| อนุทิน ... ๔๐๓๘ |

"เข้าบันทึกที่เขียนเมื่อคืนไม่ได้"

มะขามโผล่ตลอดที่คลิกบันทึกที่เขียนตั้งแต่เมื่อคืนนี้

"เธอคือหัวใจ เธอคือทุกคำตอบ" ... (เธอคือ : Mr.Lazy feat.คิว สุวีระ บุญรอด)

"ศิลปะแห่งปุถุชน" ... (จักรวาลแห่งความรู้สึก : อนันตกาล)

ครับ อาจารย์ธวัชชัย ;)...

| อนุทิน ... ๔๐๓๕ |

"ตามหาสัจธรรม"

บันทึก ... ตามหาสัจธรรมเพื่อมานำหัวใจตัวเอง ณ วัดอุโมงค์ (สวนพุทธธรรม) เชียงใหม่ ... (๑)

เรามักจะชอบถามผู้อื่นอยู่เสมอ แต่บางทีเรากลับไม่เคยให้เวลากลับมาถามตัวเองเลย

สวัสดีเช้าวัน อังคาร.....

ท่ามกลางสภาวะอากาศที่ร้อนจัด

และข่าวสาร บ้านเมืองที่ยังคงดำเนินไป

ดังเช่นที่เห็นกันในทุกๆ วัน...

แต่เช้านี้มีข่าวที่ฟังแล้ว..ทำให้เกิดความรู้สึกประทับใจ

ที่มาภาพ : https://www.facebook.com/GoldCityMeD

เด็กชาย..ช่วยแม่กวาดถนน เพราะอยากช่วยแบ่งเบาภาระให้แม่และเป็นห่วงเรื่องสุขภาพ

แรกๆก็อายบ้างที่ทำแบบนี้ แต่คิดว่าไม่รู้ว่าเราจะได้ตอบแทนแม่เมื่อไหร่..สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือ

ช่วยเหลือ ในส่วนที่ช่วยได้....

(ความแน่นอนคือความ ไม่แน่นอน เราไม่สามารถรู้เลยว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร

จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเราเมื่อไหร่..จึงควรทำสิ่งดีดีให้คนที่เรารักในขณะที่ยังสามารถทำได้ค่ะ)

เรื่องนี้เคยได้ยินมาตอนสมัยเรียนม.ต้น เมื่อได้อ่านก็รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรืองที่ดีมากๆ จึงหามาเพราะอยากให้ทุกคนได้อ่านกัน

..........คุ๊กกี้ 1 ห่อกับการตัดสินคน..........

