ไม่มีความเห็น
เดือนแห่งความรักกำลังจะผ่านไป
มองดูตารางกิจกรรมในเดือนนี้เต็มพรืดไปหมด
แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี และดีมากๆๆ
พรุ่งนี้ก็จะได้ชมการแสดงของหน่วยมิตรประชาแล้วซินะ
เราอยากดูการแสดงเครื่องบินเล็กน่ะ
นาน นาน สักครั้งที่ทัพอากาศจากดอนเมืองจะมาออกหน่วย
เด็กๆๆ และครู ตื่นเต้นกันใหญ่
คิด คิด ไปเดือนแห่งความรักเนี่ย น่ารักสมชื่อจริงๆๆ
ไม่มีความเห็น
ไม่มีความเห็น
ไม่มีความเห็น
ไม่มีความเห็น
ไม่มีความเห็น
ไม่มีความเห็น
ไม่มีความเห็น
ไม่มีความเห็น
ไม่มีความเห็น
ตอนนี้มีบางคนโวยวายผิดหวังถึงเลขที่ออกงวดนี้ โธ่! ผิดไปตัวเดียวเอง สงสัยกรรมบังตา ดูซิแอบมาตาเขียวใส่เรา หึหึหึ เสียตังค์ กินขนมดีกว่า
ไม่มีความเห็น
เวลาเป็นสิ่งสมมุติดึกจังแต่ตายังแป๋ววววอยู่ เพลินเพลิดกับการเล่นเกมหลังเสร็จงานบ้าน คนแถวนี้หลับหมดแล้วเป็นโอกาสดีของเราที่ได้เล่นโดยไม่มีใครแย่ง ใครบ่น เอ๋...รึจาสวดมนต์ดี มายล่ะ..! งั้นทบทวนสิ่งที่ทำมาวันนี้ดีมัย (ทำดีทู้ก..วันไม่ต้องหรอก) ...งานที่ค้างล่ะ..ฮือ...วันนี้วันพักผ่อน หึ หึ งั้นเล่นต่อปาย
ไม่มีความเห็น
วันนี้เรื่อยๆ มาเรียงๆ นกบินเฉียงเข้ารกเข้าพง นั่งแทะแอปเปิลเกือบสำลัก โดนน้องแขวะ! บังอาจใช้งานน้องแล้วตัวเองมานั่งกิน ฟังเพลงสบายใจเฉิบ น้องถามว่าเคยสติแตกมัย! ไม่บอกหรอก ไม่รู้จักสังเกตเลยนี่ นั่งยิ้ม หัวเราะคนเดียวออกบ่อย หึหึ
ไม่มีความเห็น
หลังจากที่พักระบบไป 5 วัน วันนี้สดใสปิ๊งๆๆ เข้ามาอ่านบันทึกสมาชิกรู้สึกว่าช่วงนี้คึกคักพิเศษมีความรู้สึกเหมือนรู้จักกันมานานนนน.. สุข-ทุกข์ก็แบ่งปัน เข้าใจและเห็นใจซึ่งกัน บรรยากาศ ผู้คนที่ทำงานยังเหมือนเดิม แต่ใจเรานั้นแหละที่เปลี่ยนไป (จะสักกี่น้ำหนอ) ไปเพลงฟังดีกว่า รักค่ะ
ไม่มีความเห็น
คิดทบทวนอยู่หลายวันว่าจะบันทึกอนุทินดีไหม วันนี้อดใจไม่ได้เห็นเพื่อนสมาชิกคอมเมนกันสนุกสนาน ที่ผ่านมาเข้าถึงโลกธรรม 8 เข้าเต็มๆ คราวที่แล้วบันทึกถึงความสุขที่ได้รับ พอวันรุ่งขึ้นมันกลับหายไปรับทุกข็เข้าไปแบบเต็มเต็ม กระหน่ำเข้ามาชนิดไม่ให้หายใจกันเลยชนิดที่ถ้าเผลอจิตตกทันที แล้วก็ต้านได้ไม่นานมันมาชนิดแตกเลยเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว ก่อนหน้านั้นคุยกับน้องว่าพี่บ้าไปแล้ว วันรุ่งขึ้นบ้าจริงเลย ต้องปล่อยใจตนเองไปตามธรรมชาติ กำหนดสติรู้ว่าบ้าหนอ บ้าหนอ พอมันเต็มที่ก็หายไป เหมือนพายุมาแบบโหมกระหน่ำ แรงเร็ว แต่พักเดี๋ยวก็หายไป ตอนนี้ยังเอ๋ออยู่นิดๆ สแกนไวรัสจัดเรียงข้อมูลสมองใหม่ เป็นคนใหม่ในร่างเดิม อิ..