กฎเกณฑ์ กติกา กฎหมาย ต่อให้บริสุทธิ์อย่างไร ยุติธรรมเพียงใด ก็ต้องตกเป็นเครื่องมือของผู้ไม่ซื่อเพื่อการแสวงหาประโยชน์จากกฎกติกานั้นๆ อาจจะโดยวิธีการหลบเลี่ยงคำ หลบเลี่ยงความหมาย ดังนั้น กฎจึงไม่ศักดิ์สิทธิ์ และคงใช้บังคับได้เฉพาะผู้จำนน และไม่รู้ช่องทางในการแสวงหาผลประโยชน์ : กฎหมาย ยุติธรรมได้ในระดับหนึ่งเท่านั้น ผมไม่มีความเชื่อว่า กฎหมายจะให้ผลดีกว่าความสำนึกในศีลธรรม

ยิ่งอยู่ยิ่งไม่เชื่อมั่นในความสามารถของคนในระบบ...บางที การไม่รู้อะไรเลย ทำให้มีชีวิตชีวามากกว่า แต่ถ้ารู้แล้วและอยากมีชีวิตชีวา ก็ต้อง "ปล่อยวาง" เพราะมันเป็นเพียงปรากฎการณ์

ข้อสังเกตส่วนตัว "คนพูดโกหก เมื่อเสนออะไรบางอย่างต่อที่ประชุม น้ำหนักเสียงจะเบา ครุมเครือ มีนัยบางอย่างให้รู้สึกได้"....ลองนิ่ง หลับตาฟังน้ำเสียงนั้นและพิจารณาดู

ผมไม่สนับสนุนการใช้กำลังเพื่อประหัตประหาร แต่ถ้าความอยุติธรรมมันเกิดซ้ำแล้วซ้ำอีก กฎหมายไม่สามารถจะให้ความยุติธรรมได้ บางคนก็เหลือเพียงชีวิตและสองมือเท่านั้นที่จะต่อสู้ได้...แม้ความเจริญทางวัตถุจะเจริญอย่างรุดหน้า แต่ดูเหมือนมนุษย์จำนวนหนึ่งยังใช้กำลัง

ผมคิดคนเดียวว่า "ผมไม่โทษเลย กับการที่ชาวบ้านทำร้ายบุคคลผู้เป็นข้าราชการบางคนในสมัยก่อน แล้วหนีเข้าป่า แต่ก็น่าเสียดายที่ข้าราชการบางท่าน เป็นบุคคลที่ไม่ควรถูกทำร้าย"

ผมคิดในใจว่า "ผมไม่มีความเชื่อว่าสิ่งที่ผ่านการพิจารณาจากสภาไปแล้วจะไม่มีความผิดพลาด" ดังนั้น สิ่งที่ผิดพลาด สิ่งนั้นต้องได้รับการแก้ไขและคำขอโทษจากสภา ตลอดถึงสิ่งอื่นใดที่สมควรมากกว่าคำว่า "ขอโทษ"

กฎหมายกับศีลธรรม อะไรยุติธรรมที่สุด

บันทึกความคิดไว้ในวันนี้ ผมถามตัวเองว่า "ผมเชื่อมั่นในกฎหมายเพียงใด ถ้าคนมีกิเลสอย่างไรก็มีกิเลส"

การอ้างกฎหมายเพื่อสนับสนุนหรือเป็นเครื่องมือในการเสนอโครงการ กฎ ระเบียบต่างๆ ให้อ้างมาตราของกฎหมายด้วย เพื่อจะได้ตรวจสอบข้อมูลตามมาตรานั้นได้อย่างรวดเร็ว...มิใช่อ้างลอยๆ

ข้าพเจ้าฟังแนวคิดเรื่องกฎหมาย จาก อ.สิทธิศักดิ์ ได้ความรู้ว่า การพิจารณากฎหมายมี ๒ วิธีคือ พิจารณาตามเจตนารมณ์ของกฎหมาย และพิจารณาตามตัวบทหรือลายลักษณ์อักษร แต่ทั้ง ๒ อย่าง ต้องใช้ความระมัดระวังในการตีความ โดยให้คำนึงถึงผลที่จะเกิดกับองค์กรเป็นหลัก

เมื่อเกิดเหตุการณ์ คนในองค์กรการศึกษาฟ้องร้องกัน นั้นแสดงว่า ความเอื้อเฟื้อไม่เหลืออยู่ในองค์กรการศึกษาอีกแล้ว คงเหลือเพียงความระแวง สงสัย ฯลฯ องค์กรแบบนี้ ไม่น่าจะใช่องค์กรผู้นำทางสังคม

ฉันจะเชื่อเอกสารหรือไม่ หากเอกสารที่ฉันพบมีข้อบกพร่อง (หมกเม็ด) ดังนั้น ต้องตรองเอกสารทั้งหลายให้ชัดเจน ละเอียด ถี่ถ้วน