             ที่สนามบินนานาชาติระดับโลก มีนักธุรกิจหญิงแต่งตัวดี จำเป็นต้องรอเวลาถึง 3 ชั่วโมง
ในการเปลี่ยนเครื่องบินเพื่อไปจุดหมายปลายทาง เธอจึงตัดสินใจเดินไปซื้อหนังสือ 1 เล่ม และคุ๊กกี้ 1 ห่อ และเตรียมหาที่นั่งเพื่ออ่านและกิน ฆ่าเวลาไปพลาง ๆ เธอสอดส่ายมองหาที่นั่งได้ 1 แห่ง เมื่อนั่งลงก็เตรียมหนังสือและคุ๊กกี้ เพื่ออ่านและกินไปพลาง ๆ เธอสังเกตเห็นว่าข้าง ๆ เธอมีชายหนุ่มซึ่งนั่งเหยียดกายอย่างไม่สนใจใคร ว่าจะมีใครนั่งอยู่ข้าง ๆ เขาสักครู่หนึ่ง ขณะที่เธออ่านหนังสือ ชายหนุ่มก็หยิบขนมคุ๊กกี้ออกจากถุง ซึ่งวางอยู่ระหว่างคนทั้งสอง แล้วกินมันอย่างละชิ้นเธอมองด้วยความโกรธแต่ไม่ต้องการทำเรื่องวุ่นวาย เธอจึงทำเป็นไม่สนใจ
เธอเริ่มรู้สึกเบื่อที่จะกินคุ๊กกี้และเฝ้ามองนาฬิกา ในขณะที่ชายหนุ่มซึ่งเป็นผู้ขโมยไร้ยางอาย กำลังกินมันให้หมดสิ้นไป เธอเริ่มโมโหและคิดในใจว่า "ถ้าฉันไม่ใช่ผู้ดีมีการศึกษาแล้วละก็....ฉันจะชกหน้าเจ้าหมอนี้ให้แหลกไปเลย"ทุกครั้งที่เธอหยิบกิน 1 ชิ้น ชายหนุ่มก็หยิบมันกิน 1 ชิ้น ทั้งสองส่งสายตามองกัน เมื่อคุ๊กกี้เหลือเพียงชิ้นสุดท้าย เธอหยุดและอยากรู้ว่าชายหนุ่มจะทำอย่างไร ชายหนุ่มค่อย ๆ หยิบคุ๊กกี้ชิ้นสุดท้ายแล้วหักออกเป็น 2 ชิ้น ส่งให้เธอครึ่งชิ้นและกินเองครึ่งชิ้น เธอรับจากชายหนุ่มอย่างรวดเร็วและคิดในใจว่า"เขาช่างเป็นคนไร้มารยาทสุดๆช่างไร้การศึกษา ไม่มีแม้แต่พูดขอบคุณสักคำ" เธอลุกขึ้นหยิบข้าวของทั้งหมดแล้วตรงไปยังประตูขึ้นเครื่อง ไม่แม้แต่เหลียวหลังกลับมามองหัวขโมยผู้ไร้มารยาทซึ่งยังนั่งอยู่ที่เดิม ภายหลังจากขึ้นเครื่องและนั่งประจำที่อย่างสบาย  แล้วเธอก็หยิบหนังสือที่อ่านค้างอยู่ขึ้นมาอีกครั้ง  ในขณะที่หยิบหนังสือจากกระเป๋า ก็พบว่ามีขนมคุ๊กกี้ 1 ห่อเธอตกใจมาก  ถ้าคุ๊กกี้ของฉันยังอยู่ที่นี่ ก็แปลว่า.....คุ๊กกี้ห่อนั้นเป็นของชายหนุ่มที่แบ่งให้เธอกิน  เธอลุกขึ้นทันที แล้ววิ่งออกจากเครื่องบินไปยังที่นั่งของชายหนุ่ม แต่คงเหลือแต่ที่นั่งว่างเปล่า  มันสายไปเสียแล้วที่จะได้ขอโทษชายหนุ่ม ระหว่างเดินกลับเข้าเครื่อง เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ  เธอนั่นเองที่ไร้มารยาท   เป็นหัวขโมยที่ไร้การศึกษาตัวจริง..........มีกี่ครั้งในชีวิตของคนเรา ที่ค้นพบในภายหลังว่า "สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันไม่ใช่เรื่องจริง มันเป็นการเข้าใจผิด มีกี่ครั้งในชีวิตที่เราขาดความไว้วางใจผู้อื่น และทำให้เราตัดสินผู้อื่นจากความคิดเย่อหยิ่งของเราเอง ซึ่งห่างไกลจากความเป็นจริงมากมาย"

..........นี่แหละที่ทำให้เราต้องคิดซ้ำแล้วซ้ำอีกก่อนตัดสินผู้อื่น หลาย ๆ สิ่งไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น ควรมองผู้อื่นในแง่ดี แล้วคอยสงสัยตัวเองว่า

"เรามองโลกในแง่ดีพอแล้วหรือยัง?   เราเคยแบ่งปันอะไรแก่คนอื่นบ้างหรือไม่".......... 

          สมัยนี้คนเราก็มองเห็นแต่ตนเองจนบางครั้งก็มองข้ามเรื่องเล็กๆน้อยไป การแบ่งบันทำให้เราเสียอะไรบางอย่างไป แต่ถ้าเราคิดในแง่ดี เราจะรู้ว่าสิงที่ได้กลับคืนมาคืออะไร  ฉันคิดว่าถ้าเรารู้จักมองข้ามเรื่องเล็กๆน้อยๆไป เราจะมีความสุขมากขึ้น ที่สำคัญการขอโทษไม่ใช่เรื่องน่าอาย การให้อภัยก็เช่นกัน

ที่มา http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=25-06-2008&group=8&gblog=26

| อนุทิน ... ๔๐๓๑ |

"เรียนรู้"

"คิด" สิ่งใดก็เขียนถึงสิ่งที่ "คิด"
"อ่าน" สิ่งใดก็เขียนถึงสิ่งที่ "อ่าน"
"ฝัน" สิ่งใดก็เขียนถึงสิ่งที่ "ฝัน"
"เรียน" สิ่งใดก็เขียนถึงสิ่งที่ "เรียน"

