เมื่อยามโกรธ

ณ วังบูรพาภิรมย์..พาพุรัต

ลู๊...ง.ง....ผ๊มละก็ไม่ชอบเลย...มีคนมาเรียกยาม...ยาม.ๆๆๆๆ..ทำไมต้องเรียกอย่างนั้น...ตำแหน่งหน้าที่ไม่เรียก.......แล้วให้เรียกอาไรล่ะ....ก็ ร.ป.ภ.น่ะ..ร.ป.ภ./ร.ป.ภ..เรียกเป็นกันบ้างไหม...อ๋อ...ร.ก.ป.ไม่ช่.า.ย.ร.ป./ภ.ร.ป.ภ.เรียกให้มันตรงหน่อยนะลุง...ฉุน...อ้าว...ก็สมัยก่อนน่ะ คำไทย เขารียกใช้กันเป็นคำโดด คำเดียว คำเดี่ยว..เข่น พี่. ป้า. น้า. อา.หมู.หมา. กิน.มี .รวย .สวย.แล้วทีเอ็งมาเรียกข้าว่าลุงข้าก็..เอ๊อ...ไม่เห็นมีอะไรมาพอกให้ต้องยาว...ข้าก็เออแล้ว...แล้วมาโกรธคนเข้ามาเที่ยวเรื่องอะไรกับคำว่ายา...ม ลุ๊ง...เรียกยามอีกแล้วอ้าว...แล้วร.ป.ภ.มันแปลว่าอะไร.ลุงต้องเรียกผมใหม่นะ..ร.ป.ภ.แปลยศเป็นว่า "ผู้รักษาความปลอดภัย"จะรักษามันทำไมว่ะ.ไอ้ความปลอดภัยน่ะ หน้าที่ยามมันต้องแปลว่า "รักษาความปลอดภัยและทรัพย์สินให้กับลูกค้าที่เข้ามารับบริการ"..โฮ้ย...ไม่ต้องยาวอย่างลุงพูดหรอก แต่เอ็งอย่ามาเรียกลุงสั้นๆไม่ได้นะเอ็งต้องเรียกว่า "คุณลุงผู้เปรียบเสมือนพี่ชายของผู้บังเกิดเกล้าของกระผม"....เว้ย....จะบ้า....คนละเรื่องเดียวกันเลย...คุยกับลุงเนี่ยนะ....ฮ๊วย..เออ....อ้าวจะไปไหนล่ะ..

เงินเหลือเบื่อนอนบ้าน

พ่อคะ ปลายปีนี้หนูได้รางวัลจากบริษัทส่วนหนึ่งมา 9.000 บาทแต่ไม่ใช่เงินสด เป็นเงินให้ค่าที่พักโรงแรมสามารถพักได้ทุกจังหวัดในประเทศค่ะ คิดว่าจะชวนพ่อ – แม่ และน้องไปใช้สิทธิค่ะ จองห้องfamily เลยพี่กก โรงแรมไหนดีครับ(น้องเสริม) หัวหิน – ชะอำ – บางแสน...(ภรรยาเสนอ) โธ่..ครูครับ..สมัยครูยังสาวมันสะอาด....แล้วก็น่าเที่ยวดี..แม่เค้าถนัดอยู่แถวนี้แหละ...สมัยนั้นพ่อคงจะได้แค่เนี้ยะ.ไอ้ยักษ์ดำ...เดี๋ยวดีด.....ได้แค่คืนเดียวนะคะพ่อเราต้องใช้คุ้มที่เราได้มา...ไม่เป็นไรหรอกลูกที่ไหนพ่อไปได้หมดไปเลือกกันเอาเอง..เอาโรงแรมที่มันออกไทยๆแล้วก็มีแกงส้มขายด้วยครับพ่อ.....ไม่ต้องห่วงแม่ถึงขนาดนั้น..ก็เหมาฉลองปีใหม่เลย..ปีที่แล้วพ่อเดินกลับบ้านแทบไม่ถึง..(แม่พูดเสียงปกติ)...แต่แม่คะ..หนูเตรียมหาไว้แล้ว..รู้ว่าพ่อชอบแนวฝรั่งเมื่อรวมๆกันก็เห็นจะมี The Davis Hotel Bangkok...มีอาหารเช้าฟรี..เพิ่มเงินอีก 400 บาทอยู่ได้ถึง 12 โมงวันเสาร์..เราเข้าพัก วันศุกร์ 14.00น .จริงๆแล้วคืนละ13.000...แล้วใครออกเงิน 400 บาท..แม่ครับ..แหมดีจัง..ท่านออกค่าแทกซี่นะ...ผมบริการทั่วไป..แกน่ะ...เป็นโรคไม่ชอบใช้เงินตัวเอง...โธ่พี่กกครับ..โทรศัพท์ผมเสียแล้ว..กำลังใช้เงิน..

พึงระลึกอยู่เสมอว่า ที่ 1 ไม่มีในโลก ถือเป็นอุบายด้านพัฒนา

กลับจากเซี่ยงไฮ๊ถึงไทยสุวรรณภูมิ

พ่อคะ...หนูมาถึงสุววรณภูมิแล้วค่ะ....ลูกไปเต็มเดือนเชียวนะ พ่อได้ยิน Phone แล้วโล่งใจ...ให้สังเกตคนเป็นอีโบล่านะลูกอย่าเดินเข้าไปใกล้ปนกับพวกเขา.....คริๆ..ทันสมัยจังพ่อ...ถ้าหนูไม่รู้ว่าคนที่ลูกเห็นนั้นป่วยหรือเปล่าให้สังเกตใบหน้าเขาเหมือนคนเป็นไข้นะ...เออ..กว่าจะถึงบ้านพ่อก็หลับแล้ว ปลุกได้นะ แล้วกลับรถอะไรล่ะลูก....หนูกลับรถลีมูซีนที่บริษัทจัดมาให้สีดำคันใหญ่ๆพ่อคะ...คนขับแต่งเครื่องแบบด้วยไม่รู้ว่าเขารู้จักหนูตั้งแต่เมื่อไหร่เดินตรงมาทำความเคารพ อายุมากกว่าหนูตั้งเยอะ หนูนึกว่าเขาทำความเคารพผู้อื่นจนหนหลังไปดู เขาถามหนูว่า คุณกก..ใช่ไหมครับ..อายจัง...ยังไงก็รถรับจ้างนะ...ไม่เป็นไรค่ะ รถมีสัญญาบริการและไม่ว่าจะขับไปทางไหนก็มีสัญญาณติดรถไปปรกติค่ะพ่อ..ก็ไม่เป็นไรลูก..พ่อบอกให้ชัดดำ (น้องชาย) ไปรับด้วย...หนูเจอกันแล้ว

แม่เค้าไม่ค่อยนอน...สัญญากับลูกว่าจะซื้อผลไม้เงาะกระป๋องมาแช่เกร็ดน้ำแข่งใส่ชามโถใหญ่...คงซื้อไว้แล้วมั้ง...ว่าจะผัดหอยลายน้ำคลุกคลิกกับชะอมผัดไข่ตอนสายหน่อย พอให้ลูกตื่นสบายแม่เค้าว่าอย่างนั้น.แค่นี้ก่อนนะคะเดียวหนู...ยังไม่ได้คุยกับน้องเลย yeh..ไอ้ยักษ์ดำ...ได้ยินเสียงซ้อมน้องแว่วๆ....เสียงถูกตัดหายไป.

