ดอกไม้


พิชชา
เขียนเมื่อ

เชื่อมั่นตัวเอง ว่าเติบโตมาพอแล้ว

ไม่น่าจะดูมีวี่แววต้องช้ำใจ ได้ผ่านเวลา

ได้เรียนรู้ ก็นึกว่าสายตานั้นกว้างไกล...

ไม่คาดไม่ฝันว่าวันนี้จะสับสน

คนตัวเล็กๆ เพียงหนึ่งคนเขาทิ้งไป

เจอกับบทเรียนที่แสนแพง ก็นึกว่าเราโตพอจะเข้าใจ

เจ็บแต่ดี จะได้รู้ไว้ ว่าตัวเองไม่ได้มีคุณและค่าใด

การชนะมาทุกอย่าง ย้ำให้ใจนั้นยิ่งกร่าง ให้เสียคน

ให้คนอย่างฉันนั้นต้องคิดใหม่

สุดท้ายได้แต่มอง มองความเป็นไปของตัวเอง ไม่เหลือใคร

เกิดแก่เจ็บตาย ก็เข้าใจในคำสอน

แต่เจ็บวันนี้ยังหลอกหลอนได้มากมาย อุตส่าห์ทำตัวว่ารู้ดี

แต่แล้วก็ไม่ได้ดีกว่าใคร

http://www.youtube.com/watch?v=oPueZllJDcI

2
0
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท