ความภาคภูมิใจ  ครั้งหนึ่งในชีวิตของ  ข้ารองบาท

5 มิถุนายน 2557

ทีมงาน ศุนย์การเรียนรู้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ด้านการศึกษา  โรงเรียนกัลยาณวัตร

ได้รับเชิญจากโรงเรียนท่านผู้หญิงจันทิมาพึ่งบารมี  ตำบลสร้างค้อ อำเภอภูพาน จังหวัดสกลนคร  

ให้ไปร่วมรับเสด็จสมเด็จพระเทพฯ 

      สืบเนื่องมาจาก โรงเรียนของเราได้รับคำสั่งจาก สพฐ. ให้ไปช่วยยกระดับผลการเรียน ของนักเรียน

โรงเรียนท่านผู้หญิงจันทิมาพึ่งบารมี  พวกเราทีมงานพอเพียง  ได้นำหลักคิดของในหลวง

เรื่องการจัดการเรียนรู้บูรณาการกับหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง สู่การเรียนการสอน

อันประกอบด้วยการเขียนแผนการจัดการเรียนรู้บูรณาการกับหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง สำหรับครู

ส่วนนักเรียน เรานำหลักคิดของในหลวงไปถอดบทเรียนในกิจกรรมการเรียนการสอน

ปัจจุบันผลการเรียนของนักเรียนยกระดับสูงขึ้นเป็นที่นาพอใจ

     เมื่อสมเด็จพระเทพฯ เสด็จมาติดตามผล พวกเราจึงเป็นส่วนหนึ่งที่ทางโรงเรียนท่านผู้หญิงจันทิมาพึ่งบารมี

ได้กล่าวถึงในรายงาน

      การได้ไปรับเสด็จในครั้งนี้ พวกเราไม่คิดว่า ท่านจะเทรงมาปฏิสันฐานด้วย   

ท่านเสด็จมาประทับยืนต่อหน้าพวกเราที่รอรับเสด็จ   ทรงยิ้ม แล้วตรัสว่า  "ขอบใจมากนะที่มาช่วยกัน"

................ปลื้มเป็นที่สุด เป็นภาพติดตา ที่ชาตินี้ ไม่มีวันลืม........

วันแห่งความรัก ส่งความรักมายังเพื่อนๆทุกคนค่ะ

สุนัขแสนรู้ มีนามว่า "อาเจี๋ย" ได้จากไปแล้วด้วยวัย 11 ปี 6 เดือน ผูกพันกันมานานมาก 

นี่คือความทรงจำ "สำหรับเพือนผู้แสนดี"

คิดถึงค่ะ เข้ามาอ่านอยู่เสมอๆแต่ไม่ได้เข้ามาบันทึกเรื่องราวต่างๆที่ประสบพบเจอ ให้เพื่อนได้อ่าน

เนื่องจากภาระงานทั้งงานส่วนตัวและส่วนรวม ...ส่วนใหญ่จะเป็นงานส่วนรวม....

จึงทำให้ห่างหายจากเพื่อนๆไปนานมาก ครูมุกยังสบายดีค่ะ 

วันนี้นำภาพที่ได้รับรางวัล หนึ่งแสนครูดี  ในวันที่  16 มกราคม 2557 มาฝากเพื่อนๆค่ะ

          ผอ. บอกว่า พอผมนับ สอง กระโดดเลยนะ ...ด้วยวัยใกล้เกษียณ กระโดดได้แค่นี้หละค่ะ...         

เทศกาลกีฬาภายใน 2556 เริ่มขึ้นแล้ว  นำบรรยากาศการเชียร์มาฝากเพื่อนๆค่ะ  ลูกๆ สีเขียว เชียร์กันมันขนาดไหน

นี่ยังไม่จัดเต็มนะคะ ต้องรอดูวันจริง วันที่ 22 พ.ย.56 ค่ะ ติดตามต่อไปนะคะ....อิอิ

หายไปนานจริงๆ ด้วยมีปัญหาทางด้านสุขภาพ แต่ก็พยายามตามอ่านสิ่งดีจากเพื่อนเสมอ

จริงแล้วมีเรื่องที่จะนำมาเล่ามากมายแต่วันนี้...ลูกๆ(ในที่ปรึกษา)เขาจัดบอร์ดได้ถูกใจมาก

ต้องบันทึกไว้

                   ครูคิดอย่างไร ...ขอแสดงความคิดเห็นในฐานะที่เป็นคนไทยคนหนึ่งว่า.....

