เดินทางข้ามภูเขา...ตามคำร่ำลือถึงความงาม

ชมดอกนางพญาเสือโคร่ง

สีชมพูหวาน เบ่งบานตระการตา

สายตาพลันสะดุด 

ดอกไม้เล็กๆ กลีบขาวพลิ้ว บางเบา

ดอกบ๊วย...

ส่งกลิ่นหอมละมุน อบอวลในความรู้สึก

สงสัยครั้งหน้า คงจะบอกใครๆว่า

"เดินทางไปชมดอกบ๊วยบาน"....^^

"นางพญาเสือโคร่ง" 

นามนั้นฟังดูยิ่งใหญ่ น่าเกรงขาม

หากเมื่อได้พานพบ

เธอช่างอ่อนหวาน สดใส

กลีบบาง...ชมพูระเรื่อ 

ราวกับแก้มดรุณียามเขินอาย

ยามสายลมหนาวผ่านมาจุมพิต 

สาวเจ้าพริ้วระริกไหวไม่ทันตั้งตัว

ยามสายฝนโปรยกระหน่ำ

แก้มเจ้าจะช้ำหรือเปล่าหนอ?

ดอกเหลืองปรีดิยาธรเบ่งบาน

สดใส สวยงาม สะดุดตา

พลันลมหนาวพัดมา

เจ้าก็ร่วงพรูพราย เกลื่อนผืนดิน

หมดสิ้นความงาม?

เปล่าหรอก...เจ้ายังงดงามเสมอ

งามตามกาลเวลา

แม้เจ้าจะสลายรวมกับผืนดิน

ก็ยังคงไว้ซึ่งคุณค่าแห่งดอกไม้

ความรักก็คงเหมือนกัน

แม้จะแปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา

หากยังทรงคุณค่าแห่งรัก