แจกันดอกดาหลาประดับใบโกศล ๓ ชนิด มีดอกยี่หุบเป็นศูนย์กลาง

แจกันดอกไม้ แบบไร้ศูนย์กลาง

ดอกพุด กลิ่นหอมเย็น ชื่นใจ สีขาวสะอาดตา รำลึกถึงวัยเด็ก ตื่นเช้าขึ้นมาเก็บดอกไม้นานาชนิด ในสวน

เห็ดโคนนมหมูในฤดูกาลที่อากาศแตกต่าง(ร้อน-เย็น) ซึ่งปีนี้มีหลายรอบ จากปกติปีละ ๑ ครั้ง

เหยี่ยว ๕ ตัว บินตรวจการ ในเช้าวันที่อากาศปลอดโปร่ง

รุ้งกินน้ำยามเย็นที่บ้านสวน

ดอกมังคุดรุ่นหลัง บานพร้อมกับรุ่นพี่ที่กำลังสุก…

วันนี้ ดอกทุเรียนก้านยาวร่วงทั้งพวง แบบยังไม่ทันเบ่งบานด้วยซ้ำ หายไปอีกหลายๆลูก….

กล้วยเกิด สุกแล้วจ้า นี่คือส่วนที่ควรเป็นปลี พี่ข้างบ้านยกให้เป็นของขวัญ ทาน ๑ ลูก อิ่มแปล้…

ปีนี้ ทุเรียนออกดอกเต็มต้น ย้อนนึกถึงวัยเด็ก เก็บดอกมากินน้ำหวาน และร้อยมาลัยห้อยคอ ทำกำไลข้อมือ…

ขนุนแสนอร่อย…

ระกำหวาน…

มังคุดรุ่นแรก ของสวนเรา…

ช่วงเย็นวันนี้ ผู้เขียนได้ต้อนรับแขกตัวน้อยวัยเตรียมอนุบาล กับปู่ผู้พิการทางสายตา เพื่อนบ้านผู้เขียน ด้วยขนมขบเคี้ยวอร่อยแบบเด็กๆ วันนี้ผู้เขียนให้เด็กน้อยทีละชิ้น แล้วให้เขาเอาซองขนมที่หมดแล้วกลับบ้านด้วย

ปู่เขาบอกว่า เด็กน้อยเพิ่งถูกย่าตีเพราะซน เมื่อออกมาเดินเล่นก็อยากมาหาผู้เขียน เพราะได้ทานขนมแปลกใหม่ คราวก่อนผู้เขียนถามเด็กน้อยว่าโตขึ้นจะดูแลปู่ซึ่งตาบอดหรือไม่ เขาพยักหน้าตอบรับ

ปู่เด็กน้อยถามผู้เขียนว่า ทำสวนเป็นอย่างไร? เพราะรู้ว่า ผู้เขียนเก็บยอดผักขายมือระวิง ผู้เขียนตอบว่า สนุก เหนื่อย(เลยหยุดพัก) แต่ได้คุณค่ามาก (ไม่ใช่ได้เงินเป็นล้านๆ) ความสุขกายสบายใจ เปรียบเทียบกันไม่ได้เลย ในช่วงเวลาที่ไม่ออกสวนก็สามารถทำงานแบบเครียดได้ ผู้เขียนได้มีโอกาสทบทวน เป็นเวลา ๖-๗ เดือนแล้ว กับ ชีวิตแนวใหม่นี้ ความเข้าใจ เศรษฐกิจ อยู่-เหลือ ชัดเจนขึ้นมาก

ผู้เขียนมีโอกาสพาพ่อวัย ๘๕ ไปเยี่ยมน้าสาววัย ๑๐๖ ปี ซึ่งเป็นผู้ป่วยติดเตียงที่บ้าน ด้วยเกรงว่าเมื่อตายจากกัน จะไม่ได้พบญาติผู้ใหญ่ที่เหลือเพียงคนเดียว ท่านยังมีความจำดีกว่าพี่สาวของพ่อ (วัยไม่เกิน ๙๐) ท่านเรียกชื่อพ่อ ยื่นมือมาสัมผัส โอบกอด และจุมพิตทักทายแบบคนแก่สูงอายุ แล้วพูดว่า “กูอยากตาย มึงไม่สบาย อยากตายด้วยใช่ไหม?” พ่ออึ้งไปชั่วขณะตอบว่า “ตายกำหนดเองไม่ได้แม้แต่พระสงฆ์” ผู้เขียนบอกท่านว่า พ่อยังไม่อยากตาย ตอนนี้แข็งแรงดี รอกินทุเรียนที่กำลังผลิดอกมากมายในสวน

สักพัก ลูกชายท่านเดินเข้ามา พูดคุย พอจับใจความได้ว่า มีค่าใช้จ่ายสูงในการดูแล… เช่น จ้างคนเฝ้ากลางวัน วันละ ๔๐๐ บาท ค่าพยาบาลล้างแผลกดทับวันละ ๔๐๐ บาท ท่านดื้อไม่ยอมกินยา ไม่ยอมขยับตัว เป็นต้น แล้วถามพ่อว่า จะเอาแบบนี้ไหม? เพราะทวด อายุยืนถึง ๑๐๒ ปี ผู้เขียน บอกเขาว่า ไม่ค่อยเจอลูกชายเฝ้าผู้ป่วยติดเตียง และบอกย่าว่า ขอให้สู้ ตอนนี้อายุสูงกว่าทวดแล้ว ท่านสัมผัสผู้เขียน เช่นเดียวกับพ่อ แล้วถามว่า กลับกรุงเทพฯ เมื่อไร? หรือมาจากภูเก็ต ผู้เขียนตอบว่า อยู่สวนที่นี่กับพ่อ ท่านงง แล้วถามต่อว่า ทำงานอะไร? ผู้เขียนตอบว่า ทำสวน ท่านถามว่า ใช้พอหรือ? ผู้เขียนตอบว่า พอ ท่านบอกว่าลูกสาวก็ไม่สบาย พยายามอธิบาย คล้ายกับว่าเป็นโรคหัวใจ

ผู้เขียนเข้าใจแล้วว่า ผู้ป่วยติดเตียงทุกรายที่ไปพบ จะเอ่ยคำแรก คือ “อยากตาย” เนื่องจากผู้คนจำนวนมากดำเนินชีวิตตามกระแสนิยม ลูกหลานต้องทำงานหาเงิน แล้วใช้เงินซื้อบริการ และสิ่งของ ไม่มีเวลาใส่ใจ เรื่องจิตใจ รายละเอียดอื่นๆ สถาบันครอบครัวอ่อนแอ และพังทลาย เมื่อหาเงินเท่าไรก็ไม่พอจ่ายแบบคนธรรมดาทั่วไป ชีวิตจึงเต็มไปด้วยความทุกข์

ผู้เขียนอาจเริ่มต้นหาคำตอบด้วย ความควรไม่ควร ที่อยู่ภายใต้ หลักความดีงาม (เพราะเราไม่ใช่คนดี) ไม่ใช่ตัวเงินเป็นที่ตั้ง วิธีการที่เลือกทำจึงออกมาค่อนข้างแตกต่าง

เกสรดอกชมพู่มะเหมี่ยว

เมนูยำเกสรดอกชมพู่มะเหมี่ยวสุดอร่อย เป็นความจริง เมื่อชมพู่ฯ ออกดอกบานสะพรั่งเต็มต้น

ดอกเข็มสีชมพู

วันนี้ลูกค้ายอดผักรายใหม่ บ่นโอด ว่าสวนของเขาผักไม่แตกยอด อาจเป็นเพราะแดดจ้าเกินไป ผู้เขียนบอกเขาไปว่า สวนข้างเคียง ผักไม่แตกยอดเช่นกัน เขาคิดว่าเป็นเพราะร่มเกินไป ในขณะที่สวนผู้เขียนผักแตกยอดทั้งที่รม และบริเวณแดดจ้า เพียงแต่บริเวณแดดจ้า มีโอกาสถูกศัตรูพืชรบกวนสูงมาก อาจตายตั้งแต่แบเบาะ

จากอากาศแห้งแล้งอบอ้าว เมื่อมีฝนตกลงมาห่าใหญ่ ยอดผักสุกเร็วมาก และบางจุดที่ผักไม่แตกยอด กลับเริ่มแตกยอดอ่อนๆให้เห็นได้ทั่วไป การเฝ้าติดตามสังเกตธรรมชาติช่วงแบบนี้ ตื่นเต้น ยิ่งกว่าดูรายการใดๆ ทั้งสิ้น เพราะเป็นของจริง ที่กลยุทธ์ลอกเลียนแบบต้องหมอบราบคาบแก้ว

นี่แหละธรรมชาติ หลากปัจจัยที่ยังไม่อาจกล่าวถึง… อย่างน้อย ก็มียอดผักของโปรดชาวบ้าน ให้หาซื้อกินได้ เป็นช่วงๆไปก็ถือว่า ยังดีกับชีวิต

