บันทึกแรกของปี 2562“นาบุญ วัดทุ่งสนุ่น จ.กำแพงเพชร”เห็นภาพที่ถ่ายแล้วสวยงามมาก

เช้าวันนี้ออกไปวิ่งได้ 3 รอบ วัดได้ 2.2 กม. อากาศเย็นสบายพอได้เหงื่อนิดหน่อยเป็นการวิ่งครั้งแรกของปีนี้

สวัสดีปีใหม่ 2562 ครับกัลยาณมิตรทุกท่านวันนี้ทำงานวันแรก คนหยุดงานกันเยอะมาก ทำให้งานไม่ลื่นไหลสักเท่าไหร่เป็นประจำทุกเทศกาล ที่คนทำงานกลับบ้านแลเววางแผนไม่ดีพอ ทำให้กลับมาทำงานไม่ทันไม่เป้นตามที่แพลนการลาไว้เช่นเดียวกันกับ สังคมโดยรวม ที่การเจ็บการตาย ยังคงพุ่งสูงอยู่ทุกเทศกาลหรือ มันคือ ความเคยชิน ที่กำลังจะกลายเป็นวัฒนธรรม ที่ซึมซับเข้ามาแบบไม่เป็นทางการแล้ว…………..ขอให้ทุกท่านมีความสุขและสุขภาพแข็งแรงกันทุกท่านนะครับ

ออเดอร์ท้ายปีดุดันเสียให้ต้องเลิกงานสี่ทุ่มมา 2 วันแล้วเตรียมร่างกายและจิตใจให้พร้อม ยอมรับมันแล้วมันจะผ่านเลยไปในอีกไม่กี่วันข้างหน้าพร้อมรับปีใหม่ที่กำลังย่างกรายเข้ามาและดำเนินไปในเส้นทางเดิมๆไม่แตกต่าง หากเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา………….

วันอาทิตย์ที่แล้ว เดินห้างเจอโปรฯขายเสื้อกันหนาวแล้วอากาศมันหนาวหรือยัง ตอบว่า ยังเพียงแค่เย้็นๆเท่านั้นหล้งวันฝนตกหลงฤดู…………….ทำไมถึงถวิลหา อากาศหนาวหลายคนหลายความคิดลองแชร์กันมาบ้าง………………..หรือฤดูหนาวจะไม่มีแล้ว………………

ทำงานวันนี้ เห็นอารมณ์ของคนรอบๆข้าง ที่แตกต่างตามเวลา แรงกระตุ้นอาจทำให้อารมณ์แตกต่างกันไปของแต่ละคน สิ่งที่เห็นเป็นความปกติของทั้งผู้ส่งและผู้รับ มีผลเชิงลบทั้งคู่แต่เชื่อได้ว่าทั้งคู่หรือหลายๆคนที่แลกเปลี่ยน ณ เวลานั้น ไม่รู้ตัวและเมามัวแลกเปลี่ยนกันไป ละลายไปตามกาลเวลา พร้อมกลุ่มควันแห่งความขัดแย้งลางเลือนไม่รู้สึกตัว…………..

คิดเองในใจ คล้ายจะปลอบตัวเองอยู่กับการงานในทุกวันนี้ เพื่อให้ตัวเองผ่านพ้นไปอาจไม่ประสบผลด้านการงานแต่อยู่ต่อไปเพื่อผลสำเร็จด้านชีวิต………….โลกนี้ อีก 10 ปีข้างหน้าจะเป็นเช่นไรอยากอยู่รู้เห็นไหม…………ทำร่างกาย จิตใจ ให้อยู่พร้อมในวันข้างหน้า………..วันนี้ทำแล้ว

Live as if you were to die tomorrow,Learn as if you were to live forever.Mahatma gandhi

”..สภาวะฉลาดขึ้น เกิดขึ้นได้จากการเรียนรู้สิ่งที่ไม่รู้ มุมมองที่เราไม่รู้เท่านั้น..”“ ..การอ่านหนังสือที่คนอื่นเขียน ก็เพื่อมองเห็นมุมมองอื่น ถ้าอ่านเรื่องที่เป็นมุมมองเดิม ก็น่าจะใช้พลังงานไปนอนดีกว่า เพราะไม่ก่อเกิดรอยหยักในสมอง..”วินทร์ เลียววาริน

หลายคนบ่นว่าแดดร้อนมาก แทบจะเผาผิวเนื้อให้มอดไหม้ ในช่วงฤดูกาลที่เปลี่ยนเข้าสู่ปลายปีและต่างถามหาว่า หน้าหนาวมาหรือยัง…………..

