9  มิ.ย. 54

วันนี้เป็นวันไหว้ครูที่โรงเรียน  เด็กๆ ตั้งใจทำพานกันมาด้วยใจจดจ่อ

อย่าง ม.1/3 ห้องครูแอนที่แม่เค้าติดอบรม  2  วัน  แต่เค้าก็ได้แม่เค้าอีกคนคือ น้องครูโต้งช่วยดูแลให้  ก็ออกมาเป็นรูปร่างที่สวยงามสร้างสรรค์เหมือนกันแฮะ...ไอ้ตัวกะเปี๊ยกของชั้น...ทำกันได้เหมือนกันนะเนี่ย...

เสร็จพิธี....ครูแอนมายืนคุยกับคุณครูอีก  2  ท่านเรื่องที่ไปอบรมมา  เหลือบไปเห็นกลุ่มลูกศิษย์เก่าปีที่แล้วส่งสายตาให้ครูรีบๆ จบการสนทนาโดยไว  ว่าแล้วครูแอนก็แพ้ภัยสายตาเหล่านั้น  เดินเลี่ยงออกมาอย่างเสียมิได้  เจ้ากลุ่มลูกๆ ปีที่แล้วกลุ่มใหญ่ก็กรูกันเข้ามาไหว้ครูเก่าจนทำให้ครูปลาบปลื้มเป็นล้นพ้น  บ้างขอกอด...  ก็ได้กอด  กอดครู...ที่เป็นเหมือนแม่คนที่ 2 ในชีวิต  เดินต่อมาอีกหน่อย  เด็ก ม.5  กลุ่มลูกศิษย์เก่าเมื่อ 2 ปีที่แล้ว  เข้ามาสกัดด่านเชิญครูนั่งก่อน  แล้วพวกเค้าก็นั่งลงบนพื้นกราบครูจนทำเอาครูเองก็เกือบน้ำตาร่วงด้วยอาการดีใจที่เค้ายังไม่ลืมครูคนเก่าคนนี้   

ที่ประหลาดใจยิ่งกว่า  เมื่อ....มีเด็กน้อย ม.1/4 ตัวอ้วนๆ คนนึง ที่ครูแอนเองก็ไม่ใช่ที่ปรึกษาของเค้าชื่อ..เจ้าเวย์  คุยข้ามแถวมาที่ครูแอนในตอนเช้าว่า "แม่แอน..ของพี่เวิร์ล....ผมจะเรียกครูว่า...แม่แอน...ด้วยให้เหมือนที่พี่เวิร์ลเรียก"  "อ้าว..."  อะไรล่ะเนี่ย   เลยถามไปถามมาได้ความว่าเป็นน้องชายคนสุดท้องของเจ้าเวิร์ลลูกศิษย์ตัวอ้วนที่สุดในชีวิตของครูแอน  แถมเจ้าเวิร์ลนี่ก็ไม่ใช่ลูกศิษย์ในที่ปรึกษาด้วยอีกต่างหาก  แต่เราก็เป็นครู-ศิษย์กัน  ครูแอนสอนภาษาอังกฤษเจ้าเวิร์ลมา  2  ปีเต็มๆ จนเค้าจบชั้น ม.3  นี่คงจะไปเล่าอะไรๆ ไว้เยอะให้พ่อน้องชายตัวอ้วนเกือบๆพอกันฟังเป็นแน่แล้ว  เลยออกมารูปนี้แหง๋ๆ

แต่ก็เอาวะ " แม่แอนของพี่เวิร์ล"  กับ "แม่แอน (ของไอ้เวย์)" เอาไงก็ว่ากันมา

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว  แต่ก็น่ารักดีแฮะ คิคิคิ