ก็แค่อยากมาถามข่าวคลาวว่าสบายดีหรือเปล่า..พี่เฝ่าดูอยู่หลายปีแล้ว ตั้งแต่ไปบรรจุราชการที่หาดใหญ่เมือปี 46 อยากจะพูดคุยบ้างก็แค่นั้น รู้ว่าทุกอย่างมันไม่หวนคีน ให้เป็นเหมือนเพื่อนคนอื่นๆมีการโทรปรึกษากันใด้ในทุกๆเรื้องจะใด้ไหม..ถ้าเป็นคนอื่นก็คงไม่รู้สึกอะไรกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาตั้ง20ปีแต่สำหรับพี่แล้วถึงแม้จะเป็นต้นเหตุของทั้งหมด..แต่ก็ไม่เคยมีสักวันที่ไม่คิดถึง...แต่จะทำอย่างไรใด้ในเมือน้องไม่เคยเปิดโอกาศไห้พี่เลย..รูปถ่ายทุกรูปของน้องยังคงอยู่ข้างที่นอนตลอดเวลา 10 กว่าปีมาแล้วตั้งแต่วันที่พี่โทรมาหาที่บ้านเมือ10ปีก่อนทุกอย่างเหมือนเกิดขึ้นเมือวาน..พี่ขอร้องว่าอย่าบล๊อกอีเมลใด้ไหมครับ..ให้พี่ได้ส่งมาหาพูดคุยกันบ้างเรื่องนี้เป็นเรือ่งของเราสองคนเราอายุมากแล้วนะน้องเองก็40 ปีแล้วพ่อแม่เราก็แก่ลงทุกวัน..แล้วที่สำคัญลึกๆในใจเรายังมีความ..คิดถึงให้กันอยู่..มันไม่เคยหายไปจากจิตใจ...ไม่มีใครเข้ามาแทนที่ใด้..เวลาดูหนังเวลาดูละคร..หรือแม้แต่เวลาฟังเพลง..แต่เราไม่แสดงมันออกมาเท่านั้นเอง...พี่เองก็ไม่ใด้แตกต่างไปจากน้องเลยเมือรู้ว่าตัวเองทำผิดพลาดไปแล้วตั้งแต่ต้นก็พยายามที่จะกลับแต่ไม่เคยใด้รับการให้อภัย..ก็เตลิอดไปกันใหญ่อีกทั้งอยู่กันคนละจังหวัดอีกตอนที่อยู่หาดใหญ่ตอนปี46พี่เคยขึ้นไปหาน้องที่ตึกทันตกรรมด้วยขนาดเดินสวนทางกันน้องยังไม่เห็นพี่เลย..แต่พี่ก็ไม่กล้าทักเหมือนกันมัวแต่ตกกะใจทำอะไรไม่ถูก..สุดท้ายนี้หวังว่าน้องคงไม่ปิดกั้นขอ้ความจากพี่นะครับ...082-4135457