วันนี้จะมากล่าวถึงประสบการณ์การไปสนทนากับชาวต่างชาติ 

ผมและเพื่อน ๆ ได้ไป 2 วัน คือวันที่ 2 สิงหาคม และ วันที่ 3 สิงหาคม

วันที่ 2 สิงหาคม

พยายาม ตามหาศิลปินชาวต่างชาติที่มาแกะเทียนนานาชาติตามโจทย์ที่อาจารย์ได้ให้มา แต่ หายังไม่ก็ไม่เจอ จึงได้สอบถาม ประชาสัมพันธ์ เขาจึงชี้แจงว่า ในวันที่ 2 ทางจังหวัดอุบลได้ศิลปินแกะสลักเทียนไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ ในจังหวัดอุบลจะกลับมาอีกทีก็เช้าวันที่ 3 เลยทำให้งานในวันที่ 2 ไม่มีความคืบหน้าเลยแม้แต่น้อย

วันที่ 3 สิงหาคม

พยายามตามหา และรอศิลปินชาวต่างชาติ จนถึงเที่ยวก็ไม่มีวี่แวว เลยให้เพื่อนในกลุ่มโทรปรึกษาอาจารย์ว่าไม่สามารถตามหาศิลปินตามโจทย์ได้ เลยขอเป็นนักท่องเที่ยวทั่วไป หลังจาก ขอได้แล้ว ก็ ได้ เดินตามหากัน ราว ๆ 3 ชั่วโมง ไม่มี ชาวต่างชาติคนใด ให้สัมภาษณ์ เลยแม้แต่คนเดียว หลังจากที่จะหมดความหวัง ก็ มีความโชคดี หลังจากนั่งรอ กันเตรียมแยกย้าย  ศิลปิน ชาวต่างชาติ ก็ได้กลับมาที่ งาน เพื่อที่จะดู เทียนของตัวเอง ทั้งเพื่อน ๆ และ ผม จึงได้สัมภาษณ์ ตามโจทย์เดิมที่อาจารย์ตั้งไว้

ความรู้สึกและประสบการณ์การไปสนทนากับชาวต่างชาติ

โดยร่วม มีความสนุกดีครับ ศิลปินที่ไปสัมภาษณ์ก็ให้คำตอบในสิ่งถามได้ครบถ้วน ให้ความรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เขาสื่ออกมาในผลงาน ว่าแต่ละส่วนสื่อถึงสิ่งใดบ้าง แม้จะฟังออกบ้างไม่ออกบ้างครับ แต่ก็สนุกกับการได้สนทนากับ คุณ บ๊อกแดน เอเดรียน เลฟเตอร์ แต่ ที่ ไม่ค่อยเข้าใจคือ คติที่ชาวต่างชาติมองเรา จากการที่ไปขอสัมภาษณ์ เขาพยายาม ไม่สนใจคำพูดเรา เลย เลยคิดได้ว่า ไม่ใช่แค่ คนไทยเท่านั้นที่กลัวการสนทนากับชาวต่างชาติ แต่ ชาวต่างชาติก็กลัวที่จะสนทนากับคนไทยเหมือนกัน 

โดย วันที่ได้สัมภาษณ์คือวันที่ 3 สิงหาคม  2555

เวลา 17.12 

โดยศิลปินที่ผมได้ไปสัมภาษณ์คือ คุณ บ๊อกแดน เอเดรียน เลฟเตอร์

เป็นศิลปินชาว โรมาเนีย ครับ 

โดยชื่อผลงานของเขาคือ ดวงดาวแห่งชีวิต