เห็นแล้วอดเกิดอารมณ์ไม่ได้

ไม่รู้เรื่องนี้ จะเป็น KM หรือไม่ก็ยังไม่รู้ แต่พอเห็นข่าวที่ว่า สังคมกำลังเรียกร้องให้ประหารผู้ก่อเหตุคดีข่มขืน ก็อดคิด อดรู้สึกไม่ได้ ที่ว่าจะประการชีวิตนักข่มขืนแล้วฆ่าเนี้ย  อ้ายกระโผม ก็ไม่ขัดข้องอะไรหร็อก  แต่อ้ายกระโผมอดสงสัยมิได้ว่า แล้วเหตุใดสังคมจึงยอมรับ หรือไม่ก็วางเฉย แถมยังให้ความนิยม ต่อสื่อยั่วอารมณ์ทางเพศ ทั้งเพลง ทั้งหนัง ทั้งละคร หรือแม้แต่การแต่งตัวของดารานักร้องนักแสดง ที่โป๊เปลือยกันแทบจะล่อนจ้อน แล้วสื่อสารมวลชนก็นำมาเสนอข่าวสร้างกระแสจนโด่งดัง  ที่ ตลก มาก ในกระแสเรียกร้องให้ประหารชีวิตครั้งนี้ ก็มีดาราที่มีผลงานยั่วอารมณ์ทางเพศ (แนว sexy ) เอากับกับเขาด้วย แทนที่จะแสดงความรับผิดชอบในผลกระทบจากผลกระทบจากงานหาเงินสร้างความร่ำรวยของตน หรือจะอ้างอีกว่า "เป็นสิทธิของฉาน ฉายจะโป้จะเปลือย แกก็ไม่มีสิทธิไปข่มขืนใคร" แต่นักจิตวิทยา เข่ว่าไว้ว่า คนที่ไปข่มขืนคนอื่นนั้น ส่วนใหญ่เป็นผู้ที่อ่อนแอทางจิต ไม่สามารถยังยั่งตนเองได้ เมื่อเขาถูกเล้าจากภาพ จากเพลง จากการที่ได้เห็นการแต่งตัวของพวกคุณ จากผลงานอันน่าภูมิใจของพวกคุณ เขาก็ไปกระทำต่อผู้ที่อ่อนแอกว่าเขา เช่น เด็ก อย่างที่เราท่านได้เห็นแล้วในข่าวที่นำเสนอกันบ่อย ๆ งานของพวกเขาสร้างความเดือดร้อน ความสูญเสีย ให้แก่คนอื่น เขายังมีหน้ามีเรียกร้องอะไรอีกคร๊าบ คิดไปคิดมาพวกนี้ช่างน่ารังเกียจ แต่กลับได้รับการยอมรับ ความนิยม จากสังคม แต่ทางกลับกันสังคมกับไปรังเกียจ (รังเกียจ หรือรังเกลียด อย่างไรเขียนถูก ?) หญิงโสเภณี ที่มีส่วนช่วยบำบัดอารมณ์ทางเพศด้วยความยินยอม ซึ่งเป็นทางช่วยให้ชายพวกนั้น ไม่ไปข่มขืนใคร

ตะวันพ้นขอบฟ้า ที่หาดบ้านกรููด