เรื่อง ตำนานหมู่บ้านหนองขี้เห็น

ประวัติความเป็นมาบ้านหนองขี้เห็น หมู่ 6 ต.บ้านหัน อ.โนนศิลา จ.ขอนแก่น บ้านหนองขี้เห็นเป็นอีกหมู่บ้านหนึ่งที่ก่อตั้งมา ต่อมาราว พ.ศ.2475 มีพ่อผาย สุดอาราม ซึ่งมีภรรยาสองคนคือ แม่สี สุดอาราม และแม่เหง่า สุดอาราม ซึ่งเป็นราษฎรบ้านหนองคูณ ต.บ้านแคนเหนือ อ.บ้านไผ่(ในสมัยนั้น) ซึ่งตั้งอยู่ห่างจากบ้านหนองขี้เห็นไปทางทิศเหนือ ประมาณ 5 กิโลเมตร ซึ่งในสมัยนั้นมีการขยายครอบครัวและประชากรเพิ่มมากขึ้น ทำให้ที่ทำไร่ ทำนาไม่เพียงพอ แขึ้นมาเพื่ออาศัยเป็นที่พักในฤดูทำนา เมื่อหมดฤดูทำนาก็กลับไปพักที่บ้านหนองคูณ กลายเป็นหมู่บ้านเล็กๆและเรียกชื่อหมู่บ้านว่า บ้านน้อยสามเซียง (มาจากการที่ เซียงผา เซียงอ่ำ เซียงส่วย ซึ่งมีส่วนในการก่อตั้งหมู่บ้าน และเป็นผู้ที่ไม่ได้ บวชพระ จำนวน 3 คน) อยู่ต่อมาหลายปี บ้านสามเซียง ได้มีการขยายครัวเรือนมากขึ้น ประชากรเพิ่มมากขึ้น จึงได้จัดตั้งหมู่บ้าน พ่อผาย และพ่ออู๋ จึงได้เสนอว่าบ้านสามเซียงนั้นไม่เพราะและไม่เหมาะสม จึงได้หาชื่อใหม่โดยเห็นว่าต้นไม้ที่ขึ้นอยู่รอบๆหนองน้ำของหมู่บ้านเต็มไปด้วยต้นขี้เห็น จึงได้เปลี่ยนชื่อหมู่บ้านใหม่เป็นบ้านหนองขี้เห็น ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา บ้านหนองขี้เห็นเดิม ขึ้นการปกครองกับ ต.แคนเหนือ อ.บ้านไผ่ จ.ขอนแก่น ต่อมา ต.บ้านหัน ได้แยกการปกครองจาก ต.แคนเหนือ จึงขึ้นการปกครองกับ ต.บ้านหัน หมู่ 6 อ.บ้านไผ่ เมื่อวันที่ 26 มิถุนายน 2539 กระทรวงมหาดไทย ได้มีประกาศจัดตั้งกิ่ง อ.โนนศิลา บ้านหนองขี้เห็นขึ้นการปกครองกับ ต.บ้านหัน กิ่ง อ.โนนศิลา และเมื่อวันที่ 24 สิงหาคม ปี 2550 กระทรวงมหาดไทยได้มี พระราชกฤษฎีกายกฐานะเป็น อ.โนนศิลา จึงเป็นบ้านหนองขี้เห็น หมู่ 6 ต.บ้านหัน อ.โนนศิลา จ.ขอนแก่น ตั้งแต่นั้นเป็นต้งมา

