ความจริงใจ ไม่ใช่สินค้า ไม่อาจนำไปตั้งโชว์ โอ้อวดสรรพคุณ

การช้กใบให้เรือเสียเป็นบุญอันประเสิรฐ หากเรือกำลังแล่นเข้าชนหินโสโครก

...คนถางทาง

ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก .....แต่ไม่แก่ที่ดัดได้แล้ว มักคืนตัวยากกว่าไม้อ่อนนะจ๊ะ

เงินไม่อาจซื้ออะไรได้ไปเสียหมดทุกอย่าง ยกเว้นซื้อคนที่มักชอบอวดอ้างว่า "เงินซื้อคนอย่างฉันไม่ได้หรอก"

คนโง่ แ้ม้ทำผิดร้อยครั้ง ก็ไม่เห็นความผิดแห่งตน ...คนฉลาดแม้ทำผิดเพีียงเสี้ยวเดียวของหนึ่งครั้ง ก็ตระหนักในโทษมหาศาลแห่งตน

. .

การทำบุญ ไม่ได้อยู่ที่การทำดีเพียงอย่างเดียว แต่ยังอยู่ที่การตระหนักในความทุกข๋ของผู้อื่นที่ได้รับจากการทำชั่วของเรา

ฝรั่่่งต่างจากไทยหลายประการ ประการหนึ่งที่คิดได้ในวันนี้คือ 

...คนไทยชอบดูถูกคนอื่น  ส่วนฝรั่่ง ชอบถูกดูโดยคนอื่น

มันเป็นการชดเชยสิ่่งที่สูญหายไปในระบบสังคม

...คนถางทาง ...ตค ๕๕

เสียงข้างมากของคนโง่  แม้พันล้านเสียง ก็สู้เสียงคนฉลาดและดีแม้เพียงเสียงเดียวไม่ได้

...คนถางทาง (๕ พย. ๒๕๕๕) 

เป็นครู อย่าหวังรวยเลยครับ อย่าไปหาอาชีพเสริมให้ยุ่งยาก   เอาเพียงพออยู่พอกิน  เอาเวลาที่เหลือมาสร้างเสริมปัญญาเพื่อถ่ายทอดให้ศิษย์จะดีกว่าผมว่า  

 เพียงแต่ว่า ถ้าผมเป็น รบ. ผมจะให้เงินเดือน สวัสดิการครูเิพิ่มสามเท่า     ผมทำได้นะ เขียนไว้มากแล้ว ว่าำทำอย่างไร  

พระ หมอ ครู   คือปูชนียบุคคล เสาหลักของสังคม  วันนี้ คิดหวังกันแต่จะรวย  พระรวยสุด (ธรรมกายไง)  หมอก็รวยมาก  ครูหลายคนก็รวยมาก ขับเบนซ์ ตีกอล์ฟกันระงม  

...คนถางทาง (๖ พย.. ๕๕) 

คน"มีไม่พอ"เราต้องเกื้อหนุน

คน"พอไม่มี"เราต้องสั่งสอน

...คนถางทาง (๖ ธค. ๒๕๕๕...วันพอ)

อยากดังอย่าหวังสงบ

...ชอล์คเขียนด้วยลายมือของพระป่าที่จบการศึกษาประมาณ ป. ๖   ที่ฝากุฏิด้านนอก แห่งวัดป่านางเหริญ อ.ปักธงชัย ที่ผมไปจำพรรษา (ขณะบวช ๓ เดือน ) อยู่ประมาณ ๑ เดือน เมื่อ พย. พศ. ๒๕๔๒ 

ความไม่สมดุล ก่อเกิดความ ลำเอียง

ความลำเอียง ก่อเกิด เจตนา ..ทั้งดีและชั่ว

เจตนา ก่อเกิดการ กระทำ

การกระทำ ก่อเกิดปฏิกิริยาลูกโซ่...ทั้งร้ายและดี

...กำเนิดการเกิด  การดำรงอยู่  การตาย

ที่จะสร้างสมดุลใหม่  ไปเรื่อยเรื่อย   เป็นระลอก

เหมือนลูกคลื่น ที่ซัดเข้าหาฝั่ง

ดูสวยดี มีพลัง  มีมนต์ขลัง ....น่าดู น่าฟัง

แต่แล้วก็ซึมหายไป.......ไร้ร่องรอย

...คนถางทาง (๒๗ มกราคม ๒๕๕๖) 

