อนุทินที่ ๕๗๔๖
การเรียนรู้ จะควบคู่ไปกับการก่อให้เกิดปัญญาแห่งตนเอง…ปัญญาของแต่ละคนก็ไม่อาจเหมือนและเท่าเทียมกันได้ นั่นขึ้นอยู่กับความรู้ + ความคิด วิเคราะห์ ฯลฯ ของแต่ละบุคคลเช่นกัน
เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง
สายลมขมหวานเค็มเปรี้ยว บ้างเกรี้ยวเชี่ยวกรากหลากหลาย
บ้างละมุนหนุนนำเย็นสบาย บ้างกระโชกบ้างคลายหลายอารมณ์
ไปเรียนใฝ่เสริมรู้ เพื่อจักสู้มุ่งสู่ฝัน
ค้นคว้าพัลวัน ฝ่าฟันผันตัวใจกาย
เจ็บปวดจักเจ็บปาด พาฟื้ดฟาดห่วงห่างหาย
เหม่อมองใจมลาย มีแต่ได้กระดาษใบเดียว
นำคิดนำจริต ใคร่ครุ่นคิดจิตเฉลียว
มองคนเฝ้าคมเคียว เอี้ยวเหลียวเสี้ยวทางทุ่งทอง
นำพาปัญญาฝาก ก่ายหน้าผากงุนเงงมอง
ความรู้นำมากอง ไม่เท่าของคนกำเคียว
สุขสัมพันธ์ล้ำลึกสุดกำหนด แสนหมดจดล้ำค่าหาไม่ได้
ผูกพันชีวิตร่วมกายใจ พันสายใยแน่นแฟ้นแน่นเหนี่ยวนำ
อารมณ์เคลื่อนคล้อยในยามค่ำ ล้วนดื่มด่ำผสมสานนานชุ่มฉ่ำ
เข็ญเคี่ยวเกี่ยวคล้องส้องจาคำ สำราญทำสัมฤทธิคิดมิตรมั่นคง
อนุทินที่ ๕๖๗๗
การได้ทำงาน ไม่ว่าจะภาครัฐ หรือภาคเอกชน สิ่งที่สำคัญอันดับแรก คือ การศึกษากฎหมาย ระเบียบ กฎ เกณฑ์ของแต่ละแห่ง ที่ตนเองต้องเรียนรู้และศึกษาด้วยตนเองให้มาก ๆ มิใช่ต้องไปสอบถามงานที่เป้นเจ้าของเรื่อง เพราะนั่นมิใช่ความหมายของแผนการพัฒนาของประเทศชาติ ที่ต้องการให้มนุษย์ทำงานทุกคนต้องเรียนรู้ และเกิดการพัฒนาตนเอง…เมื่อศึกษาแล้วไม่เข้าใจ ควรปรึกษา หารือ เพื่อแก้ปัญหาข้อข้องใจ มิใช่กล่าวหาโทษความผิดให้กับผู้อื่น เพราะนั่นมิใช่การแก้ปัญหา หากจะเป็นกล่าวโทษผู้อื่นในทางที่ผิด
เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง