อยากร้องไห้ เขียนบันทึกแล้วบันทึกไม่ได้

เผลอกด...แล้วไม่ได้บันทึกไว้

ไม่เป็นไร...

ช่วงเย็นค่อยกลับมาเขียน

แต่อารมณ์ คงไม่ "สด" แล้วครับ

๒/๐๓/๒๕๕๗

อนุทิน  ๑๔๒.

ช่วงนี้มีงานบุญงานบวช งานแต่งงาน งานปิดทองฝังลูกนิมิตที่พระอุโบสถวัดบ้านแพะ งานที่ต้องได้ช่วยเหลือสังคมเพิ่มมากขึ้น พอพูดหรือกล่าวถึงคำว่า “สังคม” ทีไร ก็อดให้คิดถึงคำพูดของพระอาจารย์สมพงษ์ที่อยู่เชียงรายไม่ได้ ท่านพูดว่า “เราต้องช่วยเหลือสังคม สังคมถึงจะช่วยเหลือเรา หากเราไม่ช่วยเหลือสังคม สังคมก็จะไม่ช่วยเหลือเรา”...

งานเพื่อสังคมส่วนรวมนั้นเป็นงานที่เหนื่อย เสียสละ และต้องไม่หวังผลตอบแทนเป็นรูปธรรม หากเป็นไปได้ก็ไม่ควรหวังอะไรเลยยิ่งดีใหญ่ เหมือนการทำบุญ...

เราในฐานะผู้ทำงานจะได้ไม่ต้องคาดหวังผลอะไรจากผู้อื่น จิตจะได้สบาย โล่ง โปร่ง สามารถวางภารธุระต่าง ๆ ได้โดยไม่ต้องไปยึดติดกับสิ่งหนึ่งสิ่งใดหรือผู้หนึ่งผู้ใดโดยเฉพาะ...

โดยถือเอาประโยชน์ส่วนรวมเป็นที่ตั้ง เมื่อก่อนตอนเป็นพระทำงานอยู่จะถือสโลแกนที่ว่า “อยู่คนเดียวอยู่แค่สิ้นลม อยู่เพื่อสังคมอยู่คู่ฟ้าดิน”... 

พฤหัสฯที่ 30 มกราคม 2557 : 6.38 น. ที่บ้าน

ผมกลับมาถึงบ้านเที่ยงคืน...ตื่นเช้าเพื่อมาเตรียมโต๊ะไหว้ตรุษจีน

ต้องขอบคุณภรรยา น้องสาว และทิมดาบ...ที่จัดอาหารและสิ่งของในการไหว้

ไหว้เสร็จ...ต้องรีบไปส่งิมดาบไปโรงเรียน และผมไปทำงาน

แต่วันนี้ มีคลินิกเบาหวาน ผมไปถึงอนามัยเกือบสองโมงเช้า

ดีที่อากาศหนาว...คนไข้ไม่เยอะ...และผมมีของกินไปฝากเพื่อนๆ ที่ทำงานด้วย...

สุขสันต์วันตรุษจีน...เฮงๆ รวยๆ...สุขภาพดีนะครับ...

"...ศาลานั่งเล่น!!! ห้ามนอนค้างคืน...แต่ผมขอนอนค้าง (ตอนกลาง) วัน..."

พุธที่ 29 มกราคม 2557 : 11.58 น. "วัดกำแพง"  แถวจรัญสนิทวงศ์ 13 กรุงเทพฯ

เมื่อลงเก็บข้อมูลภาคสนาม...จะรู้ประวัติศาสตร์ชุมชนได้...ผมเลือกไปวัด...

ขออนุญาตนมัสการถามข้อมูลแล้ว...ผมเดินชมวัด...เห็นโรงเรียน...ชุมชน...ตลาดสด...

หลังวัด จะมีศาลานั่งเล่น...สายน้ำไหลเย็น...(ผักตบชวาและขยะลอย) เพื่อรอเรือครับ

โชคดีที่ผมเห็นการสัญจรทางน้ำของชาวบ้านแถบนี้...