          วันนี้มาดูแลนักเรียนซ้อมเพลงคุณธรรมเพื่อที่จะแข่งขันมหกรรมวิชาการของนัดเรียนครั้งที่ 63ในวันที่29 ตุลาคม56นี้

ก็เลยใช้เวลาที่ว่าง ดัดแปลงก่องโฟมที่ใช้เก็บอาหารที่ติดรถเป็นประจำเพราะว่ากล่องโฟมใช้มานานเริ่มหมองๆดูไม่งามตา

ถ้าจะซื้อใหม่ก็หลายตังค์อันเก่าก็ยังพอใช้ได้หันไปเจอกระดาษห่อของขวัญที่เหลือใช้ก็นำมาห่อเหมือนห่อกล่องของขวัญ

ผลงานก็ดังรูปค่ะ สวยกว่าอันเดิมอีกประหยัดเงินได้เกือบสอรร้อยบาทเลยนะคะ

  เกือบหนึ่งเดือนที่ครูมุกห่างหายการบันทึกในG2K ต้องดูแลสุขภาพ...ก็แหมไม่เจ็บไม่ไข้ เดินไปดีๆล้มซะงั้น

งงจนเดียวนี้...ว่าล้มได้อย่างไร ทบทวนยังไงก็นึกไม่ออก รู้แต่ว่าเหมือนมีคนมาผลักข้างหลังอย่างแรงจนคอดังกั๊ก...  

บอกตัวเองว่าล้มแน่นอน...แต่จะลงท่าไหนไม่ให้โป้(เพราะนุ่งกระโปรงค่ะ)...แฮ่ๆ ก็มันอยู่ตรง สี่แยกพอดีร้านค้าก็ออกตั้งมากมาย

...ก็เลยลงท่าพับเพียบเรียบร้อบ ในท่ากราบผู้ใหญ่เลยหละ  ผลออกมาก็ดังรูปนี่หละค่ะ เข่าขวา ศอกขวา มือขวา

 หลังจากล้มลงก็หันกลับไปดูข้างหลังอ้าวไม่มีใครผลัก ...นั่งแผ่เมตตาอยู่ตรงนั้นแหละพอแผ่เมตตาเสร็จก็หันไปมองรอบๆ

แปลกใจว่าทำไมผู้คนเขาไม่สนใจเรา  เลย...เหมือนเขาไม่เห็น   มีจักรยานยานต์คันหนึ่งทำท่าชลอดูเรา...เราก็ยิ้มให้

เขาผงกหัว.ให้แล้วก็ผ่านไป...จากนั้นก็ลุกขึ้นสำรวจตัวเอง  ไม่เจ็บส่วนใดนอกจากแผลถลอก...เดินไปทำแผลในร้านเสริมสวย

ที่รู้จักกัน...ลูกสาวเจ้าของร้านก็กุลีกุจอหาเครืองมือปฐมพยาบาล สำหรับแผลสดมาให้ ทำแผลเสร็จก็กลับบ้าน...

คิดในใจว่า พรุ่งนี้จะเดินได้ไหมน้อ...พอรุ่งขึ้นก็ไม่เป็นอะไรโชคดีจังที่ไม่เจ็บไปมากกว่านี้...

ทุกคนที่เห็นแผลเรา  ไม่มีใครเชื่อสักคนว่าเราเดินล้ม

ทุกคนลงความเห็นว่าเราไปซิ่งมอร์เตอร์ไซค์มาทั้งนั้น...โอ้ยแก่จนปูนนี้แล้วจะไปซิ่งมอร์เตอร์ไซค์ยังไงไหว...

ถ้าเป็นตอนสาวๆก็ไม่แน่...เนาะ...55555555555

วันนี้ทานข้าวอร่อยมากค่ะ ทานกันหลายคน มีครูติ่ง ครูแขก ครูอิ๋ว

แซบ...เวอร์

มาเด้อ เพื่อนชาว G2K มากินเข่านำกัน เทิงแซบเทิงม่วน (นิทานก้อมครูติ่ง)

พอถึงเวลาเลิกเรียนเราก็จับกลุ่มกันออกกำลังกายทั้งครูทั้งนักเรียน "เต้นบาสลบ" โดยการนำของครูสนิท

วันนี้เราเต้นออกกำลังกายที่ลานน้ำตกของโรงเรียนค่ะ

มิ๊กกี้ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนกัลยาณวัตร จังหวัดขอนแก่น  ชอบใช้การวาดภาพในการสร้างสมาธิ

ก่อนการอ่านหนังสือหรือทำการบ้าน  วันนี้นำภาพผลงาน "บัว 4 เหล่า " มาให้  ใช้เป็น สื่อการสอนได้เป็นอย่างดีเลยหละ

เพื่อนๆชาว G2K  ดูแลสุขภาพนะคะ  ดึกมากแล้ว ราตรีสวัสดิ์นะคะ

                                         บักเบ็น

7 กันยายน 2556

วันนี้เข้าเวรที่โรงเรียน(พาหลานไปเข้าเวรด้วยกัน) ค่ะพร้อมกับพี่นภ กำลังนั่งอ่านบันทึกใน G2K พี่นภถามว่าทำอะไร

เราบอกว่ากำลังอ่านบันทึกของเพื่อนG2Kพี่นภสนใจ ก็เลยให้พี่นภลองอ่านดู พี่นภถูกใจมากถามว่าใช่อันที่มุกเขียนแล้วลิงก์มา

ใช่ไหม เราตอบว่าใช่ พี่นภเลยให้เราพาสมัครเป็นสมาชิก G2K สมัครได้สมใจปรารถนา ...

ไชโย เราได้ครูมีคุณภาพมาเขียนบันทึกให้เราได้อ่านอีกหนึ่งคนแล้ว

รออ่านเรื่องดีๆของครูคณิตศาสตร์อยู่นะคะพี่นภ...

                                   บอกเล่าเรื่องราวผ่าน  9 ช่อง

วันนี้อาเจี๋ย(สุนัขพันธ์พุดเดิ้ล อายุ10ปี) ฝีที่หางแตก เลือดเต็มเลย ฝีตัวนี้เคยพาไปผ่าตัดแล้วครั้งหนึ่ง

แต่ก็งอกขึ้นมาอีก ตอนนี้อาเจี๋ยอายุมากแล้ว ไม่อยากให้เขาวางยาสลบอีก สงสารมาก ก็เลยปล่อยให้แตกเอง

ครั้งก่อนก็เลือดมาก(หลานบอกเพราะติดราชการที่กรุงเทพฯ)กลับมาแผลก็ดีแล้ว ครั้งนี้เห็นเองกะตา

ใจไม่ดีเลย...รอดูอาการอย่างใกล้ชิด แต่เขาก็ไม่ซึมนะ ยังกะดี้กะด้า เหมือนเดิม...แต่แหมเลือดเยอะจัง

                                อาเจี๋ย ตอนอายุ หนึ่งขวบ ช่วงน่าหนาวค่ะ

วันนี้ครูแก้วนิมนต์พระมาทำบุญที่หมวดศิลปะ เพื่อเป็นสิริมงคล ก็เลยชวนเพื่อนไปทำบุญด้วยกัน

หลังจากพระท่านฉันอาหารเพลเสร็จพวกเราก็เลยถือโอกาสทานข้าวด้วยกัน ได้บุญด้วย อิ่มด้วย

แต่อยู่คุยกับเพื่อนได้ไม่นานเพราะวันนี้เป็นวันที่มีชั่วโมงสอนมากที่สุด ถึง 6 ชั่วโมงรวมกับอยู่เวร

ประตูหน้าโรงเรียนอีก 1ชั่วโมงครึ่ง (7.00-8.30) ถือว่าวันนี้ทำงานคุ้มค่าจริงๆ...หลังเลิกเรียน

ก็ไปออกกำลังกายกับเพื่อนครู โดยการนำของคุณครูสนิท โดยการเต้นบัสลบ(ลีลาศเมืองลาว)

...วันนี้คงเหนื่อยกระมัง   เต้นออกกำลังกายได้ไม่ถึง 40 นาทีก็เหนื่อยแล้ว ซึ่งปกติเราจะเต้นออก

กำลังกายประมาณวันละ 1 ชั่วโมง...เหนื่อย  พักผ่อนก่อนนะคะ

http://cdn.gotoknow.org/assets/media/files/000/948/446/default_602764_660764173951774_1136470462_n_(1).jpg?1378299871" alt="" />

