ที่เเห่งใหม่ คงใหญ่เกินไปอาจไม่เหมาะ รีบฝึกรีบจบ….

เวลาหวังเเล้วชอบผิดหวังตลอด เลยใช้ชีวิตเเบบไม่ต้องการอะไร ถ้าเรื่องสำคัญก็ต้องเผื่อใจ ไม่หวังจากคนอื่นต้องทำตามทำแบบนั้นเเบบนี้ให้ เเต่สงสัยว่าทำไมคนอื่นต้องมีน้ำโห เวลาที่ทำไรให้ไม่ได้ ทำให้ได้ไม่ตามหวัง ต้องมาผิดใจกันเนี้ย

บางทีผมก็คิดว่าชีวิตเราเหมือนเดินอยู่บนวงกลม เป็นวงๆเรียงกันเป็นชั้นๆ เดินบนวงกลม เจอเหตุการณ์เดิมเเก้ไปเดินต่อเจอปัญหาแก้ไปเป็นวัฏจักรซ้ำ วันใดเดินมาเจอเหตุการณ์หนึ่ง เดินไปต่อไปไม่ได้ เจอปัญหาเหมือนทางตัน กระโดดหนีวงกลมทางเดิม ไปหาเส้นทางใหม่ที่คิดเป็นทางตรงไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็เจอเหตุการณ์ เจอความรู้สึก เเบบที่เคยผ่าน เปลี่ยนที่สภานะไม่คงเดิม หนีต่อไป กระโดดต่อไป

น่าอิจฉาคนที่มีความฝัน เเละยิ่งอิจฉามากกับคนที่มีความฝันเเละยังมีความหวังที่จะทำตามฝันแม้มันจะเป็นเรื่องที่เหนื่อยอยากหรือคนอื่นมองว่าเป็นไปไม่ได้

รู้สึกแพ้พ่าย

กำลังสงสัยว่า ถ้าประชากรของประเทศให้ความสำคัญกับ ภาษี VAT เป็นที่สุด  แล้วจะเก็ยภาษีส่วนบุคคลไปทำไม ในเมื่อมีแค่ 10% ของประชากรที่ได้เสีย

พอทำงานเข้ากะขึ้นเวรก็เหนื่อย  พอวางงานก็เหงา

เป็นคนที่มีชีวิตอยู่ไปวันๆ  ไม่เคยรู้เลยวาาโรคเปลี่ยนไปอย่างไร

ถ้าแต่ก่อน ขี้เกียจตื่นไป รร

แต่ตอนนี้  ขี้เกียจตื่นไป รพ

ความขี้เกียจไม่จำกัดช่วงอายุ

เหมือนไร้หลทาง