กิตติพัฒน์
กิตติพัฒน์ กุ้ง วงศ์พรหมมินทร์

อนุทินล่าสุด


กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • เมื่อคืนนั่งเตรียมวาระการประชุมประจำเดือนไป ฟังเพลงไป สุดแสนจะเพลิดเพลินเจริญใจ ด้วยบรรยากาศยามดึกเงียบ ๆ เพลงเพราะ ๆ  พอมองนาฬิกาบอกเวลา เกือบตี 3 จึงรีบเข้านอน ตื่นเช้าวันนี้อากาศพิลึกพิลั่น จะหนาว  จะร้อน จะฝน ก็ไม่แจ้งชัด  ทำให้ปวดหัวเป็นกำลัง ต้องประทังด้วยยาแก้แพ้ไว้ก่อน แล้วก็ตามติดด้วยกาแฟ เป็นสูตรเฉพาะของก้ามกุ้ง (ห้ามลอกเลียนแบบเด็ดขาด) วันนี้จะประชุมครูยังไม่รู้จะประชุมได้จบรายการหรือไม่  เพราะสังขารเริ่มประท้วงอีกแล้วครับ เจ้านายยยยยย !


ความเห็น (3)

อ่านทีไรก็มีวาทะที่น่าอ่าน

หายไปนานมากๆ เลยจ้า พี่กุ้ง เป็นไงบ้างคะ ส่งความคิดฮอดเด้อค่า

พี่ครูก้ามกุ้ง นี่น้องครูหมูจ๋านะคะ ยังไม่ก้าวหน้าถึงไหนเลยค่ะซ้ำยังป่วยอีกตอนนี้รักษาตัวและอ่านหนังสือไปด้วย หนูจะลองสอบดูอีกครั้งค่ะพี่ หนนี้ไปแม่ฮ่องสอน จะตามฝันไปเรื่อยๆจนกว่าถึงวันของเราหนูจะพยายามค่ะ แวะมาทักทายให้คลายคิดถึงนิดนึงค่ะรักษาสุขภาพด้วยนะคะ หนุ่มเหลือน้อยแล้วนี่คะ อิ อิ อิ

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ

71028  ขอบคุณหลาย ๆ ครับ  ก็บ่เป็นหยังดอกครับ ยังพอมีเวลาหายใจอยู่ ก็ต้องทำให้ดีที่สุดอ่ะนะ  ขอบคุณอีกหมื่น ๆ ครั้ง



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • หมดไปอีกวันสำหรับงาน  งาน และงาน
  • ช่วงนี้ปิดเทอม แต่เหมือนไม่ได้ปิด ภารกิจมากมายไม่เว้นวัน
  • คุณครูว่าที่ คศ.3 ที่ฝากฝังชีวิตไว้ก็เริ่มใจคอไม่ดี
  • เพราะคนช่วยดูช่วยแก้ไขก็ยังไม่ว่างเลยสักวัน
  • แต่....ก็คงต้องเร่งให้ทุกอย่างจบลงด้วยดี


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • เช้าวันนี้ฟ้าครึ้มตั้งแต่เริ่มสาง 
  • สองโมงเช้าวันนี้จะไปร่วมงานทำบุญขึ้นบ้านใหม่ของเพื่อนสนิท
  • บ่ายกลับมาประชุมครูที่โรงเรียนด้วยมีข้อราชการหลายอย่างที่ต้องแจ้งให้ครูได้ทราบและปฏิบัติในระยะนี้
  •   ปิดเทอมครูหลายคนแยกย้ายกันไป กว่าจะตามตัวกันได้  เห็นใจครูเหมือนกัน เปิดเทอมก็อยากมีเวลาเป็นส่วนตัว  แต่ภาระหน้าที่มันไม่มีปิดเทอมนี่

 



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ

กลับจากประชุมถึงบ้านก่อนค่ำ  เหนื่อยใจอย่างบอกไม่ถูก  หาสาเหตุไม่เจอว่าเป็นเพราะงานหรือเพราะอะไรกันแน่  รู้สึกเหมือนไม่อยากจะเป็นตัวตนของตัวเอง คิดว่า เพราะเราอยู่และรับรู้อะไร ๆ   มากเกินไปหรื่อเปล่า....??



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • วันนี้แทบไม่ได้งานเลย  ได้แต่เพลง ฟังเพลงเพลิน ๆ คลายเครียด ขี้เกียจทำงาน...............
  • เจ้าของผลงานว่าที่ คศ.3 ก็เร่งจะขอให้ช่วยดูงานให้อย่างเร็ว ๆ
  • จะอ้วกแล้วครับพี่น้องงงงงงงงง.....!!!!


