อนุทินล่าสุด


ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

30 ก.ค. 61 สวัสดีค่ะ สมาชิก GTK ดิฉันหายหน้าไปนาน สารภาพว่าไม่ได้เข้ามาอ่านบันทึกของสมาชิกเลย แค่แอบมาอ่านเนื้อหาของสมาชิกที่ติดตามอยู่เป็นระยะ .. จะบอกว่า จะกลับมาปฏิสัมพันธ์ต่อกันเหมือนเดิมแล้วนะคะกลับมาครั้งนี้ เป็น งง! ค่ะ มีพัฒนาการดีๆ มากมาย จะค่อยเรียนรู้นะคะขอบคุณค่ะ.. อนุทินนี้ ยังไม่แน่ใจว่าจะ save ยังไง (ฮา) (save ได้แล้วค่ะ)



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

1 ก.ค.60

.. ช่วงนี้ดิฉันรู้สึกหมดเรี่ยวหมดแรง อ่อนอกอ่อนใจกับสิ่งที่รับรู้เสียจริงๆ ขอระบายหน่อยนะคะ


.. ดิฉันทำงานทุกอย่างที่รับผิดชอบบนพื้นฐานของข้อมูล (evidence-based) ทั้งหามา วิเคราะห์สังเคราะห์ พัฒนาขึ้นมาจากประสบการณ์ ทะยอยนำเสนอในเวทีต่างๆ ทุกปี ก็ได้รับรางวัลเป็นระยะ รู้สึกภาคภูมิใจ เฉพาะปีแรกๆ ค่ะ .. ปีถัดๆ มา ผลงานเหล่านี้มีค่าเพียง 'ใบเบิกทาง' ให้ดิฉันเดินทางออกนอกเขตพื้นที่โดยไม่ถือเป็นวันลาและไม่เสียค่าใช้จ่าย .. ช่วงท้ายๆ 5-6 ปีที่ผ่านมา มีบางงานที่ต้องใช้วันลา เสียค่าเดินทางเอง หรือแม้แต่จ่ายค่าลงทะเบียนเองหากได้รับคัดเลือกให้นำเสนออีกด้วย


.. ดิฉันยังคงมุ่งมั่นสร้างผลงานอย่างต่อเนื่อง เพื่อหล่อเลี้ยงความรู้สึกมีคุณค่าของตนเอง


.. หลังจากดิฉันเฝ้าดูนักวิชาการบางกลุ่มรับผลประโยชน์จากการรับจ้าง 'สร้างเรื่อง' เป็นผลงานวิจัยดีๆ ที่ไม่ใช่เรื่องจริง พากันเจริญเติบโตงอกงาม แตกหน่อ ขยายทีม ถึงวันนี้พวกเขาเข้าครอบครอง 'เวทีสร้างความชอบธรรมงานวิจัย' แล้ว จึงถึงยุคบริการครบที่จุดเดียว (one stop service) อาจารย์เคยเตือนพวกเราว่าอย่านำวิชาการมารับใช้คนชั่ว 'อย่าติดปีกให้เปรต' ตอนนี้อยากเรียนอาจารย์ว่า เดี๋ยวนี้นักวิชาการก้าวหน้าไปมากจน 'แปลงกายเป็นเปรต' กันไปมากแล้วค่ะ


.. เมื่อวาน สามีบอกดิฉันว่า "ที่ผ่านมา ผมปฏิเสธทุกคนให้ว่าคุณไม่รับจ้าง ถ้าพาทำ จับมือทำ บริการฟรี" "ไม่มีใครเอา" "ต่อไปนี้ถ้ามีใครมาติดต่ออีก จะไม่บอกคุณแล้วนะ รู้ว่าไม่สบายใจ" ตอนนี้ดิฉันเริ่มเวทนาตนเองมากขึ้น คงถึงเวลาจะหยุดหล่อเลี้ยงความรู้สึกตนเองแล้ว เหนื่อยใจค่ะ น่าสงสารวงการวิชาการของไทยนะคะ


ขอบคุณท่านที่อ่านมาถึงตอนจบ



ความเห็น (4)

