ดอกไม้


ภูสุภา
เขียนเมื่อ

มงคลชีวิต

 

๓๖. อโสกัง : จิตไม่โศกเศร้า

๓๗. วิรชัง : จิตไม่มีมลทิน

๓๘. เขมัง : จิตสงบ

8
2
อ.นุ
เขียนเมื่อ

พ้นขอบฟ้าแสนไกลชายฝั่ง นกน้อยยังโผบิน...

กลับสู่รังน้อย กลับสู่รังน้อยเจ้าสักที... เธอคงยังไม่สิ้นความหวัง

5
2

คนนอกคอก

เพลง
เขียนเมื่อ
1,206
12
18
namsha
เขียนเมื่อ

           ๒๔ กันยายน ๒๕๕๕ : ประชุม SHA CUP ครั้งที่ 4  ที่ ไร่อรุณวิทย์ รีสอร์ท มวกเหล็ก จังหวัดสระบุรี  ใกล้บ้านเราแค่นี้เอง  ไปกลับได้สะดวก นำทีมโดย อ.ดวงสมร บุญผดุง (แม่ต้อย) อ.ปัญญา สอนคม ศ.พญ.ชนิกา ตู้จินดา  อ.วราวุธ อ.พอลล่า อ.ตุ๊กกี้ น้องออย และทีมงานจาก สรพ.หลายท่าน

          ช่วงเช้าให้ความรู้เกี่ยวกับโภชนบำบัดผู้ป่วยเบาหวานและความดันโลหิตสูง  โดย อ.อารยา  ทองผิว  อ.รุจิรา  สัมมะสุต  จาก รพ.เปาโลและทีมงาน  

          ช่วงบ่าย CUP ต้นแบบนำเสนอผลการดำเนินงาน SHA CUP ได้แก่ เสาไห้ หนองวัวซอ ท่าวังผา และยางตลาด

          ผู้เข้าร่วมประชุมประกอบด้วย CUP เสาไห้, หนองวัวซอ, ยางตลาด, ท่าวังผา, ท่าเรือ, บึงโขงหลง, พระยืน, ม.นเรศวร และ แก่งคอย (Observer)

                     

  

                            

                            

                               


2
0
dejavu monmon
เขียนเมื่อ

อย่าเอาคนโง่มาบริหาร...เพราะคนโง่จะไม่รู้ตามสภาพที่เป็นจริง...ในการบริหารหากเราไม่รู้ตามสภาพที่เป็นจริง...ปัญหาจะเกิดขึ้นทั้งตัวระบบเองและพื้นที่ของระบบที่นำไปใช้(ความคิดนี้เกิดขึ้นเมื่ออ่านเอกสารผ่านการแนะนำของBนี้ผนวกกับการพิจารณาวิธีการบริหารของ...)

3
0
อ.นุ
เขียนเมื่อ

เป็น..แปลว่าเป็น เห็น..ไม่ได้แปลว่าเป็น

11
0
dejavu monmon
เขียนเมื่อ

เกษียณอายุปลอม...ใกล้เดือนตุลาอีกแล้ว เหล่าพี่ๆ ข้าราชการจำนวนหนึ่งต้องเกษียณอายุ หลายคน ออกไปทำหน้าที่แจกของส่องตะเกียง หลายคนออกไปหาสิ่งที่เตรียมไว้หลังเกษียณเช่น ปลูกผักปลูกหญ้า แต่หลายคน ไม่รู้จะไปไหน จึงเข้ามาเป็นพนักงานมหาวิทยาลัย (ซึ่งพนักงานมหาวิทยาลัยนี้ ก่อนนั้นตนเคยรังเกียจนักหนา) บางคนเข้าโครงการเออรี่ แ่ต่ก็ได้รับว่าจ้างจากมหาวิทยาลัยให้มาทำงานต่อ / คนมีความสามารถสูง มีประโยชน์ต่อสังคม ไปอยู่ที่ใดก็ไม่คลาดแล้วงาน

3
0
ครูอ้อย แซ่เฮ
เขียนเมื่อ

อารมณ์บูด ยังดีกว่า อารมณ์เน่า เพราะมันจะเสียไป เอากลับคืนไม่ได้ พยายามอย่าปล่อยให้อารมณ์บูดเน่า เพราะมันใช้ผงกันบูดกันเน่าไม่ได้

ต้องทำใจ ปรับเปลี่ยนใจ และอารมณ์ตนเอง

2
0
namsha
เขียนเมื่อ
          การประชุมชื่อยาวๆ ว่า “การแลกเปลี่ยนประสบการณ์และมุมมองของผู้ป่วย สู่มิติใหม่ของการพัฒนาระบบบริการสุขภาพ” เป็นแนวคิดของพี่ต้อยกับ อ.โกมาตร ที่จะเชิญชวน รพ.มาร่วมกันพัฒนาวิธีการรับฟังประสบการณ์ของผู้ป่วยซึ่งสามารถทำได้หลากหลาย ทั้งการใช้วิธีเชิงปริมาณและวิธีเชิงคุณภาพ การรับฟังประสบการณ์ของผู้ป่วยนั้นแตกต่างจากการรับรู้ความพึงพอใจซึ่งถูกทอนค่าประสบการณ์ออกมาเป็นตัวเลข และเป็นตัวเลขเฉพาะในส่วนที่ผู้ถามอยากจะรู้ แต่ประสบการณ์ของผู้ป่วยนั้นเริ่มต้นด้วยสิ่งที่ผู้ป่วยอยากจะบอก เป็นเรื่องราวทั้งด้านบวกและด้านลบ มีรายละเอียด มีตัวละคร มีวิธีคิด มีความรู้สึก มีคำชื่นชม มีข้อเสนอแนะ...การประชุมเริ่มตั้งแต่เมื่อวันวานนี้ ช่วงเช้านี้เป็นช่วงที่ผู้เข้าร่วมประชุมจะร่วมกันวางแผนว่าจะกลับไปรับรู้ความต้องการ เสียงสะท้อน และประสบการณ์ของผู้ป่วยอย่างไร หลังจากที่ได้ดูวิดีโอเรื่องราวของผู้บริหารกิจการปลอมตัวเข้าไปทำงานร่วมกับพนักงานและรับฟังเสียงของพนักงานด้วยฐานะที่เท่าเทียมกัน และแนวทางการรับฟังเสียงของผู้ป่วยด้วยวิธีการต่างๆ...ผมได้มีโอกาสให้ข้อคิดเห็นแก่ผู้เข้าประชุมถึงความเชื่อมโยงของกิจกรรมที่กำลังจะทำกับมาตรฐานของ HA สามประเด็นคือ patient focus, patient engagement และ public report ซึ่งเป็นเรื่องที่ก้าวหน้าและยากขึ้นเป็นลำดับ  ในเรื่องของ public report นั้น ข้อมูลจากการรับฟังประสบการณ์ของผู้ป่วยน่าจะนำมาเสนอต่อสาธารณะได้ง่ายกว่าข้อมูลเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่เราเก็บกันอยู่ แต่จะสร้างสมดุลอย่างไรระหว่างความน่าเชื่อถือกับความรู้สึกเป็นเจ้าของเพื่อที่จะนำข้อมูลไปใช้ ในทางเลือกต่อไปนี้ (1) รพ.เก็บข้อมูลเอง (2) รพ.ขอให้หน่วยงานภายนอกในพื้นที่มาเก็บข้อมูลให้ (3) เป็นการเก็บข้อมูลโดยหน่วยงานกลางในระดับประเทศ ซึ่งสามารถเชื่อมต่อไปสู่การใช้ผลเพื่อทดแทนการเยี่ยมสำรวจในบางส่วน...เพื่อให้สามารถนำข้อมูลไปใช้ประโยชน์ได้ ผมเสนอให้ทำควบคู่กันระหว่างการพัฒนารูปแบบการรับฟัง กับการฝึกฝนการรับฟังในระดับบุคคล  คือขอให้ผู้เข้าประชุมแต่ละท่านจัดเวลาสักสัปดาห์ละสามวัน วันละ 15-30 นาที เพื่อฝึกฝนที่จะรับฟังผู้ป่วยที่ดูท่าแล้วสมควรมีเรื่องเล่าที่เราควรรับฟัง ทักษะการรับฟังของเราจะดีขึ้นเรื่อยๆ และใช้เวลาน้อยลง จนสามารถที่จะฝังเข้าไปอยู่ในงานประจำของเราได้ พอสัปดาห์ต่อมา เกิดมีความมั่นใจมากขึ้นแล้วก็ชวนเพื่อนร่วมกันมาร่วมรับฟังด้วยวันละคน คนไหนที่เห็นประโยชน์ก็ไปขยายผลต่อ ทำอย่างนี้จนกระจายไปให้เกิด critical mass ขึ้น ก็จะเกิดการปรับเปลี่ยนอย่างค่อยเป็นค่อยไปในระบบบริการ เพราะเราได้ยินเสียงผู้ป่วยชัดเจนขึ้น
 
                     คัดลอกจาก www.facebook.com/anuwat.supachutikul
 
                    
 
 
 
2
0

21st Century Framework

21 st Century Skills
เขียนเมื่อ
2,703
4
0
อ.นุ
เขียนเมื่อ

ดู-รู้-เห็น-วาง-ว่าง ทุกอย่างเป็นมายา

(พระอาจารย์ประสงค์ ปริปุณโณ) 

สาธุ..ครับผม

7
2
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท