วันนี้ทำหน้าที่ต้อนรับคณะทำงานจากสภาการศึกษา ทำหน้าที่รับจากสนามบิน ด้วยรถยนต์ส่วนตัวเอง และนำคณะฯ รับประทานอาหารเย็น ณ ร้านอาหารชื่อดัง ระหว่างการสนทนา พูดคุย ในขณะที่เพิ่งรู้จักกัน ข้าพเจ้าก็ได้แต่เงียบ และเก็บรายละเอียด ฟังบทสนทนาต่าง ๆ ของคณะฯ ซึ่งล้วนแต่เป็นเรื่องวิชาการ ข้าพเจ้าเองก็รู้บ้าง ไม่รู้บ้าง แล้วแอบคิดในใจว่า ขอบคุณผู้ใหญ่ ที่ให้โอกาสข้าพเจ้าได้ทำงานนี้ ถึงแม้ว่ามันจะเหนื่อยแสนเหนื่อย แต่มันก็คุ้มกับประสบการณ์ที่ได้รับ ทำให้ได้รู้ว่าโลกนี้ยังมีอะไรให้ข้าพเจ้าได้เรียนรู้อีกเยอะแยะมากมาย และข้าพเจ้าไม่รู้ว่าคนอื่น ๆ หรือมีใครบ้างที่คิดเหมือนข้าพเจ้า....

วันนี้รู้สึกเบื่อ และไม่อยากทำงานร่วมกับบุคคลภายนอก ก็ได้แต่ภาวนาขอให้ทุกอย่างสำเร็จเรียบร้อยด้วยดี

อาจารย์ และเพื่อนในที่ทำงานก็ให้กำลังใจว่าทำตามหน้าที่ของเรา อะไรที่มันเหนือการควบคุมก็ไม่ต้องไปกังวัลกับมัน

แค่ไหนแค่นั้น เราจะไปกำหนดให้คนอื่นเป็นอย่างใจเราทุกคนไม่ได้หรอก ...

สาธุ! ขอให้ทุกอย่างสำเร็จเรียบร้อยด้วยดีเถิด...

ห่างหายไปจาก GotoKnow นานมาก ตั้งแต่ปลายปี 2555 นึกขึ้นได้ว่าช่วงนั้นเป็นช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงในที่ทำงาน เรื่องราววุ่น ๆ เกิดขึ้นมากมาย จนถึงการปรับตัวกับสถานการณ์ต่าง ๆ ตั้งแต่นั้นมาจนถึงวันนี้ ก็พยายามเข้า GotoKnow หลายครั้ง หลายครา แต่จำ Username และ Password ไม่ได้ และตัวดิฉันเองก็ไม่มีความพยายามพอ จนกระทั่งวันนี้ ครูวัส Wasawat Deemarn มาบอกว่าเขียนบันทึกใหม่ โดยมีการกล่าวถึงดิฉันด้วย ด้วยความอยากอ่าน ความพยายามในการเข้า GotoKnow ของดิฉันก็กลับมาอีกครั้ง และครั้งนี้ก็ประสบความสำเร็จ 55555555

ขอขอบพระคุณ ครูวัส Wasawat Deemarn เป็นอย่างสูงค่ะ

คุณครูนัดบ่าย.... ขณะนี้นู๋จะเลิกงานแล้ว คุณครูยังไม่มาทำงานเลยค่ะ 5555

นั่งทำบัญชีครุภัณฑ์มาหลายวัน ซึ่งเป็นงานหลักของเรา หลังจากที่ปลีกตัวไปช่วยงานอื่น มาประมาณ 2 ปี เหตุผลที่ต้องใช้เวลาทำบัญชีครุภัณฑ์นานนั้น ก็เพราะว่าข้อมูลที่ได้ทำไว้ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2548 มันหายไปหมดเนื่องจากคอมพิวเตอร์เสีย ฮาร์ดดิสพังไม่สามารถกู้ข้อมูลได้เลย เลยต้องมานั่งทำใหม่หมด และนี่ก็ใกล้ถึงเวลาที่จะย้ายออฟฟิศแล้ว เทศกาลตรวจสอบครุภัณฑ์จึงต้องเริ่มขึ้นอีกครั้งหนึ่ง....

