วันนี้รู้สึกแย่จังเลย เหมือนตะเกียงที่กำลังจะหมดน้ำมันเลย (ในวัยเด็กชอบนอนดูตะเกียงที่กำลังจะหมดน้ำมันคอยลุ้นว่าเมื่อไหร่มันจะดับสนิท) มีหลายสิ่งหลายอย่างและหลายเรื่องราวที่ตั้งใจว่าจะทำ (แต่ก็ไม่สำเร็จดั่งที่หวังไว้) พยายามจัดการเรื่องเวลาแล้วนะ ) รู้ว่าการจัดการเวลา  คือการจัดการชีวิต  จัดการกับเจ้าเวลานี่มา 3  ปีแล้วนะ  แต่ก็ไม่เคยลงตัวสักที  ทำงานให้มากขึ้นก็แล้วเรียงลำดับความสำคัญก็แล้ว หรือเป็นเพราะว่าเราจัดการผิดวิธีกันแน่  หรือเป็นที่ใจเราคาดหวังมากเกินไปก็ไม่รู้นะ  ณ  วันนี้ถ้าเป็นไปได้อยากจะหยุดทุกสิ่งทุกอย่างไว้ ถ้าถามว่าตอนนี้อยากเป็นอะไร?  อยากเป็นดักแด้นะ  จากจะนอนนิ่ง ๆ  มีเวลาได้คิดทบทวน   เฮ้อ!  เป็นได้เพียงความคิดหรอกนะ  เราไม่สามารถทำได้ สิ่งที่ทำได้ตอนนี้ก็คือ ทำใจ  แล้วก็  ธรรมใจ

สงสัยว่าเราคงจะมีความตั้งใจสูงแต่ความพยายามต่ำไปหรือเปล่านี่ หรือเป็นเพราะว่าเราแบกสิ่งต่าง ๆ  ไว้มากเกินไป

วันนี้ น้องชายที่อยู่หัวหินส่งเมล็ดมะรุมมาให้ประมาณ 6 ขีด ตอนแรกตั้งใจว่าจะสกัดเป็นน้ำมันมะรุม แต่พอได้เห็นเมล็ดมะรุมแล้วก็ไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไหร่ว่าจะทำสำเร็จหรือเปล่าก็เลยเปลี่ยนแผนใหม่ ให้คุณแม่ทานเมล็ดข้างในแทนครั้งละ  10 เม็ด วันละ 3 เวลา แล้วให้เอาใบและก้านต้มน้ำดื่มแต่วันศุกร์คุณแม่ก็กลับจ.พังงาแล้ว ไม่รู้จะทำได้เหมือนที่บอกไว้หรือเปล่า

วันนี้ได้ทดลองทำมะรุมมารักษาอาการป่วยของคุณแม่เป็นวันแรกกำลังรอดูผลอยู่ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง

จง "รักและห่วงใย"คนที่คุณรักในทุก ๆ  วัน ในชีวิตของคุณและเขา  คุณอาจจะคิดว่าสิ่งที่คุณทำให้ใครสักคนเป็นเพียงสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ  แต่สำหรับคน ๆ นั้นอาจจะมีความหมายมากอย่างคาดไม่ถึง

2 พ.ย.51  12.18 น.

กว่าจะเข้ามาในอนุทินได้ เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน  ดีที่ได้ อ.ทนัน คอยแนะนำ ทำให้สิ่งที่คิดว่ายาก  ก็ง่ายขึ้น และจากเหตุการณ์ครั้งนี้ ทำให้ได้ข้อคิดว่า "ที่จะยากนั้น เป็นเพราะความไม่รู้"ของเราเอง   พอรู้แล้วก็ง่ายทันที