สู้ๆครับ เราทำดี ความดีไม่สูญหาย ผลตอบแทนฟ้าให้ครับ อ่านของคุณหมอในอนุทินตลอด ขอเป็นกำลังใจครับ

พักใจสบายนะคร้าคุณพี่ หวังว่ากฏแห่งกรรมจะทำงานนะคะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

เมษา 60

(1) เมื่อ มีนา 60 "แอ๊ด (ฝ่ายสารสนเทศ) ผู้บริหารไฟเขียวแล้ว พี่กลับจากงาน HA เมื่อไรพี่จะมาหา เราทดลองช่วงเมษาให้เสร็จ ทันสรุปส่งประชุมกรมสุขภาพจิตแน่ อีกอย่างคืองานนวตกรรม คิดได้ต้องทำเลย มัวชักช้า ถ้ามีใครมาทำตัดหน้า ของเราก็ไม่ใช่นวตกรรม"

เมษา 60 "แอ๊ด ลมเปลี่ยนทิศแล้ว (ว่ะ) ขอบคุณสำหรับอะไรๆ ที่ทำด้วยกันทั้งหมด บาย.."

(2) การสนทนากับคนที่หนึ่ง "พี่.. งาน.. เรามีเนื้อหาที่เขียนส่งประชุมกรมฯ ได้นะ" คนที่สอง เดินเข้ามาพอดี "ไม่ต้องทำหรอก ไม่ต้องไปแล้ว เธอไปเยอะแล้ว"



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

มีนา 60

(1) "อยู่ที่ (สำนักการพยาบาล) นี่ละ เธอคงอยู่ไปตลอด (ถึงเกษียณ)" .. ดีค่ะ จะทำใจไว้เลย

(2) "เก็บ (ข้อมูล) เท่านี้ก็พอ ไม่ต้องรู้อะไรละเอียด" .. (ข้อมูล) แค่นี้วิเคราะห์อะไรไมได้ เช่น .. "ช่างมันเถอะ ขอแค่มี" ???

(3) "พี่มาช่วยหนูได้ไหม หนูไปไม่ถูก" .. ได้ซิ อยากช่วยอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ข้อมูลมันขัดแย้งกัน เธอไปตกลงกันให้ได้ก่อนว่าจะไปทิศทางไหน แล้วพี่จะพาทำ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

25 พ.ค.59 วานนี้ ลูกสาวคนโตที่ใช้ทุนเสร็จแล้ว กลับมาพักอยู่กับพ่อแม่ที่บ้าน รอเวลาไปเรียนแพทย์เฉพาะทางเดือนหน้า

เธอไปสอบใบขับขี่รถยนต์ เมื่อลูกกลับถึงบ้าน ตัวพ่อที่ยืนแอบอยู่หลังประตูก็ออกมา 'จ๊ะเอ๋' ลูกสาวตกใจแต่ยิ้มแป้น

บรรยากาศน่ารักดีนะคะ แต่ดิฉันรู้สึกเวทนาสามี และกังวลจังเลยค่ะว่าถ้าเธอแต่งงานออกเรือน คุณพ่อจะมีลักษณะเช่นไร



ความเห็น (3)

ให้ฝ่ายผู้ชายมาอยู่ใกล้ๆบ้านครับ อบอุ่นดี 55555

ขอบคุณค่ะ อ.ขจิต ดิฉันทำเช่นนั้นไม่ได้ค่ะแม้จะอยากทำ เพราะดิฉันก็วางแผนย้ายหนีจากครอบครัวของทั้งสองฝ่ายเพื่อให้มีโอกาสสร้างครอบครัวของตัวเอง งานนี้ก็ถือว่ารับกรรม ให้ชีวิตเธอแล้วก็ต้องให้วิญญาณเธอไปด้วยพร้อมกันค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่ตามมาให้กำลังใจนะคะ ขอบคุณค่ะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

16 เม.ย.59 ดิฉันตั้งใจจะเขียนอนุทินเฉพาะในแบบที่ 'อยากเขียน' ที่เป็นแนวคิด positive แต่ไม่มีข้อมูลที่จะเขียนแบบนั้นได้ เขียนแบบนี้ก่อนละกัน แล้วค่อยรวบ-สรุปเป็นเรื่องในภายหลัง ก็.. อยากเขียนค่ะ