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ

คงเป็นการเจ็บป่วยเป็นครั้งแรกในรอบ 3-4  ปี  ทำให้คิดว่า ในวัยที่สังขารร่วงโรย ต่อให้สุขภาพแข็งแรงเพียงใด ก็ต้องเป็นไปตามสัจธรรม  เกิด  แก่  เจ็บตาย   แต่งานก็ยังรอ  รอ  และรอ  ส่งกาแฟแก่ ๆ เป็นทัพหลังเข้าไปสมทบกับยาแก้ไข้ที่เป็นทัพหน้า  ตะลุมบอนกับพิษไข้  จึงทั้งมึนทั้งเมา  ทั้งงง  หยิบสมุดหมายเหตุรายวันจะเขียน แต่ตาก็ลายไปหมด......!!



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • เช้าวันนี้   เป็นเช้าวันอาทิตย์ที่สาหัสจริง ๆ
  • เตรียมเอกสารเข้าประชุมที่ สพป. ช่วงบ่าย
  • เช้าแวะเข้า  รร. สะสางงาน
  • และเพิ่มเติม ทำกิจกรรมส่ง  มสธ. ให้ทันวันที่ 15  ก.ย. นี้
  • ชีวิตที่ " แต่ง " กับงาน นี่หนุกหนานจริง ๆ


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • Ico64
  • ขอคุณหลายเหลือ  และเหลือหลายครับคุณกีตาร์  ที่ให้กำลังใจ
  • บ่เป็นหยังครับ  ทำอะไรไม่ทันก็  " ทำใจ "  ปล่อยไปเรื่อย ๆ ครับ
  • เครื่องจักรยังมีเวลาต้องพัก  คนก็ต้องผ่อนไปตามสภาพ
  • ขอบคุณหลาย ๆ ในความห่วงใย และน้ำใจที่กรุณา


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • วันนี้มีแต่งาน  งาน  งาน  งาน  ฯลฯ  จนไม่อยากทำอะไรแล้ว
  • เดือนแห่งการปิดงบประมาณ  เหมือนจะปิดลมหายใจไปด้วย
  • ฮ่วย......!!


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • สองวันมานี่ ผมแทบไม่ได้ไปไหนเลย  ต้องปลีกเวลาช่วยดูงาน คศ. 3 ให้เพื่อนครูที่เอามาให้ช่วยแนะนำ ยังค้างอยู่อีกสองสามคน  เพราะเวลาที่กำหนดส่งใกล้เข้ามา  ผมก็ยังไม่ได้ดูให้สักเท่าไร  บางคนก็ถึงกับอาจจะต้องเรียบเรียงใหม่ตั้งแต่ต้น .... 
  • งานอื่น ๆ ก็ประเดประดัง  ต้องเข้าอบรม  ต้องสะสางงานอีกหลายเรื่อง จนต้องถามตัวเองว่า  นี่มันอาชีพอะไรกันแน่....


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • ช่วงนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยมี สติ + สตางค์ เป็นของตัวเองเอาเสียเลย  วันนี้ฝนตกหนัก  ต้องติดฝนอยู่กับ เด็ก ๆ และคุณครูหลายคนจนเย็น รวมทั้งคนงานที่กำลังก่อสร้างโรงอาหารหลังใหม่ด้วย
  • เย็นมาก  ฝนปรอย ๆ แต่ทุกคนก็ต้องรีบฝ่าฝนกลับ เพราะเกรงว่าถ้ารอต่อไปอาจจะต้องค้างอยู่โรงเรียน เพราะฝนอาจจะเทกระหน่ำอีก
  • ฝนตก  พืชพรรณก็ดีใจ  แต่ถ้าฝนมากไป  ก็คงเศร้าใจเพราะน้ำท่วม


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • เย็นมาก ๆ วันหนึ่งกลับเข้าบ้านกดรีโมทเปิดทีวี ไม่ได้ตั้งใจจะดูรายการอะไรเป็นพิเศษหรอก ( เพราะไม่เคยติดรายการทีวี ) บังเอิญเปิดไปเจอภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง ตัวแสดงแต่งชุดกิโมโน  ดูดาราหน้าตาคุ้น ๆ จึงดูอยู่สักครู่ จึงรู้ว่า เป็นภาพยนตร์เรื่อง "สงครามชีวิตโอชิน" ซึ่งเคยเป็นภาพยนตร์โทรทัศน์มานับสิบปีแล้ว ครั้งนั้น คุณแม่กับน้อง ๆ ของผมดูจนติด ผมจึงได้ดูด้วย  นับว่าเป็นภาพยนตร์ที่มีเนื้อหาสาระน่าชมเรื่องหนึ่ง แต่จำไม่ค่อยได้ในรายละเอียด  จำได้คร่าว ๆ ว่า โอชินเป็นตัวอย่างที่สอนให้คนรู้จักอดทน ไม่ย่อท้อ และสู้กับปัญหาของชีวิตทุกรูปแบบได้ยอดเยี่ยม ไม่น้ำเน่าเหมือนละครไทยหลาย ๆ เรื่อง   เรื่องของโอชิน สอนใจได้ดีครับ ว่าแต่  ตอนนี้กลับมาฉายช่องไหนก็ไม่รู้  จำไม่ได้ครับ


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • อารมณ์ร้าย ๆ มันฝังรากหยั่งลึกในกมลสันดานคนอย่างถาวรจริง ๆ นะ โดยเฉพาะ คนที่หลงตัว ลืมตน  คิดว่าตัวเองวิเศษเลอเลิศกว่าชาวโลกคนใด  มองเห็นคนอื่นเลวร้าย  ต่ำต้อยกว่าตนไปทั้งหมด  นี่แหละหนา กิเลสบังตา  บาปบังใจจริง ๆ  น่าสงสาร  สังคมใด  บ้านใด  เมืองใด  มีคนประเภทนี้ปะปนอยู่ ก็ย่อมทำให้ สังคมนั้น  บ้านนั้น  เมืองนั้น พัฒนายากยิ่ง
  • ฉันใด  ก่อนสอนใคร  ควรมองย้อน  สอนตัวเราเองก่อนเป็นดีที่สุด  สาธุ


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ

กลับจากประชุมผู้บริหารโรงเรียน  ตั้งใจจะเข้าโรงเรียนเพราะงานยังมีให้สะสางอีกโข  แต่มีภาระอื่นต้องทำก่อน   งานโรงเรียนเปลี่ยนมาใหม่ ๆ ตลอดเวลา ครูเก่า ๆ อย่างเราตามแทบไม่ทัน



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ตั้งแต่เช้าจนถึงขณะนี้  งานมากมายเรียงแถวเข้ามาให้ได้ทำ  แต่ก็ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน  ฟังเพลง  เข้ามาดูบันทึกหลาย ๆ บันทึกในโกทูโน  ได้เห็นบันทึกที่แตกต่างกันไป  ได้ข้อคิดหลาย ๆ อย่าง  บางบันทึกก็ทำให้ขำมาก ๆ  เรียกว่า  ขำกลิ้ง.....อ่ะ ๆๆๆๆๆๆๆ  เป็นไปได้นะ..!!


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ

จะว่ากันไปแล้ว  ยังข้องใจอยู่อย่างหนึ่งว่า  ทำไมการเขียนกลอนจึงมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของคนที่อ่านหลายต่อหลายคนนัก   นักกลอน นักเขียน ก็เปรียบได้กับศิลปิน  ที่อารมณ์มักอ่อนไหว  ละเอียดอ่อน  จึงสามารถบังคับตัวอักษรให้พลิ้วไหวไปตามแรงของอารมณ์ในช่วงนั้น  มันเป็นอารมณ์ของศิลปิน ไม่ใช่อารมณ์ของคนอ่าน  ....  แต่ผลกลับกลายเป็น....อารมณ์ของคนอ่านไปได้นะ

           ก็แปลกใจอยู่ครามครัน



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • เมื่อรักจะปีนไปให้ถึงยอดไม้
  • จะหวั่นอะไรกับกิ่งเกี่ยวเรียวหนาม
  • ข้ามได้ก็ต้องข้าม
  • หรือบางครั้งก็ต้องหักริดรานให้พ้นทางไป
  • เป็นคนต้องเดินหน้า
  • ไขว่คว้าให้ได้สิ่งที่ฝันใฝ่
  • อาวุธคือ....กำลังใจ
  • ฟาดฟันให้ .....  ถึงปลายทาง


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ

กลับมาโกทูโนอีกครั้ง  ด้วยเหตุผลส่วนตัวบางประการ  ต้องขอขอบคุณเพื่อนพ้องน้องพี่ชาวโกทูโนที่ไม่เคยลืมนายก้ามกุ้ง  ยังมีไมตรีจิตและมิตรภาพที่งดงามเช่นเดิม  "  อยากขอบคุณสักพันครั้ง....ฉันว่ามันคงยังน้อยไป......."



