เช้าวันนี้ พาน้องเพียงพอไปหาหมอที่คลีนิค ได้ยามา 5 อย่าง 

ขากลับได้แวะเข้าไปลาเรียนเพิ่มอีก  ครูบอกให้พักผ่อนอย่างเต็มที่ จนกว่าจะหายดี

ส่วนเจ้าแพรวพราวลูกสาวคนเล็กนั้น ตอนนี้หายดีแล้ว และวันนี้ก็ไปโรงเรียนได้แล้ว

อารมณ์กับความรู้สึก...เช้านี้ฟ้าครึ้มอากาศเย็นๆต่อเนื่องจากฝนตกตั้งแต่วันที่3มีนาคมที่ผ่านมา

กำหนดแผนงานต้องแยกทำภารกิจ(คนนึงออกนอกบ้าน อีกคนทำงานที่สวนอยู่กับบ้าน)..เช้านี้ก่อนออกจากบ้านได้ข้อคิดชวนพิจารณาที่คนที่บ้านฝากให้ก่อนออกไปพ่นปุ๋ยอ้อย3ไร่

"อารมณ์กับความรู้สึก" คนละความหมาย อารมณ์:ไม่มีเหตุผล แต่ความรู้สึก:คือเหตุผล อาการรับรู้...เมื่อคิดพิจารณาไปทำงานไปก็ชวนใจผ่อนคลายได้เยอะกับความเหน็ดเหนื่อยกับเหตุผลที่มีให้กับใจตนเอง

ให้มีความอดทนอดกลั้น งานทุกอย่างคือการฝึก คือการเรียนรู้..ก่อนอ่อยสอน แนะ สั่ง ผู้อื่น..ก็ต้องทำให้เป็นซะก่อน..

จากแปลงอ้อยกลับถึงบ้านบ่าย2(ข้าวเช้า)..ตอนเย็นช่วยคุณพ่อบ้านปลูกมะระกอแขกดำที่เพาะไว้พร้อมกับใส่ปุ๋ยมะกรูดริมรั้วหน้าบ้าน(รั้วกินได้)..ปลูกต้นไม้ไปก็ขำไปพลาง เอ่ยแซวๆกับคนขุดหลุม..คงเป็นโรคชนิดนึงแน่ๆๆ

ฝนตกไม่ได้..เป็นต้องกระดี๊กระด๊าหาของปลูกทุกทีอยู่เฉยๆไม่ได้(ออกอาการ) "พอฝนไม่ตก แล้ง ต้นไม้แห้งตายใจคนแห้งเหี่ยว พอฝนมา เอ๊า! ปลูกอีกแระ"

เกิดมาเพื่อปลูกจริงๆนะเรา...(ปลูกแล้วปลูกอีก ตายแล้วปลูกอีก..อยู่ร่ำไป;)))