การเรียนรู้ธรรมชาติ จากพายุโซนร้อนปาบึก ไม่ได้แตกต่างจาก เรื่อง การออกผลผลิตของยอดผัก อาจกล่าวได้ว่า พื้นที่ ที่เราอยู่อาศัยไม่มีพายุเลยก็ว่าได้ ทั้งที่ข่าวสาร ระบุออกมาว่า มีพายุผ่าน ทำให้ เพื่อนฝูงญาติมิตร ที่ติดตามข่าวสาร ในเมืองหลวง และจังหวัดภาคกลาง พากันตระหนกตกใจ โทรศัพท์ถามไถ่กัน ไม่หยุดหย่อนทุกวัน ทุกบ้าน วันละหลายๆรอบ เพราะวาดภาพว่า พวกเราคงได้รับความทุกข์ ความเสียหายจากพายุมากมาย เขาต่างคิดหาวิธีหนีพายุแทนเราด้วยความเป็นห่วง (ในความเป็นจริงการหนึภัยธรรมชาติแบบนี้ คงไม่มีเวลารับโทรศัพท์) จากข้อมูลข่าวสารที่ได้รับมา และเคยได้รับ ภายหลังเมื่อรู้ว่าไม่ได้เป็นไปตามข่าวสารก็อาจก่นด่า ผู้ให้ข่าวสาร แล้วภัยจริงๆ ที่อยู่ใกล้ตัวเรา คือ อะไร?

เราสังเกตได้ว่า พายุฯพัดพาเอาความเย็นไปแล้วเท่านั้น หลังจากประกาศพายุฯพัดผ่านไป มีลมกรรโชกแรง มาตลอดจนปัจจุบัน ในขณะที่ตอนพายุฯพัดผ่าน ไม่มีลมเลย นิ่งสงบ

ฉันใดก็ฉันนั้น ชาวบ้านบางจุดอาจไม่รู้สึกว่า แผ่นดินไหว ในขณะที่พยากรณ์ประกาศว่าแผ่นดินไหว หรือ พื้นที่เกิดแผ่นดินไหวไปแล้ว แต่ไม่มีพยากรณ์ และพื้นที่ใกล้เคียงก็ไม่รู้สึกได้ นี่คือ ปรากฏการณ์จริง ที่ค่อยๆชัดเจนขึ้น

ก่อนปีใหม่ ลูกค้ายอดผักที่ตลาดสด มีประเด็นสงสัยว่า “ทำไม ยอดผักที่สวนเขา ไม่แตกยอด ? ทั้งที่ถึงฤดูกาลแล้ว แม้จะมีหลายต้นก็ตาม” จึงจำเป็นต้องมาซื้อ (มี ๒ ราย เป็นผักคนละชนิดกัน)

ในขณะที่ ตอนนี้ สวนของพ่อ ผักแตกยอด ทั้ง ๒ ชนิด ประมาณ ๙๐ เปอร์เซ็นต์ ของจำนวนต้นทั้งหมดแล้ว และมีต้นที่ให้ผลผลิตเยอะด้วย ย้อนไป ๓ เดือน ถึงครึ่งปี ที่แล้ว ผักในสวนก็ไม่แตกยอด หรือแตกน้อยมาก เราเข้าใจว่า ไม่ใช่ฤดูกาล และไม่มีคนอยู่ดูแลสวน ทิ้งร้างไป ๓-๔ ปี แต่เมื่อมีปรากฏการณ์ เช่นปัจจุบันที่สังเกต เก็บข้อมูลได้ คงต้อง ทบทวน สาเหตุที่น่าสนใจ อีกประการหนึ่ง คือ “ธรรมชาติความแตกต่าง” ยุคใหม่ย่างกรายถึงตัว ดังนั้น การใช้ สถิติทำนายแบบเดิมๆ คงใช้ไม่ได้ผลอีกต่อไป

ชาวบ้านคงไม่รู้จัก นักวิจัย จึงเพียงบ่นลอยๆ แล้วจะกลับไปหาสาเหตุ เพื่อดำเนินการบางอย่าง หรือไม่? ก็สุดแท้แต่ละผู้นาม ตามศักยภาพ…

ดอกเข็มสีขาว มีกลิ่นหอมอ่อนๆ อยู่ได้ทน ไม่ร่วงโรยง่ายๆ

ดอกเข็ม… แม่ชอบดอกเข็มหลายๆสี จึงหามาปลูกไว้รอบบ้าน สำหรับบูชาพระ หรือนำไปวัด แม่ไม่อยู่แล้ว แต่ ดอกไม้และไม้ประดับนานาชนิด ของแม่ ยังคงเจริญเติบโตงอกงาม เป็นมรดก ให้ รุ่นลูกหลาน…

ดอกระกำหวาน

กล้วยเกิด เป็นกล้วยไร้ปลี รสชาติอร่อย