อิ สุขุม ใจเย็น แถมริ้วรอยเท้ากาเพิ่มขึ้น ต้องพักระบบสัก 4-5 วัน เจ้านายอนุมัติใจดีจัง มิฉะนั้นถึงขั้นต้องเผาจริง ตอนนี้อะไรเข้ามาต้องปล่อยวาง ตามยถากรรมช่างมันเต๊อะ กะว่าจะทำในสิ่งที่ชอบ ที่ชอบ นึกถึงสตาร์บัคหนังสือของท่าน ว วชิรเมธี,ชาติ ภิรมย์กุล และอื่นๆที่รอให้เราอ่านหลายสิบเล่ม รวมทั้งหลานน้อยวิกเตอร์ที่จะได้พบหน้าเร็วๆนี้ เจอกันค่ะบ๊ายบาย
ไม่มีความเห็น
วันนี้ทำงานแบบมีความสุขมาก จริงๆเป็นมาตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่ายแล้ว อยู่ทำงานจนเย็นมีเพื่อนที่ขอความช่วยเหลือบางสิ่งไปมาหาและแนะนำหลายอย่าง และบอกว่าจะมาช่วยอีกวันนี้ตอนบ่าย ถ้าไม่เสร็จก็จะมาช่วยในวันอาทิตย์ถ้าเราพร้อม พร้อมซิ เราพร้อมอยู่แล้วเราน่ะเป็นฟองน้ำชอบที่จะดูดซับสิ่งดีๆอยู่แล้ว การได้รับน้ำใจอย่างนี้รึเปล่าที่เค้าเรียกว่าความสุขมันมีอานิสงค์มาถึงวันนี้ วันนี้เป็นแจ๋วทำความสะอาดห้องเอง ชอบทำเองเพราะคิดว่าใครทำแล้วไม่ถูกใจ และไม่สบายใจที่รบกวนคนอื่น ช่วงนี้ได้รับน้ำใจจากคนรอบข้างเยอะเลย รู้สึกมีกำลังใจ งานจะหนักหรือเสร็จไม่ทันก็ไม่กังวล อ่านอนุทินของสมาชิกชอบค่ะ มีความสุขเป็นเรื่องราวสั้น ง่ายๆ ตรงไปตรงมา ไม่เฟกอ่านแล้วดูรูปประกอบวาดภาพในจินตนาการเห็นเรื่องราว ชอบจริงๆนั่งยิ้มอยู่คนเดียว กาแฟก็หมดโควต้า(วันละ 2 แก้ว)ไปแล้ว เคยแหกกฎตัวเองบ่อยๆ อ้างว่าเครียด แต่วันนี้ไม่เครียดและมีความสุข นึกถึงลาเต้ร้อนๆ กลิ่นหอมๆ ละเลียดดื่ม ฟังเพลงคลาสิก และคิดลำดับงาน ไอเดียบรรเจิดมากๆ เจอคนที่ใจดีกับเรา เราก็เลยอยากจะใจดีกับผู้อื่นเพื่อเขาจะมีความสุขเหมือนเราไง ดีใช่ไหมตัวเอง...all the way for you
ไม่มีความเห็น
วุ่นวายเหลือเกินชีวิตช่วงนี้นู้นก็รีบ นี้ก็เร่งเวลามันคืบคลานเข้ามาตามปกติ แต่ใจเราบางครั้งก็อยากให้เร็วๆ บางทีก็อยากให้ยืดเวลาไปช้าๆ วางแผนงานไว้ในหัวเห็นภาพของความสำเร็จไว้อย่างคร่าวๆ ขั้นตอนงานอยู่ในใจเรียบร้อย 1-2-3-4 ตามลำดับความสำคัญก่อนหลัง อุปกรณ์พร้อม ใจพร้อม ที่เหลือแค่ลงมือทำ ฮือ..อุปสรรคก็มีบ้างตามประสาเป็นน้ำจิ้มชีวิต ใช้สติทบทวนว่าปัญหาอยู่ตรงไหน คน อุปกรณ์ การจัดการ ติดตรงไหนแก้ตรงนั้น ถ้าแก้ไม่ได้และไม่ใช่ที่ตัวเราช่างมันเตอะ...อารมณ์ดีเดี๋ยวค่อยมาจัดการต่อ ที่พร่ำมานี่ก็ยังไม่เสร็จ แค่แวะมาทักทายพักผ่อนอารมณ์