ช่วงผ่อนพักกายา

เริ่มจากการทำโยคะ จัดสรีระตัวเอง สำรวจกายนอกเพื่อรับรู้พยาธิภาพที่เกิดขึ้น

เอนกายลงสู่พื้นเสมือนสู่อ้อมกอดของแม่แผ่นดิน รับรู้ถึงความชุ่มชื้นและอบอุ่นใจ 

ปล่อยจิตใจให้เป็นอิสระไปกับเสียงเพลงแห่งความเบิกบานใจที่ น้องอ.นุ กรุณารวมรวมไว้ให้ นำมาใช้ได้สะดวก

ผ่อนคลายความตึงเครียดของกล้ามเนื้อทุกส่วน ตามลมหายใจเข้า ออก และการหยุดขณะหนึ่ง

เพื่อมองความว่างเปล่าของรอยต่อของลมหายใจ รับรู้แล้วปล่อยวาง  สำรวจและติดตามลมหายใจ

ไม่เพ่ง ไม่กำหนด เพียงตามรู้เฉยๆ ตามรู้ความคิดที่เกิดขึ้นเมื่อประสาทหูได้ยินเสียงเพลง จีวิน Band

ตามความรู้สึกที่เกิดขึ้นว่ารู้สึกอย่างไร รู้สึกเป็นนามธรรม สามารถเข้าถึงความรู้สึกตามดูเฉยๆ

ไม่ต้องคิดต่อเติมความรู้สึกนั้น  เช่นเราอาจรู้สึกเบิกบาน ก็ตามดูความเบิกบาน 

ไม่ต้องคิดปลุงแต่ว่าถ้าฉันเบิกบานฉันน่าจะลุกขึ้นไปลีลาศ หรือเหิรลม(อันนี้ปลุกแต่งเติมความคิด )

เพียงตามให้ทันความคิดเพียงดูเฉยๆ ดูความเบิกบาน หน้าตาเป็นเช่นนี้หนอ เบิกบาน แล้วปล่อยวางนิ่งๆ

มันยากที่จะห้ามความคิด และหากมีวาสนาย่อมเบิกบาน นิ่ง สงบได้เร็วเป็นธรรมดาและนำไปสู่สมาธิ

 แม้เพียงแว๊บเดียวก็ไม่เป็นไร เพราะนั่นคือการเริ่มต้นนับหนึ่งแล้ว หากไม่มี1 จะนับให้ถึง 10 ได้อย่างไร

ฉันปล่อยให้ความเงียบคืบคลานเข้ามาและให้ทีมงานค่อยๆปิดไฟลงที่จะดวง

ฉันส่งเสียงระฆังดังแว่วขึ้น 1 ครั้ง และเฝ้ามองเพื่อนจิตอาสาด้วยความรู้สึกถึงความเงียบที่แผ่ไปทั่ว

เสียงกระซิบที่เกิดขึ้นบางจุดได้ถูกทำให้หายไปเมื่อเสียงกวาดขอบชามทองเหลือของฉันดังขึ้น

และปล่อยพลังความรัก ความปรารถนาดีออกไปตามเสียงเพลงแห่งชามและระฆัง

เสียงกรนของหลายคนดังขึ้นมาผสานเสียงเพลงและเสียงเพลงชามของฉันประหนึ่งวงดนตรี

ที่กำลังบรรเลงเพลงแห่งความสุข สงบ และผักผ่อน เพื่อเปิดประตูรับพลังความรู้สึกดีๆของทุกคนในที่นี้

ฉันปล่อยให้เพลงบรรเลงไปอีก 20 นาที แล้วค่อยๆหรี่เสียงเพลงนั้นลงเสียงเพลงยังคงกังวานแว่ว ห่างออกไปๆๆๆ

นำพาทุกดวงจิตให้ได้พบความสุข และผ่อนคลาย...........เสียงระฆังทองดังขึ้นเป็นจังหวะเสมือนหนึ่งมีใครสักคนกำลังเดินเข้ามาเสียงดังขึ้นเป็นจังหวะคล้ายเสียงกลองย่ำรุ่งเพื่อปลุกทุกดวงจิตให้ตื่นขึ้นมาและทุกคนขยับ

ฉันเตือนเพื่อนๆเบาๆให้คงนอนในท่าหงาย และสำรวจกายตนเอง ทำการยืดกล้ามเนื้อทุกส่วนด้วยการโยคะบนที่นอนเพื่อบอกอวัยวะทุกส่วนให้ตื่นขึ้นมารับความรู้ความสุข เบาสบายที่ยังคงเป็นพลังให้สู้ต่อไป หลังจากนั้นตะแคงขวา และค่อยๆยันกายลุกขึ้นนั่งอย่างมีสติ

เพื่อสุขภาพแบบองค์รวม ของเพื่อนจิตอาสาทุกคน เพื่อการแบ่งปันความสุขต่อไปยังเพื่อนที่รอการเยียวยา และนำ

พลังกลับไปเสริมให้เพื่อนผู้ป่วยในชุมชนของตนเอง และตามเตียงสำหรับผู้ป่วยที่พักรักษาตัวในโรงพยาบาล

วันนี้เรายังทำงานได้น้อย หากเทียบปริมาณกับเพื่อนผู้ป่วยโรคเรื้อรังของเรา แต่เราก็ได้มีความพยายามที่จะทำให้ดี

ที่สุดแล้ว ขอความเบิกบานใจจงบังเกิดแด่เพื่อนผู้ป่วยทุกดวงจิตวิญาณ และขอให้ได้เกิดความตระหนัก รู้ในตนเอง 

หันมาดูแลสุขภาพของตนเองด้วยความรักและเข้าใจเพื่อเราทุกคนจะได้มีร่างกายที่แข็ง

ช่วยเหลือดูแลสุขภาพของครอบครัว ของคนที่เรารัก และออกไปช่วยเหลือเพื่อนๆที่อยู่รอบกายเราได้อย่างมีความสุข

อิ่มเอมและเบิกบาน ภายหลังเสร็จสิ้นกิจกรรมผ่อนพัก ตระหนักรู้ ด้วยบทเพลง จีวัน 

ภาพสะท้อนกิจกรรม ตอนเริ่มต้น เพื่อความร่วมมือสู่การพัฒนากิจกรรม

หลังจัดระบบความคิด ปล่อยวาง และเข้าสู่กระบวนการระลึกรู้ลมหายใจของตนเอง 

ปล่อยวางกายนี้ สู่อ้อมกอดของแผ่นดิน

แชร์ความรู้สึกสิ่งที่ได้ ข้อคิดกิจกรรมจากกิจกรรมเพื่อทบทวน ใคร่ครวญถึงความเบิกบาน และพลังของชีวิตที่ทุกคนสามารถนำออกมาให้กับตัวเอง โดยไม่ต้องรอรับจากให้

จงเป็นผู้ให้ที่ดี และการเป็นผู้ให้ย่อมนำสุขมาให้มากยิ่งกว่าการรับ

ความสุขของทุกคนคือความปรารถนาของเราจิตอาสามิตรภาพบำบัด

ประธานแกนนำภาคประชาชน ศูนย์ส่งเสริมจิตอาสามิตรภาพบำบัด กับการนำกิจกรรม ชิวๆๆ

ขอบพระคุณ

ท่าน ผศ.วัชรชัย วิริยะสุทธิวงศ์ (อ.นุ)

Watcharachai Wiriyasuttiwong
Deputy Director,
Innovative Learning Center, SWU
กับกำลังใจที่ท่านส่งมอบให้จิตอาสามิตรภาพบำบัดของโรงพยาบาลสมุทรสาครทุกๆท่าน

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านค่ะ

เรื่องง่าย ๆ ที่ไม่ง่าย คือการเขียนอนุทิน

ทำไมเราเล่าเป็นภาษาพูดได้ แต่ทำไมเราเขียนไม่ได้

เกิดอะไรขึ้นกับสมองของเรา ถึงเขียนไม่ได้ดังใจนึก

....มีหลายสิ่งเหลือเกินที่อยากเขียนถึง