สวัสดีปีใหม่ไทย ครับ

ขออนุญาต สวัสดีปีใหม่ไทยย้อนหลัง แม้ว่าจะนานนับเดือนก็ตามที แต่ยังไงก็ต้องของกล่าวสวัสดี และ ขอกล่าวคำขออภัยอย่างมากครับ ที่ห่างหายไปนาน ไม่ค่อยได้แวะมาทักทาย

มีทั้งธุระหน้าที่การงาน ต้องเดินทางออกต่างจังหวัด ต้องนั่งปั่นงานส่ง หรือเถลไถลไปกับเรื่องราวมากมายในชีวิต จึงไม่ค่อยได้เข้ามาทักทาย มาเขียน มาบอกเล่า และนำบันทึกมาร่วมแบ่งปัน

ต้องขออภัยอย่างยิ่งครับ

รู้สึกยินดีอย่างมากครับ สำหรับคำทักทาย และเรื่องราวที่นำมาฝาก

ขอบคุณอย่างมากครับ สำหรับมิตรไมตรี และคำทักทาย

ขอบคุณมากครับ

คำเชยเชยที่น่ารัก

อ้างอิง - ภาพ http://burabhawayu.multiply.com/photos 

โมงยามนี้ไม่รู้เป็นเช่นไร

ต้องมีเหตุให้ต้องเจ็บป่วยชีวิต

หรือกระทั่งต้องไปเยี่ยมเยือนเพื่อนฝูง

แม้ในสภาพที่ร่างกายไม่อำนวย เป็นนัดบังคับของชีวิตอย่างยิ่ง โดยมีองค์ประกอบทั้งเหตุผลความรู้สึกมากมาย ทำให้ต้องคิดตามไปด้วย จะด้วยความหงุดหงิดใจ กับความอ่อนแอของร่างกาย หรือความเกเรของตัวเอง จนถามตัวเองว่าไม่ไปได้ไหม แต่พอกลับมาคิดถึงใบหน้าผู้คนรอบข้าง เพื่อนของเรา คนที่เรารักเราเคารพ และเทศกาลแห่งความสุขความยินดี ผมก็อดยิ้มไม่ได้กับความรู้สึกดีดีของมิตรภาพ แม้ในท่ามกลางวันคืนของร่างกายไม่อำนวย

ยิ่งในบางแห่งนี้ ที่มีมิตรภาพในข้อเขียน

มีบทสนทนาถามไถ่และบอกกล่าว

ถึงเรื่องราวความสุขระหว่างกัน

ขอบอกกันตามตรง และสารภาพกันตามตรง ในฐานะคนที่มีอาชีพอยู่กับเรื่องราวการขีดเขียน ต้องหาอยู่หากินหาเก็บกับข้อเขียน ผมว่าช่วงเวลานี้ของชุมชนบล็อค น่าจะเป็นช่วงที่ใช้คำได้ซ้ำกันอย่างยิ่ง ทั้งเชย ทั้งคล้ายคลึงความหมาย และซ้ำประเด็นในเรื่องราวที่แต่ละคนเขียน

แต่ขอบอกจากใจของผมดังดังว่า

สิ่งเหล่านี้ที่ผมยืนยันว่า เป็นความเชยเชย

ช่างเป็นความเชยที่น่ารักอย่างยิ่ง งดงามละเอียดอ่อนยิ่งนัก

ไม่ว่าจะใครกล่าวต่อสิ่งใด ในความเชยของคำอวยพรความสุข การส่งผ่านความสุข ฝากความระลึกถึง ขออวยพรให้ผู้รับได้รับพรแห่งความสุข หรือกระทั่งส่งรูปภาพงดงาม ส่งสิ่งของแทนใจ ส่งใบหน้าและรอยยิ้มให้แก่มิตรภาพรายล้อม ผมว่าเป็นสิ่งที่มนุษย์ควรเรียนรู้ในรายละเอียดเล็กน้อย อันงดงามเช่นนี้

ผมขอประกาศให้เทศกาลแห่งความสุข

เป็นเทศกาลแห่งความเชย

ที่มนุษย์พึงเชยชม

และควรชื่นชมในรายละเอียดของความซ้ำซากอันงดงามเหล่านี้ ไม่ว่าจะโดยความหมายใดของชีวิตก็ตาม ขอให้ชีวิตได้โปรดเรียนรู้ความงดงามเหล่านี้ ไว้ประดับใจเรา และประดับใจผู้คนรอบข้าง แม้เพียงยิ้มแย้มให้แก่กันและกัน ผมว่าสิ่งเหล่านี้งดงามอย่างมหัศจรรย์ จนยากที่เราจะหาทฤษฎีใดมากำกับ ความขุ่นเคืองใจที่จะพลันสูญหายไป

ในรอบปีที่ผ่านมา

ปีพุทธศักราช 2550 ผมมีคำตอบในใจ

อาจเป็นคำตอบต่อเนื่องกับชีวิตมาสามสี่ปี

เป็นคำตอบที่ปีนี้ชัดเจนอย่างยิ่ง ในท่ามกลางความตายของคนที่ผมรัก ความตายของเพื่อนของพี่ ของญาติมิตร หรือกระทั่งความเปลี่ยนแปลงอันไม่คาดคิด ความแค้นใจรันทดใจในสิ่งที่ตัวเองรู้สึกว่า ไม่ยุติธรรม จนกระทั่งต้องเก็บสิ่งเหล่านั้น ความรู้สึกเหล่านั้นไว้ในใจ กระทั่งวันหนึ่งต้องมาถามตัวเองว่า

เราจะเก็บก้อนหินร้อนในใจไปได้อีกนานเท่าใด

ผมจึงเรียนรู้ที่จะมีคำตอบให้กับชีวิต

รวมไปถึงคำตอบที่มีต่อในบล็อค

ไม่ว่าจากข้อเขียนของตัวเอง ข้อเขียนของเพื่อนบ้านและมิตรรอบข้าง กระทั่งจากคำแสดงความคิดเห็น ปีนี้เป็นปีที่ผมเรียนรู้กับใจตัวเองอย่างยิ่ง ยามอ่านข้อเขียนของผู้ที่ฝากไว้ อ่านความคิดเห็น ทั้งที่โดนใจและแสลงใจ จนต้องยอมรับกับตัวเองว่า บ่อยครั้งที่อ่านแล้วบังเกิดอาการจี๊ดแตก

โกรธอย่างยิ่งสำหรับบางข้อความ

จนต้องกลับมานั่งอ่านทวนความไปมา

อ่านในสิ่งที่ตนเองไม่พึงใจให้มากเข้าไว้

บางสิ่งไม่คลี่คลายก็ไม่พยายามตอบ ไม่ตอบโต้ และไม่ตอบสิ่งใด จนกระทั่งวันหนึ่งผมรู้สึกอยากสวัสดีและทักทายกับผู้คนเหล่านี้ แม้ในความคิดเห็นที่แตกต่างกัน ผมอยากสวัสดีเขาเหล่านั้น โดยไม่ได้รู้สึกติดขัดขุ่นเคืองใจใดใด กับสิ่งที่ผมไม่พึงใจ บางถ้อยคำผมต้องกลับมานึกคิดว่า ทำไมใจเราจึงได้อ่อนไหวไปกับคำหรือข้อความเหล่านี้ จนต้องสะดุ้งสะเทือนใจ

คิดไปคิดมามากครั้งขึ้นบ่อยครั้งเข้า

ผมก็ได้รับคำตอบกับตัวเอง

ไม่ใช่คำตอบประจำ

ที่มักจะพบเห็นในบล็อคทั่วไปว่า จะไปจริงจังอะไรกับเรื่องราวในชุมชนเสมือนจริง ที่ผู้คนอาจมีจริง หรือไม่มีจริงก็ได้ ไม่ใช่และไม่ใช่อย่างยิ่ง เพราะผมไม่เห็นด้วยและไม่รับกับข้อสมมุติฐาน หรือสังเกตุเช่นนี้ เพราะโดยส่วนตัวของผม ผมคิดว่าพื้นที่แห่งนี้มีความจริงและตัวตนของคนจริงจริงอยู่มิใช่น้อย

มิตรหลายสิ่งปรากฎขึ้นให้เห็น

มีเรื่องราวของความงดงามมากมายให้รับรู้

ใครจะเชื่อเช่นไร หรือกำกับสิ่งคิดเช่นไร ผมไม่อาจกะเกณฑ์

แต่สำหรับตัวผมและวิธีคิดของผมในชุมชนบล็อค ผมรับรู้และเชื่อมั่นในมิตรภาพที่กำลังก่อตัวงอกงาม แม้อาจต้องใช้เวลาในการเรียนรู้และพิสูจน์ความมีอยู่จริง หรือกระทั่งต้องมีบททดสอบแห่งมิตรภาพอีกมากมาย แต่สำหรับความจริงในชีวิต ทุกเรื่องราวล้วนไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่ใช่เพียงเดินเข้าร้านสะดวกซื้อ จึงจะได้มิตรภาพใส่ถุงออกมา พร้อมถามว่า จะรับน้ำใจ หรือซาลาเปา ด้วยไหมค่ะ

ไม่ใช่ และไม่ใช่อย่างยิ่ง สำหรับคำตอบของมิตรภาพ

ซึ่งคนแต่ละคน ต้องให้ใจและใช้ใจในการสัมผัส

เช่นเดียวกับกับการเรียนรู้ในชุมชนบล็อค

ผมยืนยันว่า ผมเติบโตในความรู้สึกและอารมณ์ของตนเองอย่างมาก แม้ในข้อเขียนความเรียงของศรัทธา การเมือง หรือชีวิต ผมก็ไม่รู้สึกอึดอัดใจที่จะแสดงความคิดเห็น หรือหวาดกลัวว่าใครจะเข้ามาตำหนิติเตียนแบบรุนแรง โดยไร้ความรับผิดชอบ เพราะวันนี้ผมมีสูตรเด็ดในใจ

ผมท่องประโยคไม่มากมายกับตัวเอง

นอกจากคำว่า ให้อภัย กับความคิดชีวิตจิตใจ

ผมยังท่องคำว่า เราท่านล้วนไม่แตกต่างกัน

เราท่านล้วนไม่แตกต่างกัน เพราะเราอยากได้รับความรักความชื่นชม ได้อยู่ท่ามกลางมิตรสหาย ได้รับการยอมรับในมิตรไมตรี และความเป็นตัวตนของเรา ได้รับความชื่นชมในแต่ละสิ่งอย่างของชีวิต เราท่านทั้งหลายล้วนไม่อยากถูกรังแกกดขี่ และไม่ได้รับความเป็นธรรม เราไม่อยากถูกทำร้าย แต่บ่อยครั้งเราก็เผลอเรอที่จะทำร้ายใครก่อน เพียงเพราะเราอยากปลอดภัย

ผมท่องคำเหล่านี้ในใจ ในท่ามกลางเราท่านทั้งหลาย

ในห้วงน้ำอันกว้างใหญ่ที่เราต่างว่ายเวียน

ผมพยายามท่องคำเหล่านี้ให้มาก

บางครั้งทำใจให้ยอมรับได้ บางครั้งก็ทำใจไม่ได้ อาจมีอารมณ์โกรธเคืองบ้าง ขุ่นใจบ่อย หรือกระแหนะกระแหนประชดประชัน แต่ก็พยายามลดพยายามฝึก และเตือนตนในทุกครั้งที่รับรู้ว่า ตัวเองกระทำสิ่งไม่น่ารัก จะโดยวาจา กาย หรือใจ ผมพยายามจะลดและฝึกตัวให้รับรู้เข้าใจ อาจต้องตักเตือนกันบ่อยครั้งแต่ก็ทำ

ไม่ใช่เพราะบทข้อเขียนประชดประชัน

ทำให้ต้องได้คิดถึงเรื่องราวอันแวดล้อม

เท่ากับคำตอบในชุมชนแห่งบล็อคที่ทำให้ได้เรียนรู้

ในรอบปีแห่งความเชยเชย ในท่ามกลางเทศกาลแห่งความสุข ในท่ามกลางมิตรภาพ และการส่งความสุขระหว่างกัน ผมขออภัยในสิ่งที่ได้กระทำล่วงเกินกับผู้ใด ขออภัยที่ได้เขียนประชดประชัน ด้วยคำสรุปจากใจว่าปรารถนาอยากให้สังคมไทยที่ดี แม้จะเป็นวิธีการที่ไม่ถูกต้อง แต่ก็จะพยายามใช้ทั้งเหตุผลและความรู้สึกให้ละเอียดอ่อนรอบคอบ

ผมขออภัยในความล่วงเกินทั้งข้อเขียน กาย วาจา และใจ

ผมขอส่งคำเชยเชย ให้กับทุกท่านที่ได้อ่าน

ขอให้มีความสุขกับชีวิตในปี 2551

ขอให้มีความสุขกับสติ

และเท่าทันตนเอง

ขอบคุณครับ

ขอบคุณอย่างมากครับ

 คุณเบิร์ด

 รู้สึกอบอุ่นใจ ยินดี และรู้สึกดีดี สำหรับมิตรภาพที่ฝากมากับ ป้ายแห่งความคิดถึง เป็นโจทย์แห่งความคิดถึงที่อบอุ่นมากครับ

ระยะหลังค่อนข้างจะเกเรครับ ไม่ค่อยได้แวะเข้ามานำเสนออะไรที่เป็นสาระและมีมุมมอง อันจับต้องได้ ได้แต่ฝากข้อเขียนจากความรู้สึกไว้เป็นส่วนใหญ่ ไม่ค่อยได้อ้างอิงอะไรประกอบนัก

แต่ยังรู้สึกดีดีกับมิตรภาพ ในบ้านแห่งนี้ ในชุมชนแห่งนี้

รู้สึกอบอุ่นใจยามมีมิตรมาเยี่ยมเยือน และนำเสนอมุมมอง คอยอธิบายสิ่งที่คิด ช่วยทำให้ข้อเขียนความเรียงของผม ชัดเจนขึ้น จากมุมมองและการต่อยอด เพื่อให้เกิดการแลกเปลี่ยน

หลายครั้งที่ผมประทับใจ กับความตั้งใจในการนำเสนอของผู้คนในชุมชนแห่งนี้ ตั้งใจอธิบาย และใช้เหตุผลความรู้สึกกำกับให้เข้าใจ มากกว่าการระเบิดอารมณ์ทิ้งขว้าง ถือเป็นความน่ารักอย่างยิ่งของผู้คนในชุมชนแห่งนี้ครับ

ขอเวลาสักสามสี่วัน นะครับ

นับเป็น ป้ายแห่งความคิดถึง ที่อยากตอบให้ดีที่สุดครับ

ขอบคุณ คุณเบิร์ด อย่างมากครับ

สำหรับมิตรภาพอันงดงาม

สวัสดีครับ คุณเอก

ต้องยอมรับในการค้นหามากครับ เพราะเท่าที่รู้ว่า หนังสือ "ประเทศของเราเหมือนสวนดอกไม้" ก็เหมือนเช่นหนังสืออีกมากมายในบ้านเรา ที่ไม่ได้มาจากสำนักพิมพ์ขนาดใหญ่ คือ ค่อนข้างจะหายาก

