ผมเป็นลูกคนโตในครอบครัวชาวนายากจนที่ทุ่งกุลาร้องไห้ในเขตอำเภอชุมพลบุรีจังหวัดสุรินทร์ ความยากจนบวกกับเป็นหลานชายของครูใหญ่ในหมู่บ้านทำให้ถูกส่งไปเป็นนักเรียนประจำที่โรงเรียนศึกษาสงเคราะห์นางรองจังหวัดบุรีรัมย์ ตั้งแต่ชั้นป. 1 จากนั้นการใช้ชีวิตส่วนใหญ่ก็ห่างจากบ้านเกิดมาโดยตลอด มีโอกาสได้รับการศึกษาตามระบบเรื่อยมาจนจบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยขอนแก่น ความยากจนในระหว่างเรียนหนังสือทำให้ต้องอดอาหารกลางวันบ่อย ๆ และส่งผลกระทบต่อสุขภาพมาจนถึงปัจจุบัน
เรียนจบอยากทำงานที่เกี่ยวข้องกับต่างชาติก็ได้ทำสมใจในหลายองค์กรโดยมากจะเป็นองค์กรด้านการพัฒนาชนบท มีความสนใจเรื่องเกี่ยวกับเกษตรอินทรีย์ การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและการพัฒนาศักยภาพของมนุษย์ เคยลาออกจากงานประจำไปทำนาทำสวนเกษตรอินทรีย์ที่จังหวัดพิษณุโลกนาน 10 ปีก่อนที่จะกลับมาทำงานเป็นผู้จัดการแผนกบุคคลของรีสอร์ทขนาด 65 ห้องบริเวณชายทะเลกระบี่เมื่อต้นปี 2554 จนถึงปี 2556 ปัจจุบันกลับมาทำเกษตรอินทรีย์โดยเฉพาะการทำนาแบบไม่ใช้สารเคมีและช่วยกระตุ้นส่งเสริมให้เพื่อนบ้านหันมาทำนาอินทรีย์เพื่อลดต้นทุนการผลิต บำรุงรักษาสุขภาพ แก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมเสื่อมโทรมจากการปนเปื้อนของสารเคมีการเกษตร