วันนี้ อาการเจ็บคอ หายไปแล้ว...

เหลือแต่....I  I  I  " ไอ "

แต่...ก็เริ่มเบาบางเช่นกัน...

คงเพราะ ยา +  น้ำแข็ง

สูตรแก้หวัด  ที่เป็น  " ลิขสิทธิ์เฉพาะ ... ห้ามลอกเลียนแบบ"

หยุด ๓  วันนี้  ( ๙ - ๑๑  ธ.ค. ๖๐ )  ว่าจะ หนีงานไป "แอ่วเหนือ"

แต่...ยังไม่เป็นที่แน่นอน...ถ้าไปที่ไหน

ก็จะนำเสนอเป็นลำดับต่อไปจ้าา

( ภาพงาม ๆ ยามอรุณรุ่ง  ณ  หาดสามพระยา... งดงามตามธรรมชาติ หากมิตรรักแฟนเพลง

ท่านใด  ต้องการสัมผัสบรรยากาศจริง ๆ  ก็ขอเชิญได้นะจ๊ะ  อยู่ใกล้ ๆ บ้านคุณมะเดื่อเองจ้ะ )

| อนุทิน … ๘๖๔๙ |

"..."

เจ้า "เพชร" แมวคอกที่สองของแม่ "ส้มจี๊ด"
ไม่กินข้าวมา ๒ มื้อ แถมยังอาเจียนและซึม

พาไปโรงพยาบาลสัตว์เมื่อตอนกลางวัน
ตรวจ "ไวรัส" ไม่มี แต่ตรวจเลือด ผลไม่ค่อยดี
มีเม็ดเลือดขาวมากกว่าปกติถึง ๓ เท่า
มีอาการไตวาย หมอต้องให้น้ำเกลือกับยาปฏิชีวนะ

ต้องแอดมินที่โรงพยาบาลสัตว์อยู่
และดูอาการอีก ๒ - ๓ วัน

มันเป็นแมวตัวใหญ่ ไม่ก้าวร้าว 
แต่น่าจะไม่ค่อยแข็งแรง
เพราะแม่ "ส้มจี๊ด" เป็นแมวจรที่ไม่ได้ดูแลตั้งแต่เด็ก

เผื่อใจไว้บ้าง

ลูกผู้ชายไม่ร้องไห้ : นี่คือภาพของเด็กชายชาวญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เด็กชายคนนี้แบกศพที่ไร้วิญญาณของน้องชายที่ยังเป็นเพียงแค่ทารก จากภาพจะสัมผัสได้ถึงความเข้มแข็งของเด็กชายคนนี้

กล่าวกันว่าเขาต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ทั้งบ้าน สมาชิกในครอบครัวทุกคน เนื่องจากเมืองนางาซากิถูกสหรัฐฯทิ้งระเบิดปรมาณูจนยับเยินทั้งเมือง เด็กคนนี้เฝ้าดูพิธีเผาศพของน้องชายคนเล็กโดยที่ไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นแม้แต่หยดเดียว เพื่อสดุดีแด่สมาชิกในครอบครัวและชาวญี่ปุ่นทุกคนที่เสียชีวิตในสงคราม

อะไรหนอทำให้เด็กชายญี่ปุ่นมีความเข้มแข็งได้ขนาดนี้?

เข้าสู่อาทิตย์ที่สองของการฝึกโยคะ ทำไมหัวเข่ามันถึงเจ็บหนอ

แต่ละวันที่ผ่านไปเหมือนมันง่ายนะ แต่จริงแล้วมันไม่ง่ายเลย หลายวันหรืออาจเป็นเดือนที่ผ่านมา มัวปล่อยเวลาให้ล่วงเลย ใช้เวลา่ส่วนใหญ่กับโลกออนไลน์ อารมณ์เสียไปกับความขึ้น-ลงของคน และจิตใจของตนเอง แม้จะกลับมาเริ่มเขียนอนุทินเพื่อสำรวจตนเอง และ confess กับตนเอง เพื่อการปรับปรุงตัวให้ดียิ่งขึ้น มารก็ยังทะลุทะลวงเข้ามาก่อกวนจิตใจให้คลอนแคลนในเป้าหมาย ที่คิดวาดเอาไว้ 

สองปีที่แล้ว ตัดสินใจละทิ้งความมั่นคงเหมือนยามชายฝั่งที่นั่งนอนสุขสบายบนรประภาคาร มาสู่หนทางใหม่คือลงมาในเรือลำใหญ่ที่ล่องลำอยู่ในทะเลกว้าง ทั้งเป็นความท้าทายส่วนตัวและเป็นความหลงใหลที่มีต่องานนี้อย่างลึกซึ้งมานับแต่ปี 2541 เป็นอย่างน้อย แต่ละวันมันก็มีปัญหาเข้ามาให้แก้ไม่ได้ขาดนับแต่ตัดสินใจเข้าสู่เส้นทางนี้ กว่าจะได้มาจริง ๆ ก็เป็นเวลาเกือบปี และเมื่อมาอยู่ที่นี่ปีกว่า ยิ่งรู้สถานะว่า เรามีภาระสำคัญที่จะต้องทำ มันพูดตรงนี้ก็ยาก แต่เรือที่เขาทิ้งกันหมดแล้ว มีรอยรั่ว ไม้กระดานผุ พายก็กร่อน จะต้องโต้คลื่นไปตามแรงลมกลางทะเลที่เวิ้งว้าง กับลูกเรืออีก8-9 คน ที่หวังจะไปถึงฝั่ง เราไม่อาจถีบใครลงจากเรือลำนี้ได้เว้นแต่ลูกเรือจะท้อใจแล้วกระโดดหนีไปตายเอาดาบหน้าเอง  ปัญหามีให้แก้รายวัน ประสบการณ์ในการควบคุมเรือลำใหญ้่ ที่มีอายุมากกว่า 43 ปีลำนี้ กลางทะเลและคลื่นลม 

ผมกำลังเอื้อมมือไปจับหางเสือบังคับเรือด้วยมือที่สั่นเทาเพราะความกลัวและกังวล ทั้งที่เคยต้องบังคับเรือลำหนีมาหลายหนในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา กระแสคลื่นลมแรงขนาดนี้กับสภาพเก่าแก่ของลำเรือ ผมไม่รู้จะพามันฝ่าคลื่นไปได้อย่างไร แต่ผมก็ต้องทำเพราะผมรักเรือลำนี้ ผมรักเรือลำนี้มาก ผมอยากบอกลูกเรือที่อยู่ในเรือลำนี้ว่า เราจะพาพวกเธอไปถึงฝั่ง ฝั่งของทุกคน จะไม่มีสักคนเดียวที่ถูกถีบลงจากเรือ มากกว่านั้น ผมนี่หล่ะ จะปะพุ เคาะพ่นสี ซ่อมบำรุงเรือลำนี้ใหม่ ให้เป็นเรือที่ยิ่งใหญ่ มั่นคงและเป้นที่พึ่งของผู้คนต่อไปตราบนานเท่านาน

วันแรกของเดือนสุดท้ายของปี

มันก็คือวันเดิมๆของชีวิตที่เดินไป

ท่ามกลางทุกสิ่งอย่างที่เปลี่ยนไป ตามกาลเวลา

หน้าฝน...ทำงานยากจริงๆ เธอจะมาขอนอนตลอด ....