| อนุทิน ... ๖๗๕๖ |

"ข้อเท็จจริงที่เกี่ยวกับการบ่น"

1. ไม่มีใครในโลกชอบฟังเสียงบ่น ถ้าบ่นให้ต้นไม้ฟังทุกวัน มันจะตายเร็ว บ่นให้หมาได้ยิน มันจะอายุสั้น สามีที่ภรรยาขี้บ่นมักจากโลกไปก่อน (บางทีอาจเป็นความโชคดีอย่างหนึ่ง!)

2. การบ่นไม่แก้ปัญหา การบ่นอาจเป็นกลไกของร่างกายในการบรรเทาความทุกข์ลงบ้าง แต่ไม่ช่วยให้ทุกข์นั้นหายไป เพราะมันเป็นแค่การระบาย ไม่ใช่แก้ปัญหา บ่นจนปากแห้ง ลิ้นบวม คอแดง ก็ไม่สามารถเปลี่ยนโลกได้ บ่นจนตายก็ไม่สามารถทำให้แก้วชามที่แตกไปแล้วกลับคืนดังเดิมได้

3. การบ่นอาจเป็นการสร้างปัญหาใหม่ขึ้นมา เช่น ทำให้คนรอบตัวเครียด เหมือนควันบุหรี่รบกวนคนอื่น บางครั้งการบ่นอาจทำให้คนอื่นรำคาญและขว้างอะไรใส่เรา บางครั้งทะเลาะกับคนอื่นซึ่งรำคาญเสียงบ่นของเรา

วินทร์ เลียววาริณ

เป็นอีกวันที่การดูจิตลึกๆของตัวเอง ว่า ไม่มีอะไรทุกสิ่งอย่าง ที่จะเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็น....

แม้แต่จิตใจของเราเอง ก็เช่นกัน....

เทอมนี้สอนกันเยอะมากทั้งสองคน ไม่น่าเชื่อเลยว่าเราตั้งใจจะใช้เวลาทำงานด้านอื่นๆ มากกว่าการสอนในมหาวิทยาลัยแล้วแท้ๆ แต่จับพลัดจับผลูกลายเป็นต้องสอนกันเยอะในเทอมนี้ไป หวังว่าคงจะสามารถปรับตัวได้ภายในเวลาไม่นานนี้แล้วหลังจากนั้นก็คงมีเวลาทำอย่างอื่นที่อยากทำต่อไป

กำลังได้นั่งอ่านอนุทินเป็นครั้งแรกของปี ทำไมปีนี้ตั้งแต่เปิดเทอมมาไม่สามารถจัดการเวลาได้เลย

• สอนวิชาใหม่ เปิดเทอมเวลาใหม่ เตรียมตัวไม่ทัน
• ClassStart มีผู้ใช้งานมากขึ้น มีคนเจอ bug มากขึ้นต้องใช้เวลาแก้ไข bug ก่อน เด็กส่งการบ้านไม่ได้หรือสอบไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่ เปิดให้บริการเขาแล้วก็ต้องรับผิดชอบ
• พยายามพัฒนา mobile applications ต้องใช้เวลาเรียนรู้สิ่งใหม่เยอะมากภายในเวลาอันสั้น
• ตลาดทุนโลกผันผวนหนัก ต้องนั่งคิดนั่งวิเคราะห์เยอะ หาโอกาสสร้างรายได้โดยที่ไม่ตกเป็นเหยื่อของคนอื่นยากขึ้นเรื่อยๆ

หวังว่าการจัดการเวลาคงทำได้ดีขึ้นภายในเวลาไม่ช้านี้