ประวัติย่อ

ตอนเด้ก ๆ ครูเคยให้เขียนเรียงความอนาคตของฉัน...ในตอนนั้นคิดไรไม่ออกอ่ะ...จำได้ว่าเขียนส่งครูไปว่าโตขึนหนูอยากเป้นครู(แอบคิดเข้าข้างตัวเองเล้กน้อยว่าครูจะให้คะแนนเราเยอะ).........จนมาวันนี้เด้กตัวน้อย ๆ คนนั้นที่โตมาก้ไม่ได้ตัวโตซักเท่าไหร่เล้ย.....ก้ได้มาเป้นครูอย่างสมใจ

ที่บอกว่าสมใจ....ก้สมใจแม่กะยายอ่ะดี๊.......ก้นะ..อารมณ์คนที่เป้นพ่อเป้นแม่ เค้าก้อยากให้ลูกทำงานที่มั่นคง....เนี๊ยะมั่นคงพอล่ะน่ะคุณยายที่รัก

เป้นครูมาก้จะเข้าปีที่สี่....แต่เป้นครูปลอม ๆ ปลอมยังงัย..เอ่อ...ก้ประมาณว่ายังไม่ได้บรรจุอ่ะ..ใครไม่รู้พาเราเรียกครูปลอม...เพราะตอนได้บรรจุหลาย ๆ คนบอกเราว่าดีใจด้วยนะได้เป้นครูจริง ๆ ซะที.....ยังแอบงงอยู่เลยที่ผ่านมาหนูก้เป้นครูจริง ๆ น้า

ผ่านงานไหว้ครูมาสามครั้งในชีวิตไม่รวมตอนฝึกสอนน่ะ....พิธีไหว้ครูปีแรกแล้วที่เราจะได้ใส่ชุดสีกากีนั่น....(ดีใจจัง).....10 มิถุนายน 52 ที่ รร.ก้ซ้อมพิธีไหว้ครูตามปกติอย่าง รร. อื่น ๆ (มั้ย) แต่แล้วเหตุการณ์มันไม่เป้นอย่างนั้นจิ....เลิกเรียนก้กลับจาก รร. ตามปกติกับพี่ ๆ ครูที่ รร.......

ระยะทางโรงเรียนกับที่บ้านใช้ถนนเลย-เชียงคาน ก้ขับกันมาเรื่อย ๆ ฝนก้ตกเรานั่งเบาะหลังพี่คนขับ...เพราะฝนที่ตกนี่แหละทำเราง่วงจังเลย...ผลอยหลับไปมะไหร่ก้ไม่รู้...มารู้ตัวอีกทีก้ตอนที่พี่นิด...ครูที่นั่งข้าง ๆ เรียกพร้อมกับเขย่าตัวแรง ๆ ....ปอ ปอ ตื่น ๆ น้องตื่น....เราก้งัวเงียตื่นมาด้วยเสียงเรียก....เอ้า...ทำไมเจ็บคางจังปวดหัวด้วย.....เฮ้ย!!!! รถชนอ่ะ....คิดถึงแม่อย่างแรง...โทหาแม่ได้ยินเสียงแม่....ก้บอกด้วยเสียงอ่อย ๆ ว่า แม่รถชน!!!! แม่ยังจะมาถามอีกว่ายังไง อะไร ที่ไหน ไม่ทันได้ตอบแม่หร้อก.....ไม่มีแรงถือโทรศัพท์แล้วเนี่ย....มาฟื้นอีกทีก้ที่โรงบาล....หมอนี่ก้ช่างกระไร.....บอกให้เรายกแขน ขา ซ้ายมั่งขวามั่ง ไรก้ไม่รู้
คางก้เจ้บ....น้ำก้ไม่ได้กิน....จะทำอะไรกะหนูก้ทำซักอย่างได้มั้ย....กว่าจะได้กินน้ำ....กินยา ก้อีกตั้งวันนึงต่อมา....เฮ้อ...หนูหิว

แต่ไม่ต้องห่วงนะค่ะ.....วันนี้สบายมาก.........หายดีแล้วจ้า.....แค่เสียดายว่าไหว้ครูปีแรกอย่างเป้นทางการ.....ก้อดซะล่ะ.....เพื่อนตัวดีมันแซวว่าบุญไม่ถึง....รึจะเป้นอย่างนั้นจริง ๆ น่ะ 555