ไม่ใช่เรื่องวันนี้ แล้วก็เมื่อหลายปีก่อน ... เปิดไฟสว่าง นั่งเอ๋อ ทำหน้าโง่ ปล่อยอากัปกิริยาไร้สาระ ไร้ยางอาย อย่างประณีตบรรจง คงเป็นเพราะความเบากายเบาใจต่อการไม่มีพันธะหน้าที่ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป การใช้ชีวิตอย่างไม่คิดถึงจุดหมายเป็นความเสี่ยงในบั้นปลายของชีวิตที่ครั้งหนึ่งต้องขอลิ้มลองซักระยะ เผื่อว่าในภายภาคหน้าจะได้กลับมารู้สึกเสียดายเวลาในจุดนี้กับเขาบ้าง แลเหลือบมองนาฬิกามันช่างตรงกับห้าทุ่มเสียนี่กระไร เราพลาดรายการเด็ดที่ทำให้เราเข็ด เพราะเคยเป็นต้นเหตุให้พลาดการประชุมสำคัญยามเช้าได้อย่างไร ความเข็ดขยาดถูกปลดล็อกจากพันธการไปตั้งแต่เมื่อวาน จะพาลก็แต่เวลาห้าทุ่มที่เป็นอุปสรรคต่อรายการดังกล่าว แผนคร่าวๆ ต้องปรับเข็มนาฬิกาถอยกลับมาสักชั่วโมง นั่นคือหนึ่ง เปิดช่องรายการอื่นที่เราไม่สนใจ นั่นคือสอง เพียงแต่เพ่งมองแต่สมองลองนึกถึงรายการที่ต้องการ นั่นคือสาม ข้อห้ามข้อมิควรเพลินกับอาหารหนักยามดึกสงัด มันช่างเป็นแรงงัดความดื้อได้ดียิ่งนัก ความลับของค่ำคืนนี้ อยู่ที่ใจ ความจริง สิ่งสมควร ความเป็นไป ปัจจัยแวดล้อม การยอมรับผิดชอบชั่วดี ไม่มีผลต่ออารมณ์ ความคิด จิตใจ สามสิ่งหลังเป็นเรื่องภายใน หลายสิ่งที่พูดไปก่อนเป็นเรื่องภายนอก เป็นอิสระต่อกัน เพียงเพราะมันมีความรู้ ก่อร่างสร้างเป็นจิตสำนึก ประดุจสะพานแข็งกล้าที่เชื่อมภายนอกและภายใน บดบังความเป็นอิสระภายในภายนอกในตัวคุณ หากคุณทำลายสะพานแห่งจิตสำนึกนี้อย่างสิ้นเชิง คุณจะเข้าใจความลับธรรมชาติตรงจุดนี้ สภาวะแห่งอิสระ ซึ่งอาจมาพร้อมกับความล้มเหลวทางสังคมตามสำนึกรู้ในตัวคุณ.