วันก่อนโน้น พบใครบางคน เมื่อพบหน้ากันเธอก็ยิงคำถามทันที "ตอนนี้พี่ทำวิจัยเรื่องอะไรอยู่ เผื่อจะแจมกันได้" ไม่ทำค่ะ ชะลอไว้ก่อน ... "รออะไร? " รอสัญญาณบางอย่าง ไม่ต้องเป็นห่วงนะ พี่ทบทวน เขียนโครงร่างไว้ได้หลายเรื่องแล้ว ได้จังหวะเมื่อไรค่อยยื่นเรื่องขอสอบเค้าโครง ... "รออะไรฟะ!" รอดูไปแล้วกัน!

วันก่อน พบใครอีกคน เธอออกตัวทันทีที่พบหน้ากัน ด้วยการออดอ้อนว่า "ต้องขอขอบคุณบรรยากาศแบบนี้นะพี่ ทำให้หนูได้กลับมาทบทวนตัวเอง ให้เวลากับตัวเองและครอบครัวมากขึ้น" "เคยมีคนบอกว่า เข้าใจเรา เพราะเขาก็ burnout มาก่อนเหมือนกัน" ... บรรยากาศอะไร? "อันธพาลครองเมืองค่ะ" (ฮา)



ความเห็น (1)

อันธพาลครองหลาย ๆ เมืองนะคะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

25-26 มกราคม 59

สองวันนี้ดิฉันเข้าอบรม 'ความรู้และเทคนิคการบำบัดผู้ป่วยจิตเภทที่มีปัญหาร่วมสารเสพติด' จัดที่ โรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์ ที่ดิฉันปฏิบัติงานอยู่

บรรยากาศสนุกสนานมาก บางช่วงถึงกับแยกไม่ออกว่าใครเป็นวิทยากร ใครเป็นผู้เข้ารับการอบรม เพราะวิทยากรเป็นบุคลากรภายในหน่วยงานที่เป็นผู้ร่วมงาน ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานาน และบรรดาผู้รับการอบรมก็ล้วนเป็นผู้อาวุโสหรือลูกพี่ของวิทยากรนั่นละ การอบรมครั้งนี้จึงเหมือนการทบทวนร่วมกันเสียมากกว่า ผู้มีประสบการณ์เหล่านี้จึงไม่ค่อยสนใจหลักการมากนัก แต่อยาก 'เล่น' มากกว่า

"เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าเขาไม่ได้โกหก"

ผู้ถามรู้สึกกังวลว่าจะประเมินพัฒนาการของผู้ป่วยพลาดไป ว่าเขาอยู่ในขั้นตอนไม่แน่ใจ หรือยังอยู่ในขั้นปฏิเสธ วิทยากรได้ให้เทคนิคการประเมินหลายอย่าง แต่รู้สึกว่าคำตอบเหล่านั้นยังไม่ตรงใจ เลยยังไม่ clear! จึงมีคำถามกลับมาเรื่อยๆ

"เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาใส่กัญชามากน้อยแค่ไหน เจตนาเสพหรือไม่" แล้วผู้อาวุโสอีกท่านหนึ่งก็โพล่งออกมาว่า

"คงต้องถามว่าเขาต้มไก่ใส่กัญชา หรือต้มกัญชาใส่ไก่"

ตัวอย่างจากประสบการณ์จริงหรือเปล่าคะคุณพี่ (ฮา)



ความเห็น (3)

ขออภัยค่ะ ดิฉันไม่ได้กลับเข้ามานานมาก เพิ่งมีโอกาสขอบคุณคุณขจิต ขอบคุณนะคะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

ส่งท้ายปี 58 และเริ่มต้นปี 59 ตรงนี้ค่ะ .. มุมเล็กๆ ที่สุขสงบ หน้าห้องพักในพระศรีมหาโพธิ์



ความเห็น (2)

