...ได้รับคำสั่งให้ทำหน้าที่เป็นวิทยากรค่าย.."เยาวชนรักษ์สหกรณ์"..แม้จะเหนื่อยแค่ไหน..ฉันก็ยอม เพราะเป็นอีกวาระหนึ่งที่ฉันจะได้รับใช้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ..หลังจากที่เข้าร่วมประชุมเพื่อเตรียมงานร่วมกับหลายๆฝ่าย..ฉันทบทวนหลักสูตรการอบรม..หน้าที่และที่ฉันต้องรับผิดชอบ..ลำดับ..พิธีปิด..พิธีเปิด..สร้างจิตสำนึก.."รักษ์สหกรณ์"..ให้กับเยาวชน..ฯลฯ ในระยะเวลา 2 วัน 1 คืน...โดยมีมูลนิธิพัฒนาชีวิตชนบทเป็นผู้ประสานงาน..เสียงเพลงจากร้านอาหารหน้าบ้าน..ดังมาก..รบกวนความคิด.."จิตสำนึก..รักษ์สหกรณ์"..ความคิดฉันสับสน..ฉันจะทำได้หรือนี่..เอนหลังพิงพนักเก้าอี้..อย่างหมดกำลังใจ..เหนื่อยท้อ..และเกือบหมดแรง..พลันเห็นภาพพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกำลังทรงงาน..ซึ่งคุณพ่อฉันนำมาติดไว้..ฉันรู้สึกโล่งใจ..สบายใจ..น้ำตาแห่งความปิติไหลซึมโดยอัตโนมัติมีกำลังใจที่จะสู้ต่อไปอย่างแปลกประหลาด..ฉันไม่ได้คิดเอง..แม้เป็น.."ภาพที่มีทุกบ้าน"..พระองค์ท่านทรงรับสั่งว่า.."พ่อก็เหนื่อย..แต่ไม่ท้อนะลูก"..

พี่ภู..

ตอนนี้..3 ทุ่มกว่าๆ..แม่ก้อขังตัวเองอยู่ในห้องแหละ..ตากลับไปแล้ว..ถามแม่ว่า"อยู่ได้ไม๊"..แม่ก้อไม่ตอบตานะ..คือก็ต้องอยู่คนเดียว..อยู่แล้ว..แม่โทรถามน้อง  บอกว่า.."จะรอรับพี่ภูพรุ่งนี้เช้า"..(พี่ภูโทรมาพอดี..)..เมื่อกี้พี่นิล กะพี่ซี่เห่าอะไรก้อไม่รู้..วันนี้..เงียบมาก เมื่อเย็นฝนตก..แม่ชอบเงียบๆอย่างนี้นะ..(ฝนเริ่มตกอีกแล้ว)..ร้านข้างล่างปิดแม่อยากให้เปิดนะวันนี้..และแม่อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ..จะได้มีเพื่อนไง..น้องกลับมาตี4กว่าๆนะ..แม่ก้องอนสิ..ไม่เชิงงอนนะ..แต่ไม่อยากอารมณ์เสีย..พิงค์คนเดิมหายไปไหนไม่รู้..แม่ก้อต้องฝึกไว้..ในที่สุดแม่ก้อต้องอยู่คนเดียวให้ได้..จริงๆแล้วก้อได้นะ..แต่..แม่จะกล้าไปบ้านบนอ๊ะป่าวเนี่ยะ..ฤาว่า..ปล่อยพี่นิลกะพี่ซี่ดี..ตอบว่า..ดีมากๆ..โชคดีนะคร๊าบ...

พ่อบอกว่าวันนี้ เป็นวันดี..มีงานมงคลมากมาย แต่งงานลูกสาวพี่ตู่(ลูกพี่ลูกน้องกันนี่แหละ)..เจ้าบ่าวเจ้าสาว..อยู่ปวช..ทั้งคู่..เชิญเราไปเป็นพิธีกร..ท่องจำทำการบ้านตั้งแต่ขับรถกลับจากการไปอบรมเมื่อวันวาน..วกๆวุ่นๆ..ครุ๋นคิดแล้วก้อตัดสินใจไม่ไปงานดีกว่า..ไม่มีเหตุผล..เพราะอ้างว่าเพื่อนลูกชายมาเต็มบ้านคอยดูแลหยิบนู่นหยิบนี่ตามที่ลูกขอ..และก้อได้คำตอบที่ "อาจจะใช่" ว่าทำไม..พี่ตู่ลงทุนจัดงานแต่งงานให้ลูกสาวทั้งๆที่กำลังเรียน ปวช.2...

"บนยอดดอย

ในยามเช้า..

อุณหภูมิลดต่ำ

ไอน้ำกลั่นตัว

ฝุ่นเถ้าจากป่าที่ถูกตัดแล้วเผา

กลายเป็นทะเลหมอกกว้างไกล

ปิดกั้นทัศนวิสัย

แม้ดอยจะสูงเสียดฟ้า

มิอาจพ้นเมฆกั้น

ธรรมชาติชี้นำสัจธรรม

เหนือฟ้า...ยังมีฟ้า"

..จาก..ชีวิตดั่งหินผา..ดร.สง่า สรรพศรี