ไม่มีความเห็น
แล้วมันก็จะผ่านไป...หลายๆคนเคยบอก เวลาที่เราเจอกับความทุกข์ และปัญหาที่รุมเร้า ความมีสติจะเป็นสิ่งที่คอยช่วยเราให้เรารู้เท่าทันสิ่งที่เกิดขึ้น อารมณ์ต่างๆที่เข้ามาเดี๋ยวมันก็หายไป ถ้าเราเรียนรู้และเข้าใจให้เวลากับมัน ให้โอกาสกับตัวของเราเอง มันจะทำให้เรามีความสุขจากการมีชีวิต จะยากหรือง่ายอยู่ที่ใจของเรา ทุกสิ่งเกิดขึ้นที่ใจ ดับลงที่ใจ สำเร็จได้ด้วยใจ ทุกวันเราควรถามตัวเราเองว่าวันนี้เราทำสิ่งที่ดีกับตัวของเราเอง และคนรอบข้างหรือยัง ถึงมันจะเป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆ หรือยิ่งใหญ่อลังการก็ตาม มันก็เป็นคุณค่าแห่งชีวิตที่เรานั้นลิขิตด้วยตัวเอง เอวัง
ไม่มีความเห็น
วันนี้ไม่รู้เป็นไรเหนื่อยและเพลียมากๆ ตอนอบรมคิดถึงยาดม,พาราเซฯ คิดตลอดว่ากลับไปจะทำอะไรได้มังเนี่ย พยายามเข้าไว้ คิดแง่+++มีหลายคนกำลังรอที่จะคอยช่วยเหลือเราอยู่นะถ้าเราต้องการ ต้องมีกำลังจายๆ เวลาที่ผ่านไปมันจะช่วยด้าย สุข-ทุกข์ เป็นของคู่กันใช่ไหม...ฮือ! โอ้พระเจ้า..บ้าแล้ว ขอเอสเพรสโซ 2 ช็อต
ไม่มีความเห็น
เสียงดนตรีปลุกให้ตื่นขึ้นมาให้เรากดหยุดแล้วตอนต่อ แล้วเป็นงัยล่ะสายเลยฮือๆๆ กระหืดกระหอบขี่แมงกระไซค์บิดสุดๆๆปาดซ้าย-ขวา ปากก็พร่ำบ่นสิ่งที่กีดขวางข้างหน้า ขอโทษค่ะวันนี้รีบจริงจริง(คงไม่ได้ยินก็พูดในใจฮ่ะ แต่เค้าหันมาตาดุจังแค่เสียงแตรเร่งรัดของเรา) แย่แน่ๆแล้ว ทันมัยเนี่ย! บอกยามที่ป้องขอฝากแมงกะไซค์หน่อยน่ะจอดได้ไหมตรงนี้ เจอคนใจดีจอดได้แต่ห้ามล็อคคออะรัยเริ่มดีขึ้นรู้สึกดีจัง
ไม่มีความเห็น
สองสามวันมานี้ได้มีชีวิตอยู่กับตนเอง ตอนแรกก็คิดว่าพร้อมแต่พอจริงๆแล้ว ต้องถอยออกมาดูใจตนเอง(อีกแล้ว) คิดถึงgotoknowเปิดอ่านเรื่องราวของสมาชิกท่านอื่นๆให้เป็นกำลังใจว่าเราน่ะไม่โดดเดี่ยวน่ะ ท้อแต่ไม่ถอย
หลายวันมานี้มีเรื่องกระหน่ำเข้ามามากมายทั้งที่ได้เตรียมใจไว้แล้วเชียว ต้องขอเวลานอก บอกตัวเองใจเย็น หนักแน่น คิดให้รอบคอบและที่สำคัญต้องขยันๆๆๆ(ได้ไหมเนี่ย!)
ยิ่งหนีมันยิ่งตามติดเหมือนเงา นี่เลยเราต้องหันหน้ามาเผชิญกับมันอย่างไม่สะทกสะท้าน แล้วตะโกนว่า "สู้โว้ย"
ฮืม...จินตนาการนี่มันดีจริงๆ ช่วยได้เยอะ(มุขแป๊ก ไม่ฮา..)
ไม่มีความเห็น
ฝนตกมาได้สักพักใหญ่แล้ว ทำเหมือนไม่เคยตก ตกกระหน่ำมาก แรงทั้งเม็ดฝน และลม ดับอากาศร้อนเมื่อบ่าย เย็นสบายดี รถราวิ่งกันขวักไขว่ ไปไหนกันเหรอ! เราก็เตรียมตัวกลับบ้านพักเหมือนกัน ไม่รู้ว่าคนข้างๆ จะเปลี่ยนแผนรึเปล่าหนอ ที่สวนชมน่านก็มีงานเกษตร ไปเดินเที่ยวมา มีร้านมาออกขายต้นไม้ ของกิน ของใช้เยอะเชียว แต่ไม่ได้อะไรเลย ขอชมอย่างเดียว เห็นต้นชวนชมคละสีสวยงาม ต้นโกศลใบสวย ต้นไฝ่(ตอนที่อยากได้กลับไม่เคยเจอเลย ตาเหยหมอจับเส้นท่านบอกให้หามาปลูก กับต้นทองหลาง ตอนนี้มีแล้ว) ต้นกวักมรกตเมื่อก่อนฮิตมาก เห็นร้านในห้างปลูกในกระถางสวยๆ มาตั้งโชว์ที่หน้าร้าน ใบอวบสวยเป็นมันสีเขียวอ่อนงามจริงๆน่ะ ไม้ประดับต้นเล็กที่นิยมนำมาตั้งที่โต๊ะทำงานก็เยอะแยะ อยากได้เหมือนกัน แต่พอนึกถึงเด็กๆ ที่มาส่งงานที่โต๊ะ และมาพูดคุยด้วย มือไม้ไม่อยู่สุขแล้วปลง เค้าชอบจับชอบซักถาม ถามโน้นถามนี่ บางทีก็ถามซ้ำๆ เราก็ตอบซ้ำๆเหมือนกัน(ปลื้มใจ) พอนึกถึงก็สุขใจค่ะบางครั้งความสุขก็ไม่ต้องควานหาให้ลำบากยากเย็น มันอยู่ที่ใจอย่างที่พระท่านว่า เมื่ออาทิตย์ที่แล้วก็เจอเด็กๆ โอ้โห้! ตัวสูงขึ้นเยอะเลยน่ะพ่อฝาแฝด สงบเสงี่ยมดี(ผิดปกติ) อ้อ..มากับแม่นั่นเอง เม็ดฝนเริ่มซา ฟ้าเริ่มมืดขมุกขมัว เย็นนี้กินข้าวกับอะไรดีน๋า ...ปลูกต้นหัวใจล้านดวงดีกว่า....บายค่ะ
ไม่มีความเห็น
ไม่มีความเห็น
วันนี้ร้อนมากกก..ไม่อยากไปไหนเลย ปกติก็ขี้เกียจอยู่แล้ว...ตอนนี้ยิ่งไปกันใหญ่ คนเราร้อนมาก หนาวมาก ฝนตกกระหน่ำ ก็ไม่อยากทำอะไร เมื่อคืนนอนไม่หลับ ตอนนี้เลยง่วงมากกก คิดถึง gotoknow เปิดอัพเดทข่าวสาร แต่ไม่ไหวแล้ว ขอนอนก่อนอ่ะน่ะ
ไม่มีความเห็น
