ทางเดินชีวิตของแต่ละคนช่างแตกต่างกันมากมาย บางคนมีความสุขอยู่กับการเที่ยว การอยู่กับครอบครัว การได้ทำงานเพื่อชุมชน ทำงานให้ผู้อื่นด้วยจิตสาธารณะ...แต่เราเองก็มีความสุขกับการได้ทำงานให้กับเด็กๆที่ยังต้องการความรัก ความอบอุ่น จากเราอีกมากมาย...เราจะพยายามทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด..แล้วเพื่อนๆพี่ๆน้องๆล่ะ..เรามาร่วมสร้างสรรค์สิ่งที่ดีให้กับสังคมที่มีแต่การแก่งแย่งบนโลกใบนี้กันเถอะค่ะ..

     วันเวลาของการทำงานในสิ่งที่ตนเองรักมันผ่านไปรวดเร็วและอะไรๆที่เกิดขึ้นตามมาจากผลของมันนั้นมีทั้งสุขและทุกข์ เพราะสองตัวนี้จะมาพร้อมกันเสมอ..และสิ่งที่ทำให้ดีใจอีกครั้งกับการทุ่มเทแรงใจในการสอนนำผลการสอนนี้เผยแพร่ให้สาธารณชนได้รู้ สิ่งที่ได้รับคือความภูมิใจกับผลงานที่ประสบความสำเร็จฏบ "รางวัลยอดเยี่ยม"ผลงานทางวิชาการดีเด่น (Best Practices) แม้จะเหนื่อยแต่ก็ดีใจ..อยากให้ทุกคนทำงานต่อไปด้วยใจรักเช่นกัน

ทุกวันของการทำงานในหน้าที่คือการสอน แต่การสอนของครูนั้นใช่จะอยู่แตในห้องเรียน ทุกๆที่สามารถทำเป็นห้องเรียนได้หมด สัปดาห์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสใช้หอประชุมโรงเรียนทำเป็นห้องเรียนที่ใหญ่และมีความหมายกับคุณภาพชีวิตของลูกศิษย์ โดยได้นำพ่อ แม่ นักเรียน มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกัน ในกิจกรรมเลี้ยงลูกปลูกจริยธรรม ผลที่ได้ทำให้ภูมิใจมากแม้จะเหนื่อยแสนเหนื่อยที่พ่อ แม่ ลูก 200 คนมาอยู่รวมกันสะท้อนบทเรียนพ่อ แม่ต้องการให้ลูกมีจริยธรรมอย่างไร ลูกต้องการให้ ครู พ่อแม่เป็นตัวอย่างจริยธรรม เรื่องใด สุดท้ายของบทเรียนนี้ต่างทุกคนต่างมีพันธสัญญาต่อกันทำสิ่งที่ดีที่สุดให้เกิดขึ้นกับชีวิตเป็นรูปธรรมให้มากที่สุด...เหนื่อยแค่ไหน..แต่สุขใจที่ได้เห็นสิ่งดีดีเกิดขึ้นกับลูกศิษย์ของตนเองทั้งโรงเรียน..

 ปิดภาคเรียนช่วงสิบกว่าวันนี้เหมือนกับไม่ได้ปิดเพราะความเป็นครูคงมีต่อไปแต่ก็ทำให้ได้ทำสิ่งดีดีให้กับลูกศิษย์..นำศิษย์ชั้นมัธยมศึกษา ประมาณ ๔๙ คนเข้าทำกิจกรรมจิตอาสาพัฒนาสุขภาพทั้งของตนเองและผู้ใกล้ด้วยโรคเรื้อรัง คือเบาหวาน ความดันโลหิตสูง และหัวใจ

เวลาของความเหน็ดเหนื่อยของคนเรามีทุกคนแต่ความเหน็ดเหนื่อยที่ผ่านพ้นไปสำหรับตัวเองแล้วได้อะไรๆมากมายเกินที่คิด ความรู้ ความมีน้ำใจ ความเห็นแก่ตัว(ทุกอย่าง)ของเพื่อนมนุษย์ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เป็นสัจจธรรมในโลกนี้ว่า การมองคนในแง่ดีเกินไปทำให้เราเจ็บมิใช่น้อย(มากเกินกว่าที่คิด) แต่ก็ช่างมันเถอะ..คิดเสียว่าเราอาจจะเกิดมาเพื่อให้เดินตามรอยลิขิตไว้....

วัน เวลาไม่เคยคอยใครเลย ทุกชีวิตก็ทำหน้าที่ของตัวเองไป..ความเป็นครูที่เห็นศิษย์ทำอะไรแม้จะผิดมาก แต่..บางครั้งก็ต้องทนและชักแม่น้ำทั้งห้ามาอบรม..ทำไมคุณธรรมจริยธรรมเด็กสมัยนี้ถึงหายไปมากจนอดห่วงประเทศชาติในวันข้างหน้าไม่ได้..ทุกวันนี้ก็ทำหน้าที่คือค่อยๆขัดเกลาและเติมให้เขาวันละนิดๆ..ลำพังครูคนเดียวไม่ได้หรอกนะ..ครอบครัว..ถือเป็นหลักสำคัญเช่นกัน...

 อ่อนนอกแข็งใน หรือ แข็งนอกอ่อนใน
ดูจากข้อความทั้งสองที่สลับกันนี้คนส่วนมากในยุคปัจจุบันจะใช้แข็งนอกอ่อนใน เพราะ...แข็งนอกอ่อนในสร้างเกราะความเข้มแข็งไว้ภายนอกเพื่อปิดบังความอ่อนแอและขลาดกลัวในใจตนเมื่ออยู่ร่วมสังคม มักเกิดความขัดแย้งอยู่เนือง ๆทั้งขัดแย้งภายในใจตนเอง และเพื่อนร่วมสังคมเพราะสิ่งที่แสดงออกมา คือภาพลวงที่ตนสร้างขึ้น  ที่หลอกลวงทั้งคนอื่น และ ตนเอง
  เราอยากให้ทุกคนเป็น อ่อนนอกแข็งในมากที่สุดเท่าที่เรายังมีลมหายใจอยู่..เพราะ..ความอ่อนน้อมถ่อมตน ย่อมเป็นที่รักและชื่นชอบของสังคมสามารถเดินร่วมทางกับสังคมได้ ด้วยความราบรื่น ที่สำคัญ..ความแข็งใน คือ ภูมิปัญญาที่เข้มแข็งที่มองเห็นความสัมพันธ์ ของเหตุและปัจจัยที่เอื้อรับกันสามารถผสานสิ่งรอบตัวเหล่านั้นให้เป็นจุดยืนที่ลงตัวของตนเอง....ประเทศชาติก็จะมีความสงบ...

โลกมนุษย์เราไม่มีความพอดีที่ไหนก็ไม่มีความพอใจที่นั่น...แต่ถ้าคนเรารู้จักเป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับคงจะไม่มีความวุ่นวายเกิดขึ้น..ทุกวันนี้ถนนขยายกว้างขึ้นเท่าไหร่ใจคนกลับแคบลงเท่านั้น..อยากให้มนุษย์เราหันหน้าเข้าหากันมากกว่านี้....จริง ๆ

เวลาของคนเรามี 24 ชั่วโมงเท่ากัน แต่ละคนใช้ต่างกัน....แล้วคุณๆล่ะ สำหรับส่วนตัวจะใช้เวลาส่วนมากอยู่กับนักเรียนเพราะยังมีเด็กอีกมากมายที่ยังรอที่อยากอ่านออกเขียนได้....อยากขอความอนุเคราะห์เพื่อนๆสมาชิก gotoknow ทุกท่านมีหนังสือเก่าๆที่พอเป็ประโยชน์ต่อนักเรียนที่ขาดแคลนแต่ชอบอ่านหนังสือก็ติดต่อครูพิศได้ค่ะ..เราทำบุญร่วมกันนะคะ

ช่วงปิดยาวสี่ห้าวันเหมือนไม่ได้หยุดการทำงานเลยเพราะได้สอนทักษะชีวิตให้กับลูกด้วยการสร้างซุ้มเห็ดเพื่อไว้พักผ่อนศิษย์ภูมิใจในผลงานครูดีใจในตัวศิษย์เหมือนกับได้ไปทำบุญเช่นกัน