พื้นที่ชีวิต พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์

สถานที่คุ้นเคยข้าเคยคุ้น

แดดอุ่นลมเช้าเย้าหยอกเล่น

ใส่ปุ๋ยรดน้ำทุกเช้าเย็น

 เขียวเด่นงามตาพาใจเพลิน

 ห่างเหินห่างหายไปหลายเช้า

ด้วยงานรุมเร้าพาห่างเหิน

 ยืนต้นตายเมื่อใดห่างไกลเกิน

นกเขาบินเหินมาสร้างรัง

ด้วยเคารพความศักดิ์สิทธิชีวิตเจ้า

ยามเช้าลมไกวใบไม้หวัง

ฟูมฟักลูกน้อยแว่วใจฟัง

ข้าพเจ้าจึงยับยั้งความเป็นไป

พื้นที่ชีวิต

ข้าเคยถือกรรมสิทธิ์คิดเป็นใหญ่

 พื้นที่ริมระเบียงฟังเสียงใจ

เช้าวันนี้เป็นของใครแว่วใจฟัง

(เป็นของนกหรือของข้าพเจ้าเฝ้ายึดครอง)

                             วรากรณ์