วันนี้รู้สึกดีใจที่จะได้กลับบ้าน แต่ระหว่างทางก็แวะเที่ยวเขาค้อซะหน่อย ไม่รู้ว่าหน้าร้อนจะสวยงามอยู่รึปล่าว รอให้งานของโชเฟอร์คู่ใจกว่าจะเสร็จ และออกจากที่พักได้ก็ปาไปบ่ายโมงครึ่ง ลงจากบ้านพักแวะดูอ่างปลาน้อย ไอ้ตัวเล็กเราตายซะนึง สงสารน้ำในอ่างคงร้อน เพราะสองสามวันมาเนี่ยอากาศร้อนตับแตก ไม่อยากไปไหนเล้ย มาอยู่บ้านพักนี่ก็ปีกว่าๆแล้ว เริ่มคุ้น (ศรีเริ่มทนด้าย) ในความกันดาร ขาดแคลนก็มีบางสิ่งทดแทน มองออกไปนอกหน้าต่างก็จะเห็นท้องทุ่งนา วัว ควาย ภูเขาเขียว เสียงนกร้อง บางครั้งนกบางตัวก็เผลอบินเข้ามาในบ้าน บางตัวบินมาชนกระจกตลกจัง ตอนนี้ผลผลิตจากไร่กำลังออก ข้าวโพดแล้ง ถั่วดิน(ถั่สลิสง) มันสำปะหลัง ฟักทอง แปลกใจข้าวโพดปลูกกันเยอะมาก เราว่าน้ำก็ไม่ค่อยดีสักเท่าไรแต่มันต้นโตเสมอกันและงามมากๆ ส่วนบางไร่ที่ติดถนนใหญ่ใกล้น้ำต้นกลับแคระแกร่น ความรู้สึกแว๊บไป GMO ปล่าว แต่เป็นไปไม่ได้รัฐไม่ได้อนุมัตินี่ เออ....เจ้าของคงใส่ปุ๋ยดีมั๊ง ไปเที่ยวต่อดีกว่าแวะซื้อส้มตำ ข้าวเส้น (ขนมจีน) ไก่ย่าง ไปนั่งกินที่อุทยานทุ่งแสลงหลวงซึ่งปรับปรุงดีมากทำห้องน้ำใหม่สะอาด และมีกาแฟสดขายด้วย ทำที่นั่งรับประทานอาหารไว้ด้วย ร่มรื่น ต้นไม้เขียว อากาศเย็นสะบาย กินเสร็จไปต่อ ถึงภูแก้วมองเห็นฝนข้างหน้า ให้กำลังใจตนเองเอาน่าไม่ตกหรอก แยกเข้าเขาค้อฮือ..ไม่ตกหรอก เลยไร่บีเอ็นไม่เข้าท่าแล้วโดนแน่ๆๆ บอกคนข้างๆๆ ยังไงขอไปดูของที่เขาค้อทะเลภูก็ยังดี พอไปถึงฝนก็กระหน่ำเลย รีบวิ่งเข้าไปได้กลิ่นน้ำมันหอมระเหยอโรมาชื่นใจดีแท้ ฝนตกมากทำไรดี กินกาแฟดีกว่า ขอเอสเปรสโซ่เย็นค่ะ ...ขอโทษครับน้ำแข็งหมด... งั้นขอเป็นลาเต้ร้อนค่ะ ..ครับ.. อุ้ย!..ไฟดับ โถ่อดกินเลย วัยเงินเซ็ง! หนุ่มหนุ่มแถวนั้นแสดงความเห็นใจ ..แต่คนดีซะอย่าง เอะ..ไฟมาแล้ว ลาเต้แก้วนั้นอร่อยที่สุด หอม รสนุ่ม ขมจางๆๆ ได้บรรยากาศชะมัด เลยแบ่งให้คนรู้ใจกิน ให้กินนิดเดียวน่ะ! เฮ้ย..หมดเลย เค้าไม่อยากให้เรานอนดึก หวังดีน่ะเนี่ย ไม่ชอบเล้ย...คนรู้ใจปายหมด นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า โลกเนี่ยมีขาว กับ ดำ เท่านั้น (สีอื่นไม่เกี่ยว)
ไม่มีความเห็น