เรื่อง ฟุตซอลที่อุดร

เรื่องก็มีอยู่ว่าพอผมเข้ามหาลัยมานะครับ มีผมกะเพื่อนผผมอีกหนึ่งคน ที่อยู่ในทีมเดียวกันตอนยุ ม.ปลาย มาเรียนที่สารมด้วยกันสองคนครับ เพื่อนๆคนอื่นเขาก้ต่างพากันไปเรียนที่อุดร ที่ขอนแก่นบ้าง ต่างแยกย้ายกันไปเรียนต่อ พอผมเข้ามหาลัยมาช่วงแรก เพื่อนนี้ เยอะมากครับ แต่...ไม่ค่อยมีคนชอบออกกำลังกายหรือไปเตะบอลเหมือนผมเท่าไหร่ครับ ผมจึงไปเตะบอลคนเดียวครับเวลาที่เราไปเตะเล่นหรือเวลาไปซ้อม แต่เพื่อนผม คนนั้นก็ได้มาชวนผมไปแข่งฟุตซอลด้วยหลังจากที่เราไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ครับ หลังจากนั้นตัวผมก็ได้ไปซ้อมกะทีม เพื่อนผมที่ซึ่งเขามีทีมของเขายุแล้วครับ หลังจากนั้นหลังเลิกเรียนผมก็ไปซ้อมบอลกะเพื่อนครับ จนมาถึงวันที่เราจะไปแข่งยุที่อุดรครับ เพื่อนผมก็มีรถยนต์นะครับ พวกเราก็ได้ขึ้นรถยนต์ วันนั้นเราออกเดินทางจากสารคาม ประมาน 19:30 น. ไปถึงอุดร ประมาน 23:50 น. เพราะเพื่อนท่เขารถพาไทางอ้อมครับจึงทำให้ไกลมาก พอไปถึงพวกผมก็ไปพวกยุบ้านเพื่อนยุที่อุดรครับ แล้วพวกผมก็พักผ่อน พอเช้ามาพวกผมก็เตรียมตัวออกเดินทางไปแข่งบอลที่ ในตัวเมืองอุดรครับ วันนั้นพวกเราแข่ง 2 แมต ครับ ครั้งแรก 11.00 น. ครั้งที่สอง 19.00 น. พวกเราชนะในครั้งแรก 7-0 แต่ครั้งที่สองแพ้ 2-1 ครับ บอลนี้จัดสองวันนะครับ แล้วเราได้เข้ารอบ16 ทีม แล้วพอมาวันที่สอง ทีนี้พวกผม แข่ง คู่แรกครับ 09.30 น. พวกผมก็ชนะ อีก 2-0 ผ่านเข้าสู่รอบ 8 ทีม แล้วแข่งอีกเวลา 14.00 น. แต่ครั้งนี้พวกผม แพ้ 5-1 พวกผมตกรอบ 8 ทีมสุดท้ายครับ หลังจากนั้นพวกเราก็ได้เดินทางกลับ มายัง มหาลัยครับ....

เรื่องฟุตบอล

ช่วงชีวิต ม.ปลาย เป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุดของผมได้เล่นได้เรียนอย่างเต็มที่กลับชีวิตช่วงนั้น ได้ไปแข่งบอล กับเพื่อนผมมีความสุขมากช่วงเวลาที่อยู่กับเพื่อน ช่วง ม.ปลายครับ ที่ รร. ได้จัดการแข่งขันฟุตซอลขึ้นเป็นครั้งแรกและรุ่นแรก ผมกับเพื่อนๆ ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นทีมเต็ง 1 ใน รร. เลยละครับเพราะพวกผมเล่นไดเข้ากันมากทุกทีมต่างกลัวทีมพวกผม เวลาพวกเราลงเตะจะมีคนมาดูและมาให้กำลังใจมากๆ ครับเพราะเวลาที่พวกเราเล่นพวกเราเล่นแบบสไตร์ บาร์เซ่โลนา เลยล่ะครับ พวกเรา ชนะมาตลอด ล่ะครับ ปกติพวกเราจะแข่งตอนเลิกเรียน แต่ทีนี้วันนั้นเราได้แข่งตอนเที่ยง แข่งกะพวก ม. 5 พวกเราบุกอย่างหนักแต่.. กับทำประตูไม่ได้เลย จนหมดเวลาและนัดนั้นเป็นรอบรองชนะเลิศ ครับแต่พวกเราแพ้จุดโทษ ทำให้เพื่อนๆต่างผิดหวังกันอย่างมาก จากเป็นทีมเต็งแชมป์ กลับแพ้ในรอบรอง ช่วงนั้นพวกผม ยุ ม.6 ครับว่าจะทำให้ได้แชมป์ ก่อนจบแต่ผิดหวังมาก และเพื่อนผม 1 คนร้องไห้เลยล่ะ ผมถึงกับน้ำตาคลอ และต่อมาพวกผมก็หยุดเล่นบอล เป็นอาทิตย์ครับ แล้วหลัวจากนั้นพวกผมก็เรียนจบ... #มังกรขาว