กลับบ้านดึกอีกแล้ววันนี้ แต่ยังดึกไม่เท่าเมื่อคืนที่ผ่านมา จนบางครั้งทั้งเหนื่อย ท้อ ปนกับความน้อยใจในตัวเองว่าทำไมเราถึงทำมากมายขนาดนี้ ในขณะที่ผู้ใหญ่มองเห็น แต่ก็ได้แค่มอง และเห็นเท่านั้น ไม่มีอะไรไปมากกว่านี้

และแล้ว.. วันหยุดเสาร์-อาทิตย์นี้ เราก็ไม่ได้หยุดเช่นเคย

วันเสาร์ ได้รับมอบหมายให้เป็นบัดดี้กับครูพร นำนักศึกษาทัวประวัติศาสตร์ล้านนา กับโฮงเฮียนสืบสาน...

วันอาทิตย์ ประชุมตัวแทนนักศึกษา ป.บัณฑิต เพื่อเตรียมงานนิทรรศการฯ ที่จะจัดขึ้นในวันที่ 10 กรกฎาคม 2554

วันนี้... ต้องตื่นเช้ากว่าปกติ มาทำงาน ต้องมาอยู่เวรประจำในตอนเช้า และตอนเที่ยง 

ทั้ง ๆ ที่เพลียมาก แต่ก็ต้องตื่นมาทำงาน มาถึงได้สักพัก คุณป้าที่ทำงานท่านก็มาถึงในเวลาไล่เลี่ยกัน และโชคดีที่เช้าวันนี้นี้ที่สำนักงานไม่วุ่นวาย...

ในใจก็ฉุกคิดว่าขนาดท่านอายุมากกว่าเราหลายสิบปี ท่านยังกระตือรือร้นมาทำงานแต่เช้า แล้วอย่างเราล่ะ... อายุก็ไม่ได้มากมายสักเท่าไหร่ทำไมถึงขี้เกียจปานนี้ 55555

เมื่อสองวันก่อน... แฟนคลับโทรมาหา 

ได้พูด.. ได้คุย.. ได้เทศน์ธรรมะ ให้ไปหลายเรื่อง...

จากวันนั้น ถึงวันนี้ ก็ไม่โทรมาอีกเลย

สงสัยคงซึ้งในธรรมะ  555555

ภาระงานที่นอกเหนือจากภาระงานประจำของเราคือ

การปฏิบัติงานตามที่ผู้บริหารมอบหมาย ถึงแม้ว่าในบางครั้งเราไม่อยากทำ และอาจเป็นเหตุของการไม่มีความสุขในการทำงาน ซึ่งเจ้าของภาระงานตัวจริงเขาไม่พอใจเพราะเสมือนเป็นการก้าวก่ายหน้าที่

แต่ถ้าพวกเขามองในอีกมุมคือการร่วมมือกันทำงานให้สำเร็จลุล่วง โดยไม่มีการยึดถือว่า "นี่คืองานของฉัน" "นั่นคืองานของเธอ"

หากพวกเขามองว่า "ทำอย่างไร" "ทำยังไง" เพื่อองค์กรของเรา โดยไม่เกี่ยงกัน

ทุกสิ่ง ทุกอย่าง คงเป็นไปอย่างราบรื่น และที่สำคัญองค์กรของเราคงจะเป็นองค์กรที่เข้มแข็งอย่างมาก

น่าเสียดาย... ที่ทุกคนต่างมีมุมมองที่ต่างกัน ต่างมีทิฐิ และความไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน

ดังนั้นชีวิตประจำวันของการทำงาน จึงได้แต่มีขึ้น ๆ ลง ๆ ไม่ราบรื่น .....

