เมื่อคืนจะเขียนอะไรหลายอย่างแต่ง่วงเสียก่อนพิมพ์ผิดๆถูกๆจึงมาบันทึกเพิ่มวันนี้ อยากเขียนถึงโรงเรียนที่ครูเต็กกอไปสอน นักเรียนตั้งใจเรียน ครูตั้งใจสอน มีความเอื้ออาทรต่อกันระหว่างชาวบ้านกับครู เชื่อแน่ว่า สมศ. ไม่เกี่ยว และสงสัยว่านโยบายเรียนฟรีจะถึงโรงเรียนนี้บางหรือเปล่าแต่ที่แน่ๆ ครูและนักเรียนได้อากาศบริสุทธ์จากธรรมชาติฟรี มีพืชผักจากป่าดงพงไพรฟรี (น่าอิจฉาสุดๆ) มีน้ำดื่มสะอาดจากธรรมชาติฟรีไม่ต้องซื้อน้ำขวดพลาสติกที่ทำให้ต้องรณรงค์ลดโลกร้อน(ของฟรีที่ไม่มีในเมืองหลวง) เห็นความตั้งใจของครูที่สอน ความชื่นชมของผู้ปกครองโดยเฉพาะเรื่องที่บอกว่าเด็กๆรู้จักในหลวงเพราะคุณครูสอนยิ่งชื่นชมคุณครูมากๆ ถึงครูไม่ใช่ครูชำนาญการ หรือเชี่ยวชาญแต่ครูคือครูจิตวิญญาน ขออวยพรให้ครูเต็กกอเป็นครูที่ถูกต้องงดงามต่อไปอย่าได้มีระบบระบอบที่หลอกครูให้ติดกับดักเลย
ไม่มีความเห็น
วันนี้คิดถึงเรื่องราวในวัยเด็ก(คนมีอายุมักจะเป็นใช่เปล่า)การเล่นที่ไม่เคยเห็นเด้กสมัยนี้เล่นกัน เช่น ตี่จับ หยอดหลุม ไม้หึ่ง ลูกข่าง หมากเก็บ หมากไม้ ลิงชิงหลัก โป้งแปะ นอกจากนี้ยังคิดถึงผลไม้ที่ไม่ต้องซื้อกินในวัยเด็กเพราะข้นตามป่าไม่มีราคาไม่มีใครหวง เช่น ฝรั่ง มะยม กระซำ ชมพู่น้ำดอกไม้ ลูกกระเมา ลูกกลิ้งก๊อม ลูกเล็บเหยี่ยว เป็นของกินของเล่นที่ไม่ต้องใช้เงิน แต่เดี๋ยวนี้ของกินของเล่นต้องใช้เงินซื้อ คนเราจึงต้องทำทุกอย่างเพื่อเงิน(จริงหรือ?)
ไม่มีความเห็น
วันนี้และหลายวันแล้วที่รู้สึกว่าทำตัวไม่มีสาระมีหลายอย่างที่ต้องปรับปรุงมีหลายฝันที่อยากทำแต่ยังไม่สามารถ
ไม่มีความเห็น