นึกถึงสมัยตอนเป็นนักเรียนประถมศึกษาตอนต้น เวลาทางวัดในหมู่บ้านมีงานเทศกาลหรืองานประเพณีสำคัญ คุณครูจะพานักเรียนมาพัฒนาวัด และฟังเทศน์ สิ่งที่ประทับใจและอยู่ในความทรงจำเสมอคือ คำสอนของหลวงปู่ศรี ท่านบอกเด็กว่าใครอยากเรียนหนังสือเก่งจะต้องท่องคาถาและปฏิบัติให้ได้ "สุ จิ ปุ ริ"ในตอนแรกก็พากันท่องเพียงอย่างเดียวลืมนึกถึงการปฏิบัติ แล้วมักจะถามกันในหมู่เด็กๆว่าเมื่อไรเราจะเรียนเก่งท่องคาถาได้ คุณครูต้องอธิบายความหมายให้ฟังและแนะนำให้ปฏิบัติไม่ใช่เพียงท่องจำเท่านั้น นึกถึงตรงนี้และขำตัวเอง ก็เลยลองเขียนบทกลอน

เริ่มการฟัง(สุตะ)เป็นขั้นต้น

รู้คิดค้น (จินตะ) ให้แตกฉาน

รู้จักถาม (ปุจฉา) ช่วยในงาน

สิ่งต้องการ (ลิขิต) บันทึกไว้

           ( อร  วรรณดา ๑๑ ม.ค.๕๗)

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

อนุทินที่ ๒๐ อ่านออก เขียนได้

นั่งดูเด็กหัดอ่านใจจดจ่อ

เฝ้านั่งรอเมื่อไรหนอหนูจะอ่าน

อยากฟังเสียงอ่านออกดังก้องกังวาน

ยิ้มเบิกบานอ่านได้คลายกังวล

เพิ่มเติมที่

http://www.gotoknow.org/posts551712

อนุทินที่ ๑๙ ธารน้ำใจ

 กับอีกหนึ่งความประทับใจในน้ำใจของชุมชนที่ให้การสนับสนุนการศึกษา

ธารเอ๋ยธารน้ำใจ

หลั่งไหลจากใจชุมชน

มอบให้บุตรหลานของตน

สุขล้นกับการศึกษา

http://www.gotoknow.org/posts/551599

อนุทินที่ ๑๘

..........การรอคอย  เป็นความหวัง เป็นพลังใจให้เราเข้มแข็ง เพื่อพร้อมที่จะเตรียมรับความสมหวังหรือ
ผิดหวัง แต่ทว่าการรอคอยกับแฝงด้วยความรู้สึกสุขลึกๆภายใน เผลอยิ้มออกมา อุ่นใจ และจะสุขใจมากยิ่งขึ้นเมื่อสิ่งที่รอคอยนั้นสมหวัง

http://www.gotoknow.org/posts/551524

อนุทินที่ ๑๗

          ห่างหายไปหลายวันเนื่องจากมีภารกิจในหน้าที่ต้องปฏิบัติ คิดถึงสมาชิกทุกท่านค่ะ

ได้ไปพบต้นหมากเหลืองต้นหนึ่ง แปลกตา ชวนมอง ก็เลยถ่ายภาพมาฝากค่ะ

เพิ่มเติมได้ที่

http://www.gotoknow.org/posts/551007

อร  วรรณดา ๑๕ ตุลาคม ๒๕๕๖

อนุทินที่ ๑๖

มาปลูกต้นรัก.......กันเถอะ

เรามาร่วมกันปลูกต้นรัก(การอ่าน)

ให้เบ่งบานในใจของเด็ก...เด็ก

ตอนนี้...เขายังเล็ก...เล็ก

เร่งสร้างเด็ก...รักการอ่าน...อ่าน

เปิดโลกทัศน์ให้กว้างไกล...ไกล

มีนิสัยใฝ่เรียนรู้...รู้

อร  วรรณดา (๗ ต.ค.๕๖) 

อ่านเพิมเติมได้ที่

http://www.gotoknow.org/posts/550438

อนุทินที่ ๑๕

เมื่อคุณต้องตัดสินใจเลือก....

คุณจะเลือกทางไหน

ทางสบาย....ทางตัน

ทางเสี่ยง...ทางที่แขวนบนเส้นด้าย

http://www.gotoknow.org/posts/550285

อนุทินที่ ๑๔

..............ไม่ได้เข้ามาเขียนอนุทินหลายวัน เนื่องจากมีเวลาจำกัดแต่ก็แวะเวียนมาอ่านอนุทินของสมาชิกเสมอ พอดีที่บ้านช่วงนี้ "งาช้างเขียว" กำลังออกดอก หลายท่านอาจไม่เคยเห็นเลยนำมาฝากค่ะ

                                                                         (อร  วรรณดา  ๒ ต.ค. ๕๖)

อนุทินที่ ๑๓

แปลกดีนะ...

ช่อมะม่วง...ช่อนี้ มีลักษณะประหลาด

กิ่งก้านของช่อดอกคล้ายกับผลกระถินณรงค์

ผู้เขียนไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน

สงสัย...ทำไมจึงเป็นเช่นนี้

สาเหตุมาจาก...อะไร  ขอผู้รู้ช่วยแนะนำด้วยค่ะ

บนความแปลก  และความแตกต่าง

มันกลับกระตุ้น..ความอยากรู้ อยากเห็น

อยากแสวงหาคำตอบ ในข้อสงสัยนั้นๆ

เพราะนั่นคือ...การเรียนรู้

การเรียนรู้...ไม่จำกัดเพศและวัย

การเรียนรู้...ไม่จำกัดฐานะทางสังคม

การเรียนรู้...ไม่มีวันสิ้นสุด

เพราะนั่นคือ ...การเรียนรู้ตลอดชีวิต

              (อร  วรรณดา  ๒๗ ก.ย. ๕๖)

อนุทินที่ ๑๒

ใจนำทาง

ก้าวไปข้างหน้า

อ่อนล้า หยุดพัก

เหนื่อยนัก หยุดนิ่ง

คิดสิ่ง ดีงาม

          หายเหนื่อย แล้วลุก

          ปลุกจิต ชี้ทาง

          ย่างเดิน ต่อไป

          ด้วยความ มั่นคง

ส่งถึง เส้นชัย

แรงใจ นำทาง

สร้างสุข ยิ่งใหญ่

ด้วยใจ เราเอย

    (อร  วรรณดา ๒๖ ก.ย. ๕๖)

อนุทินที่ ๑๑

          สวัสดียามเช้าชาว GTK ทุกท่านค่ะ 

           ให้กำลังใจตนเองก่อนไปทำงานค่ะ

        ภารกิจในหน้าที่

เราพึงมีอย่าละทิ้ง

กิจการงานทุกสิ่ง

ไม่ประวิงเร่งรีบทำ

         (อร  วรรณดา ๒๕ ก.ย.๕๖)

อนุทินที่ ๑๐

ปล่อยวาง

บางครั้ง...

เรามัวยึดติด

กับบางเรื่องราว

กลับทำให้เรารู้สึกหนัก...ทุกข์ใจ

บางคราว...

เราปล่อยวาง...ไม่ยึดติด

ไม่ใส่ใจกับเรื่องน้ัน...

กลับรู้สึกผ่อนคลาย สบาย...สุขใจ

               (อร  วรรณดา ๒๔ ก.ย.๕๖)

เช้าวันนี้

ท้องฟ้ามืดครึ้ม

ปกคลุมด้วยเมฆฝน

แต่...มิใช่อุปสรรคของการทำงาน

ยิ้มรับอรุณวันใหม่

สูดลมหายใจลึกๆ

เติมความสดชื่น แจ่มใสให้กับจิตใจ

แล้วมาสนุกกับการทำงาน

            (อร  วรรณดา  ๒๓ ก.ย. ๕๖)

อุปสรรคไม่มี  บารมีไม่เกิด

งาน คือ  ชีวิต

ชีวิต  คือ การทำงาน

ชีวิต และ การทำงาน แยกจากกันมิได้

ชีวิต การทำงาน ใช่ว่าจะราบรื่นเสมอไปทุกเรื่อง

บ่อยครั้ง...มันช่างยากลำเข็ญ แสนสาหัส

เส้นทางชีวิตของการทำงาน...มิได้โรยด้วยดอกกุหลาบ

แต่..เส้นทางชีวิตของการทำงาน...เต็มไปด้วยขวากหนาม

คอยทิ่มแทง...จนเลือดในกายไหลซิบ

เหนื่อย...แทบเลือดตากระเด็น  สายใจแทบขาด

แต่...อย่าท้อ จงพร้อมยืนหยัดต่อสู้กับปัญหาอุปสรรคนานัปการ

จงเข้มแข็ง...สู้!... เพื่อก้าวสู่จุดหมายปลายทาง

และ จงยิ้มอย่างภาคภูมิใจ...เมื่อก้าวถึงเส้นชัย ได้สำเร็จ

จงจำไว้ว่า "อุปสรรคไม่มี  บารมีไม่เกิด"

                 (อร  วรรณดา  ๒๒ ก.ย. ๕๖)

แพ้อะไรแพ้ได้...แต่อย่าแพ้ใจตนเอง

            บางครั้ง...รู้สึกอ่อนล้า

            บางเวลา...รู้สึกอ่อนใจ

            ในบางโอกาส ...รู้สึกเบื่อหน่าย

            ในบางขณะ...รู้สึกพ่ายแพ้

            แพ้...ในความอ่อนล้าของร่างกาย

            แพ้...ในความอ่อนไหวของอารมณ์

            แพ้...ในความกดดันของสังคม

            แต่...จะไม่ยอมแพ้ใจตนเอง

                               (อร  วรรณดา ๒๑ ก.ย. ๕๖)

จินตนาการ...แรงบันดาลใจ

           พักกลางวันของวันหนึ่ง ขณะที่ดิฉันเดินไปห้องสมุดเห็นเด็กอนุบาลหญิงสองคนนั่งคุยกันอยู่โต๊ะอ่านหนังสืออยู่หน้าห้องสมุด ทั้งสองยกมือไว้และกล่าวสวัสดีก็เลยไปนั่งคุยด้วย ตอนแรกก็ทำท่าเอียงอายไม่ค่อยกล้าคุยด้วย ดิฉันรู้ว่าเด็กสองคนเป็นลูกสาวของลูกศิษย์ก็สอบถามข่าวแม่ของเด็กๆ เด็กเริ่มคุ้นเคยกล้าพูดจาฉะฉาน น่ารักมาก 

            ถามต่อว่า "หนุมาทำอะไรที่นี่" เด็กบอกว่า "มาอ่านหนังสือค่ะ" มองดูที่โต๊ะไม่มีหนังสือสักเล่ม "ไหนล่ะหนังสือที่อ่าน" เด็กบอกว่า "อยู่ในห้องสมุดค่ะ หนูยังอ่านไม่ได้ค่ะ" พูดแล้วก็เขินอาย ดิฉันชวนคุยต่อสักครู่หนึ่ง เด็กคนหนึ่งลุกขึ้นยืนพร้อมถามดิฉันว่า "คุณครูอยากฟังนิทานไหมคะ หนูจะอ่านให้ฟังค่ะ" แล้วเธอก็เกินเข้าไปในห้องสมุด หยิบหนังสือภาพออกมาเล่มหนึ่ง  

           แล้วนั่งลงข้างๆดิฉัน แล้วนักเล่านิทานตัวน้อยก็เริ่มอ่านให้ฟัง นิทานที่อ่านกับเนื้อเรื่องไม่ตรงกันนั่งฟังจนเด็กเล่าจบ ดูเด็กมีความสุขที่ได้เล่านิทานให้ครูฟัง  ดิฉันถามว่า "เก่งจัง ทำไมหนูอ่านได้ล่ะลูก"  เด็กยิ้มอายและบอกว่าคุณครูจะเล่านิทานให้ฟังก่อนนอนตอนบ่ายทุกวัน เด็กสนุกและชอบมากๆ

          เสียงออดดังขึ้นเด็กรีบเก็บหนังสือไปไว้ในชั้นวางหนังสือ เด็กยกมือไหว้ขอบคุณและรีบวิ่งไปเข้าแถวตอนกลางวัน

          เด็กๆเริ่มทยอยออกจากห้องสมุด เพื่อเข้าแถวทำกิจกรรมในตอนบ่ายที่อาคารอเนกประสงค์

          สรุปได้ว่า ครูมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมการอ่าน การที่ครูเล่านิทานให้เด็กฟังก่อนนอนทุกวัน เด็กจะซึมซับ เกิดจินตนาการ และรักการอ่านโดยไม่รู้ตัว ครูเป็นแรงบันดาล ครูเป็นผู้สร้างแรงบันดาลใจให้เขาอยากอ่าน อยากรู้ อยากเห็น แล้วพวกเขาจะเลียบแบบครูในที่สุด

เด็กสมาธิสั้นเป็นอย่างไร

          ดิฉันเคยอ่านเกี่ยวกับเด็กที่มีสมาธิสั้นว่า เป็นเด็กที่มีพฤติกรรมไม่อยู่นิ่ง ชอบเปลี่ยนพฤติกรรมบ่อยๆ ไม่สามารถจดจำทำสิ่งใดได้นานๆ ทำให้ไม่สามารถจดจ่อกับการเรียนหรือการอ่านหนังสือได้

        ก็สงสัยและเกิดคำถามตามมาว่าเด็กคนหนึ่งที่ดิฉันรู้จัก บุคคอื่นๆที่เกี่ยวข้องหรือใกล้ชิดเขา มองว่าเขาเป็นเด็กสมาธิสั้น และคุณแม่พาเขาไปพบหมอและรับยามากินเป็นประจำ

        แต่..สำหรับดิฉันไม่เชื่อเช่นนั้น มองว่าเขาเป็นคนที่มีความสามารถ มีความเฉลียวฉลาดซ่อนอยุู่ในตัว  บุคลิกเขาอาจเป็นคนวอกแวก ไม่อยู่นิ่ง และชอบกวนเพื่อนจนเพื่อนๆรำคาญ แต่ยามใดที่เขาอ่านหนังสือ
เขาจะไม่สนใจใคร ใจจดใจจ่ออยู่กับหนังสือที่อ่าน เขาชอบอ่านหนังสือ และอ่านหนังสือได้ครั้งละนานๆเป็นชั่วโมงหรือสองชั่วโมงติดต่อกัน เคยสอบถามเขาเกี่ยวกับหนังสือที่เขาอ่าน เขาตอบได้เขาเข้าใจเรื่องที่อ่านเป็นอย่างดี เขาอ่านหนังสือได้คล่อง

        ดิฉันยังเชื่อมั่นว่า เขาเป็นเด็กฉลาดคนหนึ่ง ทำอย่างไรจะให้คนอื่นๆยอมรับในตัวเขามองเขาเป็นเด็กปกติทั่วไป ทำอย่างไรจะช่วยดึงพฤติกรรมเด่นของเขาออกมาใหคนอื่นรับรู้ถึงความสามารถของเขาที่ซ่อนอยู่

        ใคร่ขอคำชี้แนะจากท่านผู้รู้ด้วย  ขอพระคุณล่วงหน้าค่ะ

           ปลูกเอยปลูกต้นรัก(การอ่าน)         ร้องขับขานบทกลอนประสานเสียง

ท่วงทำนองลีลากันพร้อมเพรียง                 ร้อยเรียงถ้อยคำจำนรรจา

           ผูกหัวใจมุ่งในรักการอ่าน             จินตนาการแปลความอักษรา

สร้างภาพในสมองเหมือนมองตา                สุขอุราเมื่ออ่านสำราญใจ

                                                    (อร วรรณดา ๑๘ ก.ย.๕๖)

        เรามาร่วมกันปลูกต้นรัก(การอ่าน) ให้กับเด็กๆกันเถิดค่ะ

               วันที่สามของการเป็นสมาชิกใหม่ค่ะ ก็คงจะหนีไม่พ้นในเรื่องของ "ชวนชม" เป็นไม้มงคลชนิดหนึ่งเชื่อกันว่าชวนชมจะดลโชค ความร่มเย็นเป็นสุขของคนในบ้าน ถ้ามีชวนชมไว้ในบ้านเจ้าของบ้านก็จะพบแต่สิ่งดีงาม เสริมดวงความเมตตา ความน่าเสน่หา มีคนรักใคร่เอ็นดู ไม่มีศัตรู

                 คนโบราณเชื่อว่าถ้าจะปลูกชวนชมให้มีความขลังควรปลูกในวันพุธ และปลูกทางทิศวันออกเฉียงใต้ของบ้าน

วันที่่สองของการเป็นสมาชิกใหม่ค่ะ ขอขอบคุณสมาชิกทุกท่านที่ให้กำลังใจค่ะ ตอนนี้กำลังศึกษาวิธีการใช้งานอยู่มีบางอย่างยังไม่เข้าใจก็จะพยายามทำความเข้าใจค่ะ เพื่อที่จะได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับสมาชิกค่ะ ก็เลยนำดอกไม้มาฝากค่ะ

บางเวลารู้สึกเหนื่อยล้าจากการทำงาน ก็ปลีกเวลามานั่งดูต้นไม้ ดอกไม้มันทำให้ผ่อนคลายได้ค่ะ ถ้าบางครั้งรู้สึกเครียดก็จะหาดอกไม้มาปลูกหรือไม่ก็เปลี่ยนกระถางใหม่ ย้ายกระถางไปตำแหน่งใหม่ มันทำให้จิตใจเราดีขึ้น ต้นไม้ ดอกไม้ให้ความสุขทางใจเราค่ะ

วันนี้เป็นวันแรกของการเป็นสมาชิกใหม่ GotoKnow อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ ไม่รู้จะเริ่มต้นเขียนตรงไหนก่อน ซึ่งส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ชอบอ่านมากกว่าชอบเขียน เมื่อสองสามวันที่ผ่านมามีโอกาสได้อ่านบันทึก อนุทิน ของสมาชิกหลายๆท่าน เกิดความประทับใจและได้รับองค์ความรู้ใหม่ๆ จากมุมมองประสบการณ์ที่หลากหลายที่ท่านสมาชิกได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้และถ่ายทอดออกมาให้ได้เรียนรู้กันตกลงใจสมัครเป็นสมาชิก จึงใคร่ขอคำแนะนำ ชี้แนะจากท่านทั้งหลายด้วย ขอขอบคุณค่ะ