• เมื่อคืนนั่งเตรียมวาระการประชุมประจำเดือนไป ฟังเพลงไป สุดแสนจะเพลิดเพลินเจริญใจ ด้วยบรรยากาศยามดึกเงียบ ๆ เพลงเพราะ ๆ  พอมองนาฬิกาบอกเวลา เกือบตี 3 จึงรีบเข้านอน ตื่นเช้าวันนี้อากาศพิลึกพิลั่น จะหนาว  จะร้อน จะฝน ก็ไม่แจ้งชัด  ทำให้ปวดหัวเป็นกำลัง ต้องประทังด้วยยาแก้แพ้ไว้ก่อน แล้วก็ตามติดด้วยกาแฟ เป็นสูตรเฉพาะของก้ามกุ้ง (ห้ามลอกเลียนแบบเด็ดขาด) วันนี้จะประชุมครูยังไม่รู้จะประชุมได้จบรายการหรือไม่  เพราะสังขารเริ่มประท้วงอีกแล้วครับ เจ้านายยยยยย !

71028  ขอบคุณหลาย ๆ ครับ  ก็บ่เป็นหยังดอกครับ ยังพอมีเวลาหายใจอยู่ ก็ต้องทำให้ดีที่สุดอ่ะนะ  ขอบคุณอีกหมื่น ๆ ครั้ง

• หมดไปอีกวันสำหรับงาน  งาน และงาน
• ช่วงนี้ปิดเทอม แต่เหมือนไม่ได้ปิด ภารกิจมากมายไม่เว้นวัน
• คุณครูว่าที่ คศ.3 ที่ฝากฝังชีวิตไว้ก็เริ่มใจคอไม่ดี
• เพราะคนช่วยดูช่วยแก้ไขก็ยังไม่ว่างเลยสักวัน
• แต่....ก็คงต้องเร่งให้ทุกอย่างจบลงด้วยดี

• เช้าวันนี้ฟ้าครึ้มตั้งแต่เริ่มสาง 
• สองโมงเช้าวันนี้จะไปร่วมงานทำบุญขึ้นบ้านใหม่ของเพื่อนสนิท
• บ่ายกลับมาประชุมครูที่โรงเรียนด้วยมีข้อราชการหลายอย่างที่ต้องแจ้งให้ครูได้ทราบและปฏิบัติในระยะนี้
•   ปิดเทอมครูหลายคนแยกย้ายกันไป กว่าจะตามตัวกันได้  เห็นใจครูเหมือนกัน เปิดเทอมก็อยากมีเวลาเป็นส่วนตัว  แต่ภาระหน้าที่มันไม่มีปิดเทอมนี่

กลับจากประชุมถึงบ้านก่อนค่ำ  เหนื่อยใจอย่างบอกไม่ถูก  หาสาเหตุไม่เจอว่าเป็นเพราะงานหรือเพราะอะไรกันแน่  รู้สึกเหมือนไม่อยากจะเป็นตัวตนของตัวเอง คิดว่า เพราะเราอยู่และรับรู้อะไร ๆ   มากเกินไปหรื่อเปล่า....??

• วันนี้แทบไม่ได้งานเลย  ได้แต่เพลง ฟังเพลงเพลิน ๆ คลายเครียด ขี้เกียจทำงาน...............
• เจ้าของผลงานว่าที่ คศ.3 ก็เร่งจะขอให้ช่วยดูงานให้อย่างเร็ว ๆ
• จะอ้วกแล้วครับพี่น้องงงงงงงงง.....!!!!

คงเป็นการเจ็บป่วยเป็นครั้งแรกในรอบ 3-4  ปี  ทำให้คิดว่า ในวัยที่สังขารร่วงโรย ต่อให้สุขภาพแข็งแรงเพียงใด ก็ต้องเป็นไปตามสัจธรรม  เกิด  แก่  เจ็บตาย   แต่งานก็ยังรอ  รอ  และรอ  ส่งกาแฟแก่ ๆ เป็นทัพหลังเข้าไปสมทบกับยาแก้ไข้ที่เป็นทัพหน้า  ตะลุมบอนกับพิษไข้  จึงทั้งมึนทั้งเมา  ทั้งงง  หยิบสมุดหมายเหตุรายวันจะเขียน แต่ตาก็ลายไปหมด......!!

• เช้าวันนี้   เป็นเช้าวันอาทิตย์ที่สาหัสจริง ๆ
• เตรียมเอกสารเข้าประชุมที่ สพป. ช่วงบ่าย
• เช้าแวะเข้า  รร. สะสางงาน
• และเพิ่มเติม ทำกิจกรรมส่ง  มสธ. ให้ทันวันที่ 15  ก.ย. นี้
• ชีวิตที่ " แต่ง " กับงาน นี่หนุกหนานจริง ๆ

• 
• ขอคุณหลายเหลือ  และเหลือหลายครับคุณกีตาร์  ที่ให้กำลังใจ
• บ่เป็นหยังครับ  ทำอะไรไม่ทันก็  " ทำใจ "  ปล่อยไปเรื่อย ๆ ครับ
• เครื่องจักรยังมีเวลาต้องพัก  คนก็ต้องผ่อนไปตามสภาพ
• ขอบคุณหลาย ๆ ในความห่วงใย และน้ำใจที่กรุณา

• วันนี้มีแต่งาน  งาน  งาน  งาน  ฯลฯ  จนไม่อยากทำอะไรแล้ว
• เดือนแห่งการปิดงบประมาณ  เหมือนจะปิดลมหายใจไปด้วย
• ฮ่วย......!!

• สองวันมานี่ ผมแทบไม่ได้ไปไหนเลย  ต้องปลีกเวลาช่วยดูงาน คศ. 3 ให้เพื่อนครูที่เอามาให้ช่วยแนะนำ ยังค้างอยู่อีกสองสามคน  เพราะเวลาที่กำหนดส่งใกล้เข้ามา  ผมก็ยังไม่ได้ดูให้สักเท่าไร  บางคนก็ถึงกับอาจจะต้องเรียบเรียงใหม่ตั้งแต่ต้น .... 
• งานอื่น ๆ ก็ประเดประดัง  ต้องเข้าอบรม  ต้องสะสางงานอีกหลายเรื่อง จนต้องถามตัวเองว่า  นี่มันอาชีพอะไรกันแน่....

• ช่วงนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยมี สติ + สตางค์ เป็นของตัวเองเอาเสียเลย  วันนี้ฝนตกหนัก  ต้องติดฝนอยู่กับ เด็ก ๆ และคุณครูหลายคนจนเย็น รวมทั้งคนงานที่กำลังก่อสร้างโรงอาหารหลังใหม่ด้วย
• เย็นมาก  ฝนปรอย ๆ แต่ทุกคนก็ต้องรีบฝ่าฝนกลับ เพราะเกรงว่าถ้ารอต่อไปอาจจะต้องค้างอยู่โรงเรียน เพราะฝนอาจจะเทกระหน่ำอีก
• ฝนตก  พืชพรรณก็ดีใจ  แต่ถ้าฝนมากไป  ก็คงเศร้าใจเพราะน้ำท่วม

• เย็นมาก ๆ วันหนึ่งกลับเข้าบ้านกดรีโมทเปิดทีวี ไม่ได้ตั้งใจจะดูรายการอะไรเป็นพิเศษหรอก ( เพราะไม่เคยติดรายการทีวี ) บังเอิญเปิดไปเจอภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง ตัวแสดงแต่งชุดกิโมโน  ดูดาราหน้าตาคุ้น ๆ จึงดูอยู่สักครู่ จึงรู้ว่า เป็นภาพยนตร์เรื่อง "สงครามชีวิตโอชิน" ซึ่งเคยเป็นภาพยนตร์โทรทัศน์มานับสิบปีแล้ว ครั้งนั้น คุณแม่กับน้อง ๆ ของผมดูจนติด ผมจึงได้ดูด้วย  นับว่าเป็นภาพยนตร์ที่มีเนื้อหาสาระน่าชมเรื่องหนึ่ง แต่จำไม่ค่อยได้ในรายละเอียด  จำได้คร่าว ๆ ว่า โอชินเป็นตัวอย่างที่สอนให้คนรู้จักอดทน ไม่ย่อท้อ และสู้กับปัญหาของชีวิตทุกรูปแบบได้ยอดเยี่ยม ไม่น้ำเน่าเหมือนละครไทยหลาย ๆ เรื่อง   เรื่องของโอชิน สอนใจได้ดีครับ ว่าแต่  ตอนนี้กลับมาฉายช่องไหนก็ไม่รู้  จำไม่ได้ครับ

• อารมณ์ร้าย ๆ มันฝังรากหยั่งลึกในกมลสันดานคนอย่างถาวรจริง ๆ นะ โดยเฉพาะ คนที่หลงตัว ลืมตน  คิดว่าตัวเองวิเศษเลอเลิศกว่าชาวโลกคนใด  มองเห็นคนอื่นเลวร้าย  ต่ำต้อยกว่าตนไปทั้งหมด  นี่แหละหนา กิเลสบังตา  บาปบังใจจริง ๆ  น่าสงสาร  สังคมใด  บ้านใด  เมืองใด  มีคนประเภทนี้ปะปนอยู่ ก็ย่อมทำให้ สังคมนั้น  บ้านนั้น  เมืองนั้น พัฒนายากยิ่ง
• ฉันใด  ก่อนสอนใคร  ควรมองย้อน  สอนตัวเราเองก่อนเป็นดีที่สุด  สาธุ

กลับจากประชุมผู้บริหารโรงเรียน  ตั้งใจจะเข้าโรงเรียนเพราะงานยังมีให้สะสางอีกโข  แต่มีภาระอื่นต้องทำก่อน   งานโรงเรียนเปลี่ยนมาใหม่ ๆ ตลอดเวลา ครูเก่า ๆ อย่างเราตามแทบไม่ทัน

• นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ตั้งแต่เช้าจนถึงขณะนี้  งานมากมายเรียงแถวเข้ามาให้ได้ทำ  แต่ก็ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน  ฟังเพลง  เข้ามาดูบันทึกหลาย ๆ บันทึกในโกทูโน  ได้เห็นบันทึกที่แตกต่างกันไป  ได้ข้อคิดหลาย ๆ อย่าง  บางบันทึกก็ทำให้ขำมาก ๆ  เรียกว่า  ขำกลิ้ง.....อ่ะ ๆๆๆๆๆๆๆ  เป็นไปได้นะ..!!

จะว่ากันไปแล้ว  ยังข้องใจอยู่อย่างหนึ่งว่า  ทำไมการเขียนกลอนจึงมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของคนที่อ่านหลายต่อหลายคนนัก   นักกลอน นักเขียน ก็เปรียบได้กับศิลปิน  ที่อารมณ์มักอ่อนไหว  ละเอียดอ่อน  จึงสามารถบังคับตัวอักษรให้พลิ้วไหวไปตามแรงของอารมณ์ในช่วงนั้น  มันเป็นอารมณ์ของศิลปิน ไม่ใช่อารมณ์ของคนอ่าน  ....  แต่ผลกลับกลายเป็น....อารมณ์ของคนอ่านไปได้นะ

           ก็แปลกใจอยู่ครามครัน

• เมื่อรักจะปีนไปให้ถึงยอดไม้
• จะหวั่นอะไรกับกิ่งเกี่ยวเรียวหนาม
• ข้ามได้ก็ต้องข้าม
• หรือบางครั้งก็ต้องหักริดรานให้พ้นทางไป
• เป็นคนต้องเดินหน้า
• ไขว่คว้าให้ได้สิ่งที่ฝันใฝ่
• อาวุธคือ....กำลังใจ
• ฟาดฟันให้ .....  ถึงปลายทาง

กลับมาโกทูโนอีกครั้ง  ด้วยเหตุผลส่วนตัวบางประการ  ต้องขอขอบคุณเพื่อนพ้องน้องพี่ชาวโกทูโนที่ไม่เคยลืมนายก้ามกุ้ง  ยังมีไมตรีจิตและมิตรภาพที่งดงามเช่นเดิม  "  อยากขอบคุณสักพันครั้ง....ฉันว่ามันคงยังน้อยไป......."

วันนี้ คงเป็นวันสุดท้ายที่นายก้ามกุ้งจะเข้ามาในโกทูโน  ต้องขออภัยเพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่ผมไม่ได้เข้าไปลาด้วยตนเอง  การไปของผมในครั้งนี้  ผมไปเพื่อยุติปัญหาบางอย่างของคนบางกลุ่ม ที่คงไม่อยากเห็นชื่อผมในโกทูโน  การไปของผมคงช่วยให้เขาสบายใจ  สบายตาขึ้น  ขอบคุณเพื่อนบางคน ที่ช่วยทำให้ผมตัดสินใจยุติงานเขียนของตัวเอง  ทั้ง ๆ ที่ผมรักงานเขียนมากที่สุด แต่ผมก็ต้องไปครับ 1 ปีกับ 1 เดือน กับ 23  วัน ในโกทูโน ทำให้ผมเข้าใจอะไร ๆ ขึ้นมามาก  โดยเฉพาะจิตใจของคนในโลกไซเบอร์  ไม่มีตัวตน แต่เต็มไปด้วย อารมณ์  ผมไม่มีเจตนาที่จะสร้างความเสียหายหรือเดือดร้อนให้ใคร  แต่หากการกระทำด้วยความบริสุทธิ์ใจของผมจะทำให้หลาย ๆ คนไม่พอใจ ผมก็ขออโหสิกรรมด้วยครับ  ผมคงไม่กลับมาอีกแล้วครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจของหลาย ๆ คน ขอให้ทุก ๆ คนโชคดี   จากใจ....นายก้ามกุ้ง