ไปด้วยกัน

จิตเป็นนาย ไม่ควรสั่ง แต่กายทำ

ย่อมเกิดกรรม ตามพฤติกรรม กายทำให้

ทำดีเลว อันกายนั้น มิเข้าใจ

จิตสั่งมา กายทำไป แยกฝ่ายกัน

ทางที่ดี ควรมีจิต กับกายด้วย

คอยเอาใจเอื้ออำนวย ช่วยผ่อนผัน

ผิดถูกใด ควรปรึกษา เข้าหากัน

กายกับใจ สามัคคีพลัน การจึงดี

เมื่อฟังภรรยากับลูกชายทะเลาะกัน

จากเรื่องที่ลูกชายไปรับงานพิเศษกวาดพื้นทำความสะอาดร้านกาโต้ว์ดิโอลด์สยามงานเข้า 11.00 - 20.00น ค่าแรง 320บาท ทำว้นนี้..เป็นวันอาทิตย์ เพราะคนประจำจะไปเช็งเม้ง  ภรรยาชี้แจงกับลูกชายว่า ถ้าอยากจะทำงานละก็มีให้เยอะเลยแค่มาช่วยแม่เปิดร้านให้กับพ่อนอนตื่นสายหน่อยก็ได้ค่าจ้างจากแม่แล้ว...ลูกบอกไม่เอา...อยากได้เงินของคนอื่น...แม่บอก...ทำอะไรอย่าคิดแค่ปลูกถั่วงอกในช้อน...หนูยังเรียนแค่ปีจบปี2นะแม่.....แค่ 3.83 ยังใช้ไม่ได้หรอก.....แต่พ่อขอหนูแค่ 3.85 ตอนจบปี4 หนูก็รับปากพ่อได้สบายๆไหวอยู๋ ถ้าเกินนี้ไปพ่อบอกว่าหนูจะเป็นคนปลาด  แต่ไม่ใช่ฉลาดนะ....แม่หันมาค้อนใส่กระผมถึงละดุ้ง...ให้เข้าใจแม่หน่อยนะ...ถ้าลูกจะยืนอยู่บนพื้นถนนแล้วนับเป็นเลข1 เซนต์ นับสูงไปเลย100เซนต์..ความสูงมันก็100เซนต์เต็มดี...ถ้าลูกขึ้นมายืนบนไหล่พ่อกับแม่คนละข้างแล้วพ่อกับแม่ต้างเอามือจับลูกให้มีการทรงตัวไว้ให้ลูกนับจุดที่ยืนเป็น 1 เซนต์ตรงนั้นบ่าพ่อกับแม่สูง 160 เซนต์แล้วต่ออีก100เซนต์์โดยใช้ความสามารถเท่ากันนั่นไม่ดีกว่าหรือ....(เล่นวาทะขงจื้อใส่ลูกเลยเหรอ.เดี๋ยวลูกมันเล่นบ้างนะ)...โดนค้อนเควี้ยงใส่ครั้งที่ 2.....โธ่แม่  ถ้าเปรียบกาโตว์ เป็น เป็นต้นไม้ หนูเห็นต้นกิ่งผลปนใบเป็นรูปธรรมทางการค้าได้มาบ้างแล้ว..แต่ที่ยังไม่ได้เห็นคือรากฝอยรากแก้วที่อยู่ใต้ดินของต้นไม้ชนิดนี้ ต้องขุดดินดู...กระผมปล่อยก๊าก...วัวเผือกเอ้ย...เรียกลูกสาว...เอาน้ำมาให้พ่อกินหน่อย..คอแห้งจัง.

ศัตรู..........

ศัครูนั้นมี 2 เภท   เชียวนา

หนึ่งศัตรูกายา    โรคร้าย

อีกหนึ่งภัยทางใจ   ย้ำตอก

กิเลสไร้คุณธรรหลอก ร้ายให้  ภัยใจ

กำจัดได้ควรให้หมอ    เยียวยา

อะโรคาปรมานาภา   นั้นได้

อันกิเลสโรคเรื้อร้าย หาใคร กำจัดได้ เตียนราบ

อัตตาหิอัตตาโนานโถปราบ กะเอือกคราบ ใจตน

ผักดอง  ปลาทูทอด  มันบดเหนียว

1. ใชเถ๊าปอกเปลือกแล้วหั่นเป็นแว่นบางธรรมดา

1.1 ดอกกะหล่ำขาวตัดช่อเล็กติดก้าน

1.2 แตงกวาหั่นเป็นแว่นชี้น

1.4 มะละกอดินหั่นเป็นชิ้นเล็กพอประมาญ   เอ..ทั้งหมดนี้ทำไมเรียกว่ากลุ่มผัก..

ทำความสอาดทั้งหมด...ใช้น้ำใสสะอาดเทใส่อ่างแก้ว..นำผักหั่นทั้งหลายลงแช่น้ำเปล่าว....ปิดฝาทิ้งไว้ 6 วัน แล้วนำขึ้น...

2. ปลาทูทอดกรอบด้วยไฟร้อนอ่อน.....

3. มันบดเหนียวร้อน...

 4. ถ้าอยากได้รสฝรั่งให้มีเครื่องปรุงรสฝรั่งได้...จีนได้...หลายชาติ.

ใส่จานแล้ว.....หแฮร่ม..ม..มม.

ข้าราชการหลายนาย..........

ชวนพี่ๆ..เที่ยวงาน...............

มีเวลาว่างน่าจะไปเที่ยวบ้าง.......ที่ไหน.....ก็ไม่ใช่ที่ไหนหรอก.ในกลุ่มมหามวลชล..เพราะภรรยาผมชอบไปเที่ยวแล้วมาเล่าให้ฟัง...กระผมถามสวนไปว่า..แล้วเขาไม่บ้อมหัวเอาหรือ...ภรรยาตอบว่า..มีลิบบิ้นมัดผมชิ้นนึง....ก็ซื้อที่นั่นแหละ.....มีขาย... อย่าว่ามีแค่นี้เลย ยังมีร้านค้าที่ไม่มีเพิงหมาแหงนขายของหลายประเภท ตั้งแต่น้ำจืด น้ำหวาน กาฟ ชาเย็นและอาหารทั้ง 4 ภาค ภายในนั้น..... เครื่องประดับ เสื้อผ้า ของที่ระลึกระดับศูนย์การค้าแบกะดินบนถนนก็มี ค้าขายกันอย่างเสรีโดยไม่เสียค่าวางที่...น่าดูน่าเที่ยวทีเดียวเลยครับ.....แถมบนเวที่ก็มีดารามาด่าคนให้ฟังเล่น..สนุกดี.............

ภรรยาของกระผมเป็นข้าราชการอีก 3 ปีก็ต้องกินบำนาญแล้ว...ระยะนี้ต้องปลอมตัวฝ่ามหามวลชนเข้าทำงาน..บางวันเมื่อเลิกงานแล้วก็ฝ่าเข้าไปซื้ออาหารบางชนิดที่ชอบเพราะมีขายทั้งวัน..เป็นอาหารเกือบค่ำทั้งครอบครัว..ได้ยินคำด่าว่าพวกข้าราชการนั้นเป็นขี้ข้าทักษิน...ด่าข้าราขการเสียจนไม่เป็นชิ้นเป็นอัน...ข้าราชการที่มีหัวใจเป็นท่านก็มีนะ..เมื่อเป็นอย่างนี้ก็คิดไม่อยากจะเป็นด้วยแล้วแหละ..หูอื้อมาทั้งวัน...เป็นข้าราชการที่เคยเป็นก็แล้วกัน..เฮ้อ....มานั่งทำเสียงกะแป็ด..กะแป็ดต่อหน้ากระผม..........

กระผมก็กล่าวต่อไปว่า คุณสมบัติของข้าราชการ..ต้องรับใช้ภาษีประชาชนด้วยนะ...ดูให้ดีๆ..ถ้าประชาชนคนใดมันโกงภาษีก็ไม่ต้องไปทำดีให้มันมากนัก..ทำไปตามกำลังภาษีของมันที่พวกมันจ่ายให้ไม่ครบนั่นแหละ..ก็ยุติธรรมแล้ว... ความซื่อสัตย์ต่อหน้าที่..ทั้งๆที่รู้ว่าเขาส่งให้ไปตายแต่ผู้เดียวแล้วยังไป....นั้นถือว่าเป็นข้าราชการโง่...และการเชื่อฟังคำสั่งของผู้บังคับบัญชาก็ต้องระวังเหมือนกัน สมัยนี้ต้องนำคำสั่งมาพิจารณาให้ดีเสียก่อน...แล้วถึงยินยอมรับคำสั่ง...ต้องตระหนักเลยว่าเขากับเราคนละครอบครัว..เพราะครู (หมายถึงภรรยา) มีเจ้านายมาตั้งแต่ก่อน... ชวน... ทักษิน...อภิสิทธ์..จนถึงยิ่งลักษณ์.เลยลงความเห็นให้เป็น "ข้าหลายเจ้า บ่าวหลายนาย" ใครเขาที่ไหนจะไว้ใจ..เอาเป็นว่าคนไหนขึ้นมาเป็นนาย..เราก็ทำหน้าที่เป็นข้าราชการไป...เออ..ครูมานั่งให้กระผมบ่นอยู่ทำไม..ชีวิตผม..ไม่เคยเป็นช้าราชการซักกะหน่อย...

ดอกแมกโนเลีย Mgnolia

เจ้าแมกโนเลียเอย....

เจ้าเคยคิดถึงหรือไม่

หรือเจ้ามิเคยคิดถึงใคร

หรือเจ้ามีใคร...ทำให้เจ้าไม่อยากคิดถึง.

เจ้าแมกโนเลียเอย....

ไหนใครบอกว่าเจ้าเชยแล้ว

เคยไปมาแล้วที่ดอยอ่างข่าง

คอยกันไปบ้าง..จูงกันไปบ้าง...ก็ดี

หนาวนัก...ก็ยังมิพักกลีบใบ.

ชันช่อ..ชูใบ...เป็นวงกว้างสว่างตา...

เจ้าช่างพยายามนัก

เพื่อใครสำคัญนั้นเห็น...