บันทึก “เราอยู่ที่นี่บ้านหลังเดียวกัน”ตั้งใจแต่แรก บันทึกเรื่องราวของชีวิต โดยทอฟฟี่เป็นผู้เล่ากาลเวลาผ่านไป กลับกลายเป้นเรื่องราวของเจ้าทอฟฟี่ไปซะงั้นหรือทอฟฟี่ มันจะแย่งซีนไปเสียหมด………………อนุทินไว้กันลืม จุดประสงค์ที่แท้จริง12/11/2018

…การวิ่งในตอนเช้า กลายเป็นสิ่งปกติ ได้เวลาจะรู้สึกตัวตื่น จะเหนื่อยจากงานดึก จากการเดินทาง ความขี้เกียจที่จะหาเหตุผลไม่ออกวิ่งคือสิ่งผิดปกติ ที่ต้องเอาชนะมัน ง่ายๆเพียงคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมะ ธรรมดา …รวมถึงเรื่องอื่นๆของชีวิต ที่เป็นเรื่องปกติ ธรรมดา…………..

” งานเขียนของข้าพเจ้า ไม่เคยมองโลกในแง่ร้าย แต่ข้าพเจ้านำโลกในแง่ร้ายมากระตุ้นเตือนท่าน ในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ให้ได้สำนึกถึงสิ่งที่เรากระทำต่อกัน จะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม “จากนิยายเรื่อง คำพิพากษา ของ ชาติ กอบจิตติที่มา: rabbit today 07/11/2018

ฟังวิทยุคลื่น 96.5 เมื่อเช้า นักจัดรายการสัมภาษณ์สดอาจารย์มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ผู้เชี่ยวชาญด้าน AI บอกว่าประเทศไทยเรายังพัฒนาด้านนี้อยู่ แต่ยังขาดความต่อเนื่องจริงจัง ไม่เหมือนเพื่อนบ้านหลายประเทศ ในบางเรื่องเราตามหลังแม้กระทั่ง เมียนมาร์ ลาวน่าเป็นห่วง ประเทศไทย 4.0

เคยมีคนบอกที่ทำงานซ้ำซากจำเจ เบื่ออยากเปลี่ยนงานแต่หากมองรอบข้างให้ดี ลึกซึ้งและทำความเข้าใจกับชีวิตความจริง ไม่มีอะไรซ้ำซาก จำเจ หรือหยุดนิ่งแต่อย่างใดความจริงคือทุกสิ่งอย่างเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาไม่หยุดนิ่งชีวิตเราเองก็เช่นเดียวกัน ไม่เคยหยุดนิ่ง แม้จะนอนเหมือนคนตายแล้วก็ตาม………………หลังประชุม เช้านี้ อยู่ๆก็ปวดหัวจิ๊ดพยายามเห็นมัน รู้ทันมันดูสิว่าจะก้าวเดินไปอย่างไร ต่อไป………………

…เดินทางกลับจากไปส่งหลานชาย(น้องนนท์)ที่กำแพงเพชร ปลอดภัย แม้ระหว่างทางจะวูบวาบบ้างช่วงขากลับ มือยื่นไปหยิบแก้วกาแฟ รถเฉไปด้านขวาวูบนั้นตั้งสติคืนมาได้ เลยเปลี่ยนคนขับ กาแฟไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นเลย และเกือบทำให้รถลงข้างทางเสียแล้ว………….

ระหว่างเดินทางมาทำงานทุกเช้า รายการวิทยุ คลื่น 99.0 MHZ ช่วง Healhty Time คุณหนูนา ดำเนินรายการ กับ รศ.นพ. ปัญญา ไข่มุก ได้ความรู้เรื่องสุขภาพมาก…………..

“อย่าจริงจังกับชีวิต” พุทธธรรมมีไว้ให้ประเทืองปัญญา เป็นภาพซ้อนสลับกับนโยบายระดับสูงขององค์กร ที่พยายามสร้างค่านิยมให้แก่คนในองค์กรว่า-จริงใจในหน้าที่-ปฏิบัติงานอย่างจริงจัง-คิดอย่างเจ้าของกิจการ-รักษาสัญญา-ทุ่มเทด้วยใจ-มีลูกค้าเป็นศูนย์กลางทำได้มีผลดีต่อตัวและองค์กรแน่นอน แต่ทำให้พอดีและมีสุขต่ออัตถภาพตนไม่เช่นนั้นจะเป็นทุกข์และไม่ประสบผลสำเร็จตามที่คาดหวัง……………..

อนุทิน ชื่อนี้ของโกทูโน เทียบเคียงไม่ต่างกับการโพสแคปชั่นสั้นๆในเฟสสักเท่าไหร่จะต่างก็ความนิยมแพร่หลาย และจุดประสงค์หลักของแอพฯ

เช้าวันนี้อากาศเป็นใจ ฝนหยุดตกเสียบ้าง หลังหลั่งริน โปรยปราย หยดหยาด เป็นเส้นสาย เป็นฝุ่นฝอย ติดต่อกันมา 3 วัน อากาศเย็นสดชิ่นในเช้ามืด ได้ออกวิ่ง ได้เหงื่อ เพื่อที่จะเตรียมตัวไปทำงานในอีกวันหนึ่งของชีวิต………….

