อนุทินที่ ๒๒๒ : ช่วงหน้าฝนหญ้าที่สวนขึ้นเร็วมากตัดไม่เสร็จสักที สงสารคนตัด ได้แต่บอกตัวเอง “รกหญ้า ดีกว่า รกกิเลส”

อนุทินที่ ๒๒๑ :
ความใฝ่ฝัน ความมุ่งมั่น ผันตนสู่จุดหมาย
อาจสูญสลาย
หากใจเรายอมแพ้ ๒๕-๐๙-๖๔

อนุทินที่ ๒๒๐ : ปลูกกล้วย พี่เลี้ยงที่แสนดีเตรียมไว้ก่อน ค่อยหาไม้อื่นมาปลูกเพิ่ม

อนุทินที่ ๒๑๙ : ลองถ่ายภาพมุมสูงนิดหนึ่งของป่าไม้ที่ปลูก เห็นแล้วยิ่งชื่นใจ เป็นความสุขของคนที่ชอบปลูกต้นไม้ ชอบปลูกป่า อย่างน้อยๆเราก็เพิ่มต้นไม้ได้หลายร้อยต้นลงในผืนแผ่นดิน

อนุทินที่ ๒๑๘ :
“หลงป่า” ดีกว่า “หลงผิด” ยามว่างมาปลูกต้นไม้ ยิ่งปลูกยิ่งชวนให้หลงใหล

อนุทินที่ ๒๑๗ : กล้วย คือ พี่เลี้ยงที่แสนดี ช่วยบังแสงให้ร่มเงา ให้น้ำ ช่วยต้นกล้าไม้ชนิดอื่นเติบโตและอยู่รอดได้ ตอนเย็นผู้เขียนเริ่มขุดย้ายต้นกล้วยจากแปลงไม้ป่าไปปลูกในที่ว่าง รอเป็นพี่เลี้ยงไม้อื่นต่อไป ทำวันละเล็กละน้อยเพื่อเป็นการออกกำลังกายไปในตัว

อนุทินที่ ๒๑๖ : เรียนรู้กับธรรมชาติ..เพื่อความอยู่รอดต่างยื้อแย่งแข่งขัน สังเกตจากขี้เหล็ก พะยูง ต่างเร่งสูงขึ้นหาแสง ก่อนนั้นสักกับมะพร้าวดูเหมือนจะไม่รอดก็กลับฟื้นคืนมา เริ่มเติบโตอย่างเห็นได้ชัด การปลูกไม้ป่าในระยะชิดจะโตเร็ว ช่วงแรกๆปลูกห่างโตช้ามากต้องหามาปลูกเสริม ด้วยหวังจะมีป่าเล็กๆเป็นของตัวเอง ให้ร่มเงา ความสดชื่น และเก็บไว้ให้ลูกหลานเรียนรู้

อนุทินที่ ๒๑๕ : ถ่อน , ทิ้งถ่อน หรือ พระยาฉัตรทัน เป็นพืชสมุนไพรที่น่าปลูก มีสรรพคุณทางยา ยอดอ่อนใบอ่อนนำมาเป็นอาหารรสชาติอร่อย เป็นต้นไม้ที่โตเร็ว ได้ซื้อต้นกล้ามาปลูกเมื่อปี ๖๓ ผ่านมาหนึ่งปีโตเร็วมาก

อนุทินที่ ๒๑๔ : “ต้นหมี่” พืชสมุนไพรชนิดหนึ่งที่น่าสนใจ “ใบหมี่” นำมาทำแชมพูสระผม และต้นหมี่ยังมีสรรพคุณทางยา โชคดีที่สวนมีต้นหมี่เกิดเองเลยต้องดูแลรอขยายพันธุ์ต่อไป

อนุทินที่ ๒๑๓ เวลาว่างหลังเลิกงานประจำ หรือวันหยุด จะมาออกกำลังกายที่ได้ผลจริงๆคือ ปลูกดูแลต้นไม้ ปลูกไปเรื่อยๆเท่าที่เรี่ยวแรงเรายังทำได้ ต้นไม้ช่วยลดความเครียด ช่วยให้ร่างกายแข็งแรง ได้ทำกิจกรรมร่วมกันกับครอบครัว

อนุทินที่ ๒๑๒ “ความสุขที่สร้างด้วยมือเรา” ได้ปลูกต้นไม้ เพิ่มพื้นที่สีเขียว ได้ดูแล เฝ้ามองพวกเขาเติบโตแล้วสุขใจ

อนุทินที่ ๒๑๑สองปีที่รอคอย เริ่มมองเห็นภาพ และอยากรอคอยต่อไป

อนุทิที่ ๒๑๐ การปลูกต้นไม้ บ่งบอกรับรู้ถึงความอดอน และรอคอย

อนุทินที่ ๒๐๙ ยิ่งปลูก ยิ่งหลงใหล อยากปลูกเพิ่มมากขึ้น หลายคนว่าเราบ้า มาปลูกป่าใกล้เมือง

อนุทินที่ ๒๐๘ ทุกครั้งที่เข้าสวนป่าหลังบ้าน ในพื้นที่เล็กๆที่เราสร้างด้วยสองมือ ด้วยรักในธรรมชาติ ด้วยความร่วมมือร่วมใจของคนในครอบครัว ผ่านมาสองปีต้นไม้เริ่มเติบใหญ่ ยิ่งทำสุขใจ

อนุทินที่ 207 ต้นชาดหรือยางเหียงต้นแรกที่ปลูกมีอายุ 1 ปี 9 เดือน

อนุทินที่ 206 ต้นชาดไม้สารพัดประโยชน์

อนุทินที่ 205……..ทุกครั้งที่อยู่กับต้นไม้ ได้ปลูกต้นไม้ บำรุง ดูแล หรือเดินดู ก็มีความรู้สึกสุขภายในใจ สดชื่นแจ่มใส ผ่อนคลายความเหนื่อยล้า มีสมาธิเพิ่มมากขึ้น………(อร วรรณดา 24-03-64)

อนุทินที่ ๒๐๔……..การเขียนบทกวี โคลง กาพย์ กลอน ส่วนหนึ่งเป็นผลพวงมาจากการที่เราได้ลงมือปฏิบัติ เข้าใจถึงความเหน็ดเหนื่อยของการทำอาชีพเกษตรกร การอยู่ท่ามกลางแมกไม้ ดอกไม้ ช่วยให้เขียนโคลงกลอนได้ลื่นไหล แม้อาจไม่ไพเราะเพราะพริ้งก็ตาม แต่ก็พยายามฝึกด้วยตนเองไม่ได้จบด้านภาษาไทย แต่ฝึกเขียนเพราะใจรัก อร วรรณดา 22-03-64

อนุทินที่ ๒๐๓ ……… สี่ปีที่ได้เรียนรู้เกษตรเบื้องต้น โดยได้เรียนรู้จากหนังสือ สื่อต่างๆ และจากผู้รู้ ลองผิดลองถูก ล้มลุกคลุกคลาน ผิดหวัง สมหวัง เป็นสิ่งที่สร้างความแข็งแกร่ง อดทน รู้จักการรอคอย การให้ การแบ่งปัน การเริ่มต้นทำเกษตรในวันว่างหรือเป็นเกษตรกรวันหยุดไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ไม่เคยคิดท้อ เมื่อได้เริ่มต้น แล้วต้องสานต่อให้สำเร็จ ขอเดินตามรอยเท้าพ่อสู่ความพอเพียงที่ยั่งยืน(อร วรรณดา 22-03-64)

อนุทินที่ ๒๐๒ วาดฝัน ปันแบ่ง ไร้แข่งขัน

อนุทินที่ ๒๐๑ : ออกกำลังกายที่ได้ผล

อนุทินที่ ๒๐๐ : แคแสด

อนุทิน ๑๙๙………นำหมากหวดข่า หรือ มะหวด มาฝากค่ะ

อนุทิน ๑๙๘

ทุกคนล้วนมีึความใฝ่ฝันเป็นของตนเอง

หากคนผู้นั้น

มุ่งมั่นงานด้วยพากเพียร

แบ่งปัน เอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ ผู้ด้อยกว่า

มิแก่งแย่ง แข่งขัน ชิงดีชิงเด่น

จิตใจโอบอ้อมอารี

เชื่อได้ว่า คนผู้นั้น

จะพบแต่ความสุข ความเจริญรุ่งเรือง

(๒๑-๑๐-๖๑)