                                                   สร้างสมาธิด้วยงานฝีมือ   

มานั่งทบทวนเพราะมีเพื่อนถามว่า "ครูมุกเดินทางไปกลับบ้าน-โรงเรียนทุกวัน ไหว้ในหลวงกี่ครั้ง"

ที่เพื่อนถามเช่นนี้ก็เพราะว่า เวลาเดินทางร่วมกับเพื่อน เมื่อครูมุกเห็นรูปในหลวง ครูมุกจะยกมือไหว้พร้อมกับพูดว่า

"ทรงพระเจริญ" ทุกครั้ง (แรกๆเพื่อนงงว่าครูมุกไหว้อะไร ครูมุกบอกว่าไหว้ในหลวง ตอนนี้เพื่อนชินแล้วค่ะ)

จึงเป็นเหตุให้เพื่อนตั้งคำถามจากข้างต้น ครูมุกก็ไม่ได้นับนะคะ รู้แต่ว่ามันเป็นไปโดยอัตโนมัติไปแล้ว

พอเพื่อนมาถามครูมุกก็เลยมานั่งทบทวน  ครั้งที่...

1. ก่อนออกจากบ้าน

2. หน้าหมู่บ้าน

3. สี่แยกไปแดง ตรงกรมประชาสัมพันธ์

4. หน้ามุขอาคาร4 ก่อนลงเวลา

5. ห้องศูนย์เศรษฐกิจพอเพียงของโรงเรียน

...รวมไปกลับ ก็ 10 ครั้ง ถ้าไม่ได้ออกนอกเส้นทาง  ...แต่ในใจครูมุกนั้นมีท่านอยู่เสมอและตลอดเวลา

มีความสุขเมื่อได้ระลึกถึงท่าน...ขอเป็นข้ารองบาท ทุกชาติไป

                       ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน

วันนนี้การปรับปรุงห้องศูนย์เศรษฐกิจพอเพียงเสร็จแล้ว

เราก็กลับห้องเสียทีหลังจากอพยพไปอาศัยห้องพยาบาล

อยู่ประมาณหนึ่งเดือน  แต่กลิ่นสียังไม่จางทำให้แสบจมูกและแสบตา

ต้องกลับไปอาศัยห้องพยาบาลเป็นครั้งคราว...ลุ้นครูติ่งสมัคร

เป็นสมาชิก G2K แต่เน็ตที่โรงเรียนไม่เอื้อ

คงต้องกลับไปลุ้นที่บ้านต่อ  ไม่เป็นไร

ครูติ่งให้สอนวิธีฝากรูปจากคอม ไว้ในgoogle เผื่อว่า

เมื่องต้องการใช้ จะได้เรียกมาใช้ได้ทุกที่ เขียนไว้ ที่นี่ 

ครูติ่งคนเก่ง แนะแป๊บเดียวก็ได้แล้ว จากนั้นครูติ่งก็เมามันกับการ

ฝากรูปไว้ใน google จนลืมว่าเรานั่งอยู่ด้วย อ้าวไหงเป็นงั้นไป 

555555555555

                                                                    26 สิงหาคม 56

                                   อาเจี๋ยขึ้นปกแม็กกาซีนแล้ว

25 สิงหาคม 56

วันนี้สวมวิญญาณเป็นคุณแจ๋ว และคนสวน ทำงานบ้านเสร็จ

ล้างบ้านให้เปียกปูน(สุนัขพันธุ์บางแก้ว)

                           เปียกปูน(สิงห์โหดประจำซอย)

และอาเจี๋ย(สุนัขพันธุ์พุดเดิ้ล)  ล้างโดยใช้น้ำน้ำหมัก 

                                   อาเจี๋ย

น้ำหมักทำให้ไม่มีกลิ่นสาบ พื้นสะอาด

เวลาแห้งแล้วกวาดพื้นง่าย ล้างไปเจ้าสองตัวเล่นน้้ำไป

เปียกปอนกันทั้งคนทั้งหมาสนุกดี...จากนั้นก็สวมวิญญาณคนสวน

                                                  คนสวน

ตกแต่งกิ่งไม้รอบบ้าน เล่นเอาเหนื่อย แต่สุขใจ

เคยไหม อยู่บ้านทุกวันแต่ คิดถึงบ้าน...

ด้วยภาระกิจที่จำเป็นในหน้าที่...เวลาที่จะดูแลบ้านก็น้อย

บอกตัวเองว่าเสาร์-อาทิตย์ว่างเมื่อไหร่ จะไม่ไปไหน

จะอยู่บ้านให้สมกับคิดถึง สมใจจริงๆค่ะ ได้ดูแลบุญล้น(รถ)

ดูแลลูกชาย(อาเจี๋ยกับเปียกปูน) ได้ดูแลบ้านทั้งในและนอกบ้าน

แล้วก็นอนอ่านหนังสือที่เปลหน้าบ้าน...แค่นี้ก็สุขใจแล้วค่ะ 

                                                    สบาย  หลับหละนะ

สัปดาห์นี้มีวันเสาร์เป็นของตนเอง มีนัดพาบุญล้น(รถคู่ชีพ)

ไปเช็คตามกำหนด คงต้องใช้เวลาในการรอนาน

คิดได้ดังนั้นลงมือรื้อกล่องไหมพรม ที่เหลือจากการถัก

จะถักที่หุ้มพวงมาลัยอันใหม่ให้บุญล้น อันเก่าต้องถอดซักแล้ว

เลือกไหมพรมสีที่ชอบและน่าจะพอดีสำหรับงานชิ้นนี้

เข็มทองโคเช เบอร์ 5...ฆ่าเวลาในการรอได้ดีทีเดียวแหละ

การถักสร้างสมาธิ ป้องกันการเป็นอันไซเมอร์(หมอบอก)

และที่สำคัญได้ของใช้ที่เป็นฝีมือตนเอง หรือไม่ก็เป็นของฝาก

ที่มีค่าอีกด้วย...วันนี้ถ้กลายพัดเล็ก(สามขา)ค่ะ ง่ายๆ

เพราะสีสันของไหมพรม แจ่มอยู่แล้ว อิอิ...

                                   ลายพัดเล็กค่ะ                                        

              ความยาววัดรอบวงพวงมาลัยรถ

             เสร็จแล้วค่ะ ที่หุ้มพวงมาลัยใหม่ของบุญล้น

เพื่อให้เข้าชุดกัน ถักที่หุ้มเกียร์ต่อเลยนะคะ เริ่มเลยค่ะ 

          ลายพัดเล็กเหมือนกันค่ะแต่ตัวนี้ใช้พัด 4 ขาค่ะ 

                                         เสร็จแล้วค่ะ

                                            อีกมุมค่ะ

                อีกมุมพร้อมเชือกรัดค่ะ

เป็นอันว่าบุญล้นได้ที่หุ้มพวงมาลัยและที่หุ้มเกียร์อันใหม่

หวานแหววเชียวแหละ...คิดและออกแบบโดย ครูมุกค่ะ

ช่วงนี้้ห้องพอเพียงอยู่ในระหว่างปรับปรุง เพราะว่าปลวกขึ้นฝาผนังห้อง

ต้องรื้อออกทำผนังใหม่  บิ้วอิน กลิ่นทินเนอร์ที่ทาไม้ ฉุนมาก

เราจึงต้องอพยพตนเองไปอาศัยอยู่ห้องพยาบาล

ได้เห็นการทำงานของครูห้องพยาบาล

นับถือจริงๆ นักเรียนป่วย  บ้างมาขอยา บ้างมาทำแผล เป็นลมบ้าง

ไฮเปอร์บ้าง  ตลอดทั้งวัน...

โหเหนื่อยแทน ทั้งสอน ทั้งทำหน้าที่นางพยาบาล ถ้าอุบัติเหตุ

หรือป่วยหนักก็เรียกรถพยาบาล ...

ครูที่ทำงานตรงนี้ได้ ต้องใจเย็น เสียสละ มีจิตอาสาจริงๆ...

ไม่ว่าคนไข้ เอ้ย  นักเรียนที่ป่วยจะมากมายเพียงใด

ครูพยาบาลยิ้มสู้ วาจาที่พูดกับนักเรียน

ก็ยังเป็นปิยะวาจาอยู่เช่นเดิม ...ข้าน้อยนับถือ

เป็นกำลังใจให้นะคะแม่ครูพยาบาล

 นั่งอ่านหนังสือหน้าบ้าน

เออ...ดอกแก้วข้างรั้วบ้านเรา หอมอ่อนๆชื่นใจจัง  

ยิ่งเราได้ปลูกเอง ชื่นใจค่ะ ผลผลิตงอกงาม ร่มรื่น หอม

และสบายตา            นำมาฝากชาว G2K ค่ะ วันนี้ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

22 สิงหาคม 2556

วันนี้เข้าฟังบรรยายพิเศษ เรื่อง "การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 11" โดยศาสตราจารย์ นพ.วิจารณ์ พานิช  

ประทับใจในหลายเรื่องที่ท่านบรรยายหลายอย่าง

-การยึดมั่นในเรื่องเดิม อาจทำให้นักเรียนไม่ทันต่อการเปลี่ยนแปลงของโลก

-ครู ไม่ทำตนเป็นผู้รู้ ไม่ตอบคำถามศิษย์ที่ถามเนื้อหาความรู้  (ฝึกให้เด็กหาความรู้ด้วยตัวเอง)

-ครูสอนน้อย เด็กได้เรียนรู้มาก (เน้นให้เด็กได้ฝึกปฎิบัติด้วยตนเองส่งเสริมให้เด็กได้เรียนมาก กระตุ้นให้เด็กคิด และลงมือทำ)

-สุดยอดการเรียนรู้ คือการตั้งคำถามให้เด็กเกิดกระบวนการคิด

-เปลี่ยนห้องสอนให้เป็นห้องเรียน

-เปลี่ยนนักเรียนจากผู้รับการถ่ายทอดเป็นผู้สร้างความรู้

-เปลี่ยนจากครูผู้สอนเป็นครูฝึก

-ช่วยเหลือเด็กเรียนช้า สร้างปัญหาท้าทายเด็กเรียนเก่ง

-สร้างบรรยากาศในห้องเรียนให้ปลอดภัย ไม่มีการหัวเราะเยาะ

-อย่าบอกเด็กว่าเขาโง่

-ฝึกให้นักเรียนสะท้อนความคิดเกี่ยวกับตนเองสัปดาห์ละหนึ่งครั้ง

-"ครูเอาถ่าน"ต้องการการสะท้อนกลับของเด็ก

...ต้องหันกลับมามองการสอนของตนเองแล้วหละว่าเราเป็นครูเอาถ่านหรือยัง  

และที่บ่นว่าวันนี้พูดทั้งชั่วโมงเหนื่อยเหลือเกิน...

ต้องปรับการสอนใหม่ พูดน้อยลงเราก็ไม่เหนื่อย ทำตัวเป็นครูฝึกสนุกกว่าเป็นไหนๆ  

...ภาคบ่ายวันนี้ยังได้ความรู้ในการบันทึกเรื่องราว การนำภาพและ VDO ลงในบล็อก G2K อีกด้วย

คุ้มเลยค่ะวันนี้ ขอบคุณ ดร.ต๋อย (อาจารย์ ดร.ฤทธิไกร ไชยงาม)ค่ะที่ให้ความรู้ 

           ศาสตราจารย์ นพ.วิจารณ์ พานิช    บรรยายพิเศษ เรื่อง "การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 11"

   อาจารย์ ดร.ฤทธิไกร ไชยงาม  รายงานการขับเคลื่อนการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ในเขตพื้นที่อีสานตอนบน

วันนี้เอางานออกจากตัวเอง 2 ชิ้น คือ

1.  สรุบแบบประเมินผลการอบรมเพื่อยกระดับผลสัมฤทธ์ิทางการศึกษาวิชาสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม

ในวันอาทิตย์ที่ 18 สิงหาคม 2556 ผลสรุปเป็นที่น่าพอใจ  ครูร้อยละ 89 ขอให้มีการจัดการอบรมอีก

ข้อเสนอแนะของเพื่อนครูก็คือ เวลาน้อยไป และขอเป็นวันเสาร์แทนวันอาทิตย์ในการจัดอบรม

2. รายงานการไปราชการ เรื่อง การเขียนเรื่องเล่าเร้าพลัง มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ในวันเสาร์ที่ 17  สิงหาคม  2556

"สะสางงาน ดีกว่าสะสมงาน"  จะได้ไม่เป็นดินพอกหางหมูไงคะ

18 สิงหาคม 56

อบรมเชิงปฏิบัติการการจัดการเรียนการสอนในศตวรรษที่ 21 เพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม สพม.25 จังหวัดขอนแก่น โดยนางสุคนธ์ สินธพานนท์

17 สิงหาคม 56 

เราสามสาวชุดเดิม(สามหยอง ครูมุก ครูแก้ว ครูติ่ง เรียงตามอาวุโสค่ะ)เดินทางเข้าแลกเปลี่ยนเรียนรู้ กับเพื่อนครู

"เรื่องการเขียนเรื่องเล่าเร้าพลัง ปศพพ."

