ทุกวันจะมี "นักส่องมือใหม่" ที่ออกอาการว่า "ไม่ค่อยอยากเรียน แต่อยากรู้" ส่งรูปพระเนื้อผงศิลปะเละๆ ผิวเลอะๆ มาให้ดู ผมเลยแนะนำไปว่า

"หลักในการดูพระอย่างรวดเร็ว และพลาดน้อยมาก ก็คือ อะไรที่เละๆ เลอะๆ นั้นมักจะเก๊ครับ

ของแท้มักจะสะอาด และศิลปะสวยงาม ผิวเหี่ยวในเนื้อตามตำราครับ

ถ้าคุณไม่เริ่มต้นจากของแท้ เช่น หัดส่องเปลือกหอยแท้ๆ หรือหัดหยิบพระเนื้อผงใหม่ๆ แท้ๆ องค์ละยี่สิบบาทไปก่อน  ก็เล่นของเก๊ทั้งชาติ

พระของแท้ในตลาดหายากมาก ต้องลอดทั้งตาคนขายพระ และลอดตาเซียน และยังต้องแข่งกันเองในกลุ่มนักส่องทั้งหลาย

ดังนั้น ถ้าไม่ชัดพอก็ยากที่จะหาได้เจอครับ

ข้อแนะนำวันนี้ก็คือ ควรเริ่มดูของแท้ และหรือพระแท้อย่างที่ว่า ที่ท่านพอจะหาได้จนชินตา

แล้วค่อยก้าวขยับไปหาพระดูยาก

แต่วันนี้ ดูเหมือนว่าท่านคิดจะเริ่มจากพระดูยาก

เล่นอย่างนี้ โดนทั้งปีครับ ไม่มีอนาคต ไม่มีทางพัฒนา และไม่มีทางออกด้วยครับ

ลองไปอ่านวิธีการดูที่ผมบันทึกไว้แล้ว อ่านจบแล้วสักสองสามรอบ ยังสงสัยโทรมาถามได้ครับ

แต่ไม่ควรโทรมาก่อนจบ 3 รอบครับ"

เพราะโทรมาแบบไม่อ่าน จะออกอาการมั่วๆ และเสียเวลามากในการคุยกันครับ