ได้มีโอกาสไปช่วยงานการประชุมเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูของนักศึกษาโครงการ สควค. ก่อนปิดการประชุม รองฯได้ให้โอวาสกับนักศึกษาว่า "ให้ทุกคนจำไว้อย่างหนึ่งว่า ในการทำงานทุกอย่างของเรานั้น ไม่มีอะไรที่ถูกใจเราไปทั้งหมด แม้กระทั่งตัวเราเองยังไม่ถูกใจตัวเราเองเลย"

"ฉะนั้นอย่าไปคาดหวังอะไรกับผู้อื่นมากนัก"

"มีปัญหาอะไรให้คุยกัน อย่าเก็บเอาไว้คนเดียว"

"ปัญหา...มีแน่นอน ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองปัญหานั้นว่ามันเป็นเรื่องเล็ก หรือเรื่องใหญ่"

"ขอให้นักศึกษาทุกคนโชคดีกับการทำงานครับ"

.....นอกจากคำพูดเหล่านี้แล้ว ยังมีอีกหลายเรื่องราวของท่านที่เป็นแนวคิด แนวปฏิบัติ... นับว่าดิฉันโชคดีมาก ๆ ที่มีโอกาสได้ทำงานในองค์กรดี ๆ ทำให้ดิฉันได้รับสิ่งดี ๆ หลายประประการ จากบุคคลต้นแบบหลาย ๆ ท่าน ถึงแม้ว่าบางสิ่งบางอย่างมันอาจจะไม่เป็นดังใจหวัง แต่ก็นับได้ว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีเลยทีเดียว

"แฟนคลับบ่นใหญ่เลย...." ว่าทำไมทำงานจนไม่มีเวลารับโทรศัพท์ ต้องให้โทรหลาย ๆ รอบ  5555

มีหลาย ๆ เรื่องหลาย ๆ สิ่งที่ทำให้เราต้องครุ่นคิด.. ในเวลาเดียวกัน  ไปทางไหนก็ประสบแต่ข้อมูลในด้านลบ เบื่อก็แสนเบื่อ เหนื่อยก็แสนเหนื่อย ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองไม่ให้จิตตก ได้แต่หวังไว้ว่าสักวันเราจะก้าวผ่านไปได้

ช่วงนี้... แฟนคลับหายหมดดดดดดดด

เตรียมงาน

- "นิทรรศการศึกษาแลกเปลี่ยน บทเรียนบทรู้ การเป็นครูเพื่อศิษย์...สู่สังคม"

- "หัวใจนำศิษย์  กิจกรรมนำครู  มุ่งสู่ชุมชน"

- ฯลฯ

  "เขียนถึงคนบนฟ้า"

เพิ่งรู้ว่าเหนื่อยแค่ไหน ที่ต้องใช้ชีวิตลำพัง
ฟ้าทุกเช้ามันอ้างว้าง ตั้งแต่เธอจากไป
ชีวิตต้องเดินก็รู้ แต่ไม่รู้จะเดินเพื่อใคร
ดาวบนฟ้าคว้ามาได้ ใครจะร่วมชื่นชม

ยามค่ำคืนยังยืนมองขอบฟ้า
เธอสบตากับฉันบ้างหรือเปล่า
คิดถึงเธอ คนที่ดีที่สุด
ถึงแม้ได้พูดในวันที่มันสาย
ยังคงรักเธอ เธอได้ยินฉันมั้ย
อยู่แห่งไหน หัวใจมีแต่เธอ

เพิ่งรู้ว่ากอดมันหวาน เมื่อเธอนั้นไปไกลลับตา
ใช้ทั้งสองมือไขว่คว้า คงไม่มีค่าใด
ห้องน้อยของเธอกับฉัน ที่วันนั้นมันดูแคบไป
เพิ่งจะรู้มันกว้างใหญ่ เกินจะนอนคนเดียว

ยามค่ำคืนยังยืนมองขอบฟ้า
เธอสบตากับฉันบ้างหรือเปล่า
คิดถึงเธอ คนที่ดีที่สุด
ถึงแม้ได้พูดในวันที่มันสาย
ยังคงรักเธอ เธอได้ยินฉันมั้ย
อยู่แห่งไหน หัวใจมีแต่เธอ

คิดถึงเธอ คนที่ดีที่สุด
ถึงแม้ได้พูดในวันที่มันสาย
ยังคงรักเธอ เธอได้ยินฉันมั้ย
อยู่แห่งไหน หัวใจมีแต่เธอ

เมื่อวานเย็นไปร่วมงานทำบุญขึ้นบ้านใหม่ เจอเพื่อน ๆ พี่ ๆ ป้า ๆ ที่ทำงานของ "คนบนฟ้า" คำถามแรกที่พวกเขาถามคือ "มีแฟนใหม่หรือยัง?" .....

คำถามนี้ดิฉันถูกถามมาเกือบ 1 ปีแล้ว ไม่ว่าดิฉันจะไปทางไหนและพบปะกับใครก็ตาม ดิฉันต้องได้พบกับคำถามนี้เสมอ ๆ

^_^

กฎแห่งกรรมทำงานไม่มีวันหยุด
The law of Kamma has no holiday ว.วชิรเมธี

ไปร่วมงานทำบุญขึ้นบ้านใหม่ของพี่ฝนที่ทำงานอยู่ตึกตรงข้ามกับดิฉัน โชคดีที่ฝนเพิ่งหยุดตก บ้านใหม่ของพี่ฝนสวยงามและใหญ่โตมาก ได้เชยชมแล้วหวนคิดถึง "คนบนฟ้า" นึกถึงวันที่เราวางแผนอนาคตร่วมกัน

คำสั่งสอนของยายและแม่ ที่เคยสอนดิฉันมาตั้งแต่เด็กนั้นทุกวันนี้ก็ยังคงใช้ในชีวิตประจำวันได้ดี คือยายและแม่ พร่ำสอนให้ดิฉันเป็นคนดี และมุ่งทำแต่ความดี โดยไม่ต้องหวังให้ใครมาเห็น และไม่จำเป็นต้องบอกให้ใครรับรู้ว่าเราทำความดี หากเรา "คิดดี ทำดีแล้ว" แม้ไม่มีใครเห็น เทวดา ฟ้าดิน สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เห็นก็เป็นพอ ....

รักยาย รักแม่ และ รักพ่อ ค่ะ  

คำเมืองวันละคำวันนี้ ขอเสนอคำว่า "อด เอา อิ" แปลได้ว่า "ทนเอาเถอะ" หรือ "ทน ๆ ไปเถอะ" จะพูดได้ว่าเป็นคำปลอบใจก็เป็นได้ .....

เออ.....

ธัมมจักกัปปวัตนสูตร

ครูอ้อยบอกว่า  บททดสอบครั้งยิ่งใหญ่... ที่ต้องใช้ความอดทน "คิดดี ทำดี" เท่านั้น จะทำให้เราพบเจอแต่สิ่งที่ดี ๆ   ขอบคุณครูอ้อยมาก ๆ ค่ะ

วันนี้ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปให้ทันคุมสอบนักศึกษา 08.00 น. และตามด้วยการประชุมนักศึกษา ป.บัณฑิต เพื่อเตรียมความพร้อมในการจัดงานนิทรรศการที่จะจัดขึ้นในวันที่ 10 กรกฎาคม 2554 นี้ ซึ่งการประชุมนักศึกษาในครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่ผ่าน ๆ มา เนื่องจากจำนวนนักศึกษา 120 คน จึงต้องแบ่งประชุมทีละกลุ่ม (หมู่เรียน) และก็ไม่รู้ว่านักศึกษาจะเข้าใจในสิ่งที่ทางทีมงานต้องการให้พวกทำหรือไม่  แต่ที่แน่ ๆ สงสารครูวัสมาก ๆ ค่ะ คงเมื่อยปากน่าดู ที่ต้องพูดด้วยคำพูดเดิมซ้ำหลายรอบ (สงสัยคงพูดจนลมหมดปาก.. เพราะเห็นพุงยุบไปตั้งเยอะ 55555)  สู้ ๆ ค่ะ ครูวัส