สามพวงสร้างพระ.docx    ได้สร้างพระพุทธรูปที่ตำบลสามพวง อำเภอคีรีมาศ จังหวัดสุโขทัย ตามคำขอของคนในชุมชนทั้ง 10 หมู่บ้าน เหมือนเช่นเดิม งานนี้เป็นเจ้าภาพร่วมกัน ได้บุญถ้วนหน้า 

ความจริงเราก็เดินทางกันเกือบทุกเดือน ผลัดกันระหว่างขอนแก่นกับนครสวรรค์ ยกเว้นวันพิเศษปีใหม่และสงกรานต์แต่ละปีต้องเดินสายกลับบ้านตัวเองและบ้านสามีซึ่งอยู่กันคนละฝาก ฝั่งหนึ่งอยู่ขอนแก่น ฝั่งหนึ่งอยู่นครสวรรค์ โดยแบ่ง้เวลาช่วงวันพิเศษ เหนื่อยกับการเดินทางแต่ใจก็มีความสุข  เป็นแบบนี้ตลอดไปก็ยินดีและเต็มใจ กับความสุขและรอยยิ้ม 

ดีใจมากที่เข้าgotoknow ได้อีกครั้งหลังจากที่ลืมรหัสของตัวเอง......ขอรายงานตัว....ต่อไปจะไม่ขี้ลืมอีกแล้ว.....

ความผูกพันนี่เป็นบ่วงจริง ๆ เลยนะ การผูกพันกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งมากไป ก็ไม่ดี ทุกข์....เวลาจะวางมันวางยาก...เพราะคำว่าเสียดาย...เวลา.....เลยทำให้ทำอะไรอย่างลำบากใจ ต้องเอาสิ่งที่กำลังตัดสินใจนั้นชั่งเทียบกับขนนก หยิบขนนก อย่างเบามือขึ้นตราชั่งมากกว่าร้อยรอบแล้ว เพื่อหาจุดศูนย์ถ่วง ยังหาคำตอบที่ดีตรงจุดศูนย์ถ่วงยังไม่ได้ เป็นบททดสอบที่ยาก...อีกบทหนึ่ง

ผลตรวจเลือดถึงมือแล้ว เป็นดังคิด ระดับคลอเลสเตอร์ลอนในเลือดสูง ยังดีที่มีคำว่าเล็กน้อยมาให้ ควรลดอาหารไขมัน โห...ดีนะเนี่ย...เมื่อวานไม่กินหมูสะเต๊ะกะซื้อซัก 50 ไม้ กินซะให้จุใจ กับกินข้าวผัดปลาหมึก เดินวนไปมาตัดสินใจไม่กิน พึ่งรู้ว่าไอ้ของโปรดเรานี่แหละตัวดี โดยเฉพาะอาหารทะเลของโปรด ส่วนภาวะโลหิตจาง เป็นมานานแล้ว ทำใจได้....บำรุงจนน้ำหนักขนาดนี้มันยังจางอยู่อีก...ต้องซื้อสีแดงมาเติมซะละมั้ง......555

ดีใจมากที่เกิดมาครั้งหนึ่งบนโลกนี้แล้วมีโอกาสได้ลงมือช่วยสร้างพระพุทธรูปจริง ๆ ช่วยประชาสัมพันธ์ ช่วยบริจาค ช่วยหิ้วถังปูน ตั้งแต่ 15.00 น. - 16.00 น. เมื่อวันที่ 14 ก.ค.55ที่ผ่านมา แม้จะไม่ได้ช่วยตลอดงานจนพระเสร็จเป็นองค์ เพราะมีคนมาช่วยกันเยอะในช่วงหลัง 16.00 น. ด้วยแรงศรัทราของคนชาวพุทธ มีแต่ความรู้สึกดี ๆ ให้กัน อยากเอารูปเต็มองค์มาให้ดู แต่ตอนนี้ยังไม่สมบูรณ์ 100 % กำลังลงทองอยู่ วัดที่ไปสร้างพระเป็นวัดเก่าโบราณมีเสาอโศกด้วย เจ้าอาวาสท่านยังไว้คงเดิม ไม่ได้ขุดทิ้งไปไหน ชื่อตาลสุวรรณ อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้รู้สึกโล่งมาก มีแต่สิ่งดี ๆ เข้ามาหา ถ้ามีโอกาสก็จะช่วยงานบุญแบบนี้อีก

วันนี้เมื่อยปากและเมื่อยมือมาก นักศึกษาเข้าพบวันนี้ทั้งเทียบโอน ทั้งขอให้ลงบันทึกรับรองความประพฤติของเงินกองทุนกู้ยืม ปากก็อธิบาย มือก็เขียน กว่าจะได้ทานข้าวก็บ่ายกว่า ท่านข้าวไม่ถึง 10 นาที นักศึกษาก็โทรตาม อาจารย์ขาช่วยหนูหน่อย กลัมานั่งโต๊ะทำงานได้ไม่ทันหย่อนก้นดี ก็มานั่งคุกเข่ากันเป็นแถว เออ..เนอะ!ขอหายใจหน่อยก็ไม่ได้ ตาแป๋ว....นั่งมองจนต้องรีบบริหารปาก บริหารมือ...กว่าจะได้พักจริงๆ โน่น 4 โมงกว่า ๆ พรุ่งนี้จะมีอีกไหมเนี่ยะ!

แผนเยอะ งานแยะ ภาระงานมาก คนร่วมปฏิบัติน้อย ประสิทธิภาพอย่าถาม? ผลสัมฤทธิ์ไม่ต้องพูดถึง? ทำตามแผนที่มี ดีไม่ดีก็แผนเดิม คนเดิม แนวเดิม ห้ามแหกคอก เดี๋ยวไม่ตรงตามประกัน ธรรมชาติต้องมีการสร้างสรร นวัตกรรมก็ต้องทำ แต่เส้นมันขีดให้เดินตามนั้น ไม่เหมือนกันแต่ใช้กฏเกณฑ์เดียว เดี๋ยวไม่เดี๋ยวประกันไม่ผ่าน....ใครบ้างอยากหัวเราะดัง ๆ 555 ขอคาราวะแด่ผู้ที่ทำงานประกัน ท่านสุดยอด! อดทนสูงมาก แต่เราเข็ดตั้งแต่ครูแกนนำ...ครูปฏิรูปการศึกษา...เอกสารยังเก็บค้างคาใต้ถุนห้องเก็บของจนถึงทุกวันนี้ หมดค่าใช้จ่ายเพื่อเพิ่มดีกรี ประมาณหมื่นกว่า ๆ เท่านั้นเอง ไม่ได้รวยอะไร กู้เงิน ชพค.มาใช้สองแสนกว่า ๆ ปลดหนี้ยังไม่หมดเลย ไม่นานเท่าไหร่ ประมาณ 30 ปี 555 ดอกไม้หน้าบ้านไม่ปลูก เพราะมีดอกเบี้ยมาบานอยู่หน้าบ้านตั้งนานแล้ว 555....555...

โกรธไป โมโหไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย  สร้างทุกข์ให้ตนเองแท้ ๆ สติเตลิดไปไกลเพราะแรงโกรธ ทำให้สร้างแรงกดดันให้ตัวเองแท้ ๆ เช้านี้ได้คำสอนจากพระ ทำให้คิดได้ เออ...หนอ เรา ไม่มีใครทำเราให้เศร้า ให้เจ็บ ให้เสียใจได้หรอก นอกจากตัวเอง ไปรับมาเป็นสาระทำไม!  ก็จะโกรธไปทำไม? จะเกลียดไปทำไม? แค่นี้ไม่ได้เลือดตก ยางออกสักหน่อย ลมหายใจไม่ขาดสะบั้นสักหน่อย  เหมือนลมที่ผ่านไปก็เท่านั้น วางได้.....วันนี้อารมย์ดี โปร่งใส สมองโล่ง พร้อมรับมือแล้ว....มาเลย...

ไอ้ที่อยากระบายก็ไม่สามารถเขียนได้ อึดอัดเพียงใดก็ต้องเก็บเอาไว้อย่างนี้ เมื่อไหร่จะพ้นจากสภาพนี้เสียที จะให้เบื่อและเจ็บอย่างนี้นานอีกเท่าไร? รู้ทั้งรู้ว่าความสาหัสรอตรงหน้า เลือกที่จะก้าวเข้ามาต้องรับให้ได้ พยายามปรับตัวปรับใจ... ส่งความจริงใจให้.... ยังไม่ดีพอ ต้องเปลี่ยนสีไส่ไข่สักกี่ฟอง ทดลองความอดทนมากไปไหม? หมดลิมิต ทะลุเพดานเมื่อวันใด...คงต้องได้ชัดดาวน์ ลาหน้าจอ.