สาเหตุเกิดจากครูส่วนมากสอนการจำให้นักเรียน แต่นักเรียนมีสมาธิสั้นกลับจำไม่ได้ ดังนั้นครูจะต้องเปลี่ยนวิธีการสอนใหม่โดยสอนให้เด็กเข้าใจจะแก้ปัญหานี้ได้ การที่เด็กจะเข้าใจจำเป็นมากที่ครูจะต้องนำสื่อการเรียนการสอนเข้ามาช่วยในการจัดประสบการณ์ให้เด็กที่มีสมาธิสั้นกลุ่มนี้ ยกตัวอย่างต้องการให้เด็กเกิดความเข้าใจคำว่า
ไป ไส มา
ครูต้องอธิบายก่อนว่า คำว่า (ไป) ประกอบไปด้วย พยัญชนะต้น คือ ตัว (ป) ผสมกับ สระ คือ สระ (ไ ) และบอกให้เข้าใจเสียงพยัญชนะ
ว่า ตัว (ป ) ออกเสียง ปอ สระ (ไ ) ออกเสียง ไอ ปอ- ไอ - ไป
ตัว (ข ) ออกเสียง ขอ สระ (า ) ออกเสียง อา ขอ - อา - ขา
ครูอธิบายให้นักเรียนหายสงสัย จึงพาฝึกผสมคำ ดังตัวอย่างหลายๆเทียว เสร็จแล้วให้นักเรียนฝึกเอง จนสามารถเข้าใจหลักการแจกลูกคำ และสามารถอ่านคำอื่นได้หลายคำตามที่ครูยกตัวอย่างให้อ่านได้
ความเข้าใจเท่านั้นจะทำให้นักเรียนอ่านคำได้ที่ถาวรกว่า
เด็กกลุ่มนี้มีสมาธิสั้น ครูผู้สอนจำเป็นจะต้องนำสื่อ/นวัตกรรมมาใช้ให้มาก
จากการค้นพบนักเรียนอ่านตามครูได้ แต่ลืม สาเหตุเกิดจากการเรียนรู้ของเด็กไม่ได้เกิดจากการเข้าใจ แต่มาจากการจำมากกว่า ความจำไม่ดีจึงทำให้ลืมเร็ว ครูจำเป็นต้องมีกระบวนการจำให้เด็กกลุ่มนี้โดยมีหลายอย่างเช่น
1. จำโดยใช้สื่อประกอบ เช่นอยากให้เขาจำสระ อา ( า ) ครูจะต้องสร้างสื่อเป็นรูปสระอาตัวใหญ่ๆ เขาจะนึกภาพและจำได้ติดตา
2. จำโดยประโยค หรือ เรื่องราวที่เร้าใจเช่น เณรเล่นว่าวจุฬาหน้าโรงเรียนหญิง หลักการให้จำตัวสะกดที่ไม่ตรวตามมาตราตัวสะกดในแม่กน
3. จำเรื่องราวที่มีสื่อรูปภาพประกอบ เช่นครูวาดภาพเด็กกดหัวแมว เพื่อเป็นสื่อให้ทราบว่า ตัวพยัญชนะ ( ด ) อยู่ในแม่กด ครูถามว่าเด็กทำอะไร ตอบว่าเด็กกดหัวแมว ดังนั้น ตัง (ด) อยู่ในแม่กด
4. จำจากระยะเสียงที่ใกล้ๆ เช่น คำว่า กาด
ครูถามก่อนว่านตัว (ด ) อยู่ในแม่ใด
นักเรียนตอบว่าอยู่ในแม่กด เพราะเด็กกดหัวแมว
โดยเร่มต้นว่า
แม่--กด-เสียง-อด-เสียง-อาด-กอ-อาด-กาด-กอ-อา-ดอ-กาด
เขาจะแจกลูกสะกดคำแบบนี้ได้เพราะ เขาจำเสียงระยะใกล้ๆจากเสียงสุดท้ายของเขาเอง
สังเกต -กด -อด -อาด -กาด โดยเทียบจากเสียงของตัวเขาเอง แต่ขอให้เขาเริ่มต้นได้ว่า (ด) อยู่ในแม่กดจากนั้นก็เป็นไปตามกระบวนการแจกลูกสะกดคำตามรูปแบบที่สร้างความเข้าใจมากกว่าการจำ