เมื่อวาน 17 ตุลาคม 2561 เดินทางไป รพ.จุฬาลงกรณ์ฯ เสร็จแล้วกลับมาแวะงานหนังสือแห่งชาติครั้งที่ 23 ที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตได้หนังสือมา 2 เล่ม คือ พุทธศักราชอัสดงกับทรงจำของทรงจำของแมวกุหลาบดำ เขียนโดย วีรพร นิติประภากาฬวิบัติ ของ อัลแบร์ กามู แปลโดย ประหยัด นิชลานนท์หลานชาย น้องนนท์ ได้การ์ตูน 2 เล่มอยากไปอีก อยากได้อีก เพราะลดราคา 15-20 %……………………..

15 ตุลาคม 2561เพื่อนพ้องน้องพี่ อวยพรมาย้ำเตือนให้นึกขึ้นได้ว่า เป็นวันเกิดพยายามให้เป็นวันธรรมดาของตน และให้เป็นวันพิเศษสำหรับพ่อแม่ ผู้ให้กำเนิด และพี่ผู้เคยเลี้ยงดูแต่มาคิดดู ทุกผู้คนที่เกี่ยวพัน ต่างเกื้อกูลกัน แม้แต่ลูกที่เราเลี้ยงดูก็เคยมีไม่มากก็น้อยจึงเป็นวันพิเศษจริงๆ ที่หลายๆคำอวยพร อย่างน้อยให้หวนระลึกถึงอดีต คิดอยู่กับปัจจุบัน และคาดหวังในอนาคตให้อยู่อย่างรู้ตัว รู้ทัน กับสรรพสิ่งรอบกาย……………………

อ่าน “ปาฏิหารย์ร้านชำของคุณนามิยะ”ของ ฮิงาชิโนะ เคโงะ จบแล้วสอดส่องสายตาหาหนังสืออ่านอีกต่อไป โดยเฉพาะ ช่วงนี้สนใจ นักเขียนญี่ปุ่นเป็นพิเศษ…………..นักอ่าน วางไม่ลง

พาคนข้างกายไปถอนฟัน ช่วงหนึ่งเดินออกนอกร้านไป ไม่ระมัดระวังมองด้านหลัง รถมอเตอร์ไซค์เฉี่ยวจนรู้สึกว่าลมพัดวูบตรงแขนขวา ตกใจขอโทษมอเตอร์ไซค์ ที่ขับผ่านไปแบบไม่รู้สึกว่าเกือบชนคน นึกได้อีกที อ้าวเราเดินบนฟุตบาทนี่ แล้วไอ้คนที่ขับไปไม่สวมหมวกด้วยเรานี่ขอโทษคนทำผิดกฏหมายแท้ๆหรือมันคือเรื่องปกติของสังคมไทย

อากาศเช้านี้จะเรียกว่าอึมครึมก็ว่าได้ ฟ้าสีเทาไร้แสงแดด อบอ้าวมาตั้งแต่เมื่อวาน ไม่มีลมพัดไม่มีฝนสักเม็ดเดียว คุณป้าเดินกลับจากใส่บาตรวันพระ พูดคุยกับเด็กๆที่ตื่นขึ้นมาเดินเล่นในซอยหมู่บ้าน ชีวิตคนเรามันไม่มีอะไรมากหรอกนะ มีหลับมีตื่น รู้ว่ายังหายใจอยู่ ออกกำลังกาย กินอาหาร เพื่อให้ได้อยู่ดูโลกใบนี้ต่อไป รถยนต์จอดข้างกำแพงหมู่บ้านเรียงราย หยุดการขับเคลื่อน นกส่งเสียงทักทายบนสายไฟเกาะแน่นิ่งชีวิตที่จำเจอย่างนี้ในวันหยุด หรือวันไม่หยุด ณ ตรงนี้ หรือตรงอื่นก็ไม่ต่างกัน มันอยู่ มีอย่างนี้เท่านั้นเองแมลง มด ตอมไต่บนต้นมะกรูด กระเพา พริกที่ยังไม่โตพอจะมีดอก ต้นแคบ้านที่กำลังแตกยอดชูอวดขึ้นมา เถาตำลึงพันเลี้ยวตามรั้วหน้าบ้าน ต่างชีวิตต่างคืบคลานกันไปข้างหน้า เพื่อให้ถึงจุดหมาย จุดหมายสุดท้ายของทุกชีวิตที่ไม่ต่างกันแต่แตกต่างในระหว่างทางเดิน……….