เขียนบันทึกภาคสนามสักพัก...ไม่ไหว...เดินทางไกล...นั่งรถทัวร์แคบๆ...ขอนอนก่อนครับ...

"...ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้
เผื่อวันไหนเธอผ่านมา
เห็นที่เดียวกันนี้ เธอจะนึกขึ้นได้ว่า
เคยมีคนนึงยืนข้างเธอ อยู่ตรงนี้เสมอตลอดมา..."*

อังคารที่ 28 มกราคม 2557 : 8.42 น.

ผมรู้คุณต่อ gotoknow...ที่ทำให้ผมได้ฝากความคิด...ความรู้สึกทั้งดีและร้ายในชีวิตไว้ที่นี้

กับชีวิตหมออนามัยธรรมดา...ไม่สำคัญ...ไม่พิเศษ...

แต่กัลยาณมิตรทุกท่านก็ให้ความรักความเอ็นดู

เช่นเดียวกับวันนี้...ผมพาภรรยามาโรงพยาบาลศรีนครินทร์ขอนแก่น

เพื่อยืนยันว่า จะเป็นมะเร็งหรือเปล่า...มันไม่ง่ายเลยที่เราจะเข้มแข็งได้

ได้เจอ "พี่แก้ว" ซึ่งได้เขียนไว้ ในอนุทินนี้ ของการพบกันอีกครั้ง

ขอบพระคุณพี่แก้ว...สำหรับกำลังใจ คำแนะนำ และอำนวยความสะดวกให้นะครับ

ขอบคุณ gotoknow ที่ทำให้ผมมาเจอพี่แก้ว...และทุกท่านที่เป็นกัลยาณมิตร...

*...อ้างอิง http://sz4m.com/t5769 เพลง "ความคิด" ของคุณแสตมป์ อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุข

นกหนาว...จับเจ่า..กันอยู่บน..ยอดหลังคา

เบียดกันอยู่

อาทิตย์อัสดง...ค่ำนี้..ขาดความอุ่น....เจ้ายังอยู่เป็นคู่สอง...หมองทำไม

.....ศุกร์ที่ 24 มกราคม 2557 ....

16.14 น....

มาถึงอนามัย...ไปอบรม TB ที่จังหวัด...แค่ได้มาที่ทำงานสักนิดก็สุขใจ

พี่เลี้ยงเอาห่อพัสดุให้....ท่านอาจารย์มอบหนังสือให้

(ขอเวลาอ่าน แล้วจะเขียนแนะนำหนังสือเล่มนี้ครับ)

ท่านอาจารย์ส่งมาให้ราวกับรู้จิตใจของผม

ปกหน้ารู้สึกถึงความอบอุ่น...ปกหลังรู้สึกถึงความเมตตา...ที่ผ่านคำสอน...

"จิตสงบเป็นบุญ จิตวุ่นเป็นบาป

ชนะคนอื่นเป็นหมื่นแสน สู้ชนะ

ตนเองครั้งเดียวไม่ได้"

(หลวงปู่ประสาร สุมโน)

.....ศุกร์ที่ 24 มกราคม 2557 ....

16.23 น....

มาถึงอนามัย...ไปอบรม TB ที่จังหวัด...ชื่นชมห่อพัสดุที่ท่านอาจารย์ส่งมาให้...

ผมได้เอาขนม และโอวัลติน หลายห่อจากเบรคในการประชุม

พี่ๆ น้องๆ ที่ทำงานในอำเภอเดียวกัน....รู้ว่า ผมมีลูกสาว และลูกชายหลายคน

เลยเอาขนมมาใส่กระเป๋าจนเต็ม...

เช่น น้องเปรี้ยว อายุจริง 23 ปี แต่บอกคนอื่นว่า ตัวเองอายุ 5 ขวบ

ชอบมาเล่นที่อนามัย...ช่วยพับก๊อซ...ช่วยงานเล็กๆ น้อยๆ...

น้องเปรี้ยวได้รับขนม...ยกมือไหว้ขอบคุณอย่างสวย...เพราะพวกเราฝึกฝนให้เกือบแรมปี...

เมื่อวานเย็นกลับมาบ้านแม่ พี่สาวคนโตนัดไปแวะสวนทุ่งมน พี่ทำไก่ย่างรอ.

party รอบกองไฟ กินข้าวเหนียวไก่ย่าง

คุยกันสนุกสนานกับพี่น้อง 5คน

พี่ชายกำลังย่างไก่. จิบไวน์และคุยกันในวันที่อากาศหนาวเย็น

ก่อนที่พี่สาวคนโตจะกลับไปต่างแดนในวันอังคาร 28มกราคม2557 

ขอบคุณชีวิตที่มีความสุข

แก้ว

| อนุทิน ... ๕๔๖๕ |

"..."

เมื่อเวลาผ่าน
และหนทางไกล
จะมีใครสักคนไหม
มอบหัวใจและแบ่งปัน

เชียงใหม่ (รำพึงเมื่อเวลาผ่าน)
๒๐ ม.ค.๕๗

"พูดให้ฟัง ทำให้ดู เป็นอยู่ให้เห็น สงบเย็น ให้สัมผัส
วัดกันด้วยใจ ใครคือครู ครูคือใคร ใช่..คนสำคัญ"

เป็นกำลังใจให้คุณครูเพื่อศิษย์ ทุกท่านครับ
สุขสันต์วันครูครับผม ^_^

"มนุษย์เป็นผู้ที่ทำแต่ความดี"

เราจะเป็นมนุษย์ที่ดีได้ต้องรู้จักสร้างความดี สร้างบารมี...

การมาถือศีลปฏิบัติธรรม ไม่ใช่เฉพาะแต่การนั่งสมาธิ เดินจงกรมเท่านั้น แต่ให้เราพึงทำในทุก ๆ อิริยาบถ

มีแรง มีความสามารถ มีพลัง ให้นำปัจจัยทั้งหลายเหล่านั้นมา "ทำความดี"

กฟผ. ผู้ที่ทำความดีได้ในทุก ๆ "อิริยาบถ..."

| อนุทิน ... ๕๔๖๒ |

"..."

ปล่อยใจให้อยู่ตรงกลาง

ปล่อยวางให้อยู่ตรงใจ

เชียงใหม่ (ยามดึกสงัด)
๑๓ ม.ค.๕๗

...มอบให้เจ้าขาว...

หน้าเสาธงวันนี้ไม่มีขาว
ต่างทราบข่าวเงียบเหงาเศร้าเหลือที่
เจ้าเคยอยู่เคียงคู่ "ราิชินี"
ผ่านเดือนปีที่เห็นต้องไกลแล้ว

ขาวเป็นเพื่อนกับคนทุกชนชั้น
มิตรสัมพันธ์มั่นคงคอยเข้าแถว
หอประชุมหนึ่งสองต้องไร้แวว
เคยแน่แน่วร่วมกิจกรรมจำอำลา

ศพขาวฝังทอดร่างทุกอย่างสิ้น
ขอแผ่นดินแห่งนี้ที่กลบหน้า
ยังเคียงคู่ยืนหยัดด้วยศรัทธา
"ราชินี"อำลาน้ำตาริน

ธรรมทิพย์
๑๓ มกราคม ๒๕๕๗
เจ้าขาวสุนัขจรจัดเคียงคู่ "ราชนีบูรณะ" มานานนับสิบปีได้จากไปเพราะชราภาพ
ศพเจ้าขาวคงฝังอยู่คู่ "ราชินี" ตามที่มันผูกพัน
ไปสู่สุคติเถิดนะเจ้าขาว สุนัขแสนซื่อที่ไม่เคยทำร้ายใคร

.....ศุกร์ที่ 10 มกราคม 2557 ....08.15 น.

อาจารย์และพี่ๆ จากกองสุขศึกษา...มาเยี่ยมพวกเราที่อนามัย

มาชมงานปิงปองจราจร 7 สี (งานเบาหวานและความดันโลหิตสูง)

ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ในการทำงาน

ทำให้ผมเห็นความสุขจากผู้รับบริการ...

มีหลายหลากอารมณ์ในวันนี้...

อารมณ์ซาบซึ้งตื้นตันใจ...เมื่อมีคุณยายท่านหนึ่ง

ร้องเพลงเกี่ยวกับ "พระคุณแม่"...แทนคำขอบคุณอาจารย์

เล่นเอาหลายๆ คน...บ่อน้ำตาแตก...กันถ้วนหน้าครับ

.....ศุกร์ที่ 10 มกราคม 2557 ....

13.18 น....

ผมอยากไปเยี่ยมบ้านผู้ป่วยวัณโรคครับ...เป็นหมู่บ้านที่ไกลที่สุดของอนามัย

ระหว่างทาง...ได้เจอและทักทายผู้มีอุปการะคุณของผม...และไถ่ถามทาง...

ปกติชาวบ้านในหมู่บ้านของผม...จะตัดอ้อยในฤดูกาลนี้

แต่คนในหมู่บ้านนี้...ส่วนหนึ่งไปขุดปูครับ

ได้ตัวละบาท...อย่างน้อยได้คนละร้อยกว่าบาท

เหนื่อยน้อยกว่าตัดอ้อยครับ...เพราะบางรู...ได้ปูถึงสามสี่ตัวครับ...

17.32 น.

กลับถึงอนามัย เก็บแฟ้มครอบครัว...เยี่ยมบ้านได้สามหลัง...ยังรู้สึกสนุกอยู่ครับ

มีกล่องพัสดุใบใหญ่...และมากด้วยน้ำใจ

จากกัลยาณมิตร GotoKnow....มีเสื้อสวยมาก (ราคาแพสำหรับผมมากครับ)

หนังสือน่าอ่านหลายเล่ม...ปฏิทินบอกเวลา...

พร้อมกับจดหมายน้อย...และคำขอร้อง...

แล้วผมจะปฏิบัติตามครับ...ขอบพระคุณมากครับ...

.....เสาร์ที่ 11 มกราคม 2557 ....

13.46 น....

ผมอยู่เวร...ไม่ได้พาลูกชายเที่ยววันเด็กเลย...(แอบเศร้าเล็กน้อย...หวังว่าลูกคงเข้าใจ...)

คนไข้น้อย เพราะคงวุ่นกับการตัดอ้อย...

มีลูกสาวของคนไข้เบาหวาน...เอาสมุนไพรที่กำลังฮิตในหมู่บ้าน...บอกให้ผมเก็บเอาถามผู้รู้

"ลูกบิด" "ปอกะบิด" ชื่อของสมุนไพร...คุณยายต้มกินแทนน้ำ

ผมคือน้ำตาลต่ำเหลือแค่ 30 ความดันพุ่งขึ้น 200 กว่าๆ...ตอนนี้เป็นอัมพฤกษ์ซีกซ้าย...

คนไข้ของผม...ก็มีการแสวงหายา เพื่ออยากหายจากโรค...

เท่าที่จำได้...หญ้าคา...รางจืด...บอระเพ็ด...น้ำหมัก...น้ำผักไม้...น้ำพระธรรม...ตำแย...ผักเม็ด...

.....อาทิตย์ที่ 12 มกราคม 2557 ....

13.14 น....

ผมเดินทางพร้อมภรรยา และทิมดาบ...มาถึงบ้านเพื่อน...คนละซีกของจังหวัด

ไม่ได้มานานแล้วครับ..."กุดละลม" ยังสวย และสงบมากครับ

นึกถึงต้นหูกวาง...ดอกแดงๆ ของหางนกยูง...สายน้ำเอื่อยๆ...สะพานปูนเก่าๆ

กับเรื่องราวที่น่าคิดถึงมากมาย...

มางานแต่งงานเพื่อนเก่าและแก่ด้วยครับ...."ดีใจด้วย เอ็งโชคดีแล้วหล่ะ...รถด่วนขบวนสุดท้ายจริงๆ..."

ขากลับ...ผ่านตัวจังหวัด...มากราบเจ้าพ่อพญาแล...เป็นช่วงเทศกาลงานเจ้าพ่อ...

วันนี้วันแรก...มีถึง 20 ม.ค. ถือโอกาสฉลองงานวันเด็กให้ทิมดาบด้วยครับ