14 มีนาคม 2553

แม่เจ้า  ไม่คิดว่าการเขียนบล๊อกมันจะยากเย็นอย่างนี้มาก่อน  อืมม ขณะที่ทำไปก็ดูจิตตัวเองไปด้วย เรื่องของเรื่องก็คือ วรรคตอนที่เราทำมาจากเวิร์ด พอขึ้น บล๊อกจริงๆมันเพี้ยนไปทำให้อ่านยาก เราคิดว่าถ้าคนมาอ่านคงจะปวดหัวน่าดู เลยพยายามแก้อยู่ตั้งหลายนาที ก็เท่าที่เห็นนี่หละครับ ขออภัยด้วยถ้าอ่านยากไปหน่อยเพราะวรรคตอน ปรึกษา รุ่นพี่ได้ความมาว่าให้จัดที่เวิร์ดดีๆแล้วก็เปลี่ยนตัวอักษรเป็นอะไรซักอย่างนี่แหละ tohoma กระมังครับ เอาเป็นว่า ให้ถือเป็นการดูจิตตัวเองไปด้วย อันการงานคือการดูจิต  หายใจเข้าออก พุทโธ มีวิหารธรรม โดยเฉพาะยิ่งช่วงจิตเกิดเตลิดมากๆ นี่ต้องหาเครื่องยึดก่อน ดูอย่างเดียวไม่ไหวครับ  ขอบคุณที่บล๊อกทำให้เราเรียนรู้จิตได้ อืมม..

 4 มีนาคม 2553

   ช่วงนี้งานเยอะนะครับ   ก็เลยเอางานเก่าๆมาลงไว้ก่อน มันเขียนไม่ทัน แต่พยายามจะจัดการตัวเองให้ได้  จัดการความรู้ในตัวเองนี่หละผมว่าดีที่สุดแล้ว เป็นการดูกาย ดูใจของเราไปด้วย วันนี้ไปทัณฑสถานบำบัดมา 9.00-12.00น. ได้ลองกิจกรรม ดุลยภาพกาย จิต ปัญญา ผ่านงานศิลปะบำบัด และดนตรี   ไม่เลวทีเดียว ทุกคนมีส่วนร่วมกันอย่างดี ทำให้ความเชื่อที่ผมคิดว่ามนุษย์ทุกคนอยากทำความดี รักตัวเอง มีความหวังและพร้อมที่จะลุกขึ้นใหม่เสมอ หนักแน่นขึ้นไปอีก  มันคือความกรุณาที่อยู่ในใจของคนทุกคนที่อยากให้ตัวเองและผู้อื่นพ้นทุกข์  ขอบคุณบทเรียนดีๆครับ

    การทำกระบวนการถอดบทเรียน ความสำเร็จ กับเครือข่ายพ่อแม่แกนนำ  จำนวน 8 -9 คน ที่มาจากโรงเรียนต่างๆ ในกทม.ภายใต้สถานที่ที่สวยงาม  และเป็นธรรมชาติ สงบดี  ทำให้ได้พบคำตอบหนึ่งว่า การทำกระบวนการกับคนน้อยๆนี่เป็นอะไรที่ลำบากยากเย็นเหมือนกัน ไม่รู้ว่าเพราะเหตุปัจจัยใด คน กระบวนการ หรือกระบวนกร   จริงๆคนน้อยความไว้วางใจ ความใกล้ชิด ความสะดวกใจ มันน่าจะมากกว่านะ  ก็เป็นเรื่องที่ต้องค้นหากันต่อไป    โดยเฉพาะผม ซึ่งเป็นหนึ่งในทีมพาทำ  คงต้องค้นหาว่ามันเกิดเพราะอะไร แต่ถ้าจะย้อนดูตัวก็ต้องบอกว่า ช่วงนี้ พลังจิตต่ำกว่าปกติเพราะละเลยการสวดมนต์ ยาวและนั่งสมาธิยาวมาหลายวัน   นี่เป็นสิ่งที่มีผลจริงๆ  คงต้องหาเวลากลับมาปฏิบัติสิ่งนี้ให้สม่ำเสมอเหมือนเดิม  ขอบคุณสำหรับบทเรียนดีๆ ของพ่อแม่จิตอาสาเพื่อลูกๆทุกคน

ช่วงชีวิตที่มหัศจรรย์สำหรับนักดนตรีนักแต่งเพลงตัวเล็กๆคนหนึ่งก็คือ การได้มีโอกาสนำวิชาชีพของตัวเองสู่กระบวนการเรียนรู้เพื่อพัฒนาศักยภาพมนุษย์ โดยเฉพาะด้านที่ลึกที่สุดที่เขาเรียกกันว่าจิตวิญญาณนั่นเอง   การเป็นกระบวนกรผู้ช่วย 2 ปีที่ผ่านมา คำตอบหนึ่งที่ค้นพบได้ก่อนสิ่งอื่นๆ ก็คือ เป็นวิชา เป็นอาชีพที่ยิ่งทำตัวตนยิ่งลด  มันไม่สามารถทำตัวให้เด่นหรือโชว์ฝีมือเหมือนเช่นงานโชว์ที่เคยทำๆมา  มันคือการเคารพ ผู้ร่วมเรียนรู้ชนิดที่ต้องมองให้เห็นเลยว่าทุกคนมีโพธิปัญญาฝังอยู่ในตัว แล้วทำยังไงแต่ละคนจึงจะสามารถทึ้งศักยภาพความดีงามของตัวเองออกมาแบ่งปันเล่าขานกันได้ในบรรยากาศของความเป็นกัลยาณมิตร และนี่เองที่ผมเริ่มหลงรักการเป็นกระบวนกร ตั้งแต่แรกๆที่ทำเป็นต้นมา ใครจะรู้ว่าตัวตนยิ่งเล็กความสุขจะยิ่งใหญ่ได้  "ความสุขและคุณค่า" 15 ม.ค.53   ป้อม หลานปู่