แต่สามารถหาซื้อได้ ต้องยอมรับในความพยายามจริงๆ ครับ

ในส่วนการแนะนำหนังสือที่สนใจ ยินดีอย่างยิ่งครับ บอกกล่าวและเขียนเรื่องราวที่น่าสนใจ นำมาร่วมชื่นชมรับรู้ เพื่อแลกเปลี่ยนกันเยอะๆ ดีครับ สร้างให้เป็นบรรยากาศของหนังสือที่น่าสนใจ น่าจะสร้างสีสันในชุมชนแห่งนี้ได้ครับ

ถ้าผมมี เรื่องใดที่น่าสนใจ เขียนบอกกล่าวมาได้ครับ รวมทั้งถ้าสามารถรวบรวมพลัง เขียนหนังสือในแนวทางที่ชอบ ตามที่ฝันได้ยิ่งดีใหญ่ครับ จะรอติดตามอ่านครับ

ขอบคุณเช่นเดียวครับ ขอบคุณครับ

• สวัสดีครับ
• ไม่ทราบเป็นอะไร เพราะว่าผมไม่เห็นภาพ
• ไม่แน่ใจว่าติดขัดที่อะไร
• ถ้าอย่างไรแล้ว รบกวนช่วยส่งมาให้ดูใหม่นะครับ
• ไม่รู้เหตุว่าเป็นอะไร แต่อยากเห็นรูปครับ ว่าส่งรูปอะไรมาให้
• ขอบคุณครับ ถ้าอย่างไรติดต่อกลับด้วยครับ
• ขอบคุณครับ

• รู้สีกยินดีด้วยครับ
• รู้สึกดี ที่คำแนะนำทำให้คนที่อยากอ่านหนังสือได้มีโอกาสอ่านครับ
• ต้องขอบคุณด้วยครับ อย่างน้อยก็ทำให้ผมชื่นใจ ว่าหนังสือที่ขายได้ยาก มีโอกาสขายได้ เมื่อขายได้ก็จะทำให้สำนักพิมพ์มีความเชื่อมั่นที่จะพิมพ์หนังสือดีๆ เหล่านี้ ออกมาให้สังคมไทย ได้อ่าน ได้รับรู้กันเพิ่มขึ้นครับ
• ต้องขอบคุณด้วยเช่นกันครับ

ขอบคุณมากครับ

สำหรับคำแนะนำ และความคิดเห็น กำลังเรียบเรียง และลำดับความเรื่องราวที่เคยอ่านเมื่อ 17 ปี ก่อน แล้วจะรีบเขียน เพื่อให้อ่านครับ

ขอบคุณมากครับ สำหรับการแลกเปลี่ยน และเผยแพร่

ยินดีมากครับ คุณสามชาย

อย่างน้อยเราจะได้สร้างชุมชน เครือข่าย ที่ใช้เวลาในการอ่าน เขียน และพิจารณาห้วงความคิด ที่สามารถให้เราบันทึกเรื่องราว ข้อเขียน ความเรียงที่มากมายเพิ่มขึ้น

อย่างน้อยก็มีผู้คนที่สนใจ อ่าน รับรู้ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นได้เพิ่มมากขึ้น เพื่อตรวจสอบสิ่งที่เราคิด ตรวจสอบการรับรู้ และตรวจทานความเข้าใจของเรา ที่มีต่อผู้คน ชีวิต และโลก

ยินดีสำหรับของเล่นใหม่ครับ

 ปล.ส่วนรายละเอียดของคำหลักนั้น

ผมเข้าใจว่า กระบวนการจัดการความรู้ อาจต้องการจัดระบบ ระเบียบ และหมวดหมู่ของความเข้าใจ ข้อเขียน และองค์ความรู้ที่เกิดการแลกเปลี่ยน ได้เพิ่มเติมและต่อยอดให้มากขึ้น