สถานที่สำคัญในมหาวิทยาลัยมหาสารคาม

มหาวิทยาลัยมหาสารคาม นำรถรางประหยัดพลังงานกลับมาให้บริการนิสิต และบุคลากรในมหาวิทยาลัย อีกครั้ง โดยไม่มีค่าใช้จ่าย เริ่มตั้งแต่เดือนกรกฎาคม เป็นต้นไป รณรงค์ลดการใช้พลังงาน มลพิษลดอุบัติเหตุ ตามแนวทาง (Green University) ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม 2556 มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ได้นำรถรางประหยัดพลังงาน กลับมาให้บริการแก่นิสิต และบุคลากร อีกครั้ง หลังจากที่ ได้มีการทดลองใช้เพื่อทำการเก็บสำรวจสถิติการใช้บริการรถรางฟรี ในช่วงเดือนพฤศจิกายน 2554 - กุมภาพันธ์ 2555 และได้เว้นช่วงการให้บริการระยะหนึ่ง พบว่ามีนิสิตมีความต้องการใช้บริการรถรางเป็นจำนวนมาก ดังนั้น ผู้บริหารมหาวิทยาลัยจึงได้เล็งเห็นความสำคัญดังกล่าว นำรถรางกลับมาให้บริการอีกครั้งหนึ่ง จำนวน 5 คัน ซึ่งเริ่มให้บริการมาตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม 2556 เป็นต้นมา ในวันจันทร์ – ศุกร์ ระหว่างเวลา 07.00 -20.00 น. และวันเสาร์อาทิตย์ ระหว่างเวลา 08.30 -17.30 น. โดยรถรางประหยัดพลังงาน มีจุดเริ่มต้นตั้งแต่บริเวณข้างหอพักกุดรัง ภายในมหาวิทยาลัย วิ่งตามแผนผังเส้นทางที่กำหนด และกลับมาที่จุดเริ่มต้นใหม่ ซึ่งการวิ่งใช้เวลารอบละประมาณ ไม่เกิน 30 นาที และในช่วงเวลาที่ใช้บริการหนาแน่น เช่นในเวลา เช้า เที่ยง เย็น จะออกรอบให้ถี่ขึ้นรอบละไม่เกิน 5 นาทีทั้งนี้ ถือเป็นการช่วยลดโลกร้อน ลดการใช้นำมัน ลดปริมาณการใช้รถยนต์และจักรยานยนต์เป็นการลดอุบัติเหตุได้อีกทางหนึ่ง เพื่อขับเคลื่อนให้มหาวิทยาลัยมหาสารคาม เป็น (Green University) ต่อไปในอนาคต

การเข้าร่วมกิจกรรมด้านจิตอาสา-ทาสีวัด

มีอยู่วันนึ่งครับผมไปทาสีกำแพงวัด กับเพื่อนๆ สาขา เพราะอาจารย์ จัดให้ทุกคนไปช่วยกัน ไปตั้งแต่ 08.30 น. ได้ออกเดินทางไปกับคระเพื่อน สาขา ของผมเดินทางโดยรถสองแถวที่อาจารย์ จ้างมาครับ ใช้เวลาเดินทางไปประมาณ 40 นาที เพราะไปทำอยู่ อ.แกดำ จ.มหาสารคาม ครับพอไปถึง พวกผมก็กันไปไหว้พระ ฟังธรรม พระท่านให้พร แล้วหลังจากนั้นก็มาเริ่มทาสีครับ น้าๆ ที่ขับรถสองแถว ก็เป็นคนประสมสีให้พวกผมครับพวกน้าแก ก็ช่วยพวกผมดีมากครับ พวกผมก็เป็นคนทา พอถึงเวลาพักเที่ยง ก็จะมีพวกชาวบ้านทำอาหาร มาให้ท่านครับ หลังจากทานอาหารเสร็จ พวกผมก็ไปทาสีต่อ ทำจนเสร็จครับ ถึงเวลาประมาณ 16.00 น. หลังจากนั้นพวกผมก็ไปไหว้พระแล้วก็ขึ้นรถกลับครับ รถออก 16.40 ถึง มหาวิทยาลัยมหาสารคารก็ประมาณ 15.30 น. ครับ