อัสดงรื่นสายลมพัดล่อง 
ทุ่งสีทองเอนพลิ้วลิ่วดั่งคลื่นหนุน 
ตะวันลับเลื่อนลงหลืบฟ้า 
สกุณาร่อนลาคืนรังอุ่น 
แหล่งเคยขุนยามสนธยา 
แดดสุดท้ายส่องต้องปลายริ้วรวง 
ให้แหนหวงรวงนี้ที่ห่วงหนักหนา 
รอเรียวนิ้วนิ่มจากนวลน้อง 
แตะรวงสีทองกลางท้องนา 
เจ้าเหนื่อยเหมื่อยล้าแต่คราวหน้าฝน 
จากนาร้างกลายเป็นทุ่งสวยด้วยแรงของเรา 
จากใจของสาวเจ้ายอมทน 
หว่านไถดำนาน้องเคียงคู่ 
หลังไหล่คดคู้ ไม่เคยบ่น 
สู้แดดฝนจนข้าวเหลืองพราว 
แดดสุดท้าย ก่อนพักกายพลบค่ำ 
ฟ้าสีดำคลี่พืนคลุมแผ่นดินหนาว 
ขี่เกวียนล้อทุ่งสู่ยุ้งฉาง 
ชื่นรอยยิ้มนางบนฟางข้าว 
ห่มรักเจ้าด้วยหวงและห่วง 
ขี่เกวียนล้อทุ่งสู่ยุ้งฉาง 
ชื่นรอยยิ้มนางบนฟางข้าว 
ห่มรักเจ้าด้วยหวงและห่วง

ในยามมืดมิดเช่นนี้ ขอแค่มีแสงสว่างนำทางฉันไป ให้พบกับสิ่งดีๆ

อิสระควรก่อเกิดกับทุกคน แม้จะเป็นความอิสระที่ไร้ตัวตน

เวลาหนึ่งผ่านไป การเปลี่ยนผ่านก็จะมาถึง แต่กระนั้นก็ไม่ได้ตัดขาดอย่างสิ้นเชิง  

การศึกษาควรปลดปล่อยตัวเองปลดเปลื้องจากอิสระทั้งปวง 

เลือกจังหวะชีวิตให้ดี รู้จักก้าว รู้จักหยุด รู้จักรอ 

Contemplative Education  ตรงกับภาษาไทยว่า  จิตตปัญญาศึกษา  

คุณ วิจักขณ์ พานิช(2548) ได้กล่าวถึง contemplative  education  หมายถึง “การเรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ”  โดยอธิบายแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา ไว้ว่า เป็นการเรียนรู้ที่เกิดได้ในสิ่งแวดล้อมที่“สบาย”  ที่มาจาก “สัปปายะ”  คือ สภาพที่เอื้อต่อการเรียนรู้ โดยเป็นสภาพแวดล้อมที่เห็นคุณค่าของการเรียนรู้ด้านใน ผู้คนรู้จักรดน้ำใจให้คนรอบข้าง ให้ความสำคัญและเอาใจใส่จิตใจของผู้เรียนรู้ในทุกขณะ

"ผลิตนักศึกษาคุณภาพเพื่อเข้าสู่ตลาดแรงงาน"  อ่านแล้วรู้สึกหมดศรัทธาต่อระบบการศึกษาเลย การศึกษาของเรายังคงมีเป้าหมายเพื่อแรงงานเท่านั้น  แต่ไม่ใช่เพื่อเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์  

การส่งใจเป็นสิ่งแรกที่ควรมอบให้กับมิตร

แวะไปถนนคนเดินที่อำเภอฝาง จึงเก็บภาพมาฝาก

ขอเธอทั้งหลายอย่าสูญสิ้นศรัทธาในความดี 

กำลังใจเป็นสิ่งหนึ่งที่มนุษย์ควรทำให้แก่กัน

ความจริง คือ สิ่งสูงสุดที่เราควรแสวงหา 

สิ่งหนึ่งที่เราขาดหายไป และเริ่มขาดกันมากขึ้นทุกๆวัน

ช่วงนี้ฝนตก ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ

ขอแค่เปิดใจ ก็สามารถรับรู้เรื่องราวเล็กๆที่ทำให้เรายิ้มได้

"เรียนรู้" เป็นสิ่งสำคัญและทุกคนจำเป็นต้องมี

เรื่องของหนังสือเป็นเรื่องที่สำคัญ  อย่าทิ้งให้นักเรียนเล่นแต่คอมพิวเตอร์จนลืมหนังสือ

สร้างนิสัยรักการอ่านให้นักเรียนมากๆเป็นเรื่องที่ดี...

วันนี้มีพัสดุจากเพื่อนคนหนึ่งมาถึง เปิดออกมาเป็นหนังสือ หน้าปกชวนให้รู้สึกชอบ และยิ่งมีคุณค่ามากเพิ่มขึ้นไปอีก เพราะเนื้อหามีทั้งภาพ และข้อความคำสอนของ ท่านพุทธทาสภิกขุ  และ ท่านปัญญานันทภิกขุ 

วันมาฆบูชา  ขอให้มีสติที่ดีในการดำรงชีวิตนะครับ

เรื่องราวในอดีตได้ถูกถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น ผ่านมาหลายชั่วคน

แต่ปัจจุบันกำลังจะสูญหายไป ...

คืนนี้ลมแรง ต้นไม้เคลื่อนไหว คุยอย่างสนุก แต่ในห้องกลับเงียบงัน

"กำลังใจ" คือสิ่งหนึ่งที่มนุษย์มอบให้แก่กันโดยไม่หวังผลตอบแทน และนั่นทำให้มีคุณค่าของกำลังใจมีมากขึ้นเพราะปราศจากความเห็นแก่ตัว

ความมืด ความสว่าง ความดี ความชั่ว ยังคงดำรงอยู่กับเราอีกนาน ... เท่าไหร่

เฝ้ามองผู้คนดำเนินชีวิต รวมทั้งตนเอง เห็นสิ่งหนึ่งคือ "ความเห็นแก่ตัว" จะปรากฏเมื่อมี "ของกู ของมึง หรือ ของพวกกู ของพวกมึง"