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ

วันนี้ คงเป็นวันสุดท้ายที่นายก้ามกุ้งจะเข้ามาในโกทูโน  ต้องขออภัยเพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่ผมไม่ได้เข้าไปลาด้วยตนเอง  การไปของผมในครั้งนี้  ผมไปเพื่อยุติปัญหาบางอย่างของคนบางกลุ่ม ที่คงไม่อยากเห็นชื่อผมในโกทูโน  การไปของผมคงช่วยให้เขาสบายใจ  สบายตาขึ้น  ขอบคุณเพื่อนบางคน ที่ช่วยทำให้ผมตัดสินใจยุติงานเขียนของตัวเอง  ทั้ง ๆ ที่ผมรักงานเขียนมากที่สุด แต่ผมก็ต้องไปครับ 1 ปีกับ 1 เดือน กับ 23  วัน ในโกทูโน ทำให้ผมเข้าใจอะไร ๆ ขึ้นมามาก  โดยเฉพาะจิตใจของคนในโลกไซเบอร์  ไม่มีตัวตน แต่เต็มไปด้วย อารมณ์  ผมไม่มีเจตนาที่จะสร้างความเสียหายหรือเดือดร้อนให้ใคร  แต่หากการกระทำด้วยความบริสุทธิ์ใจของผมจะทำให้หลาย ๆ คนไม่พอใจ ผมก็ขออโหสิกรรมด้วยครับ  ผมคงไม่กลับมาอีกแล้วครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจของหลาย ๆ คน ขอให้ทุก ๆ คนโชคดี   จากใจ....นายก้ามกุ้ง



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • เพียงอารมณ์ปรารถนา ตัญหา  ราคะ
  • เพียงไม่สมปรารถนา
  • เพียงไม่เป็นไปตามความต้องการ
  • อารมณ์แห่งกิเลศ  สามารถบงการให้ทำได้ทุกอย่าง
  • ทำลายให้ย่อยยับไปกับมือ
  • โดยไม่มองดูเลยว่า  สิ่งที่ทำลงไปมันสมควรหรือไม่
  • ม้นเกิดประโยชน์อะไรกับตัวเอง กับคนที่ถูกกระทำ หรือแม้แต่กับคนที่เกี่ยวข้อง  ขอเพียงความสะใจเท่านั้นหรือ
  • ไร้สาระสิ้นดี  นี่หรือมนุษย์  ไร้สติ  ไร้สามัญสำนึก..!!


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ

  วันนี้ร้อนมาก ๆ แต่ความร้อนของอากาศก็คงไม่ได้ครึ่งของ ความร้อนรนกังวลใจห่วงหา...ห่วงใย...ที่เผาผลาญอยู่ในใจ... อำนาจแห่งอารมณ์.... มันเป็นเช่นนี้เอง  พยายามเอาสติเข้าควบคุม...วางใจเป็นกลาง ปล่อยไปให้เวลาเป็นเครื่องบำบัด  จึงพอทุเลา  แล้ว ณ เวลานี้  ความลงตัวก็บังเกิดแล้ว  ชีวิตถูกเขียนบทและกำกับไว้แล้ว  เราไม่มีสิทธิ์ไปเขียนบทหรือกำกับซ้ำ...



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ
  • ความเห็นแก่ตัว...หากมีอยู่ในจิตใจของผู้ใดเกินพิกัดแล้วไซร้  มนุษย์ผู้นั้น ย่อมทำได้ทุกอย่าง  เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่เขาปรารถนา  คน ๆ นั้น จะไม่คำนึงถึงความเหนื่อยยากลำบากของผู้อื่น  ไม่คำนึงถึงความเดือดร้อน ทุกข์ยากของใคร  ขอเพียงให้ได้สิ่งที่เขาต้องการมาสนองตัณหาราคะของเขาเท่านั้นเป็นพอ......ช่างชั่วช้าจริงหนอ.....น่าเวทนา


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ

" 1 วินาทีของการรอคอย   คือ 100 ปีของความทรมาน "  เป็นความรู้สึกที่แย่มาก ๆ แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อมนุษย์ไม่มีสิทธิ์กำหนดโชคชะตาของตัวเองได้  ก็คงต้องใช้ความอดทน  ต่อสู้กับพรหมลิขิต จนกว่าจะรู้แพ้รู้ชน



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

กิตติพัฒน์
เขียนเมื่อ

วันฟ้าดับ  วันสับสน   ไม่รู้ทิศทาง  รู้แต่เพียง  เป็นห่วงเธอที่สุด  เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม   ฉันยังมีเธออยู่ใช่ไหม   ลุกขึ้นสู้กับโชคชะตานะ  อย่าท้อถอย  เรากำลังทำแบบทดสอบชีวิตด้วยกันอยู่ใช่ไหม  มันยากจนเราไม่เคยคิดว่า จะทำได้ถุกแม้แต่เศษเสี้ยว แต่เราก็ต้องแบบทดสอบนี้ให้ผ่านให้ได้นะ  รวมใจเป็นหนึ่งเดียว  จับมือกันไว้ แล้วทำแบบทดสอบที่โหดร้ายนี้ให้ผ่านให้จงได้นะ ท่องเอาไว้นะ  ไม่มีอะไรจะทัดทานพลังใจที่แน่วแน่ของเราไปได้  สู้จ้ะ  สู้ต่อไปอย่าอ่อนแอ  แล้วเราจะไปถึงฝั่งฝันด้วยกัน



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท