เชื่อมั่นตัวเอง ว่าเติบโตมาพอแล้ว
ไม่น่าจะดูมีวี่แววต้องช้ำใจ ได้ผ่านเวลา
ได้เรียนรู้ ก็นึกว่าสายตานั้นกว้างไกล...
ไม่คาดไม่ฝันว่าวันนี้จะสับสน
คนตัวเล็กๆ เพียงหนึ่งคนเขาทิ้งไป
เจอกับบทเรียนที่แสนแพง ก็นึกว่าเราโตพอจะเข้าใจ
เจ็บแต่ดี จะได้รู้ไว้ ว่าตัวเองไม่ได้มีคุณและค่าใด
การชนะมาทุกอย่าง ย้ำให้ใจนั้นยิ่งกร่าง ให้เสียคน
ให้คนอย่างฉันนั้นต้องคิดใหม่
สุดท้ายได้แต่มอง มองความเป็นไปของตัวเอง ไม่เหลือใคร
เกิดแก่เจ็บตาย ก็เข้าใจในคำสอน
แต่เจ็บวันนี้ยังหลอกหลอนได้มากมาย อุตส่าห์ทำตัวว่ารู้ดี
แต่แล้วก็ไม่ได้ดีกว่าใคร