วันนี้อากาศดี  แมวน้อยทั้งสองนอนที่บ้าน  ซึ่งปรกติจะนอนบ้านคนอื่น หม่ำบ้านเรา  เป็นแมวเศรษฐีมีหลายบ้าน  อิอิอิ  เค้าจะไปรื้อดิน นอนคลุกดิน ทรายที่บ้านคนอื่น โดยไม่สนใจสายตาข้างบ้านที่มอง  แล้วก็เลียขน ทำความสะอาด  จะมาหาเราเมื่อหิว  ช่างรู้เวลานัก  เราไม่รำคาญเค้า เหมือนเค้าทั้งสองรำคาญเรา  เราก็อยากกอดเค้า แต่ช่างเถอะ อย่างไรเราก็รักเค้า  วันนี้ก็เลยไปหาหญ้าหมวดแมวมาให้เค้าทั้งสองหม่ำ (มีภาพด้วย)  เค้าจะหวงมากเมื่อได้หญ้าหนวดแมว  เวลาเค้าหม่ำแล้วเราแย่ง เค้าจะเอามือมาวางบนมือเรา แบบไม่กางเล็บ แต่แสดงบอกว่าอย่านะ  เค้าสนุกกับการหม่ำรากต้นหนวดแมวมาก  แมวลายคือแมวหนุ่มนาม  โปเย     แมวขาวล้วนคือแม่แมวบุญธรรมของโปเย ชื่อปุยฝ้าย  น่ารักไหมค่ะเพื่อนๆ

อัปเดทแมวน้อย

แมวน้อยโตแล้ว ผ่านไป1ปี  รูปร่างสวยงามน่ารัก  มีลูกบุญธรรมที่เคยให้นม อยู่เป็นเพื่อนกัน  ยังคงขี้งอน ไม่ค่อยให้อุ้มเหมือนเดิม  เวลาอุ้มเค้า  เค้าก็จะบ่นงึมงัม   คงไม่ค่อยชอบ แต่ในลำคอครางครืนๆๆๆๆๆ  อิอิอิ  เค้าเรียกว่าตัวกับปากไม่ตรงกันเนอะ   เอาแมวน้อยไปทำหมันทั้งสองตัว เพราะไม่อยากให้เค้าออกลูกเยอะ  แต่กลายเป็นว่าแมวบุญธรรมเป็นตัวผู้  ก็เลยไม่ได้ทำหมัน  แต่ในความเป็นจริง เค้าเป็นแมวสุภาพ อยู่เย้าเฝ้าเรือน ไม่ออกไปข้างนอกเลย  เพราะเค้าเคยโดนขโมย แล้วหนีหลุดไปอยู่บ้านคนอื่น  กลับบ้านตัวเองไม่ถูก  แต่พอเดินผ่านเค้าได้ยินเสียงเราคุยกัน เค้าร้องขานตั้ง3ครั้ง เราเลยหันไปดู  และเรียกชื่อ เค้าขานตอบ เราเลยเอาเค้ากลับบ้าน  ตั้งแต่นั้นมาเค้าไม่ออกนอกบ้านอีกเลย

แมวบุญธรรมนี้ถูกตั้งชื่อว่า  "โปเย"  เค้าก็น่ารัก  ออกเรียบร้อย  

ไว้วันหลังลงรูปให้ชม  เพราะเค้าจะนอนข้างบ้าน  หม่ำเมื่อไหร่ถึงจะมา  ต้องรอ  ชม ตอนต่อไปนะคะ

ห่างหายมานาน  คิดถึง gotoknow

วันนี้ขอคุยเรื่องความเหงาและความเศร้า

มันเป็นอะไรที่ทุกคนไม่อยากมีไม่อยากได้  แต่ช่วงหนึ่งในชีวิตมันจะผ่านเข้า มากน้อยตามแต่เราตัดสินใจ เราอาจคิดว่าของเราทุกข์มากมาย  แต่มองดูคนอื่น อาจจะมากกว่าเรา   แต่เราก็จะไม่เปรียบเทียบความคิดนี้กับคนอื่น  เพราะต่างก็เกิดมาในสภาวะที่แตกต่างกัน  การรับรู้รสความทุกข์ก็ต่างกัน ความรู้สึกลึกๆๆๆที่อ้างว้าง  ไม่ใช่กับคู่รัก  แต่เป็นกับลูกที่กำลังย่างเข้าสู่วัยรุ่นที่ควบคุมอารมณ์อันแปรปรวนของตัวเองไม่ได้  ประกอบกับความห่างไกลที่ไม่ได้อยู่กับครอบครัว ทำให้ลูกเหงา วังเวง เบื่อหน่าย และเซ็ง  เราผู้เป็นแม่ที่อยู่ห่างไกลลูกทำได้แค่ภาวนาให้ลูกปลอดภัย ให้ลูกประสพผลสำเร็จในการเรียน การดำรงชีวิต ให้แคล้วคลาดจากอันตรายทั้งปวง ให้ลูกมีความสุขความเจริญ เราได้แต่พร่ำสวดมนต์  ถ้าเราสามาถแบ่งชีวิตกึ่งหนึ่งของตัวเราให้ลูกได้  เราก็จะทำ  ที่แบ่งกึ่งหนึ่งเพราะเราจะได้มองดูความสำเร็จของลูกไปพร้อมๆกัน  และกึ่งหนึ่งของชีวิตที่เราเหลือ ก็เก็บไว้เผื่อลูกอีกด้วย  ความทุกข์ที่คิดถึง มันช่างทรมาน  เมื่อได้ข่าวความกังวลของลูก ไม่ว่าจะเล็กน้อยสักแค่ไหน  เราก็รู้สึกว่ามันเยอะแยะ  เราอยากแบ่งความกังวลของลูก เฝ้าบอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้อดทน ต้องสู้  เป็นกำลังใจให้เสมอ  จะอยู่เคียงข้าง จะคอยดันหลังเมื่อล้ม จะคอยพยุงเมื่อเซและจะคอยดึงขึ้นเพื่อให้ลุกขึ้นสู้ได้อีก  ใกล้วันแม่ทีไร ก็จะรู้สึกถึงความรักที่เรารักลูก ยิ่งถ้าไม่ได้เจอลูก ก็ยิ่งคิดถึง  ความจริงก็คิดถึงอยู่ทุกวัน  แต่วันใดก็ตามที่เป็นวันแห่งครอบครัว แล้วไม่ได้เจอลูก  มันก็ทำให้คิดถึงมากขึ้นไปอีก  ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะรักใครได้มากเท่ากับลูก และก็เป็นความจริง ที่อยู่ด้วยแล้วเรารู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย มีความสุขที่ได้เห็น ได้มอง

บ่นมาก็ตั้งเยอะ เพียงแค่อยากจะระบายความอัดอั้นที่คิดถึงลูก  อาจจะไม่ได้ประโยชน์กับเพื่อนๆ แต่เพื่อนๆๆๆที่อ่านให้คำแนะนำติชมได้นะคะ  ขอบคุณทุกท่านที่เสียเวลาอ่านอนุทิน  

แมวที่น่ารัก ก่อนน้ำท่วมมีแม่แมวท้องแก่ตัวหนึ่งมาขออาศัยที่บ้าน เค้าคลอดลูกที่ระเบียงดอกไม้หน้าบ้านตรงหน้าต่างห้องนอน เราก็เลยเอานมชอคโกแลตให้กิน แต่นมหกใส่แม่และลูกแมว ทำให้แม่แมวคาบลูกหนีไป

หายไปราวๆ 1เดือน ก็คาบลูกกลับมา 3 ตัว แต่ไม่ยอมให้จับตัว แต่ยอมกินอาหารที่เราหาให้

อยู่ได้ 2 อาทิตย์แม่แมวตายไป เหลือลูกไว้ให้ 3 ตัว

ต่อมาอีก 2 วัน ก็มีคนมาขโมยลูกแมวไป 2 ตัว เหลือลูกแมวสีขาวตาเหลืองไว้ดูต่างหน้าตัวเดียว

สีขาวทั้งตัว น่ารักมาก ไม่ค่อยให้จับตัว แต่กินอาหารทุกวัน หลังจากกินเสร็จก็จะหายไป จะมาหม่ำทุกวัน

น้ำท่วมที่บ้าน เราได้ออกจากบ้านไป 2 เดือน กลับมาเจอลูกแมวสีขาว แต่กลายเป็นแมวสีขุ่นๆ โทรมๆ เนื่องจากไม่มีอะไรหม่ำ จิ้งจกที่บ้านเกลี้ยงเลย แมลงก็ไม่เหลือ

แมวเด็กโตเป็นสาว ที่ไม่สวย หิวโซ ร้องเสียงแหบ น่าสงสารมาก

เรากลับมาบ้าน เค้าร้องเรียกด้วยเสียงอันแหบและยอมให้จับตัวด้วย คงขออาหาร เรามีแต่ปลากระป๋องที่ตุนไว้ตอนน้ำท่วม ก็เลยหาให้หม่ำ

2 เดือนถัดมา แมวตัวนี้ขนสวย ขาว ตาเหลือง ตั้งท้อง ออกลูกที่บ้านเหมือนเดิม เหมือนที่แม่เค้าทำ ลูกมี 3 ตัว น่ารักมาก และก็โดนขโมยไปอีก 2 ตัว เหลือให้เราไว้ตัวเดียว แมวสวยนี้ใจดีมาก มีแม่แมวลูกติดมา 3 ตัว มาอยู่ที่บ้านด้วย เค้าก็ให้อยู่ แมวสวยขาวนี้ก็ให้ลูกแมวตัวอื่นกินนมเค้าด้วย มีแมวตัวผู้มาอยู่ เค้าก็ให้อยู่

ตอนนี้ที่บ้านมีแมวทั้งหมด 7 ตัว

และทุกตัวก็จะกินที่บ้านเป็นเวลา วันละ 2 มื้อ เมื่อหม่ำเสร็จก็จะไปนอนข้างบ้าน ทำแบบนี้ทุกวัน เดี๋ยวนี้แมว 7 ตัว ยอมให้จับตัว ให้กอด ให้หอมด้วย และตอนนี้แมวอีก 2 ตัวก็กำลังตั้งท้อง น่าจะมีอีกมากมาย น่ารักทั้งนั้น

อยากแนบรูปแมวให้ดู แต่ทำไม่เป็น ไว้ถ้าทำได้จะแนบรูปให้ชมนะคะ

ขอบคุณที่อ่านและให้ดอกไม้นะคะ

ไม่สนุกเท่าไหร่ แต่จะหัดเขียนไปเรื่อยๆ อ่านแล้วก็ขอกำลังใจเป็นดอกไม้นะคะ

เมื่อก่อนสัก 5 ปีที่ผ่านมาเป็นช่วงวัยไฟแรง เป็นวัยไม่รุ่นเท่าไรนัก ก็จัดว่าเป็นวัยกำลังทำมาหากิน อยากทำโน่นนี่นั่น ที่มองเห็นเป็นเม็ดเงิน

ไม่มีทุน ไม่มีกำลังคน ไม่มีสถานที่ ไม่มีอะไรเลย

นอกจากสติปัญญาอันน้อยนิด คิดการณ์ใหญ่ อยากมีห้องว่างให้เช่า ก็ไปศึกษากฎหมายเกี่ยวกับห้องว่างให้เช่า ศึกษาเกี่ยวกับการลงทุน รายรับ รายจ่าย หาคนทำงาน ติดต่อผู้มีทุน ขอเงินลงทุน ความที่มีวาทะศิลป์ดี และเป็นคนดี ก็เลยได้งานนี้มา แต่ความคิดไม่ได้หยุดแค่ตรงนี้ อยากมีห้องว่างให้เช่า 29 แห่ง ทำไมนะเหรอค่ะ เพราะแต่ละเดือนก็คิดว่าจะนั่งนับเงิน 29 วัน และ วันที่ 30 หยุดพักผ่อน เดือนไหนโชคดี มี 31 วัน ก็ได้พักเพิ่มอีก 1 วัน แต่ในความเป็นจริงเมื่อเริ่มทำได้ที่เดียว ก็แทบขาดใจตาย  ได้ทำแล้ว

อยากมีร้านขายของชำ และมีเครือข่ายหลายๆที่

อยากมีร้านขายข้าวสาร ติดต่อสหกรณ์และนำข้าวมาขายให้ผู้คนในราคาถูก ขายเป็นกิโลก็ได้

อยากทำกิจการเกี่ยวกับงานศพครบวงจร จัดงานให้ครบวงจรเลย และได้เงินมา ก็แบ่งเก็บไว้ส่วนหนึ่งจัดซื้อโลงไว้ช่วยเหลือคนยากจนที่ยากไร้ 

อยากไปช่วยโรงพยาบาลรัฐบาลที่คนไม่พอเพียงกับคนไข้ที่มากมาย ไปคีย์งานเอกสาร ไปเข็นรถเข็น

อยากทำอะไรที่เป็นประโยชน์กับคนอื่นๆเยอะๆ

ตอนนี้ก็แก่ตัวลง การทำงานที่มองเห็นเม็ดเงินเริ่มลดลง

เริ่มมองเห็นสัจธรรมแห่งชีวิต ว่าชีวิตไม่แน่นอน ไปช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาสกว่า ดีกว่า

เห็นไหมค่ะ สิ่งที่อยากทำมีเยอะแยะไปหมด

นี่ก็ปาไปกว่าครึ่งชีวิตแล้ว ยังไม่ได้ทำอะไรมากมายเลย

คิดว่าถ้ามีเงิน 100 ล้าน จะเปิดคลีนิครักษาคนไข้ต่างจว.ฟรี

ถ้ามี 1000 ล้านจะเปิด รพ.รักษาคนไข้ฟรี ขอหมอ ขอพยาบาลอาสาสมัคร ขอยาจากผู้มีจิตเมตตา

มีแต่ความคิดนะคะ

และนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวของความคิดสิ่งที่อยากจะทำ อ่านแล้วอยากให้ติดตามนะคะ ออกความเห็นติชมได้ อยากให้อ่านแล้วมอบดอกไม้เป็นกำลังใจให้หน่อยค่ะ

ความสุขหาได้ง่าย เราจะคว้ามาเมื่อไหร่ก็ได้ จะคิด จะทำ จะใช้ ก็ง่าย เพราะเราสร้างเอง จะหยิบยื่นให้ผู้อื่นก็ง่ายดายยิ่งนัก เริ่มความสุขได้จากตัวเราก่อน คิดให้มีสุข รักทุกอย่างที่เราทำ เพราะเราไม่สามารถทำทุกอย่างที่เรารักได้ กอบโกยความสุขกันเถอะค่ะ

มีหลายอย่างในชีวิตที่คิดจะทำ แต่ยังไม่ได้ทำ กำลังลำดับความอยู่ แล้วจะเขียนเล่าให้ฟังนะคะ ช่วยชี้แนะ ติชมด้วยค่ะ