ความสุขของคนเป็นครู….เมื่อวานและวันนี้เป็นสองวันที่ได้รับข่าวดีเรื่อย ๆ จากทุกช่องทางการสื่อสารว่าลูกชาย ลูกสาวที่จบชั้น ป.6 ไปสอบเข้าศึกษาต่อในระดับมัธยมศึกษาแล้วสอบติดกันทุกคนตามโรงเรียนต่าง ๆ ที่มีชื่อเสียงทำให้คนเป็นครูอย่างเราก็รู้สึกยินดีและชื่นใจจังครูจะยังคงเป็นครูของพวกเธอตลอดไปและอยู่ทางนี้เพื่อคอยชื่นชมความดี ความงามและความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ของลูก ๆ ทุกคนตลอดไปนะคะรักและคิดถึงทุกคนค่ะ ☺️

จากเนื้อความในบทเพลงพระคุณที่สาม บางช่วงได้กล่าวไว้อย่างชัดเจน ความว่า

“พระคุณที่สาม งดงามแจ่มใสแต่ว่า ใครหนอใคร เปรียบเปรย ครูไว้ว่าเป็นเรือจ้างพลาดจาก ความจริง ยิ่งคิด ยิ่งเห็น ว่าผิดทาง มีใคร ไหนบ้าง แนะนำแนวทาง อย่างครู ”

สำหรับตั้มมองว่าอาชีพครูและงานของครูมิได้จำกัดอยู่เพียงการสอนหนังสือและการสอบไล่เพื่อส่งเด็กขึ้นชั้นสูงขึ้นไปจนกว่าจะจบการศึกษาเท่านั้นแต่ครูมีหน้าที่ส่งเสริมให้เด็กเติบโต เจริญขึ้นไปเต็มความสามารถที่เขามี โดยวิธีการสอน ฝึกฝน อบรมบ่มนิสัย เพื่อให้ศิษย์มีความรู้ความคิด ความสามารถและความดีงาม งานของครูมีพื้นฐานหยั่งลึกลงสู่ความรัก ความเมตตาและความตั้งใจจริง ครูกับศิษย์จึงมีความผูกพันกันทางจิตใจ ด้วยความเข้าใจกันและกันเสมอ“ครูมิใช่เรือจ้างที่จะวางพายได้ง่าย ๆ แต่ครูคือแบบอย่างทางกายและจิตที่จะเป็นแบบพิมพ์ให้เนื้องานขึ้นรูปต่อได้อย่างสวยสดงดงาม”ยินดีกับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวิชากรที่สำเร็จการศึกษาในวันนี้หากนับเนื่องการทำหน้าที่ครูก็คงเป็นลูกศิษย์รุ่นที่ 11 ของชีวิตที่มีโอกาสได้อบรมสั่งสอนและร่วมงานปัจฉิมนิเทศเฉกเช่นนี้ก้าวต่อไปนะคะ ก้าวด้วยความมั่นคง มั่นใจและแข็งแรง สร้างสรรค์ชีวิตของพวกเธอหลังจากนี้ให้งดงามทุกคนนะคะ ครูจะคอยเฝ้ามองอยู่ตรงนี้และจะร่วมยินดีกับความสำเร็จของลูก ๆ ทุกคนที่ครูหวังใจไว้ว่าจะมีโอกาสได้สดับนามของพวกเธอที่จะเด่นดี มีเกียรติในสังคมไทยต่อไป..... ด้วยใจที่จะเปี่ยมยินดี

อยากทำความฝันอันสูงสุดของตัวเองให้เป็นความจริง ตั้มเองตอนนี้รับราชการอยู่แล้วที่กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ก่อนหน้านี้มีโอกาสได้ทำงานในสายงานวิชาการด้านการจัดการเรียนการสอน โดยเป็นคุณครูผู้สอนที่่โรงเรียนบ้านแม่ลิด อำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน โดยมีคุณวุฒิทางด้านบริหารธุรกิจ สาขาวิชาการจัดการการท่องเที่ยว ที่ตัดสินใจเรียนตามเพื่อนและความความนิยมชมชอบของสังคมในขณะนั้น แต่พอเอาเข้าจริง ๆ เมื่อมีโอกาสได้ทำงานด้านนี้ กลับมีใจรักและมีความสุขกับการเป็นผู้ให้ทางการศึกษา มีความสุขอยู่กับภาระหน้าที่ของความเป็น "ครู" จึงได้ตัดสินใจเข้าศึกษาต่อในคณะครุศาสตร์ สาขาวิชาภาษาไทย และสำเร็จการศึกษาเป็นครุศาสตรบัณฑิตเมื่อวันที่ ๗ มีนาคม ๒๕๕๗ ที่ผ่านมา ใจจริงและความหวังของแม่นั้นอยากให้ตั้มรับราชการครู แต่เมื่อโอกาสที่ดีของชีวิตมาถึงโดยการมาลองสอบบรรจุของ ก.พ. กลับมีโอกาสเข้ารับการบรรจุแต่งตั้งจึงมารับราชการ ละทิ้งความฝันที่ยิ่งใหญ่ไว้ที่กลางดงดอย ทิ้งเด็กน้อยที่พร่ำสอนมากว่า ๓ ปีที่นั่นโดยที่ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะล่ำลา .... เพราะได้มาบรรจุอยู่ที่กรุงเทพฯ ในช่วงเวลาของการปิดภาคเรียน .... ต่อจากนี้ขอแค่มีโอกาส เท่านั้น ฉันคนนี้จะยังคงเดินตามหาความฝันที่ยิ่งใหญ่ของฉันจนเจอให้ได้ ถึงแม้ว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนก็ตาม เพราะฉันเชื่ออยู่เสมอว่าไม่เคยมีสิ่งไหนที่ถูกวางไว้อยู่บนหรือเหนือกว่าความพยายาม ไม่มี ไม่มีจริง ๆ ..... ผู้ศรัทธาในอาชีพ "ครู"

ทุกทุกลมหายใจของห้วงความรู้สึก

ยังตราตรักนึกถึงไม่จางหาย

ทุกทุกห้วงแห่งจิตละลอกลาย

ก็ยังหมายเห็นหน้าทุกนาที....ณ ปลายชาญ

ศรัทธาแห่งอาชีพ "ครู"

     กว่า ๔ ปีที่ทำงานในแวดวงของการศึกษา เมื่อก่อนนี้เป็นครูอัตราจ้างอยู่ที่โรงเรียนบ้านแม่ลิด อำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน ๔ ปีที่ทำให้ฉันคนนี้ทำหน้าที่และมีคำนำหน้านามว่า "ครู" ความคิดถึงก่อตัวขึ้นอย่างจับใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งวันนี้ซึ่งในทุก ๆ ปีฉันคงจะได้รับกรวยดอกไม้และพานจากนักเรียนที่นำมามอบให้ให้พิธีไหว้ครูประจำปีของโรงเรียน แต่วันนี้...  ไม่มีนะ เพราะภาระหน้าที่ของฉันเปลี่ยนไป ... เปลี่ยนไปในอีกรูปแบบหนึ่งหลังจากที่ตัดสินใจเข้ามารับราชการในกรุงเทพฯ เมื่อสองเดื่อนที่ผ่านมา รู้สึกคิดถึงบรรยากาศเก่า ๆ เหลือเกิน คิดถึงลูกศิษย์ของฉันทุกคนหากมีโอกาสต่อจากนี้ฉันจะกลับไปเป็นครู (ที่ดี) อีกครั้งให้ได้ .... ฉันสัญญา (ณ ปลายชาญ)

สวัสดีพื้นที่แห่งการแบ่งปัน....

เข้ามาพบโกทูโนว อย่างไม่ได้ตั้งใจและสมัครเป็นสมาชิก ฝากตัวไว้กับทุก ๆ ท่านที่บ้านหลังใหญ่หลังนี้ด้วยนะครับ ชื่อตั้มครับ พิชาชาญ   สกุลสอน ก่อนหน้านี้ทำงานเป็นครูมากว่า ๔ ปีตัดสินใจย้ายตัวเองมารับราชการที่เมืองกรุงครับ ว่างๆ  จะแวะมาทักทายและแบ่งปันความรู้สึกดี ๆ ให้กับทุก ๆ ท่านเพื่อเป็นกำลังใจและส่งเป็นพลังในการสร้างสรรค์สังคมแห่งการเรียนรู้ร่วมกันนะครับ