ปลายหนาวแล้ว.

กำลังเดินทางลงใต้....

แมกโนเลียที่ชม...เชยแล้วหรือไง....

หนาวอีกครั้ง...ก็ได้...รอให้ชม.

บานบุรีไม้เถา

เจ้าบานบุรี   สีละอ่อน    เหลืองอ้อนเอย

บางดอกเผย   ม่วงชมพู    ชันชูช่อ

อีกกลีบเหลือง    น้ำตาลซ่อน    อ่อนละออ

ไม้เถาวัลย์    พันธุ์เลื้อยล้อ    ลอองาม

ต้นเป็นเถา   วกเวียนพัน   กันเป็นพุ่ม

ใบเรียวเปรียว   เขียวเป็นกลุ่ม   พุ่มไร้หนาม 

รองฐานเสริม   ดอกเด่นให้   หลายชั่วยาม

เจ้าพันธุ์งาม  ชูดอกใบ    ให้ใครชม

ปีนี้มีม้า

ขึ้นปีใหม่   ครั้งนี้   มีม้าดี

ปีนี้ ณ       ม้ามี    ดีนักหนา

เมื่อปีเก่า   ม้าคอย   ต่อการมา

ถัดอีกปี   ข้างหน้า    ม้าไม่มี.

ทำไม - ทำมา

ทำมามาอย่างไร    ใครฤา

ทำไมมาหารือ    ความได้

ทำมาทำไมไซร้    เวียนก่อ    กาลเกิด

เพราะการกรรมเทิดไว้    ทำไม - ทำมา..

เหตุฤาซ้ำ - ซ้ำฤาเหตุ

อดีตครั้ง ความเรือง แร้งลง มรณา ท่านนา

เนืนกองศพหมู่คณา ครานั่น

ห่าลงเห็นระห่ำหยัน กายซาก

ฤกษ์อุบัติวิบากซ้ำ โหดย่ำพลเมือง.

ฤกษ์อุบาทว์เยื้องทับกาล พาลเวลา

เห็นอีกแล้วแร้งมา หน้าเบื้อง

ฤาจักเช่นลางร้าย กลายเขต เปรตอาเภท

เหตุล้มตายซากซ้ำ เกลื่อนก่ายศพกอง.

                        บ้านคู่..กลอนปล่อย

ดาษดื่นด้วยพันธุ์เภทไม้    ชูชันช่อใบชอนกิ่ง

ลมร่าลงเพลินช้อนใบ       เอนพลอยพริ้วในแรงลม..

สูดกลิ่นต่อมวลบุบผา      เพลินลอยเหิรมาชื่นใจ

พาฝันกระเจิงเหลิงไป      คล้ายอยู่ในแดนสวรรค์..

ห่านกู่อยู่เคียงคู่ขัน         คอยคลอเสียงกันพาไป

บินว่ายลงธารน้ำใส         วนเวียนมิไกลเกินไกล..

บ้านคู่อยู่ริมฝั่งเขา          ภูมิลำเนาแดนไทย

แก้วเอ๋ยเจ้ามองหาใคร     ฉันอยู่ใกล้เธอเสมอ..

หนาวดีจัง.. กาพย์ ๑๖

หนาวจนใส่เสื้อสามชั้น   พอเข้าเที่ยงวัน   ยังสั่นแทบจะเป็นไข้

นั่งหน้าโต๊ะคอมฯเป็นไง   ถุงเท้าก็ใส่   ยังไม่หายตลายตวามหนาว

จับความตามไท้ได้ป่าว   เรื่องราวตอนเช้า   ภรรยาเล่าข่าวขานไข

สรยุทธ์เล่าเรื่องการเมืองฟังไป   นี่แหละเมื่องไทย   หนาวเหน็บเจ็บในทั่วคน

เอออะไร

เอออะไร ยุรยาครเยื้อง   ครงมา

สี่ตีนมุงหลังคา   มาใช่

งุ่มง่าม มะงุมมะงาหรา ครามี   ทีได้

ห้ามตอบว่าเต่าไซร้  งี้นผิด   กติกา

ขอตอบว่าตะพาบน้ำ    นามลือ

สรรพนามชื่อมาครือ    เทียบไกล้

เต่ากินผักบุ้งได้นั้น    คราเทียบ   กำมือ    สบายแฮ

ตะพาบซวนส่ายหน้าแล้    ขี้เหล็กใบ    ก็ไม่กิน

อย่าอยู่อย่างยาก

อบ่า  อยู่อย่างไร้ศักดิ์   ยืนยง

อยู่   อย่างดีมีปลง      ชลอได้

อย่าง  มีโลภละได้   สุขใจ   ไร้โรค

ยาก  เภทภัยซ้ำร้าย   ลำบาก   ชาตะตา

งั้นเป็นว่า อย่า  หลงเล่ห์อุบายร้าย  ร่ายทรง // ไม่เพี้ย นะครับคุณพี่หนานกระผมไม่เพี้ย.

แม่ขวัญยืน

ออกจากบ้าน  สวยสคราญ  ไปทั้งตัว

อยู่ในบ้าน   นอนกับผัว   ทำตัวหืน

ตามสบาย นะเมียนะ   แม่ขวัญยืน

กลับไปแต่ง ให้ใครอื่น   ดาษดื่นชม.

คุณมะเดื่อบอกว่า "ดอกรักเร่"

ดอกรักเร่ สวยเก๋ เท่ห์จังครับ

ม่วงสดพราว  วาวระยับ   สลับไสว

อย่าเหมือนชื่อ ดอกรักเร่ เกเรใคร

เขาก็ให้   เราก็ให้   รู้ใจมา

ถ้าใจหนึ่ง    รวนเร    เกเสแสร้ง

อีกใจหนึ่ง    ย่อมระแวง    แกล้งหรรษา

ปกปิดลาย    ร้ายเสน่ห์      เล่ห์มายา

ทั้งสองใจ    เลยไร้ค่า     ใม่น่าครอง

ตามจิต - ตามใจ

จะตามจิตคิดไป นั้นได้ยาก

ตามอย่างไรก็ลำบาก ยากเสนอ

แต่ตามใจ เฝ้าไว้ ใฝ่ปรณเปรอ

เพียงแค่คอย เออไป ก็ได้ความ

ความจริงแค่มนุษย์

หนังสือ เชื่อได้ แต่ต้องใช้หลายเล่ม

การเรียน เชื่อได้ แต่ต้องใช้ผู้รู้หลายระดับ

สังคม เชื่อได้ แต่ต้องรู้ลายกระแส

ตัวเอง เชื่อได้ แต่ต้องรู้ความจริงอย่างครบคราบ

พัดลม

เจ้าพัดลม หมุนเปลี่ยน เวียนหลายรอบ

ภายใต้กรอบ ครอบใบ ครั้งหลายหน

หมุนหัวส่าย ไปมา ใส่หน้าคน

ไม่รู้หวน ส่ายกี่หน เวียนวนไป

ใจมนุษย์ เวียนผัน นั้นนับยาก

ผันกี่หน นั้นลำบาก ยากนับไหว

ตั้งแต่เกิด ถึงตาย ได้เท่าไร

อีกชาติหน้า นับได้ ให้บอกกัน

ผัดคะน้าหมูสด

น้ำมันพืช ทุบกระเทียม เตรียมไว้ก่อน

เนื้อหมูหั่น เป็นก้อนทอน ค่อนข้างหนา

น้ำมันหอย   รอใหเร้อน    ผ่อนเวลา

เทรวมลง    กะทะฉ่า   อย่าช้านาน

คะน้าสับ ปรับคนให้ เข้าเนื้อใน

น้ำตาลทราย พริกไทยใส่ ให้ปลายหวาน

พรมน้ำไว้ เหยาะน้ำปลา เตรียมมานาน

ข้าวใส่จาน ตักโปะใส่ ซำบายกิน.

นับหนึ่งได้

จะนับหนึ่ง จากจุดใด ในชีวิต

ถึงจับตาม พรหมลิชิต ชีวิตได้

ถ้าจับตาม เส้นวิถี ชีวีวัย

นั้นมิใช่ บาทวิสัย ของวงจร

ถ้าหากจับ จากจุดเกิด กำเนิดวัย

หรือใกล้ถึง ความตักษัย วัยหมาหอน

หลังความตาย นอนอยู่ใต้ ไฟกองฟอน

หนึ่งแน่นอน ที่นับได้ เกิดใหม่เอย

แรกเกิดเช่น เน้นมนุษย์ นั้นมิได้

เพราะต่างกรรม เป็นอันไป สหายเอ๋ย

เป็นจกเปรต สางคุณไสย์ ไม่น่าเลย

เซ่นสังเวย กันเสียก่อน แล้วถึงคิดย้อน..เป็นคน.