมากยิ่ง...

วันนี้เช้าต่อบ่าย

ญาติคนไข้ ทักว่า เมื่อไหร่หมอจะไปนอนสักที เห็นตั้งแต่เช้าจดเย็น

ไม่เหนื่อยกันบ้างหรือ ?

- เดี่ยวก็ไปนอนเหมือนกันจ้า

ทำให้คิดว่าเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์น้อยหรือไม่พอหรืออะไร

ได้ข่าวจากเพื่อน -แตน- ป่วยเป็นโรคหัวใจเมื่อ 1 ปีที่ผ่านมา

ทราบว่าขึ้น โอทีตั้ง 30 โอต่อเดือน เกือบทุกคน

ทุกคนขยันทำเงิน หรือ บุคลากรทางการแพทย์ไม่เพียงพอ หรือเป็นเพราะระบบการบริหารจัดการเรื่องบุคคล

- ถ้าเป็นเรา ขนาดนี้ต้องกลับมามอง จ้างคนใหม่ได้เยอะแยะ อย่างน้อย ก็ช่วยลดความเสื่อมทางสุขภาพของเจ้าหน้าที่  ทำไมเร่งสร้างเสริมสุขภาพญาติ ผู้ป่วย แต่คนใกล้ตัว บุคคลากรทางการแพทย์ไม่เห็นสร้างเสริมสักที -

ช่วงนี้ปวดหัวกับเรื่องการสร้างบ้านเสียจริง

เพราะต้องคอยดูและตรวจสอบการทำงานของช่าง

ที่ปวดหัว..เพราะเป็นว่าเราไม่รู้ในเรื่องนั้น จึงต้องเครียด

หากสิ่งที่เราถนัดคงจะง่าย..และไม่เครียด ..หรือหนอ

----- กลับบ้านไปดูแลน้องโบวี่ ปวดหัวเป็นไข้ 1-2 วัน

พลอยทำให้ทั้งบ้านนอนดึกกันเป็นแถว ๆ

-หายเร็ว ๆ นะครับ

วันนี้เริ่มบันทึกอีกรอบ

ไม่ได้กลับบ้านมา 3 วันแล้ว แอบอยู่คนเดียวที่บ้านพัก

เพราะต้องขึ้นเวรตลอดแต่ละวัน 16 ชม.เว้น 8 ชม ต่อเวรตลอด

เหนื่อยหน่อย เพราะนานแล้วไม่ได้ขึ้นเวร เว้นมาเสียนาน

ต้องปรับตัวเสียหน่อย

เวรดึก น้องเริ่มงีบกันไปแล้ว

เราก็มัวงัวเงีย เขียนบล๊อค

แบบว่า--- ติดใจเข้าแล้วเชียว---

วันนี้เวรดึก ห่างไปนาน เพราะคอมเสีย เพิ่งได้โอกาส

เคลียร์ปัญหาบ้านใหม่ เมื่อไหร่จะเสร็จหนอ

- เรื่องงานใหม่ ไม่ต้องคิดเรื่องการบริหาร ทำตามหน้าที่

ส่วนที่ทำงานเดิมเป็นห่วง เรื่อง"ใจ" หลาย ๆ คน

โรงพยาบาลไม่เคยทำร้ายใคร มีแต่คนในองค์กรที่สร้างปัญหา

**หันกลับมาดูใจกันหน่อยนะ**

วันนี้ย้ายของบางส่วนมาอยู่บ้านพัก รพ.

เงียบเหงามาก เพราะคนที่อยู่ด้วยก็นาน ๆ มาอยู่

ส่วนเราก็นานมาเหมือนกัน ไม่แปลก

----- วันนี้ไปดูฤกษ์สร้างบ้าน  สร้างบ้านให้น้องโบวี่ครับ เพราะน้องดวงดีที่สุดในบ้าน -----

  20 ส.ค 51 ก่อนวันเกิดน้องโบวี่ 1 วัน ครับ