สวัสดีปีใหม่ครับอาจารย์

ขออภัยนะคะ ดิฉันไม่ได้กลับเข้ามานานมาก เพิ่งมีโอกาสขอบคุณคุณทิมดาบ ขอบคุณนะคะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ



ความเห็น (3)

555 อยากได้ทุกข้อเลยครับ

สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ดารนี คำอวยพรดีมาก ๆ เชียวค่ะพี่

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

1 ต.ค.58

ช่วงรอรับเวรผู้นิเทศนอกเวลาราชการ เวรบ่ายวันนี้ บรรยากาศดูวุ่นวายมาก น้องพยาบาลคนหนึ่งทักทายดิฉันทันทีที่พบหน้าว่า "พี่เป็น Sup(pervisor) บ่ายเหรอครับ ช่วยผมรับ(ผู้ป่วย)ใหม่ด้วยนะ ทำไม่ทัน" น้องพยาบาลอีกคน ที่เดินผ่านดิฉัน ยื่นมือที่ติดพลาสเตอร์ยาให้ดู พร้อมอธิบายว่า "ผลงานผู้ป่วยในห้องครับ"

น้องพยาบาลอีกคนกำลังรายงานพยาบาลหัวหน้าหน่วยนี้ว่า เครื่องมือตรวจเลิอดชิ้นหนึ่งมีค่าผิดเพี้ยน สาเหตุเป็นเพราะพยาบาลตึกอื่นยืมไปใช้แล้ว ... และ ... ครู่หนึ่งหัวหน้าฯ ก็สรุปว่า

"เรานี่ละ ต้องเตรียมเครื่องมือให้พร้อมใช้อยู่เสมอ"

ได้ยินข้อสรุปแบบนี้แล้วหายเหนื่อยนะคะ ทุกวันนี้วิชาชีพพยาบาลของเราจะต้องรับภาระมากมายแค่ไหน ก็สามารถให้กำลังใจกันเองได้ เพราะมุมมองเชิงบวกของ 'บางคน' เช่นนี้ค่ะ โดยเฉพาะผู้ที่เป็น 'ลูกพี่' ผู้นำทีม ค่ะ




ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

6 ก.ย.58

"ปัญญาที่เกิดจากการเรียน ต้องเกิดจากปัญญาที่เต็มเปี่ยมด้วยความอ่อนน้อมและถ่อมตน"

"พื้นที่แลกเปลี่ยน .. กลายเป็นพื้นที่ของคนตัวเล็กๆ ที่พอเหลืออยู่บ้าง ที่พยายามนำเสนอผลงานตนเองให้ดูขลังด้วย Research Design หลายครั้งข้าพเจ้าไปนั่งฟัง สัมผัสถึงความทุกข์ใจ feeling ของความสุขหายไป พลังของความมีชีวิตชีวาอันเป็นพลังแห่งการตื่นรู้และเบิกบานจากการเรียนรู้ได้หายไป .."

"แววตาเปี่ยมไปด้วยความหวาดหวั่น หรืออาจ มุ่งมั่นอหังการกร้าวถึงฉันเจ๋งในงานวิจัย .." "รอยยิ้มฝืนๆ ที่มีให้กันระหว่างผู้นำเสนอและผู้ฟัง" .. "พลังแห่งอัตตาตัวเต็มถูกก่อขึ้น .. ความนุ่มนวลและความอ่อนโยนหดหายไป"

วาทกรรมของ Ka-Poom ในบันทึก 'อนาคต R2R จะเต็มไปด้วยความเป็นเลิศแต่ไม่มีความสงบสุขในใจ จริงหรือ?'

จริงค่ะ ดิฉันรับประกัน!

จำนวนชิ้นงานสำเร็จจะน้อยลง และซุกซ่อนงานไว้ไม่เผยแพร่ เพราะรู้สึกน้อยใจ เสียใจ หดหู่ เศร้าหมอง ขาดความเชื่อมั่นในตนเอง ไม่ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เพราะบางคนใช้เวทีนี้ยกระดับตนเองแบบผิดๆ เป็นสาเหตุของ ... และจ้างทำวิจัยในที่สุด



ความเห็น (1)

การให้กำลังใจและเป็นพี่เลี้ยงที่ดีจะช่วยให้คนตัวเล็กๆกล้าเดินต่อค่ะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

27 ส.ค.58

สวัสดีค่ะ วันนี้รู้สึกไม่ค่อย ok กับบรรยากาศขมุกขมัวของ 'ความถูกต้อง' กับ 'ความถูกใจ' ของสังคมสักเท่าไร .. ถ้าคุณไม่ชัดเจน แล้วจะสอนลูกหลาน เหลน โหลน ยังไงฟะ!!



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

12 ส.ค.58 งานราษฎร์ - งานหลวง ลุล่วงด้วยดีค่ะ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

รักแม่นะ จุ๊บๆ



ความเห็น (1)
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

8 ส.ค.58

รู้ยัง? สัปดาห์หนังสือที่ซิตี้มอลล์สุนีย์ทาวเวอร์ น่ะดียังไง .. dark tall and handsome boy น่ะมีจริง (ฮา)




ความเห็น (1)

แหมคุณพี่ …. จับมือซะด้วย อิ อิ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

30 มิ.ย.58

"วันหนึ่งๆ ทำแต่งานจรก็หมดเวลาแล้ว ไม่รู้อะไรนักหนา .. งานตามแผน ไม่ได้ทำเสียที"

เสียงเปรยๆ จากผู้บริหารทางการพยาบาล แว่วมาเข้าหูดิฉันในวันก่อน วันนี้เปิดเข้ามาใน gotoknow ดิฉันเขียนอนุทินล่าสุด 24 พ.ค.58 .. ท่าจะจริงอย่างที่ท่านเปรยนะคะ



ความเห็น (2)

งั้นต้องทำงานเขียนอนุทิน Gotoknow ให้เป็นงานจรนะคะพี่ จะได้ทำบ่อย ๆ อิ อิ

อัจฉริยะ! ทำไมคิดไม่ได้ จะเรียนผู้บริหารให้นะคะ (หยอกเล่นค่ะ)

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

24 พ.ค.58 วานนี้ในไลน์ครอบครัว

เอิน "มีใบเรียกเก็บไปที่บ้านไหม"

ปาป๊ะ "เดี๋ยวป๊ะดูให้" พ่อเขาถ่่ายภาพใบเรียกเก็บจากธนาคาร ส่งให้ในไลน์

เอิน "เลยกำหนดชำระแล้วนี่" "เพิ่งส่งมาเหรอ" "เถียงเขาไม่ได้ ใช้เองผิดเอง"

"บัตรนี้ไม่จำเป็น เดี๋ยวจ่ายแล้วยกเลิกไปเลย" แล้วเธอก็เขียนบ่นกระปอดกระแปดมาอีกหลายประโยค

ดิฉันอดทนอยู่หนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืน โดยไม่แสดงความคิดเห็นใดๆ เพื่อให้ลูกได้สัมผัสประสบการณ์ วันนี้จึงเขียนกลับไปว่า

แม่ "น้องอายทามราย คิดถึงนิ" (น้องอายอยู่ กทม.)

"พี่เอินทามรายหายบ้ายาง ฮา .." (พี่เอินอยู่ตราด) ไม่มีคำตอบค่ะ

(อยาก) บอกลูกว่า ให้โอกาสตัวเองผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ บ้าง เพื่อเพิ่มประสบการณ์ชีวิต เรียนรู้โลก เรียนรู้ตัวเองนะคะ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

19 พ.ค.58 ดิฉันกำลังเข้ารับการอบรมเพื่อเพิ่มพูนความรู้และทักษะการประเมิน Forensic Assessment และ Medical-legal Assessment .. มีเรื่องน่ารู้มากมาย เย็นนี้ดิฉันจะกลับไปเขียนเป็นบันทึก สัญญาค่ะ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

14 พ.ค.58 วันนี้การไฟฟ้าฯ มาซ่อมบำรุงหม้อแปลงไฟฟ้า ที่ รพ.พระศรีมหาโพธิ์ ทั้ง 3 ลูก ตอนนี้กำลังจัดการคิวสุดท้าย ตึกอำนวยการ ดิฉันจึงได้โอกาสออกมานั่งรับลมผสมละอองฝน ที่ระเบียงของฝ่ายการเงิน .. นาน นับชั่วโมงแบบนี้ น่าจะทำแผนซ่อมบำรุงทุกเดือนนะคะ จะได้ทำแผน Relax ประจำเดือน เลื่อนเวลาอาหารกลางวัน มา meeting ช่วงบ่ายกันเสียเลย ฮา ..



ความเห็น (1)

อ้อ! บำรุงเสร็จแล้ว แต่ฟิวขาดค่ะ .. ถ้าเช่นนั้นไม่ต้องฟิวขาดทุกเดือนก็ได้ เกรงใจค่ะ ..

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

10 พ.ค.58 เย็นวันนี้ดิฉันนั่งรอเวลาที่จะไปว่ายน้ำ หลังจากหยุดไปถึง 2 วัน ดูรายการ DIVAS CAFE' ไปพลางๆ สามสาวพิธีกรเล่าเรื่องเด็กในโรงเรียนแห่งหนึ่งรู้สึกคับข้องใจ เขียนข้อความใส่กระดาษ แล้วนำไปติดไว้ทั่วโรงเรียน เนื้อหาต่อว่าคุณครูที่ทำคัตเอาท์ แสดงความยินดีกับนักเรียนบางคนที่สอบติดคณะแพทย์ แล้วคณะอื่นล่ะ ไม่น่ายินดีหรือไร .. หนูจ๋า ไม่ใช่แต่หนูหรอกนะที่เป็น 'เหยื่อ' ของระบบการศึกษาไทย เพื่อนที่ถูกขั้นคัตเอาท์นั่นก็เป็นเหยื่อ เหมือนกัน!



ความเห็น (1)

จริงเหมือนท่านอาจารย์กล่าวครับ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

ปลายมีนาที่ผ่านมา ดิฉันออกปากขอเงินลูกสาวคนโตเป็นครั้งแรก ที่ผ่านๆ มาเธอให้เองด้วยความเต็มใจ ครั้งนี้ดูเหมือนจะเต็มใจเช่นกันนะคะ .. ดิฉันได้ SAMSUNG รุ่น Tab S มาหนึ่งเครื่อง ในราคาหารสองกับลูกสาว

ป่าวประกาศเพื่อเรียนให้สมาชิก GTK ทราบว่า จอภาพใหญ่ 'เบ้อฮึ่ม' (สำนวนลูกสาวคนเล็กของดิฉันเองค่ะ) จะเขียนจะอ่านสบายตา หวังว่าจะเป็นแรงเสริมให้ดิฉันอ่านและเขียนอะไรได้มากขึ้น .. ที่แน่ๆ คือมี 'แมวขโมย' มาขโมยเครื่องนี้ไปใช้ตอนดิฉันหลับแล้วทุกคืน ที่ทราบเพราะมีแมวสองตัวมันแย่งกัน ให้ได้ยินเสียง "ให้อายดูก่อนๆ"

ถ้าอยากทราบว่าแมวขโมยหน้าตาเป็นไง ก็หาเครื่องนี้มาใช้ซะ .. ฮา



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

7 เม.ย.58 เช้านี้ รองหัวหน้ากลุ่มภารกิจ คนที่ 1 เดินเข้ามาในห้องทำงาน ในขณะที่ดิฉันนั่งอยู่ก่อนแล้ว ก็ทำความเคารพ สวัสดีทักทายตามปกติ หลังจากนั้นท่านก็ถามดิฉันว่าเห็นเฟสบุ๊คของบางคนหรือยัง .. สรุปความได้ว่าท่านเป็นเพื่อนกับบางคน คนบางคนนี้รู้สึกไม่พอใจที่ดิฉันจัดสรรสวัสดิการให้ไม่ได้ตามคาดหวัง ลงข้อความตำหนิดิฉันแบบก้าวร้าวหยาบคาย หลังจากอ่านให้ดิฉันฟังแล้ว ดิฉันรู้สึก 'เฉยๆ' และตอบท่านว่า

"ช่างเขาเถอะค่ะ เขากำลังโกรธ พอเย็นลงเขาก็จะเสียใจเองละที่แสดงออกแบบนั้น"

เมื่อพักทานอาหารกลางวัน ดิฉันกลับมาตั้งปุชฉากับสามีว่าดิฉันเป็นอะไร? เพิ่งรู้สึกแปลกใจว่าผิดปกติที่ไม่วีนกลับ .. จิตเข้าถึงธรรมหรือ ..... (เว้นไว้ให้เติมคำตามใจผู้อ่านค่ะ) ฮา



ความเห็น (1)
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

'ไปไม่เป็น' หรือ 'หมดคำจะพูด' สำนวนดิฉันเองค่ะ เมื่อทราบว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำมาทั้งหมด ตามหลักวิชาการ หรือด้วยวิธีการที่ควรจะเป็นนั้น 'ควรทำก็ได้ทำแล้วนี่' แต่ผลที่ได้ 'ผู้รับผิดชอบ' เขียนรอไว้แล้วค่ะ

.. ช่วงหลังมานี้ มันเริ่มจะถี่ขึ้นเรื่อยๆ นะคะ



ความเห็น (2)

ปลงไหมคะพี่ หรือต้องทำอะไรสักอย่าง …. หาได้ยุไม่ ๕ ๕ ๕ ๕

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ

https://cdn.gotoknow.org/assets/media/files/001/074/487/default_1423535132321%281%29.jpg">

เมื่อ 21 ม.ค.58 ดิฉันได้เผยแพร่บทความเรื่อง "โครงการสร้างคนที่ชุมชนบ้านปะอาว (ตอนที่ 5) 'ยายผา' หญิงแกร่งผู้พลิกบทบาทสตรีบ้านปะอาว" เนื้อหาย่อหน้าหนึ่งกล่าวถึงวีรกรรมของยายผาที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ แต่สามารถสาธิตวิธีการย้อมมะเกลือวิธีโบราณของชุมชนให้ชาวญี่ปุ่นดูได้ตลอด 3 วัน

2 ปีผ่านไป วันอาทิตย์ที่ 8 ก.พ.58 ชาวญี่ปุ่นคนนั้นได้หวนกลับมาที่บ้านปะอาวอีกครั้ง เขานำวารสารภาษาญี่ปุ่นที่ดิฉันอ่านไม่ออก มาฝาก 1 เล่ม ภายในเล่ม เมื่อดูจากภาพประกอบ พบว่ามีเนื้อหางานหัตถกรรมฝีมือชาวบ้านจากหลายประเทศ นอกจากนี้ยังมีธงญี่ปุ่น 1 ผืน สบู่ญี่ปุ่น 1 ก้อน

ในภาพเป็นยายผากำลังทอผ้า เขาถ่ายภาพได้สวยมาก ซวดๆๆๆ ยายผานะคะ




ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ


https://cdn.gotoknow.org/assets/media/files/001/073/893/original_2015-02-08%2011.38.46.jpg" target="_blank">https://cdn.gotoknow.org/assets/media/files/001/073/893/default_2015-02-08%2011.38.46.jpg" style="">" style="">">


8 ก.พ.58 ที่ศูนย์ทองเหลือง มีอาจารย์จากมหาวิทยาลัยรามคำแหงมาชมงานฝีมือถึงศูนย์ฯ ตอนแรกท่านเลือกสินค้าในภาพแรก ก่อนกลับหันมาเห็นนายบอยกำลังตกแต่งพานรอง (ภาพ 2) ขอให้นายบอยประกอมชิ้นส่วนต่างๆ ให้ดู แล้วเปลี่ยนใจ ยกของชุดแรกมาคืน แล้วสั่งให้ส่งชุดที่ 2 ไปให้ตามที่อยู่เมื่อตกแต่งเสร็จ ตกแต่งแล้วจะเห็นเนื้อทองสุกเป็นมัันวาว .. ช่างทองเหลืองจึงต้องรับเงิน 12,000 แทน 4,000 อันที่จริงท่านมาสั่งด้วยตนเองหลายครั้งแล้วค่ะ



ความเห็น (1)
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท