มาตรา 40 ทวิ ประมวลรัษฎากร  มีสาระสำคัญเกี่ยวกับ

• การส่งสินค้าออกไปต่างประเทศให้แก่หรือตามคำสั่งของสำนักงานใหญ่ สาขา ตัวการ ตัวแทน นายจ้างหรือลูกจ้าง
• ให้ถือว่าการส่งสินค้าไปเป็นการขายในประเทศด้วย และ
• ให้ถือราคาสินค้าตามราคาตลาดในวันที่ส่งไปเป็นเงินได้พึงประเมินในปีที่ส่งไปนั้น

กรณียกเว้น ได้แก่

• ของที่ส่งไปเป็นตัวอย่างหรือเพื่อการวิจัยโดยเฉพาะ
• ของผ่านแดน
• ของที่นำเข้าแล้วส่งกลับผู้ส่งเข้าภายใน 1 ปีนับแต่วันที่สินค้าเข้า
• ของที่ส่งออกแล้วส่งกลับคืนภายใน  1 ปีนับแต่วันที่ส่งออก

• ต่อไปเวลาในโลก cyberspace อาจจะน้อยลง คงต้องพึ่งการเขียนอนุทิน
• ขอประเดิมการเขียนมาตราที่น่าสนใจ ลงเก็บไว้ในอนุทิน
• มาตรา 41 ทวิ ประมวลรัษฎร
• ในกรณี การโอนกรรมสิทธิ์หรือสิทธิครอบครองในอสังหาริมทรัพย์โดยไม่มีค่าตอบแทน ให้ถือว่าผู้โอนเป็นผู้มีเงินได้และต้องเสียภาษีตามบทบัญญัติในส่วนนี้

วันนี้ เป็นวันแรกที่จะต้องรวบรวมประวัติ ประสบการณ์ทั้งหมดของตัวเองเพื่อไปนำเสนอผู้บริหารการศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งตามคำเชิญชวน

การเตรียมตัวการสอนเรื่องกฎหมายยากมาก ๆ ยากกว่าบริหาร จิตวิทยาอีก  สมองใช้งานหนัก งานประจำก็มีอยู่แล้ว ซึ่งต้องรับผิดชอบสูง  การให้ความรู้ในหลาย ๆ ศาสตร์ ก็ชอบ...กิเลสความอยากจะให้ แรงจริง ๆ

ความทรงจำในเนื้อหาทั้งหมดอาจไม่ลงรายละเอียด  ขอเน้นหลักกฎหมายแล้วกัน

คงต้องไปขอให้ศิษย์น้องที่เป็นอาจารย์อยู่สอนให้แล้วล่ะ เฮ้อ งานช้างชนกัน  ถ้าเวลาไม่ลงตัว อาจจะขออปฏิเสธดีกว่า

นับว่าเป็นวันแรกที่ลงบันทึกทีเดียวสองบันทึก เนื่องจากต่อไปจะไม่ค่อยว่างแล้ว  รู้สึกหนักอึ้งเหมือนกันกับสิ่งที่จะต้องทำหลังจากนี้

อ่านวิธีปฎิบัติเจริญภาวนาของหลวงปู่ดูลย์แล้ว มีการบ้านมากมายที่จะต้องไปดูต่อ

ช่วงนี้ทำงานหนัก ...เข้าใจคำว่า "อาการโงหัวไม่ขึ้น" ดีแล้ว ...อยากแวะไปทักทายกัลยาณมิตรใน G2K หลาย ๆ ท่าน แต่ต้องอดใจรอไว้ให้ผ่านพ้นวิกฤตการณ์ ซึ่งอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้เท่านั้น คงได้พบกัน

• รู้สึกว่าอาการแพ้อากาศกลับมาเยือนอีกแล้ว  คงต้องออกกำลังกายแก้ปัญหานี้จริง ๆ จัง ๆ เสียที
• วันก่อนดูเรื่อง ฝรั่งบ้า  ในรายการคนค้นคน  เป็นเรื่องราวการต่อสู้ชีวิตโรงมะเร็ง  ...นักมวยฝรั่งที่ขึ้นชกมวยเพื่อการมีชีวิตรอด 
• ฝรั่งท่านนี้ประสบความสำร็จในการทำงาน เป็นที่ปรึกษากฎหมายชาวต่างขาติในประเทศไทย  แต่แพ้ภัยใกล้ตัวคือโรคร้าย...สิ่งที่พยายามมาทั้งชีวิตก็คงไม่มีความหมายอะไรหากไม่ใส่ใจสุขภาพตนเอง
• เขาบอกว่า หยุดชก ก็เท่ากับหยุดหายใจ

คำสอนที่ไม่ได้พูดออกมา

ระลึกถึงคำสอนอะไรบ้างในวัยเด็ก...

จำได้ว่าคุณพ่อชอบเอาหนังสือประวัตินักวิทยาศาสตร์ บุคคลสำคัญ

ต่าง ๆ มาให้อ่าน... ไม่ได้บอกอะไร ไม่ได้บังคับว่าจะต้องเก่งเหมือน

พวกท่าน ๆ เหล่านั้น

...แต่พอเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เราจึงรู้ว่าเป็นกุศโลบายที่ลุ่มลึกมาก

หนังสือดี ๆ มากมาย ที่ท่านขนมาให้อ่าน

สิ่งที่ท่านให้...เป็นยิ่งกว่าคำสอนใด ๆ ที่ท่านจะเปล่งวาจา

ออกมาเสียอีก

วันนี้วันดี  31 ธันวาคม 2551 ส่งท้ายปีเก่า ขออัญเชิญพระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้ชาว G2K มุ่งเผยแพร่ความรู้คู่ความดีตลอดไป

       “....ผู้ใดมีความรู้ก็ควรจะเผยแพร่ออกไปให้คนอื่นทราบ

      เพราะว่าการเผยแพร่ความรู้ความสามารถไปให้คนอื่นนั้น

     ไม่ได้เสียประโยชน์ใด ๆ เพราะว่า  ความรู้และความดี

   เมื่อเผยแพร่ ออกไปยิ่งทวีคูณขึ้น ไม่ได้หมดไปจากตัว

 ยิ่งทำดียิ่งทำให้คนอื่นมีความรู้ ความรู้ของเราก็ไม่มีหมดลงไป

ยิ่งเพิ่มพูนขึ้นมา อันนี้เรียกว่า สร้างบารมี

ถ้าแผ่ บารมีออกไปโดยเกิดคำว่าบารมีแท้ ๆ คือความดีแผ่ไป

ให้ผู้อื่นมากเพียงใด บารมีของเรายิ่งสูงยิ่งแก่กล้าเพียงนั้น...”

             พระบรมราโชวาท พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

       พระราชทานแก่ผู้ว่าราชการจังหวัดปราจีนบุรีและคณะ      

                               27 กุมภาพันธ์ 2517

จากหนังสือ “ธ ทรงเป็นยิ่งกว่ามหากษัตริย์” สำนักพิมพ์บ้านหนังสือโกสินทร์

               กลอนประจำวันอาทิตย์ 21 ธค 2551

วันนี้ระลึกถึงเรื่องการทำความดีจึงแต่งกลอนนี้เก็บไว้เตือนใจตัวเอง

นาน ๆ ทีจะมีอารมณ์ศิลปินจรเข้ามาในช่วงเวลาเคร่งเครียด

                           ความดีเป็นนิรันดร์

                      ความดีประกาศก้องเกียรติไกล

                      งดงามสว่างใสทั่วหล้า

                      ศักดิ์ศรีสูงส่งสร้างศรัทธา

                      เหนือกว่าอำนาจยศศักดิ์ใด

                      มีโอกาส อย่าพลาดในชาตินี้

                      ปลูกต้นไม้แห่งความดีสีสดใส

                      เพียรรดน้ำสม่ำเสมอบ่มเพาะใจ

                      ให้ฝักใฝ่คุณธรรมน้อมนำตน

                                                  โดย ศิลา ภู ชยา

ความสุขคนเราเกิดขึ้นได้จากการมองสิ่งแม้เพียงเล็กน้อยก็ดูงดงามและมีคุณค่า  หากมองผ่าน มองผิวเผิน ก็จะไม่เห็นความงามและไม่พบความสุข  ซึ่งแท้ที่จริงแล้ว  ความสุขที่ยั่งยืนคือความเข้าใจในความงดงามของธรรมชาติ และเข้าใจแก่นแท้แห่งความทุกข์ ทั้งนี้การจะเข้าใจหรือไม่ขึ้นอยู่กับสติ - ปัญญา  เมื่อมีสติเพียงชั่วขณะ ปัญญาก็บังเกิด หากมีสติแน่วแน่ ไม่เพียงเกิดปัญญา แต่จะนำมาซึ่งการหยั่งรู้ในสัจธรรมหนึ่งเดียวที่แท้จริง