เพียงแค่เรามีความพากเพียรและเรียนรู้ไปจนตาย

บ้านปลายดง ณ หางดอย, เชียงใหม่
๒๖ มีนาคม ๒๕๕๖

ภาพที่โพสต์ลงในเฟสบุ๊กเช้าวันนี้

ฉันชอบถ่ายภาพดอกไม้ มากกว่าการถ่ายภาพแนวอื่น ดอกไม้ให้ความสดชื่น ให้ความสวยงามผ่านดวงตาเข้าจิตใจ เมื่อจิตเข้าไปรับรู้อารมณ์แล้ว เวทนาขันธ์ ซี่งเป็นหนึ่งในห้าของขันธ์ห้า ก็เริ่มทำงาน เวทนาจะสร้างความรู้สึกให้เกิดขึ้นในใจว่า ชอบหรือไม่ชอบหรือเฉยๆ ส่วนใหญ่คนปกติจะชอบเมื่อมีโอกาสได้เห็นดอกไม้ เพราะดอกไม้เป็นความงาม รู้อย่างไรล่ะว่าสิ่งนั้นงามสิ่งนี้ไม่งาม ก็จิตอีกนั่นแหละเป็นผู้ตัดสิน  โดยใช้สังขารขันธ์อันเป็นเครื่องมือสำหรับปรุงแต่งของจิต  เมื่อจิตยอมรับว่า สิ่งใดสวย ความอยากมีอยากได้ รู้จักกันในชื่อ ตัณหา ก็จะมากระทบใจ เมื่อได้อย่างใจ จิตก็พอใจ เมื่อไม่ได้เป็นทุกข์ ...

วนเวียนอยู่อย่างนี้ไม่รู้จักจบจักสิ้น และยากแสนเข็ญที่จะหลุดพ้นวงจรนี้ไปได้....จะหลุดพ้นได้ต้องมีขันติ มีความเพียร มันง่ายเสียเมื่อไหร่ล่ะ....ที่สำคัญต้องมีเริ่มต้น ถ้าไม่มีเริ่มต้น จุดหมายปลายทางที่หลายคนประสงค์ไม่มีทางพบได้เลย...ที่ให้ละ ให้ปล่อย ให้วาง ก็เจ้าตัณหาตัวแสบนี้เอง ไม่ใช่อะไรอื่น

| อนุทิน ... ๒๔๗๙ |

"ทางคดโค้ง"

...

ทางเคี้ยวคดลดเลี้ยวที่เคี้ยวโค้ง
ไม่มีทางพุ่งลงที่ตรงไหน
ค่อยลัดเลาะเคาะล้อค่อยห้อไป
อยู่ที่ใจผู้ร่วมทางจะเลือกเดิน

ด้วยปลายทางคดโค้งไม่โล่งเตียน
วกวนเวียนแบบนี้เหมือนเหาะเิิหิน
คล้ายกับเส้นทางชีวิตที่เราเดิน
ไม่มีขาด ก็เกิน  เพลินเพลินใจ

...

(เดินทางกลับมาถึงเชียงใหม่ด้วยความปลอดภัยครับ เย็นนิด ฝนตกหน่อย)

| อนุทิน ... ๑๖๘๘ |

หนังสือที่อ่านแล้วติดหนึบ "การ์ตูนไอ้แป้น" โดย darkygirl

http://darkygirl.exteen.com/20090204/vs-1

เตรียมตัวต้อนรับเปิดเทอมประจำปีการศึกษา 2554

ได้หยุดพักกลับบ้านหนึ่งวันหลังจากปิดครอสการสอนปรับพื้นฐาน

นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  1  กลับมาลุยงานประกันคุณภาพเพื่อเตรียมรับ

ประเมินจาก สมศ.  ต่ออีกนิด...

| อนุทิน ... ๑๔๔๙ |

* ช่วงนี้ผมคงเขียนน้อยลง คุยมากขึ้น กัลยาณมิตรรอบตัวมากขึ้น เปิดตัวมากขึ้น แต่คงไม่ทั้งหมด เพราะชอบอยู่หลืบแห่งมุมมืดที่ใครไม่ต้องมองเห็น แต่รู้ว่าผมมีตัวตนก็พอ ให้ความดีมันมีแสงออร่า และยังประโยชน์ต่อผู้อื่นก็พอ

* ตรวจข้อสอบ วัดหัวใจเด็ก มีความสุขครับ ... ผลแห่งความเหนื่อย 4 เดือนสำหรับการสอนคนเป็นครู สอนให้กลับตัวกลับใจ ยากแต่คุ้มค่า ใครอยากขนานนามว่าอะไรก็ช่าง เพราะเราจะรู้ตัวเองดีที่สุดว่ากำลังทำอะไร

เช้าวันนี้เพิ่งได้รับข่าวน่าตกใจ เกี่ยวกับคุณครู โรงเรียนบ้านด้ายกาญจนาอุปถัมภ์ สพป.เชียงราย   เมื่อวันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2554  เกิดเหตุรถบัสบรรทุกคณะครูเบรคแตกพลิกคว่ำตกเหว  ด้วยคณะครูไปส่งเพื่อนครูย้ายไปจังหวัดน่าน

     ขอแสดงความเสียใจกับเพื่อนครู และครอบครัว ในนี้มีพี่สาวเคยร่วมงานกัน 1 ท่านคือครูเดือน (นางสาวอารีวรรณ ตาฟู  ) พี่สาวที่ดีแสนดี

     ขอให้ดวงวิญญาณไปสู่สุขคติ 

                           ด้วยรักและอาลัย