หนังสือที่มีรูปภาพ ชวนให้ฝึกคิดน้อยกว่าหนังสือที่ไม่มีรูปภาพ การฝึกให้รู้จักการใช้จินตนาการ ควรใช้หนังสือที่ไม่มีรูปภาพ : ภาพยนต์ ที่ใช้เสียงบรรยายค่อนข้างน้อย ใช้กิริยาของตัวละครค่อนข้างมาก น่าจะฝึกให้คิดดีกว่าภาพยนต์ที่เน้นการเจรจา

ห้องสอบ เป็นอำนาจหน้าที่ของผู้ดูแล (ควบคุม) ห้องสอบ / การติดต่อกับผู้เข้าสอบ ต้องติดต่อผ่านผู้ควบคุมห้องสอบ ซึ่งมีคำสั่งแต่งตั้งให้ปฏิบัติหน้าที่โดยชอบด้วยกฎหมาย (ในระบบราชการ) กรณี อาจารย์ประจำวิชา/ที่ปรึกษา ต้องการติดต่อกับนักศึกษา พึงให้ความไว้วางใจกับผู้ดูแลห้องสอบ จำเป็นมากน้อยเพียงใดกับการต้องไปนอนเฝ้าถึงในมุ้ง

"พวกที่มาตั้งแต่เช้า (มาที่ทำงาน) ดูเหมือนขยัน แต่ไม่ได้ขยันเลยจริงๆ นะ" คำนี้ ได้ยินขณะกำลังนั่งทานสุกี้ในโรงอาหาร ผู้เขียนคาดการณ์ว่า ผู้พูดน่าจะไม่ใช่ผู้มาแต่เช้า

"ฉันว่า ฉันยังทำได้..ฉันยังมีความสามารถ"...แน่ใจแค่ไหน..กรณีว่ายน้ำข้ามคลองไม่รอด คิดว่ารอดเหมือนตอนสมัยเด็ก...กรณีเตะบอล และคิดว่าชนะ ทั้งที่ไม่สามารถทำประตูฝ่ายตรงข้ามได้...กรณี ล่องแพเพราะคิดว่ายังไม่แก่..กรณี สอนหนังสือ เพราะคิดว่า ยังสอนได้

พฤติกรรมการเรียนในสถาบันอุดมศึกษา: ศึกษาเฉพาะกรณี นศ.ในสถาบันอุดมศึกษาเขตจังหวัดปทุมธานีและกรุงเทพมหานคร

หากยังมีการสอบปลายภาคเรียน ควรดำเนินการดังนี้

๑) อบรมเกี่ยวกับระเบียบการเข้าห้องสอบ ตลอดถึงวิธีการทำข้อสอบ

๒) อบรมเกี่ยวกับจริยธรรมในห้องสอบ (จริยธรรมต่อตนเอง บุคคลอื่นและกฎระเบียบ)

๓.....

๔.....

"ภาพๆเดียว ดีกว่าคำพันคำ" จากภาพยนต์เรื่อง จอมคนพลิกปฐพี

"ความไว้ใจมีค่าดั่งทอง อย่ายอมเสียมันไปเพราะไพ่ตาเดียว" จากภาพยนต์เรื่อง จอมคนพลิกปฐพี

นกน้อยทำรังแต่พอตัว / นกน้อยไข่น้อย นกใหญ่ไข่ใหญ่ / มีคนคาดหวังในตัวบุคคลค่อนข้างสูง บุคคลผู้ถูกคาดหวังจึงต้องพัฒนาตนสูง ตามความคาดหวังของบุคคลนั้น

จะเป็นผู้สร้างหรือเป็นผู้ใช้ จะเป็นสมอง หรือ เป็น สองมือ

พบในชั้นเรียน นักศึกษาเก่งภาษาอังกฤษ มุ่งเน้นภาษาอังกฤษ แต่เขียนภาษาไทยไม่ต้องตามแบบ อ่านไม่ต้องตามแบบ...ดูเหมือนที่สิ่งเปลี่ยนแปลงไปนี้ คงไม่ใช่เฉพาะภาษา ล้วนเกิดแต่ความไม่ฉลาดกระมัง

หัวข้อ ศาสนธรรมกับการพัฒนาตน ควรแยกเนื้อหาเป็น

๑) การพัฒนาตนคืออะไร อย่างไร

๒) หลักศาสนธรรมเพื่อการพัฒนาตนมีอะไรบ้าง

๓) วิเคราะห์เชิงปฏิบัติ การนำหลักศาสนธรรมไปเพื่อการพัฒนาตน

การเสนองานด้วย power point ไม่ควรเต็มหน้าไปด้วยตัวอักษร

การทำความเข้าใจในเนื้อหานามธรรมต้องเชื่อมโยงภาพที่เป็นรูปธรรม มิฉะนั้น จะไม่ประสบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ เพราะเนื้อหาที่สื่อผ่านภาษาอักษร เป็นนามธรรม

การอ่านเอกสารให้เพื่อนฟัง ไม่ได้รสชาดเท่ากับการเล่าเรื่องด้วยปากเปล่า