ไม่ใช่เรื่องวันนี้ แล้วก็เมื่อหลายปีก่อน ... เปิดไฟสลัว นั่งเอียงตัวไปด้านหลังเล็กน้อยพอสบาย เหยียดขาพาดเก้าอี้แล้วขวาทับซ้าย สูดหายใจลึกๆ สั่งการสมองให้เปล่งเสียงภายในอย่างกังวาน “โซโล่” จากนั้นก็กระแทกนิ้วซ้ายไปยังปุ่มเล่นเครื่องเสียง และแล้ว Andre Rieu ก็เริ่มบรรเลง Les Patineurs Valse บัดนี้อารมณ์สุนทรีย์ไปกับท่วงทำนองของดนตรี แต่ก็ต้องบังคับใจให้มาอยู่กับคีย์บอร์ดเพื่อร่ายเรียงความทรงจำ ที่ครอบงำส่วนหนึ่งของตัวตน ความเป็นตัวเรา ... สายลม แสงจันทร์ หาดทรายที่ทอดยาว เงาจันทราประดับนัยน์ตาของสาวงามที่ยืนอยู่ตรงหน้า ... เมื่อสิ้นสุดการบรรเลงจาก Andre ในเพลงแรก จิตก็กลับเข้าสู่ปัจจุบันที่คืนนี้มีเพียงแสงนีออน กับใบหน้ามาเรีย ชาราโปว่า นางฟ้าฉากหลังไอคอนบนคอมตัวเก่งของผม วันนี้ผมทำอะไรมาหนอ ถึงถูกต่อว่าด่าทอ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองไม่ผิดอย่างนี้มาก่อน ก็แค่เหตุการณ์ที่นักวิเคราะห์วิจารณ์วิสัยทัศน์ผู้บริหารอย่างตรงไปตรงมา ด้วยภาษาที่ทุกคนทุกชนชั้นเข้าใจและจับจิต การสนองตอบเจตคติที่บิดเบือนความเป็นจริง ความถูกต้อง ให้คนข้างบนเป็นเรื่องที่ผมรับเงินจากน้ำพักน้ำแรง แต่ผูกด้วยมายาคติของคำว่าหน้าที่ การสำนึกในบุญคุณ ทำให้ต้องก้มหน้าก้มตาดำเนินกิจกรรมอันสมควรแก่ปากท้องต่อไป เช้าวันนี้ก่อนเดินทางยามฟ้าสาง ผมเห็นตัวเองลางๆ ในกระจกเงาบาง อย่างห่างๆ ตัวผมนั้นซึ่งผอมบาง กระชากคอเสื้อพร้อมเสียงร้องคราง “ครั้งนี้กู Say No, วันนี้คือวันแห่งการซื่อสัตย์ต่อตนเอง ” หล่อใช่ไหมหละ.

เมื่อวาน วันนี้ พรุ่งนี้

เมื่อวาน - ไปฟังอบรม NLP ฟังดูก็น่าจะเริ่มเก่าได้แล้ว ตอนท้ายก็ขายคอร์สกันด้วยลูกเล่นเดิมๆ แต่อ่าน ฟัง ดู กี่ทีก็รู้สึกว่า NLP นี่มีประโยชน์จริงๆ คบไว้ก็ไม่เสียหาย

วันนี้ - จะเคลียร์งานให้เรียบเป็นหน้ากอง

พรุ่งนี้ - คงว่างงานสินะ ใครมีอะไรแปลกใหม่แนะนำให้เรียนรู้กันบ้าง

ท้ายสุดก็ครบตามเป้าหมายกับบันทึก (บทความ) เรื่องคำคม อินเตอร์ ที่สั่งสมมาทั้งหมด เป็นที่น่าสังเกตถึงเลขลงท้ายเป็นหมายเลข "8" อย่างน่าอัศจรรย์ ได้แก่ มี 18 ตอน, 348 คำคม, ตอนแรกมีหมายเลขบันทึกเป็น 565978 และตอนสุดท้ายมีหมายเลขบันทึกเป็น 588888 .. ขอบคุณที่ติดตามครับ

http://www.slideshare.net/lersmethasakul/epigram-collection

เขียนอนุทินวันแรก หลังจากอยู่กับ Gotoknow มา 3 ปี ... เรานี่ก็ตื่อนเช้าเหมือนกันนะ เตรียมตัวไปประชุมวิชาการ Asia-Pacific National Innovation System Forum วันนี้กรุงเทพฝนคงตกอีก ทำไมรู้สึกว่ามีงานค้างเยอะจัง อยากกินโอรีโอ้ปั่น ... ไม่มีไรมาก บ่นไปงั้น จะมีคนมาให้ดอกไม้เราบ้างไหมหนอ ขอเยอะๆนะครับ ไม่ได้ขอดอกไม้ ขอให้ทุกคนยิ้มได้เยอะๆในวันนี้ ในวันที่ผมเขียนอนุทินเป็นครั้งแรก

เขียน: 9 เม.ย. 2015 06:15:36 "140522"