ระยะนี้อากาศร้อนมาก ๆ ขนาดนั่งในร่ม เหงื่อยังซึมทั้งตัวทำงานได้เพียงประเดี๋ยวประด๋าวก็ต้องพักร่ม รึไม่ก็อาบน้ำกันเลยบางวัน อยู่ ๆ ฝนก็กระหน่ำลงมา พอขาดเม็ด ก็ร้อนเหมือนเดิม

การเปลี่ยนอาชีพจากจับปากกา จับชอล์คมาจับจอบจับเสียม มันแตกต่างกันเฉพาะอุปกรณ์เท่านั้น หากแต่การใช้ความคิดในการจัดการงานตรงหน้าไม่แตกต่างกันเลย การจัดระบบ การคิดวิเคราะห์ สังเคราะห์ ประเมินค่า การใช้เหตุ พิจารณาผล ฯลฯ หลักการจัดการ วิชาการต่าง ๆ ก็ต้องนำมาประยุค และ ปรับเปลี่ยนใช้ได้ทั้งสิ้น…การเป็นเกษตรกรอาจจะเหนื่อยตัวมากกว่าเหนื่อยใจ แต่ก็ไม่เครียดเคร่งกับงานตรงหน้าเหมือนกับงานราชการที่ต้องมีทั้ง…ผู้บังคับ…และบัญชา มีทั้งกฎหมาย ทั้งระเบียบ ทั้งวินัย พะรุงพะรังไปหมด….วันนี้ไม่มีสิ่งที่รั้ง สิ่งที่เหนื่ยวเหล่านั้นแล้ว แต่…อายุที่มากขึ้น สุขภาพที่อ่อนแอลง ความเหนื่อยล้าที่ล้อมรุม….สิ่งเหล่านี้คือ…สุขภาพ…ที่ปริ่ม ๆ …. ทุกขภาพ….แม้ว่าความคิดความอ่านยังบรรเจิด โครงการต่าง ๆ ที่วาดหวังไว้ยังชัดเจน แจ่มใส …. แต่…ทุกขภาพ…คอยฉุดรั้ง….นี่แหละ…คือ…อุปสรรค…ที่ยากจะจัดการ….ทุกสิ่งอย่างเป็นไปตามวันเวลาที่กฎเกณฑ์แห่งสัจธรรมกำหนดไว้แล้ว…แน่แท้ จริงแท้…ไม่มีสิ่งใดมาเปลี่ยนแปลงได้ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา….

ชีวิตช่วงโควิด-19 ก็อยู่แบบสบาย ๆ ที่ไร่ “เคียงตะวันพันดาว” ปลูกผักปลูกหญ้า ไปตามเรื่อง เพลิน ๆ ไปวัน ๆ ไม่เคร่งเครียดอะไรกับชีวิต ช่วงนี้เริ่มมีผลิตผลจากไร่ ออกมาให้ชื่นชม…ชิม…และ…แบ่งปัน…บ้างแล้ว….บางอย่างก็เพิ่มรายได้รายวัน รายสัปดาห์ บ้างแล้ว….ยามว่างก็คัดแยกเมล็ดพันธุ์ใส่ถุงเอาไว้ ส่วนหนึ่งสำหรับปลูกเอง และอีกส่วนหนึ่งสำหรับแจกจ่ายให้ผู้ที่แวะไปเยี่ยมเยียนและสนใจจะนำไปปลูกต่อไปจ้ะ

มาส่งความคิดถึงและห่วงใยมายังมิตรรักแฟนเพลงทุก ๆ คนจ้ะ จงโชคดี ปลอดภัย สุขภาพกายใจสมบูรณ์ แข็งแรงนะจ๊ะ

มาส่งความคิดถึงทุก ๆ คนจ้ะ รักษาสุขภาพกันทุกคนนะจ๊ะ

สถานการณ์ปัจจุบัน การออกนอกบ้านไม่ว่าจะสถานที่ใด เป็นการเสี่ยงทั้งสิ้นHome School ก็น่าจะมีผลดีสำหรับเด็ก ๆ ลูกหลานตัวเล็ก ๆ ของเราโดยเฉพาะช่วงปิดเทอมนี้นะ

มาสวัสดีก่อนนอนจ้ะไม่กล้าเขียนบันทึกกลัวแว้บบบบบ….อีก

ตั้งใจเขียนบันทึกมา ๓ - ๔ ครั้งแล้ว แต่พอพิมพ์ไปได้ครึ่งทาง … ก็มีอัน…ปิ๊วววว…หายวับ..!

มันเป็นอันใดฤา…เฮ้อ..!

๘ กุมภาพันธ์ ๖๓ วันมาฆบูชา
คุณมะเดื่อกับครอบครัว และพี่ น้องร่วมกันถวายภัตตาหารเพลแด่พระสงฆ์ณ ไร่เคียงตะวันพันดาว
ร่วมรับบุญโดยทั่วกันนะจ๊ะ

ตราบใดที่มีลมหายใจอยู่

ใจต้องสู้…เดินหน้าอย่าท้อถอย

จึงจะพบ..สิ่งที่หวังตั้งใจคอย

จงอย่าปล่อยเวลา…ฆ่า…ตนเอง

……….คุณมะเดื่อ………

  ๗ กุมภาพันธ์  ๖๓

นาน ๆ จะได้เข้ามาเขียนบันทึก อุตส่าห์เขียนไปได้เกือบครึ่งแล้ว….จู่ ๆ แว้บหายไปในพริบตาทำไม ๆๆๆๆๆๆ มันเป็นอะไรกันเนี่ยะ…??????

เศร้า ….เศร้า….เศร้า…!

สวัสดีปี 2563 จ้ะมิตรรักแฟนเพลงทุี่รักทุก ๆ คนขึ้นศักราชใหม่มา 6 วันแล้ว คุณมะเดื่อเพิ่งมีโอกาสมากล่าวสวัสดีปีใหม่กับทุก ๆ คน ทั้งนี้เพราะ…โน้ตบุ๊คคู่ใจมีอันเป็นไปพร้อม ๆ กับปีเก่า เป็นที่เรียบร้อยไปแล้ว … จึงเป็นอันว่า…. ปี 2563 นี้คุณมะเดื่อก็ได้ “ โน้ตบุ๊คเครื่องใหม่ “ เป็นของขวัญปีใหม่ให้กับตัวเองอย่างดียี่ง…..เนื่องในวาระดิถีปีใหม่นี้ คุณมะเดื่อขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลกนี้ จึงปกป้องคุ้มกันภัยให้กับทุก ๆ คนให้คลาดแคล้วจากภัยตรายทั้งหลายทั้งปวง พบแต่โชคดีมีสุข สุขภาพแข็งแรง มีพลังกาย พลังใจ คิดดี ทำดี ประกอบกิจกรรมดี ๆ ให้กับครอบครัว สังคม และประเทศชาติตลอดไปจ้าาา

ดีใจมากมายที่ “ บ้านไร่เคียงตะวันพันดาว” ของคุณมะเดื่อ ได้มีโอกาสต้อนรับลุงวอญ่า และคณะ ที่กรุณาแวะทักทายกัน โอกาสหน้าหวังว่าบ้านไร่เคียงตะวันพันดาวของคุณมะเดื่อคงจะได้มีโอกาสต้อนรับมิตรรักแฟนเพลงทุก ๆ ท่านนะจ๊ะคิดถึงทุก ๆ คนมากมายเสมอมาจ้ะ

หลังภาระหน้าที่หมดไป มีเวลาเป็นของตัวเอง (จริง ๆ ) มา ๒๗ วันแล้ว
จึงทุ่มเวลาให้กับ “ การวาดฝัน ปั้นชีวิต” ตามที่ได้คิดไว้ นั่นคือ …การสร้าง“ ไร่เคียงตะวันพันดาว” ให้สู่เส้นทาง “ ศูนย์เรียนรู้ทักษะชีวิตคิดอย่างพอเพียง”สืบสานงาน “ เพื่อชุมชน” ต่อไปตามที่ตั้งใจไว้ … วันนี้กำลังสร้างกระท่อม ๒ หลังสำหรับเป็นที่พักของผู้ไปเยือน “ กระท่อมเคียงตะวัน” และ “กระท่อมพันดาว”จากนั้นก็จะเป็นการสร้างสิ่งอันเป็นประโยชน์แก่การฝึกทักษะชีวิต ของผู้สนใจทุกเพศ ทุกวัย ตามแนวทางศาสตร์ของพ่อหลวงอันเป็นมิ่งขวัญสูงสุดทรงประทานไว้ให้ … เท่าที่สติปัญญาอันน้อยนิดของคุณมะเดื่อและครอบครัวจะพึงทำได้

วันนี้น้อง ๆ ครูถามว่า…” รู้สึกอย่างไรบ้างกับการเกษียณอายุราชการที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่วันนี้…ใจหายไหม…” ….ตอบ…เฉย ๆ (รู้สึกโล่งใจมากกว่า เพราะภาระอันหนักหน่วงกำลังจะสิ้นสุดลงโดยไม่ต้องกังวลอีกต่อไป…)

วันศุกร์ เป็นวันสุดสัปดาห์ที่ทั้งแรงทั้งเสียง เหลือน้อยที่สุดดีหน่อยที่เป็นวันที่ ไม่ได้สอนพิเศษให้เด็ก ๆ ทั้ง ป.๑ และ ป.๕หลังเลิกเรียน มิฉะนั้น คงหนักกว่านี้ …
เหลือเวลาอีก นิดเดียว ก็จะต้อง “ อำลาสีกากี” แล้วดีใจที่ ตัวเองตัดสินใจลงสอนชั้น ป.๑ และได้สอนอย่างเต็มที่เต็มเวลา เด็ก ๆ สามารถ อ่าน และ เขียนได้แล้วแม้จะเป็นขั้นเริ่มต้นก็ตาม และยังได้สอนเสริมเติมเต็มให้กับ ป.๕อีกด้วย ดีใจที่ได้เป็น…ครู…ทำดีที่สุดแล้วสำหรับวิชาชีพของตนเอง

กลับถึงบ้านก็ใกล้ ๖ โมงเย็น หมดแรงจะทำงานต่อ

อยากเขียนบันทึกหลาย ๆ เรื่องราวที่ผ่านเข้ามา

แต่ก็ได้แต่นั่งนึก นั่งนึก … สมองหมดแรงจะสั่งการ…

นี่แหละคน….แก่…ครูที่สอน ป.๑ หมดแรง … หมดเสียงจริง ๆ

อีก ๒ เดือนกว่า ๆ …ค่อยว่ากันนะ…วันนี้แค่ทายทัก

พักไว้ตรงอนุทินก่อนละกัน คิดถึงจ้ะทุก ๆ คน

แวะมาทักทายเพื่อนพ้องน้องพี่ก่อนนอนคืนนี้จ้ะคิดถึงทุก ๆ คนเสมอ

กลับถึงบ้าน…พาลจะหลับเคล็ดลับการสอนเด็ก ป.๑ คือ….ครูจะต้องเสียงดังกว่าเด็ก ๆ ทุกคน ( ๒๘ คน) รวมกันนั่นแหละจึงจะสู้ได้….เฮ้อ….! ทำใจ ๆ อีก ๓ เดือน นิด ๆ เท่านั้น…นะครูมะเดื่อ

สนใจเรื่อง Home School

ใครมีประสบการณ์ หรือ ความรู้ในเรื่องนี้บ้าง ช่วยขยายความหน่อยจ้ะ

ข้อดี ข้อเสียระหว่างระบบโรงเรียน กับระบบบ้านเรียน (Home School) เป็นอย่างไรจ๊ะ

ขอบคุณ ๆๆๆๆ

แวะมาทักทายมวลมิตร

ฝากใจด้วยจิตที่…..คิดถึง

สายใยสัมพันธ์อันตราตรีง

เสมือนหนึ่งน้องพี่….ที่คุ้นเคย

แวะมาบอกว่า….คิดถึง

ยังคงคำนึง…..อยู่เสมอ

คิดถึง…คิดถึง…..คิดถึง……เธอ

ใจยังเพ้อเพรียกหา…..โกทูโน….

ไม่เคยลืมเธอ…Gotoknow

ปิดเทอมมา ๑๓ วัน ก็ฝึกงานชาวไร่ทุกวัน

สงกรานต์ ก็สนุกสนานกับการ “ อยู่เวร “

ไม่เป็นไร เพราะเป็นเช่นนี้มา ตลอดอายุราชการแล้ว

ช่วงนี้กำลังสร้างบ้าน ( แปงเมือง) ใกล้เสร็จแล้ว

มิตรรักแฟนเพลงของคุณมะเดื่อเตรียมตัวไปนอนดูดาว

ที่บ้านไร่ “เคียงตะวันพันดาว” ได้แล้วนะจ๊ะ

ห่างหายแต่ใจไม่ห่างเหินมิได้เพลินแต่จะเล่นเฟสบุ๊คอยู่แต่ห่างเหินจากคอม ฯ นานพอดูจึงไม่รู้จะส่งสารกันอย่างไรอีกช่วงนี้…กำลังสร้างบ้านพักเอาไว้เพื่อพำนัก…อยู่ในไร่หลังเกษียณจะได้มีที่…พักใจพักสมอง…เอาไว้…สบายดีจึงดูว่ายุ่งยุ่ง…นุงนังอยู่มาส่งข่าวให้รู้กันก่อนนี่ยังคิดถึงกันอยู่ทุกนาทีรอให้มีเวลา….จะมาคุย…..เหมือนเดิมนะจ๊ะ…

คิดถึงทุก ๆ คนจ้ะ คุณมะเดื่อ ๓ มีนาคม ๒๕๖๒