พบเพื่อนร่วมอุดมการณ์  โรงเรียนบ้านห้วยค้อฯ  โรงเรียนโพนทอง   โรงเรียนสนาบิน และอีกหลายโรงเรียน  

มี ท่าน ดร.ต๋อย  คุณโอ๊ค  วิทยากร ยาว วิทยากรโตก

เป็นผู้ให้ความรู้   ได้เห็นตัวอย่างในการเขียนเรื่องเล่าเร้าพลังในหลายแบบ

โดยคุณโอ๊กจะเลือกตัวอย่างเรื่องเล่าที่ครูเราส่งมา มาอ่านให้ฟัง ซึ่งการอ่านของคุณโอ๊ก

จะใส่อารมณ์ได้เข้ากับการเขียน    ทำให้เรื่องเล่าเหล่านั้นมีชีวิตชีวาขึ้นมาเป็นกอง

 ...แต่ที่ตื่นเต้นมากก็ ...หนึ่งในตัวอย่างการเขียนนั้นมีเรื่องของเราอยู่ด้วย"แม่เสือพาลูกเข้าวัด"

เป็นการเขียนเรื่องเล่าที่เป็นทางการครั้งแรก ..ก็กลัวจะออกมาไม่ดี ...ก็แหมจากตัวอย่างของเพื่อนครู

ทุกท่านเขียนได้ดี น่าติดตาม ...บอกตัวเองว่า เอาน่า เป็นโอกาสดีเท่าไหร่แล้วที่จะมีเพื่อนครู

และท่านวิทยากรมาอ่านและแสดงความคิดเห็น  ให้ข้อเสนอแนะ..เราจะได้นำไปปรับการเขียนของตัวเองให้ดียิ่งขึ้น

...แต่พอคุณโอ๊กอ่านเรื่องของเราจบ เพื่อนครูและท่านวิทยากรปรบมือให้...ใจมานิดๆ  

แต่พอวิทยากรยาวบอกว่าเรื่องของเราถือเป็นการเขียนเรื่องสั้นได้เลย  และบอกว่าเราเล่าเรื่องเป็นแล้ว

คุณโอ๊คบอกว่าการเล่าเรื่องของเรา  มองเห็นกระบวนการเขียนชัดเจน   ...เฮ  ...ครูมุกทำได้แล้ว..นี่กระมัง

ที่ท่านวิทยากรบอกว่า "อย่าคิดว่าตัวเองต้องเปอร์เฟคไปซะทุกอย่าง  เช่นเขียนแล้วไม่ดี  ทิ้ง อันนี้ก็ไม่ดี  ทิ้ง

 ...  ต้องปล่อยให้ความสำเร็จเล็กๆเกิดขึ้นเพื่อสร้างความภูมิใจให้ตนเองในการเขียน

(ชอบจังคำนี้ ความสำเร็จเล็กๆของเราเกิดขึ้นแล้ว).......................

ส่วนเพื่อนครูบางท่านให้ความเห็นว่า ควรสอดแทรก ปศพพ. เข้าไปในเรื่อง  

แล้วก็การเขียนของเราอ่านแล้วดูแข็งไป    ซึ่งเราก็ขอบคุณทุกท่านที่ให้คำแนะนำน้อมรับ

ไปปรับปรุงงานตนเองต่อไป...

"ไม่แน่นาในอนาคต...จากคนที่เขียนไม่เป็นเลย อาจกลายเป็นคนที่เขียนเรื่องเล่าที่มี

แฟนคลับเป็นของตัวเองก็ได้...อิอิ  

ปล.ไม่มีรูปมาให้ดูเลยค่ะ ...กล้องเป็นอะไรก็ไม่รู้อยู่ๆก็เปิดไม่ได้ซะงั้น....