วันนี้มีประชุมกลุ่มผู้สูงอายุ พูดถึงความสำคัญของการใช้สมุดประจำตัวผู้สูงอายุ ได้นำออกกำลังกาย ดูจากสีหน้าของลุงป้าน้าอาแล้วไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองนะคะ เห็นว่าแต่ละท่านสีหน้ามีความสุข เลือดสูบฉีดแรง ดูกระฉับกระเฉงขึ้นทุกคน

วันหยุด2วันผ่านไป  กับการรับส่งลูกเรียนพิเศษ  ทำอย่างไรหนอเด็กไทยถึงจะไม่เหนื่อยหนักขนาดนี้ ระบบการเรียนการสอนของไทยจะต้องพัฒนาอย่างไรให้ผู้เรียนยังพอมีเวลาหยุดชื่นชมความสุขตามประสาเด็กของเขาได้บ้าง....นะ

ได้ข้อมูลว่าลูกชายจะต้องเดินทางโดยรถไฟกลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเหมือนตอนประถม3..... กำหนดเวลาออก5โมงเย็น แต่กว่าจะได้เคลื่อนขบวนเกือบ4ทุ่ม...เฮ้อ...ไม่รู้ว่าปีนี้จะเจอแจ็กพอตอีก?

ไปเยี่ยมบ้านผู้พิการที่ถึงแม้เขาจะไม่สามารได้ยินหรือพูดโต้ตอบกับเราได้แต่น้องสามารถใช้มือถือส่งSMSอย่างชำนาญ ขอชื่นชมจริงๆ

เดือนที่แล้วค่าโทรฯหมดไปกับการโทรติดตามเยี่ยมผู้ป่วยเบาหวานกับผู้ป่วยความดัน  แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือน้ำเสียงแสดงความขอบคุณจากลุงป้าน้าอาเหล่านั้น  ที่ทำให้หัวใจที่เกือบจะเหี่ยวเฉาชุ่มชื่นขึ้นมาอีก