อนุทินล่าสุด

รุ่งทิพย์

เขียนเมื่อ

๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๕

วันนี้ตอนบ่ายเรียนวิชา เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการศึกษาและการวิจัย

อาจารย์สอนวิธีสร้าง Web Page แล้วก็ให้สมัครสมาชิก Gotoknow

คิดถึงอาจารย์นิภาภรณ์ คำเจริญ เลยกระซิบพี่มล ว่า เคยเรียนกับ อ.ไก่

ตอนแรกเข้าไม่ได้ลืม User name และ Pass word ด้วย

หลังจากที่ว่างเว้นไปนาน กลับมาบ้านอีกครั้ง

ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

รุ่งทิพย์

เขียนเมื่อ

วันนี้จะมาเรียน

ไม่ลืมที่จะหันมามองต้นเชอรี่กับต้นมะยม

เชอรี่ในกระถาง บัดนี้สูงกว่าคนปลูกอย่างเราเสียแล้ว

มันออกลูกแดง ๆ มา ๑ ผล ไม่โดนนกแย่งแล้ววันนี้ เด็ดแล้วกินเลย อร่อย !

ส่วนมะยมต้นนี้ ปลูกเพราะเลียนแบบบ้านนางทองประศรี แม่ขุนแผน

(ตอนพลายงามเดินทางไปหาย่าทองประศรี ได้ให้เด็กเลี้ยงควายพาไปบ้านย่า

พลายงามบอกเด็ก ๆ ว่าจะให้กินมะยมหวาน)

วันนี้มะยมบ้านเราออกลูกเต็มต้น เก็บไปฝากอาจารย์นิภาภรณ์ดีกว่า ได้่มาเกือบเต็มถุง

ถึงมหาวิทยาลัย กำลังจะขับรถขึ้นตึก เจ้าหน้าที่ให้จอดข้างล่าง ดีจัง

จะขึ้นลิฟต์ อ้าว ลิฟต์ค้าง ป้าคนหนึ่งยืนเฝ้าอยู่ เพราะมีคนไปแก้ข้างบน

ขณะนั่งรอ โทรหา อ.นิภาภรณ์ ก็ผิดหวัง อาจารย์ไม่มาอีก

สรุป วันนี้มีแต่ผิดหวังตั้งแต่เช้า ไม่ได้จอดรถ ไม่ได้ขึ้นลิฟต์ ไม่ได้พบอาจารย์นะสิ

คนดูแลลิฟต์บอกขึ้นได้ พอจะขึ้นมันก็ค้างอีก เลยเดินขึ้นชั้น ๖ ออกกำลังเช้าเลยเรา

มะยมเลยเวียนรอบห้อง มีแ่ต่คนกลัวเปรี้ยว

อ.สุรศักดิ์ เข้ามาสอนเดินแจกชีทอยู่ ทำหน้าแบบเฉยมาก เดาอารมณ์ไม่ถูก

เลยให้อาจารย์ทาน อาจารย์ทานเลย ๆ อาจารย์ก็เคี้ยวหน้าตาเฉย

เดาไม่ถูกว่าชอบหรือไม่ ๕๕๕+

คิดถึง อาจารย์นิภาภรณ์จังเลย

ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

รุ่งทิพย์

เขียนเมื่อ

เมื่อวันอาทิตย์ กำลังจะขับรถไปมหาวิทยาลัย หันไปเห็นมะยมริมรั้ว จึงปีนไปเก็บมาฝากอาจารย์นิภาภรณ์ เดาได้เลยว่าอาจารย์คงไม่อยากทา่นแน่ ๆ แต่ก็ต้องแกล้งก่อน

ขับรถมาถึงบางประแก้ว โทรชวนครูดานั่งไปด้วย เข้ามาเห็นมะยม ก็เรียกให้กิน ครูดาไม่กล้าเพราะกลัวเปรี้ยว ๕๕๕ ตามแผนเลยหละ

เข้าห้องเรียนเก้าโมงพอดี เพื่อน ๆ ว่าอาจารย์มาแล้ว ไม่เป็นไร อดใจรอไว้ นั่น อาจารย์มาท่าทางอย่างนี้ยังไม่อยากคุย อ่ะ สอนไปก่อน

พี่ปูนั่งข้าง ๆ หาเครื่องหมายจุลภาคไม่เจอ เลยบอกให้ แล้วเรียกอาจารย์ว่าจะบอกว่าพี่ปูหาเครื่องหมายไม่เจอ แต่ว่า ไม่ได้บอก ๕๕๕ ที่แท้อยากให้อาจารย์เดินมาหานี่เอง

เอามะยมให้อาจารย์ อาจารย์ก็ทำหน้าเหมือนกลัวเปรี้ยว ไม่กล้ากิน ก็บอกอาจารย์ว่ากินเลย ไม่เปรี้ยวรับรอง อาจารย์ทำท่ากล้า ๆ กลัว แต่ก็ไว้ใจเรา

ชิมแล้วหันมายิ้ม หวาน ๕๕๕ เดี๋ยวจะไปเพาะมาให้ คงรอนาน อาจารย์จะเอาไปหลอกแม่บ้านต่อเหรอ ๕๕

หมดเวลาแล้ว จะไม่ได้เรียนกับอาจารย์แล้วนี่นา คิดถึงนะ อืม ขอเบอร์อาจารย์ดีกว่า อาจารย์เขียนให้ด้วย เย้